Engelli olmak meğersem bir nimetmiş!

1985 yılının kasım ayında doğduğumda orada bulunan akrabalarım sol elimin olmadığını görünce annemin yanına götürememişler.
Annem birşeylerin ters gittiğini anlamış. Kundağı açınca nekadar üzülse de artık kabullenmiş.

Hatta çok duygulandığım bir an var.

Annem bir kaç ay boyunca kundağımı her açtığında ACABA ELİ BÜYÜYOR MU? diye ümitlenirmiş.

Babam 3 kızdan sonra artık bir oğlu olmasını çok istediği için sanki her şey anne babaların elindeymiş gibi anneme ''BU ÇOCUK ERKEK OLMAZSA NE YAPACAĞIMI BİLİYORUM'' dediği an o el gelişmesi durmuş olabilir diye düşünüyorum. Bundan dolayı tabi ki kimseyi yargılamıyorum.

Cenabı Hakkın annelere vermiş olduğu ŞEFKAT ile annem benim elim olmuş.

Hâlâ aynı şefkat ile elim omaya çalışır CANIM ANNEM.

Tabi 5-6 yaşıma geldiğimde engelim doğuştan olduğu için her ihtiyacımı, yaratılışıma uygun şekilde yaptığım için ben asla elimin yokluğunu hissetmiyorum. Hatta yokluğunu bile hissetmiyorum.
Taaa ki birisi elimi görüp ''AAA YAZIK, VAY GUZUUUM, VS..' gibi acıma duygularıyla bana tam hissettirene kadar engelli olduğumu anlamamıştım. Fıtri olarak her işi yapabilmeme rağmen başkalarının gözünde engellisin.

Şimdi burada hayatımın dönüm noktası gerçekleşecek çok dikkatle bakalım.

Küçük yemyeşil bir mahallede yaşıyoruz, müstakil evler. YOKLUK ta var. İmkanlar kısıtlı. Şimdiki kadar engelli bireyler düşünülmüyor.
Engelli olduğun için sınıfta özel imkanlar sunulmuyor. Engelli olduğun için minübüslerde yer verilmiyor. Ayakta düşmeyim diye el ile bir yere tutunamadığın için bacakların çok gelişiyor. (Al sana bir nimet)

Elinin biri olmadığı için soldan gelecek tehlikelere yada ani olaylara hazır olmalısınki sağ elinle müdahale edebilesin.

Bu sebeple reflex dediğimiz özelliğimiz aktif oluyor. Olayları iyi takip ediyorsun. Gözlem yeteneğin açığa çıkıyor.

Yaş ilerledikçe daha fazla ihtiyaçlar ve istekler oluyor. Bu istek ve ihtiyaçlara cevap vermek zorundasın. zaten üzerinde acıyarak bakışlar devam ediyor. Hele birde SAKAT dedikleri zaman.
Aslında ''BAKIN BEN HER İŞİMİ HALLEDEBİLİYORUM'' demek istiyorsun ama onların gözünde öyle değilsin.

Bunu sözlerinle ispatlayamadığın için fiili olarak göstermen gerekiyor. İşte hayatının dönüm noktası burda sana bağlı.
Sen yüzemezsin diyorlar, atlıyorsun mahallemizdeki pis derede yüzmeyi öğreniyorsun.

Sen ok atamazsın diyorlar, en iyi ok atmak için her türlü tekniği deniyorsun. Ağzınla bile tutup atıyorsun.

Sen ilerde araba süremezsin diyorlar, minübüste şoförü iyi gözlemleyerek ilk seferde 12-13 yaşında düz vites araba kullanıyorsun.

Sen şınav çekemezsin diyorlar, tek kol ile onları geçiyorsun.

Sen bisiklet süremezsin diyorlar, hiç elini kullanmadan kilometrelerce sürüyorsun.

Sen şunu yapamazsın diyorlar, hepsini en âlâ şekilde yapıyorsun.
Daha birçok örnek var ama anlaşıldı herhalde.
Bütün bunların olması için bazı şartlar gerekli.
AZİM ve İNANÇ..

Bizim zamanımızda annelerimiz bilinçsiz olarak biliniyordu ama Elhamdulillah iyiki o bilinçsiz annelerdenmiş benim annem.
Eğer yanlış yönde şefkat etselerdi hâlâ annemden yardım alıyor olmam gerekirdi.

