"Engelli" olmayı "Sakat" olmaktan ayırdığımız zaman ve "Engel'i" sosyal okuduğumuz zaman;
Kişiye yada daha geniş bir kitleye karşı "empati" kurduğunuzda ki; "karşı tarafın sizin hakkımızdaki "dezavantajlı birey" bakış açısını" bilmek ve hissetmek çoğu zaman hiç hoşuma gitmiyor. Ne yazık ki; Engele sahip kişilerden "empati" kurmaları neredeyse tüm disiplinlerce beklenmiyor ve bunun farkında olan birey "çıkıntılık" ile dışlanıyor. Hep muhtaç olunması ve verilen den mutlu / tatmin olunması yönünde bir beklenti hakim.
Oysa her birimizin özgeçmişlerimize atıf ile; "elindeki kısıtlı imkanlara rağmen çok kalabilmek (Thug Life) gibi bir özelliğimiz var, bu gözden kaçıyor.