Merhaba arkadaşlar, yaklaşık 5 yıldır ilaç kullanıyorum paranoid bozukluk tanısıyla. Cymbalta30 rexapin2.5 olarak başladı tedavim. Daha sonra 60 ve 5’e çıktı. Şu an yaklaşık 10 aydır cipralex’le devam ediyorum. Bir ay kadar önce intihar düşüncelerimden bahsetmem üzerine doktor efexor önerdi ancak ben reddettim. Çünkü beni cymbalta60 tan cipralex10 a geçirip hayatımı mahvedip boşanma kararı aldırdıktan sonra boşanma sonrası gün yüzüne çıkan intihar düşüncelerim yüzünden efexor’a geçmek istemesini adamın anlayamıyorum. Efexor istemem deyince cipralex 20 ye çıktık ancak olumlu herhangi bir gelişme yok. Efexor bu durumda benim kafayı toparlar mı bilmiyorum ancak o da etkili olmaz diye çok korkuyorum. Babamla eşitlenmek üzereyiz ilaç konusunda. Babam efexor lithuril ve rexapin kullanıyor. Efexor’a geçtiğimde bir lithurilim eksik kalacak. Sanırım adım adım bipolar olma yolunda ilerliyorum. Ama delirmekten korkmuyorum çünkü delirmeyeceğim nasılsa intihar edeceğim diyorum. Kesinlikle iyi veya normal değilim. İşin kötüsü artık iyi ve normal olmanın bir hayal olduğunu anladım. Ancak doktoru dinleyip efexor’a başlamadığım için de kızıyorum kendime. Her şeye kızıyorum aslında. Kendime, aileme, eski eşime, işime... Napıyorum ne yöne gidiyorum bilmiyorum. İlaçlara bel bağlamaktan başka çaremin olmadığı bir hayatı kabullenmek zor geliyor. Babamla eşitlendikten sonra nolacak diye düşünüyorum. Annemle eşitlenmeye mi gelecek sıra acaba? Annem lustral, aurorix, seroquel, risperdal ve nervium kullanıyor. Hayata dair umudum gerçekten hiç yok.
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi