Bir araba buldum ve sevinerek markete girdim. Tüm insanlar gibi benimde kiloma dikkat etmem gerekiyor. Hatta bedensel engelli olduğum için belki daha fazla .. Önlem olarakta, yemeklerde ekmek yemeyi bırakmaya çalıştığım için domatesi hem sabah kahvaltıda sövüç doğrayarak hemde öğle akşam yemeğinde salata yapmakta kullanıyorum. Domates almam lazım. Manav reyonunda poşetime domates koymaya başladım. Fakat poşetin ağırlığı kendini hissetirince daha alacaklarımı düşünerek almayı bıraktım. Zira alacaklarım sadece domatesten ibaret değildi ve bedenim ağır taşıyamazdı. Gerçi araba beni sitenin önüne kadar götürecekti ama asansöre kadarda yardım edebilirmisiniz diyebilirmiydim. İnsanlardanda bir yerekadar yardım isteyebiliyorsunuz. Fazlası size dilencilik hissi veriyor.
Neyse ala ala 1,5 kilo domates almışım. Dokuz günlük bayramda ailemide göndererek kimsesiz kaldım. Şuan yakınlarımda kimse yok. Bayram tatilindeler. Her sabah kahvatı hazırlamak için dolabı açtığımda domateslerime bakıyorum ve acaba bir tanemi yesem yoksa iki tanemi diye düşünüyorum. Büyüklüklerine göre karar veriyorum eğer büyük olan varsa onu seçim dorayarak sofraya koyuyorum.
Bugün bayramın 2. günü ve dolabimda bir tane domates kaldı. Onuda yarın sabah yiyeceğim...
Neden engellilerin arabam benim bacakların dediğini şimdi daha açık anlıyorum.
2 Ay öncesine kadar arabam vardı. Tüm temel ihtiyaçlarımı rahatlıkla kendim hallede biliyordum.
Kendi kendime yetebiliyordum. Elektrik Elektronik Mühendisliği bu şekilde okudum.
Yağmurdan korkmuyor, haz alıyordum. Şimdi kara kara ıslakta nasıl ilerleyeceğmi düşünüyorum.. Yağmurlar başladı...
Yarın domatesim bitecek, kafamdaki soru nereden nasıl tedarik edeceğim ?
En sevdiklerim bugün Ankarada yoklar ama geldiklerinde acaba onlardan sürekli isteyebilirmiyim.
Siz isteyebilir misiniz...
Not: Bu yazımı Ankara Ünivertesi Hastanesi ortepedi bölümüne itaf ediyorum. 19 yıl kimseye zarar vermeden araba kullandım. Şimdi her iki üst ekstremite bozüklüğü nedeniyle sürücü olamaz raporu verdiler. Oysa, yazı yazıyorum, gömleğimi ilikliyorum, küçük dikişlerimi kendim yapıyorum. Makas kullanıyorum. Sol elim sağlam sağ elimde sadece güç kaybı var.
Beni dışarı çıkaracak kadar değil, eve hapsedecek kadar güçlülermiş....
Neyse ala ala 1,5 kilo domates almışım. Dokuz günlük bayramda ailemide göndererek kimsesiz kaldım. Şuan yakınlarımda kimse yok. Bayram tatilindeler. Her sabah kahvatı hazırlamak için dolabı açtığımda domateslerime bakıyorum ve acaba bir tanemi yesem yoksa iki tanemi diye düşünüyorum. Büyüklüklerine göre karar veriyorum eğer büyük olan varsa onu seçim dorayarak sofraya koyuyorum.
Bugün bayramın 2. günü ve dolabimda bir tane domates kaldı. Onuda yarın sabah yiyeceğim...
Neden engellilerin arabam benim bacakların dediğini şimdi daha açık anlıyorum.
2 Ay öncesine kadar arabam vardı. Tüm temel ihtiyaçlarımı rahatlıkla kendim hallede biliyordum.
Kendi kendime yetebiliyordum. Elektrik Elektronik Mühendisliği bu şekilde okudum.
Yağmurdan korkmuyor, haz alıyordum. Şimdi kara kara ıslakta nasıl ilerleyeceğmi düşünüyorum.. Yağmurlar başladı...
Yarın domatesim bitecek, kafamdaki soru nereden nasıl tedarik edeceğim ?
En sevdiklerim bugün Ankarada yoklar ama geldiklerinde acaba onlardan sürekli isteyebilirmiyim.
Siz isteyebilir misiniz...
Not: Bu yazımı Ankara Ünivertesi Hastanesi ortepedi bölümüne itaf ediyorum. 19 yıl kimseye zarar vermeden araba kullandım. Şimdi her iki üst ekstremite bozüklüğü nedeniyle sürücü olamaz raporu verdiler. Oysa, yazı yazıyorum, gömleğimi ilikliyorum, küçük dikişlerimi kendim yapıyorum. Makas kullanıyorum. Sol elim sağlam sağ elimde sadece güç kaybı var.
Beni dışarı çıkaracak kadar değil, eve hapsedecek kadar güçlülermiş....
