Eziklik ve farklılık duygusu insanı daha fazla hırslandırıp kamçılıyor mu? [Yaşam]

Kendini başkalarından farklı görmek, onların yaptığını yapamamak, bu eksikliği hissetmek, kısaca eziklik duygusu insanı kamçılıyor mu? Biraz daha hırslandırıyor mu?

Ben kendi yaşamımdan bildiğim kadarıyla yürüyemediğim için bana bakıp vah pekte güzelmiş yazık diyen insanlardan nefret ederdim ve birgün onlara hep ne kadar başarılı olduğumu göstereceğim diye hırslanırdım ki onların bu sözleri beni hep kamçılardı daha hırslandırırdı..

Ve bu gün o vah yazık diye çevremde konuşan kişilerin artık görüşü vay helal olsun kıza bu haliyle bir işyerini çok güzel idare ediyor görüşüne döndü.. Tabi bunun için çok çalışmak lazım..

Acaba bu eziklik duygusu diğer insanlardan farklı olmak duygusu insanı hırslandırıp kamçılıyor mu bunu başka yaşayan arkadaşlar var mı? Tartışalım paylaşalım mı ne dersiniz?

melpomene seni taktir ettim. Başarılı insanları taktir ettim hep ama hiç bir zaman başarılı olamadım. Sana katılıyorum bu eziklik hissi kamçılıyor insanı. Bende öyleydim takii doktorun beni yıkan o konuşmasından sonra...Aslında dahada hırslı olabilirdim ondan sonra ama yapamadım içime kapandım kendimi eve kapattım dış dünyadan soyutladım kendimi geleceğimi kendi elimle mahvettim. Keşke böyle olmasaydı diyorum ama olan oldu.. seni tebrik ediyorum bu hayata yenilmediğin için.

malesef bende gulsahh'la aynı kaderi paylaşıyorum eziklik ve eksiklik duygusu içime kapanmama kendi geleceğimi kendi ellerimle mahvetmeme sebep oldu benimde.. bu korkunç hissiyata rağmen birşeyler başaran melpomene ve aynı yoldan gidebilen herkese büyük bir hayranlık duyuyorum keşke bende sizin gösterebildiğiniz iradeyi, azmi ve sabrı gösterebilsem..

Yapmayın arkadaşlar. Zararın neresinden dönersen kardır.. Pes etmeyin sakın.. Milletin yapamazsın dediği şeyin üstüne gidin deneyin başarırsınız mutlaka. Ha başarısızmı oldunuz en azından denemiş olursunuz ama sakın pes etmeyin tekrar deneyin üstüne gidin mutlaka bir günbir şeyleri başarırsınız..
Hayatla savaşmak gerçekten zor ama bir o kadarda keyifli ve güzel..

melpomene aynen katılıyorum sana arkadaşım,bi zamanlar ben de pes etmiştim ama yaş ilerledikçe düşünüyorum da bu eziklik duygusu nereye kadar devam edebilirki,çevremdeki insanların hakkımda ne düşündüğünü umursamıyorum eskisi kadar...ve hayata sıfırdan başladım.neler yapabileceğimi bi ben bilirim bi de Yüce Rabbim.Bu arada seni tebrik ederim arkadaşım.İnşallah bi gün ben de çevremdekileri şaşırtacak kadar başarılı bi birey olucam :wink:

melpomene tebrikler işte budur aşmışsın sen kendini kanıtlmışsn çewrendekilere
hırslandırıyor bu duygu bazen kötü olsada yılmak yok hadi
umursamayın acıynları başı dik olsun
yapamadklrmzla eksikliklermzle değil başarımuzla azmimizle ön plana çıkalım öyle dimi

arkadaşlar dünyada işe yaramaz hiç kimse yoktur her insanın başarabileceği bir yönü mutlaka vardır bizim yapmamız gereken önümüze çıkan fırsatları iyi değerlendirmek olmalı bir işe başlarken bunu ben yapamam edemem dersek hiç bir zaman yapamayız ve baştan kabullenmiş oluruz ama kendi kişilik özelliklerimizin farkında olarak neleri yapabileceğimizi biliyorsak önümüze çıkan fırsatlarda ben bunu yapabilirim dersek inanın bunu yapma ve başarma olasılığımız daha yüksek olacaktır bizim tek eksiğimiz özgüvenimizin olmayışı ne var ki bu da halledilemeyecek bir sorun değil hepimizin çok güzel projelere imza atacağından eminim sevgiyla kalın

Kesinlikle bu eziklik duygusu bir yerden sonra hayatla inatlaşmaya dönüşüyor. Daha çok mücadele ediyorsun, kimseye aldırmıyorsun ve en sonunda bir yolunu bulup başarıyorsun. Bunun ödülünede "vay bu haliyle başarmış" övgülerini alarak kavuşuyorsun