Bir öğrencim bugün bir yazı gönderdi bana. Bu yazıyı yazmakta ordan esti aklıma.

Bazı 'Fedakarlık'larınızın sevdiklerinize zarar vermediğinden emin olun.

Yağmur yağarken çiçek zarar görmesin diye ŞEMSİYE tutmak gibi.

Annelerimiz ''AMAN ŞU İŞİ YAPAMAZ BEN YAPAYIM, BAŞINA BİR İŞ GELİR EVDEN ÇIKARMAYAYIM'' deseydi vay bizim halimize olurdu.

Annelerimizin tek istediği Vatana millete hayırlı bir evlat olsundu. Ahlaken en iyisi olsundu.

Hatta şuan görev yaptığım köyde öğrenci velileri bilinçsizce çocuklarını atıyorlar dışarı ne yaparlarsa yapsınlar hesabı. Ama bakıyorum çocuklara daha yetenekliler her alanda. Engelli olsun olmasın.

Ama şimdinin bilinçli anneleri evladının ahlakını bırakıp eli ayağı olmadığı için bütün imkanları sunuyor. Özel araçlar, hatta milyonlar harcayıp potez kollar, ayaklar taktırıp daha da engelli yapıyorlar. Çevreden de çok etkileniyorlar.

SEN NEKADAR VİCDANSIZ BİR ANNESİN, BABASIN, BU ÇOCUĞA BUKADAR AĞIR YÜKLER VERİLİR Mİ? tepkileriyle karşılaşmamak için yanlışça yetiştiriyor çocuğunu. Sonrada ömür boyu çocuğunu kendine muhtaç ediyor.

Şunu unutuyorlar: ALLAH İNSANA KALDIRAMAYACAĞI YÜKÜ YÜKLEMEZ.

Haşa sanki Allah adaletsizce bunu bize vermiş gibi düşünüyorlar.
Aslında ne kadar hikmetle yaratıldığımızı göremiyorlar.

Şimdi bakın bütün bunları aşmış engelli bireylere. Hatta her birine sorun.

Geriye dönüp baktıklarında şu anki hallerinden çok memnun olduklarını söyleyecekler.

Ama bu kişiler engelli olmadığını kanıtlayan kişiler olsun. Yoksa isyan etmiş, azimsiz, şükürsüz kişiler olmasın sorduklarınız. Onlar engellerinin onlar için bir nimet olduğunun farkına varamamış kişilerdir.

Başımıza gelen bütün olaylarda bir hikmet vardır. Şu cümle çok hoşuma gidiyor. HERŞEY YA BİZZAT GÜZELDİR, YA DA NETİCESİ İTİBARİYLE GÜZELDİR.

İlk başta şer olarak gördüğümüz bu engellerde bizim bilmediğimiz ne HAYIRLAR varmış. Bunu ben 32 yıllık hayatımın tamamına baktığım zaman görüyorum.

Daha anlatacak çok şey vardı ama başka sefere. Bütün bunları kendimi tatmin etmek için yazmadım, zaten öyle bir şeye de ihtiyacım yok ama engelliler.biz ailesine katıldığım günden beri takip ediyorum ama bu noktalarda kendilerine yazık edenleri, acıyanları, engelli olduğunu iliklerine kadar hissedenleri gördükçe elimden bir şey gelmediği için üzülüyorum.

Zaman geç değil. Saklamayın engelinizi, elin yoksa diğer bütün âzâlarını el yap, ayağın yoksa elini ayak yap, hiç bir şeyin yoksa aklını kendine köle yap. Başkalarının bakışları altında ezilmektense, aklınla onları kendine hayran bırak.

Çok dağınık yazmış olabilirim. Bugün öğrencilerim azdı. Onlar ders yaparken alelacele yazdım. Yazdıklarımda hatalar olabilir, yanlış anlaşılmaya sebep olabilecek ya da Sizi gücendirecek cümleler olmuş olabilir. Kusuruma bakmayınız. Düşündüklerimi, hislerimi anca bu kadar tuşlara dökebiliyorum.

