Icimdekileri dokmezsem cildiracagim... Affiniza sığınarak başlıyorum.
Kekemelik....
Kimilerine gore gulunc kaynagi kimilerine gore fikralarda komik tipler..
Ama bu yasam yasam degil .. Yasamayan toplum icine cikmayan bilmiyo...
Yasim oldu 25, 2 yillik universite 4 yillik universite bitirdim.. Bitirdim ama nasil bitirdim ne siz sorun ne ben anlatayım.
Oyle boyle okul bitti , ardindan askerligim bitti.. Askerde sagolsunlar komutanlar halden anliyorlardi ama yinede erler arasinda alay konusu olmaktan kurtulamadım.. Neyseki kendimi savundum sert çıkmıştım her seferinde.. Ama aksamlari herkes yatinca neden ben diyip hep agladim.. Neyse oda oyle boyle bitti..
Hayatin acimasizligini iste askerden sonra gördüm.
Kekemeligimi askerden sonraya kadar engel olarak gormedim hicbi zaman. Gormuyordum ama hep icimdeydi icine kapanmistim sosyal cevre namina birsey yapamamistim neden ? Çünkü iki kelimeyi bi araya getiremedigimden hep uzak durdum insanlardan..
Ve hayatımı idame ettirmek için artık çalışmak zorundaydim.. Nerelere basvurmadim kii.. Vestel, seramiksan , lidya , lezita , cp yem , hastaneler , belediyeler , ozel kurumlar , bim , a101 , diger marketler... Ilk meslegimle ilgili alanda calismak istedigimi belirttim 2 -3yer mulakata cagirdilar ama sonuç hep hüsran... BIZ SENI ARAYACAGIZ....
B*k arayacaksiniz... Hicbiri aramadi..
Neyse okumanin faydasi olmayacak dedim en azindan fabrikalarda uretim iscisi olarak calisayim dedim.. Ne derlerse begenirsiniz ?
Sen okumuş adamsın.. Burada çalışmazsın.. Iyi bi is bulunca çıkarsın bize sürekli işçi lazim denildi...
Dedim çıkmam hiçbi yer kabul etmiyor kekemeligim den dolayi. Ama ne fayda, bi faydasi yok almadilar...
Yetkili mercilerden ilcede bulunan en ust mevki kaymakama bile derdimi anlattim.. Yanina davet edildim. Konustuk ve yardimci olmaya calisacagim dedi.. Ardindan 1 hafta sonra iskurdan aradilar kaymakamin yonlendirmesiyle. Gittim engelli raporun yoksa zor ama bakalim dediler baktikmi? Evet baktik sonuc ne ? Ayni... Hep hüsran hep hüsran...
Insan icine cikasim gelmiyo.. Askerden sonra biraz duzelmisti kendimi rahat hissediyordum ama issizlik derdi de eklenince beter olmaya basladi... Cok degil ya bugun tren garina gittim alt tarafi manisaya bilet alacaktim.. Ama cikmadi iste o kelime agizdan.. Etrafimdakilerin küçümseyici bakismalarini hic söylemiyorum bile. Gardaki memur manisayami diyince basimi sallayarak aldim bileti...
Keske diyorum keske... Bedensel bi engelim olaydida su konusmam duzgun olsaydi..
Biliyorum bu dunya imtihan dünyası ama artik dayanamiyorum...
Ergenlik döneminde kendime zarar veriyordum sirf bu yüzden. O günlere dönmek istemiyorum...
Moralim sıfırın altında. Dipte, yerde , çukurda...
Uzun oldu ama icimi dokmek istedim belki okur belki okumazsınız canınız sağolsun.
Tum engelli ve engelli adayi arkadaslarima sonsuz sevgiler, acil sifalar...
LG-D855 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi
Kekemelik....
Kimilerine gore gulunc kaynagi kimilerine gore fikralarda komik tipler..
Ama bu yasam yasam degil .. Yasamayan toplum icine cikmayan bilmiyo...
Yasim oldu 25, 2 yillik universite 4 yillik universite bitirdim.. Bitirdim ama nasil bitirdim ne siz sorun ne ben anlatayım.
Oyle boyle okul bitti , ardindan askerligim bitti.. Askerde sagolsunlar komutanlar halden anliyorlardi ama yinede erler arasinda alay konusu olmaktan kurtulamadım.. Neyseki kendimi savundum sert çıkmıştım her seferinde.. Ama aksamlari herkes yatinca neden ben diyip hep agladim.. Neyse oda oyle boyle bitti..
Hayatin acimasizligini iste askerden sonra gördüm.
Kekemeligimi askerden sonraya kadar engel olarak gormedim hicbi zaman. Gormuyordum ama hep icimdeydi icine kapanmistim sosyal cevre namina birsey yapamamistim neden ? Çünkü iki kelimeyi bi araya getiremedigimden hep uzak durdum insanlardan..
Ve hayatımı idame ettirmek için artık çalışmak zorundaydim.. Nerelere basvurmadim kii.. Vestel, seramiksan , lidya , lezita , cp yem , hastaneler , belediyeler , ozel kurumlar , bim , a101 , diger marketler... Ilk meslegimle ilgili alanda calismak istedigimi belirttim 2 -3yer mulakata cagirdilar ama sonuç hep hüsran... BIZ SENI ARAYACAGIZ....
B*k arayacaksiniz... Hicbiri aramadi..
Neyse okumanin faydasi olmayacak dedim en azindan fabrikalarda uretim iscisi olarak calisayim dedim.. Ne derlerse begenirsiniz ?
Sen okumuş adamsın.. Burada çalışmazsın.. Iyi bi is bulunca çıkarsın bize sürekli işçi lazim denildi...
Dedim çıkmam hiçbi yer kabul etmiyor kekemeligim den dolayi. Ama ne fayda, bi faydasi yok almadilar...
Yetkili mercilerden ilcede bulunan en ust mevki kaymakama bile derdimi anlattim.. Yanina davet edildim. Konustuk ve yardimci olmaya calisacagim dedi.. Ardindan 1 hafta sonra iskurdan aradilar kaymakamin yonlendirmesiyle. Gittim engelli raporun yoksa zor ama bakalim dediler baktikmi? Evet baktik sonuc ne ? Ayni... Hep hüsran hep hüsran...
Insan icine cikasim gelmiyo.. Askerden sonra biraz duzelmisti kendimi rahat hissediyordum ama issizlik derdi de eklenince beter olmaya basladi... Cok degil ya bugun tren garina gittim alt tarafi manisaya bilet alacaktim.. Ama cikmadi iste o kelime agizdan.. Etrafimdakilerin küçümseyici bakismalarini hic söylemiyorum bile. Gardaki memur manisayami diyince basimi sallayarak aldim bileti...
Keske diyorum keske... Bedensel bi engelim olaydida su konusmam duzgun olsaydi..
Biliyorum bu dunya imtihan dünyası ama artik dayanamiyorum...
Ergenlik döneminde kendime zarar veriyordum sirf bu yüzden. O günlere dönmek istemiyorum...
Moralim sıfırın altında. Dipte, yerde , çukurda...
Uzun oldu ama icimi dokmek istedim belki okur belki okumazsınız canınız sağolsun.
Tum engelli ve engelli adayi arkadaslarima sonsuz sevgiler, acil sifalar...
LG-D855 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi