Engelliler sevgiye ilgiye daha mı çok düşkün?
Engelli insanlar sevgiye daha hasret, ilgiye daha mı çok düşkündür?
Engelin vermiş olduğu zorlukların hayata yansayan etkilerinden biriside insanların engellilere karşı olan ilgisizliği ve sevgisizliği olarak ortaya çıkmaktadır. Engellilerin toplum nezdinde “Öteki” olarak tanımlanması, normal statüden çıkarılarak, sanki farlı bir insanmış muamelesini görmesi çok üzülerek belirteyim ki bazı sorunları da gün yüzüne çıkartmaktadır.
Engelli insanların insanlar tarafından acınan gözlerle ve acınan sözlerle tavsif edilmesi sevgi ve ilginin yerine acımak duygusunu ortaya çıkartmıştır. Acımayı sevgiyle eşdeğer gören zihniyet acaba sevgi ile acıma hissini ayırmakta çok mu zorlanıyorlar? Yoksa acımak kâfi mi geliyor? Sevmek, ilgili olmak için insanlara acımak gerekmez. İnsanların insan olduğu için sevilmesi gerektiğini hep savunuruz. İnsanlara insan gibi değer vermeyenlerde maalesef bunu savunurlar. Lakin savunmak yeter mi? İnsana insan gibi davranmadıktan sonra, insanca sevmedikten sonra, önce biz insan olmadıktan sonra…
Sevgiye her insan muhtaçtır. Her insan sevmek sevilmek değer bulmak ister. Fakat sırf engelli olduğu için sevilmeyen, sevgiye hasret bırakılan yürekler, ilgisiz bırakılan insanlar belki sevgiye ilgiye biraz daha fazla ihtiyaç duyacaklardır. Sanırım yaşadıkların toplumda ilgiyle, sevgiyle karşılanmayı her insan gibi bir engellide ister. İstemek yeter mi? Yetmez!
Sevgiye hasret gönüllerde bir sevgi olabilmek temennisiyle…
Engelli insanlar sevgiye daha hasret, ilgiye daha mı çok düşkündür?
Engelin vermiş olduğu zorlukların hayata yansayan etkilerinden biriside insanların engellilere karşı olan ilgisizliği ve sevgisizliği olarak ortaya çıkmaktadır. Engellilerin toplum nezdinde “Öteki” olarak tanımlanması, normal statüden çıkarılarak, sanki farlı bir insanmış muamelesini görmesi çok üzülerek belirteyim ki bazı sorunları da gün yüzüne çıkartmaktadır.
Engelli insanların insanlar tarafından acınan gözlerle ve acınan sözlerle tavsif edilmesi sevgi ve ilginin yerine acımak duygusunu ortaya çıkartmıştır. Acımayı sevgiyle eşdeğer gören zihniyet acaba sevgi ile acıma hissini ayırmakta çok mu zorlanıyorlar? Yoksa acımak kâfi mi geliyor? Sevmek, ilgili olmak için insanlara acımak gerekmez. İnsanların insan olduğu için sevilmesi gerektiğini hep savunuruz. İnsanlara insan gibi değer vermeyenlerde maalesef bunu savunurlar. Lakin savunmak yeter mi? İnsana insan gibi davranmadıktan sonra, insanca sevmedikten sonra, önce biz insan olmadıktan sonra…
Sevgiye her insan muhtaçtır. Her insan sevmek sevilmek değer bulmak ister. Fakat sırf engelli olduğu için sevilmeyen, sevgiye hasret bırakılan yürekler, ilgisiz bırakılan insanlar belki sevgiye ilgiye biraz daha fazla ihtiyaç duyacaklardır. Sanırım yaşadıkların toplumda ilgiyle, sevgiyle karşılanmayı her insan gibi bir engellide ister. İstemek yeter mi? Yetmez!
Sevgiye hasret gönüllerde bir sevgi olabilmek temennisiyle…