DEHB ve anksitiye rahatsızlığım var, baş etmekte zorlanıyorum..?

merhabalar öncelikle. umarım yazılarımla sizi sıkmaz ve yardımcı olabilecek birileri bu durumda bana bir şeyler söyler. bir kaç aydan beri bu siteyi takip etmekteyim sayenizde bilmediklerimiz den bize öğretici oldunuz . dün kayıt oldum ve bu gun onaylandı çok şukur . çok hastaneyle işim olan birisi değilim . çevremde de böyle şeyleri konuşup bilgi almak dan çekinen biriyim. allahın izniyle beni rahatlatacak, aydınlatacak insanları burada bulacagımı heycanla ümitediyorum. ve içimdekileri buraya dokmek istiyorum ..

konuma gecersek : 4 ay kadar once problemlerimden oturu . Unv. hstanesi pis. bölümüne gittim . bir bayan doktor a yonlendirmişler . ben nasıl anlatacagım derken bir şekilde doktor beni önce nerolojiye , mr ,eeg ve piskolojik bir teste soktu. ( yani ön yargılı gittim ama doktor gerçekten ilgilendi ) bana istrahat ve hap verip göndereceğini düşünürken o bu testlere girmemi söyledi ve girdim. sonucunda bana bir uyku duzenleme hapı verdi.
sonra gittiğimde artık tanı koyalım sende DEHB var oldugunu söyled ve hap verdi ritalin. ben anksiyite deyip gececek sanıyorum şaşırdım .
eve gidip bunun ne olduguna baktıgımda aslında tam olarak benim ruh halimin sebebinin temelinde TEHB oldugunu kanaat getirdim . Artık yavaş yavaş mutlu oluyordum, çunnku aslında ben günlük hayatımdaki yaptıgım yanlışları, anlayamamamı, karşımdaki kişiyi dinlemiyormuş gibi vs. vs pek çok durumlar. bunları istemeden yapıyor olmam ve hastalıgım sebebiyle olması ve bunun sebebi benim küçüklüğümden beri gelen bir durum oldugu anlamıştım ve hayat iyiye gidiyordu.

sonraki randevuda bu doktorumun olmadıgını beni diğer polikiline yonlendirdiler. çok sinirlendim eve dönecekken .biraz kendimi toparladım ve o diğer polikilikten sıramı aldım .saten doktorun yazdıgı butun bilgiler bilgisayarda kayıtlı ve diğer doktor .(erkek ) odasına girdiğimde onları okudu ve benle düzgün bir şekilde beni tanımaya çalıştı . sonra kullanmuş oldugun hapı sordu. bitirdim ama günde 3 dört kez almak zorunda kalınan bir ilaç oldugunu ve çok da etkini göremediğimi söyledim . sonra bana diğer bir ilaç olan medikinet i yazdı ve sende kaygı da görüyorum dedi (ben güvendiğim doktorumu bırakmak zorunda kalmışım, heralde olacak ) ve yanına bir ilaç daha yazdı . gönderdi evime .

medikinet tam anlamıyla beni iyleştirmedi ama iş yerinde çoğu işlerimi tamamlamamda çok katkısı oldu . beni olgunlaştırdı çevreme karşı. diğer ilaç ise adını bile duymak istemiyorum kullamdıgımda beni adete bir sürüngen hayvana dönüştürdü. koşamıyorum . merdiven bile çıkmakta zorlandım ve ikinci günü biraktım o hapı.

sonraki randevumda bu sabahtı . girdim odasına direk kaygı gidericiyi sordu ben dedim spor yapılan bir işte çalışıyorum beni çok etkiledi dedim. diger ilaç ı da yukarda anlattıgım şekilde beyanda bulundum. bana sende TEHB olmadıgını düşünüyorum sende anksiyite var dedi. bende benim doktorum beni testlere soktu ve o şekilde verdi dedim. sonra tamam onuda yazıyorum dedi (istemeye istemeye ) bir sürü ilaç yazdı . ben hiç halimi sormayacakmı derken . nasıl oldu anlamadım ama ben konuya giriş yaptım . işyerinde problemler yaşıyorum anlatmak istedim .. ( iş yernde amirlerimde benimle konuşup . madem böyle bir durumun var . bir hal çaresine bakmaya çalış biz seni idare ediyoruz ama askerlik işi dikkat ve hata kaldırmaz dedi. biz senin farkındayız ne gerekiyorsa buradan yapmamız gereken doktorunla konuş dediler ) tam ben dikkatimi toparladım konuşmaya başladım . pat araya bir konu soktu . ben susa kaldım ve ilaclarımı yazıp elime uzattı. aldım çıktım . çıktım hastaneden. bir köşede sinirlendim ve agladım .beni anlamıyorlar, ben niye böyleyim diye.

ben 7 senedir kara k.k askeri personelim rütbeli yim . 4 yıl oncede kıbrıs ta görev yaparken beni gene işyerindeki buhranlardan sıkıntıya girip . kriz gecirip . beni farkedince askeri hastaneye yollamışlar orada da ansiyite haplarını vermişlerdi. ( normalde geçirdiğim buhranları kirizleri kesinlikle çevremde kimseler varken geçirmem içimde tutar. yanlız kalıp oracıkta gücüm bitene kadar aglarım çırpınırım ) çok kötü bir hap efezor diye bir haptı galiba yada buna benzer bir hap. düşündükçe acısını vicudumda hissediyorum hala.

sunuça varmak istersek :hayatım bu şekilde, ilk defa aglayarak kafamı toplayarak sile yaza burası ile paylaştım içimdekileri... ( bir saati geçtiyazmaya başlayalı) iş yerinde beni izne gönderdiler. bütün işler bölükte en rütbeli ben oldugum benim uygulatması bana kalıyor . tabi hatalar ve anlamada güçlük . not defterimle hep yanımda on ragmen problemler beni yıprattı . belkide bardagın içindeki son damlayı içdim içdim oda bitti .kurudum .

ALLAHINI SEVEN YARDIMCI OLSUN NE YAPMAM GEREKİYOR. BİR KELİME YAZSANIZ BİLE BANA MUTLULUK VERECEK. saygılarım

temadai

Çok geçmiş olsun. Bu tür hastalıklarda "doktora güven" önemli. Siz şayet, sizi testlere sokan doktorunuza güvenmişseniz bir şekilde ona devam etmenin yollarını bulun. O doktorun günlerini öğrenin ve ondan randevu almak istediğinizi söyleyin. Hasta olarak doktor seçme hakkımız var diye biliyorum ben.

Maalesef polikliniklerde çok kısa ilgileniyorlar. Çünkü sırada bekleyen yüzlerce hasta var. (Ve o hastalar da bizim gibi şifa bekliyor.) Doktorların bu anlamda eli kolu bağlı, onlara kızmayın, üzülmeyin. Sizinle daha uzun ilgilenilmesini istiyorsanız, üniversite hastanelerinin öğretim üyesi muayeneleri var, ücretli. Ben burada sordum, 97 TL idi. Sizin orda da üç aşağı beş yukarı aynıdır.

Sizinle ilgilenen, güvendiğiniz o doktorun özel muayenesi var mı sorun. Şayet yoksa, ya dediğim gibi onun poliklinikte olduğu günleri öğrenin ya da özel muayene yapan bir doçent veya prof'tan randevu alın, bir de onu deneyin, tercih sizin. Geçmiş olsun, emin olun her şey zamanla yoluna girecek.

Geçmiş olsun. Ben de çok zor zamanlar geçirdim, ağlayabildiğin kadar ağla, içinde tutma bazı şeyleri. Tuttukça birikiyor birikiyor olmadık yerde patlıyor. Ağlamak rahatlatır bir nebze olsun. Yukarıdaki arkadaşın bahsettiği gibi eğer o doktora içiniz ısındıysa ondan randevu almaya çalışın. Ama sizi düzenli olarak sabit birinin takip etmesi, hastalığın seyrinin izlenmesi bakımından daha faydalı olacaktır. Aynı şeyleri tekrar tekrar anlatmak bir noktadan sonra bıkkınlık veriyor. Ben 5 senedir aynı doktorun gözetimindeyim. Sadece görüşmediğimiz süreçteki yaşanan olayları anlatıyorum.