[SIZE=3][FONT=times new roman]Son olarak;

İster ilâhî bir imtihan sonucu, isterse kendisi ve diğer insanların kusuru sebebiyle olsun bir musibetle karşılaşsa, insanın her şeyden önce metanet ve sabır gösterebilmesi gerekir. Bu, sıkıntılarından kurtulmak için maddî ve manevî çarelere başvurmasına engel değildir. Çarelere başvurur ancak "musibet ancak Allah'ın izni ve takdiri ile olmuştur, O, izin vermeseydi olmazdı, bunda da bir hayır vardır diyerek' rahat olma bilincini kazanabilmesi, insanın Allah'a olan imanının sonucudur. [/FONT][/SIZE]

Maşallah. Dediğiniz gibi doğuştan olunca durum daha kolay oluyor. Bazı şeylere sonradan alışmak kolay değil. Kendine yedirememekten ziyade, yılladır alıştığın yaşam düzenini değiştirmek, eskiye hasret duymak vs. Ama gerçekten bu durumların insanı geliştirdiği bence apaçık ortada. Bakış açınızı takdir ediyorum.

Benim de iyi ki hastayım dediğim zamanlar oluyor. Elindeki telefonun bir üst modelini almak için yaşamıyorsun mesela Hayatı, doğruyu, yanlışı görebiliyorsun. En güzeli başkasını da düşünebiliyorsun, kendin için yaşamıyorsun. Engelli olmakta en büyük sorun ise başkalarının senin ne yapıp yapamayacağına karar vermeye çalışması maalesef.

Yaşadıklarınız aslında birçoğumuzun yaşadıklarının bir benzeri, yazdıklarınızla da kendi hayatımızda geçmişten bugüne kısa bir seyir yapmış olduk. Her türlü zorluğa rağmen yaptığınız mücadeleleri azminizi gerçekten kutluyorum, başarılarınızın devamını diliyorum.

yazınız uzun olsa da çok güzeldi hiç sıkılmadan okudum kendimden bir şeyler buldum

Sevgili ve çok değerli öğretmenim bu güzel paylaşımınızı Facebook sayfamda paylaşabilir miyim çünkü her cumlesi ile benim duygularımı dile getirmissiniz.

yazınız beni çok duygulandırdı.çok güzel yazmışsınız..azminizi kutluyorum ve dediklerinize katılıyorum.biz bu dertlerle güçlenmek yerine kendimize aaa neden başıma geldi diye üzülmekle geçiriyoruz.gücümüzün farkında bile değiliz.insanlara kızıyoruz ama en büyüğünü biz kendimiz yapıyoruz.

eyvallah hocam klavyene sağlık

Tabi ki paylaşabilirsiniz. Çok sevinirim.

Guzel düşünceleriniz ve temennileriniz için teşekkür ederim. Allah razı olsun.

Çok iyi yazmışsın iz insanlar bana ölü gözüyle bakıyor ama ben tek elle her işimi yapabiliyorum .. artık bana normal geliyor ( 2 yıldır is kazasından dolayi engelliyim) ama insanların bakışları beni mahvediyor

Yazınızı okuyunca aklıma Niyazi Mısri'nın şu dizeleri geldi;

"Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş,

Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş"

Bana da Che Guevara nın şu sözünü hatırlattı: Unutma;kaybettiğinde değil vazgeçtiğinde yenilirsin ! Tebrikler helal olsun. Allahım daha nice başarılar nasip eylesin.

Durumu çok güzel ifade etmissiniz, sizin dogustan yasadiginiz bu durumu ben sonradan gecirdigim beyin kanamasi sonucu yasadim, yani sonradan sol elimi kullamaz oldum sol elimi gelistirmeye calisiyorum bende sonradan olunca biraz daha zor sanki neyseki Allah herzorlukla bir kolaylik veriyor.. yeterki o inancımizi hic kaybetmeyelim bu bize verilen guzel bi hediye

SGB

Sonradan olunca zor oluyor evet ama dediginiz gibi Allah kolaylik veriyor.Bizim goremedigimiz ne hikmetler kimbilir. Surekli dilimizde olan bir dua var. HAYİRLİSİ OLSUN. Ama sonuca razi olmak ve en onemlisi ŞÜKÜR etmek gerekir. Ben simdi dusunuyorum bir mucize ile sol kolum yerine gelse çok zorlanirdim herhalde.

Baska bir arkadasin dedigi gibi BU BİZE VERİLEN BİR MÜKAFAT GİBİ.

