Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Engellenenler'in ve Desteklenenler’in farkı...

kuyucak

Üye
Üyelik
15 Mar 2007
Konular
50
Mesajlar
860
Reaksiyonlar
0
ENGELLENENLER’in VE DESTEKLENENLER’in farkı..

Aşağıda vereceğim linkte yaşanan olaylar zinciri beni çok etkiledi..
Hiç bir canlı adına kararı başka bir canlının vermemesi gerekir.. Onun adına umudu kesmemesi lazım.. Birileri adına başka birileri kararı vermesin.. Yeter ki onların yaşayabileceği ortamı hazırlayabilelim.. Adı geçen köpek yaşamı seçmeseydi eğer bir şekilde direnirdi böyle yaşamaya.. O yaşamı böyle yaşamak için ölüme direnmiş ve aklın hayalin alamayacağı bir şekilde başarmış..

Sanırım psikolojik destekte almamıştır(J) Çünkü karşıtı yok.. Ayrımcılık, ötekileştirme, psikolojik sorunlar vs vs..
Acaba bu olya adı üstünde hayvanlık mı, adı üstünde insanlık mı? Yani ona bu olanağı veren kişilerin insanlığı mı?
Çok şey mi fiziki altyapıyı hazırlayıp, yaşamlara saygı duymak? Ama öyle falan filan sebepten değil.. Kendisiyle eşit sayarak saygı duymak.. İki ayaklıya da dört ayaklıya da saygı..

Hepsi bu işte..




Bu köpek 2002 de 3 bacaklı olarak doğdu. Arka bacakları normaldi ama tek olan ön bacağı da anormal olduğu için kesilmek zorunda kaldı. Tabii ki doğduğunda yürüyemiyordu. Onu annesi de emzirmek istemedi.

İlk sahiplenen kişi de onun yaşayabileceğine inanmadı ve onu “uyutmaya” niyetlendi. Ama sonra, şimdiki sahibi Jude Stringfellow, köpeği tesadüfen gördüğünde onu almak istediğini söyledi. Ona kendi başına yürümeyi öğretmeye karar vermişti.

Köpeğe “azim” adını verdi.

19123850.jpg


Başlangıçta onu bir sörf tahtasının üzerine koyarak hareketi hissedip denge sağlamayı öğretti. Sonra ayakta dengede durmayı öğrenmesini sağlamak için ödül olarak içi fıstık ezmesi dolu bir kaşık kullandı. Evdeki diğer köpeğin varlığı da onu yürüyebilmesi için cesaretlendirdi.

İnanılmaz bir şekilde 6 ay sonra Faith arka ayakları üzerinde dengede durmayı ve kendini ileri doğru atarak yürümeyi öğrendi. Karda yapılan eğitimden sonra da insan gibi adım atarak yürümeye başladı.

19266807.jpg


Bu “azimli” olmaktır.
 
Hasan bey yukarıdaki konu işte sevgi bu dedirtti bana. Sahibinin sevgisi onu ayağa kaldırmış işte. Duygular karışıyor seyrederken, azmin zaferi mi, insan olarak çare bulabilme üstünlüğünün, sevgi ile birleştirilerek yeni bir yaşama olanak sağlamanın haklı gururu mu...
Her ikisi de güzel ...
Paylaşımınız için teşekkürler.
 
Üst Alt