Bir de bir psikoloğun sözünü okumuştum, çok hoşuma gitmişti, şöyle bir şeydi. "Dertlerinizden kurtulmak istiyorsanız, öncelikle 'dertli olmayı dert etmeyerek' işe başlayabilirsiniz."
Yani ben niye böyleyim diye dert etmeyi bir kenara bırakıp çözüme odaklanmaya gayret edin. Söylemesi kolay diyeceksiniz eminim. Ama ben de 17 yıldır bipolar bozukluk hastasıyım. İlk yıllarım kabus gibiydi, ben de hep ben niye böyleyim, "neden ben" diye çok düşündüm, hayata küstüm. Fakat zamanla kabullendim ve bu soruyu daha az sorar hale geldim. "Herkesin irili ufaklı bir ton sorunu var, benim de payıma bu düştü" dedim. Şimdi uzun süredir manik atak geçirmedim, ama ben de koyu bir depresyonun pençesinde boğuşuyorum yıllardır. Kendimi oyalayacak, kafamı dağıtacak hobiler bulmaya çalışıyorum. Halk Eğitim'de birbirinden alakasız bir sürü kursa gittim. Bir ara da ben niye kurs konusunda böyle maymun iştahlıyım, neden kendime uygun, uzun süreli bir hobi edinemiyorum, daldan dala atlıyorum, etrafım benimle dalga geçiyordur, birinde de dikiş tutturamadı diyorlardır diye üzülüyordum. Sonra ne yapayım ben de böyle dedim. Şimdi soran olursa onlardan önce kendim söylüyorum, sıkıldıkça kurs değiştiriyorum diye. Ben böyle deyince onların ağzını baştan kapatmış oluyorum.

Neyse çok uzattım, kusura bakmayın. Özetle, soruna değil, çözüme odaklanın. Ve güvendiğiniz o doktora devam etmenin yollarını bulun, bu sizin vatandaşlık hakkınız.

temadai.

Öncelikle şunu belirteyim çoğu ailenin önemsememesine rağmen DEHB önemli bir rahatsızlıktır. Hayati bir risk barındırmaz fakat hayatın kalitesini olabildiğince düşürür.

Çocukluk yılların aman efendim biraz hareketli yada yaramaz diye geçiştiriverilen bu konu öğrencilik yıllarında ders başarısızlığında , okula ve sınıfa uyumda ciddi problemlere neden olabilir.

Bu dönemde müdahale edilmeyen DEHB yetişkinlik yılların iş veriminin düşmesine yapılan işe konsantre olunamamasına kadar ilerler. Her dikkat eksikliği kişide hiperaktivite neden olmaz, fakat her hiperaktivite de dikkat bozukluğu rahatsızlığı vardır.

Ayrıca bu tür rahatsızlıklarda hekim hasta iletişimin sürekli olması önemli olduğu gibi , ilaç yazdı bunları kullan tarzından ziyade , burada sizin süreci takip edip ilaçların bedeninizde yaratığı etkiyi gözleyip aktif bir şekilde hekiminizi yönlendirmeniz ve ilaçların dozajı hakkında onu bilgi sahibi yapmanız rahatsızlığınız daha sağlıklı bir şekilde atlatılmasına yada gelişiminin olumlu bir şekilde seyretmesine neden olacaktır.

İlaç tedavisinin hayati önemini inkar edecek değilim , fakat eğer böyle bir rahatsızlığınız var ise ilaç tedavisinin yanında sürece olumlu katkı sağlayacak , işyerinizde yada özel hayatınızda uygulamanız gereken davranışsal ve eğitim odaklı bir takım etkinlikler vardır.

Örneğin DEHB li kişilerin daha etkili nasıl sınıfa uyum sağlayacağı , daha etkili nasıl ders çalışacağı hakkında yapılması gereken etkinlikler olduğu gibi , işine odaklanmada nasıl daha etkili olabileceği gibi etkinliklerde bulunmakta.

Tüm bunları hekiminizle paylaşabilir kendinizde bu konuda özel araştırmalar yapabilirsiniz. Eğer ben bu işi daha etkili yapmak istiyorum derseniz konunun uzmanı bir psikologdan yada psikiyatristten yardım almanızı ( ilaç yazmak dışında) öneririm.

çok teşekkurler ederim bir, taz ve spastik isimli arkadaşlarım vaktinizden zaman ayırıp bana cevap yazdınız. allah da size dert göstermesin inşallah. şu an yeni kalktım ve aklıma birşey gelmiyor. tekrar teşekkur ederim