GT-I9300 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

Siz kolum olsa cok sevinirdim diyorsunuz da Allah izin vermeyince hic bise olmuyo benim kolum var ama kullanamiyorum mesela vardir bunda da bir hayir elbet

SGB

Aslinda kolum olsa sevinirim DEMEMİŞTİM. Tam tersi, kolum olsa çok zor olurdu. Dogustan olunca ilk gunden beri olmayan kola gore davraniyorsun. Ona gore kendini geliştiriyorsun.
Merak ediyorum dogrusu, protez kol takanlar acaba daha kolay mi hareket ediyorlar. Biraz goruntuden ibaret gibi.

GT-I9300 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

Anladim protez kol gorsel olarak var buda kisinin kendini daha iyi hissetmesini saglayabilir.

akks47

Sözde iyilik yapmak adına engelli bireye acırlar. İşte bu yüzden sadece kötü niyetli insanlardan değil, iyi niyetli ama cahil insanlardan da nefret ediyorum.

Doğuştan engelliyim kolum var Allah'a şükür ama kullanamıyorum hiç bu açıdan düşünmemiştim hocam okurken evet bu da benim bu özelliğimi geliştirdi diye düşündüm biz insanoğlu bazen negatif olaylardan pozitif durumlar çıkaramıyoruz Bana bunu hatırlattığınız için teşekkür ederim Saygıdeğer Öğretmenim

@Faruk33

Guzel düşünmenize vesile olabildiğim için sevindim.

Bu yazıyı yazarken acaba tepki alır mıyım diye tereddüt etmiştim ama yanılmışım. Her okuyan; hem özelden, hem bu sayfadan güzel dileklerde bulundular.

İnsanin fitratinda olan Saygi ve sevginin, insani insan yapan ozellik oldugunu gosterdiler. Bende sizlere tesekkur ederim.

GT-I9300 cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

güzel bir yazı, herkese tercüman olmuşun fakat, ben neyden nefret ediyorum artık bılıyor musun kardeş.
engelli olduğumuza inat herkese yapabileceğimizi göstermek ve kanıtlamak.
ben bundan nefret ediyorum. engelliyim ama yapabileceklerimizin sınırı olmadığı herkese kanıtlamak zorunda mıyım ben ?
herkes gibi rahat olsak ya. neden kasıyoruz ki bak engelliyim bak ben bacagım sakat koşuyorum bak ben spastiğim ama her türlü işimi kendim görebiliyorum vs. vs.
tabiki yapabilirler. her engelli birey zaten birer başarılı insanlardır fırsatlar verildiğinde,

artık nefret ettim, ve bıraktım bak ben neler yapabiliyorum demeyi, kalsın yapamıyor desinler, ben kasmayayım kendimi rahat olayım . yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ki.

engelli insanlar olarak diğer insanlardan kat kat fazlasıyla insanüstü gayret gösterdiğimiz için diğer duyularımız gelişiyor. o da bizim lehimize bize faydası oluyor. insanların bakış açısı değişmez.

muzir;

Tesekkur ederim kardesim.
Yok zaten yaş 32 olmus, birilerine kendimizi kanitlamaya calismiyoruz.
Ben diger insanlara uzuluyorum.
Ogretmen de oldugum icin yeni nesilin elinde telefonla kendini gercek dunyadan soyutlayip sanal alemde gezdigini gorunce birseyler yapmak istiyorum ama olmuyor.
Allah sonumuzu hayir etsin.

Umarım hiç değişmezsiniz.

@muratulas

ben öğretmen adayıyım, atanamayan demeyeyim de, atanmak isteyip istemediğime karar veremeyen öğretmen adayıyım.) yani sizi anlayabiliyorum, öğrencilerle uğraşmak zor. stajımı diğer bölüm öğrencilerden daha uzun süre yaptım,

şöyle bir çözüm bulmuştum, bi daha elinde telefonla görürsem alırım diyordum, ve gerçekten görürsem telefonu elinden alıyorum ve dersin sonuna kadar vermıyordum. ders bitiminde alıyorlardı benden.

veya sınıfa girerken hepsini dolaba kitleyecen, bitince hepsini geri verecen. hem diğer insanlara üzülecek şey yok. cunku kendi yapıp kendi ediyorlar.

görevini layıkıyla yap yeter ki.

gerçekten insan başkalarına engelim aslında sizin gözleriniz de demek için çok şey başarıyor. iyi de böyle yaratılmışızda başarmışız