Öncelikle selamlar, ben 23 yaşındayım.
Ben küçüklüğümden beri psikolojik tedavi görmekteyim.2003 yılında hiperaktivite dikkat bozukuluğu teşhisi kondu.Blu çağına geçene kadar risperdal gibi ilaç tedavileri aldım, blu çağına geçince hastalıgım Bipolar Affektif Bozukluk F31.'e geçti.Bu'da raporumda yazmaktadır.
Ben şuanda manik dönemimdeyim, devre kaybı olarak 98/1 Jandarma birliğine geldim.Geldiğim anda geceler yatağımda ağlamaya başladım.Çok kötüydüm ve sürekli kışlada sevk işleriyle uğraşıyordum.20 gündür acemiyim ama bu 20 gün bana 20 yıl gibi oldu.
Kışladaki RDM uzmanı, psikolog hanım ile bir çok görüşme yaptım ve en sonunda 1. sevkimi almayı başardım.Durum şu ki; sevkimi aldıgımda ilk gittiğim doktor bana sıkıntımı sordu.Bende sıkıntılarımı anlattıgımda doktor rapora baktıgında tepkisi aynı şu şekilde; "Ben bu rapordan emin değilim, sana ilaç yazacam, bunları 15 gün dene gel, hadi bakalım". Bir an doktorun şaka yaptıgını sandım ama gerçekten ciddi bir tavır ile geri göndermişti beni.Gösterdiğim raporları annemden fakslatmıştım fotokopi olarak ve fotokopileri göstermiştim.Bu durumda birden duygu değişimlerim artmaya başladı.Ne zaman stresli oldugumda duygu değişimlerim daha hızlı oluyor.Komutanın yanında baş hekime çıkmakla tehdit ettim vesayre.Çok şükür ki, bölüğümdeki ast. teğmenimize durumu bundan önce anlatmıştım.Eğer anlayışla olmasaydı daha da zor anlar yaşayabilirdim.Bu olayda doktor bana 2 tane önceki tedavimde kullandıgı ilaçları yazdı.Bu ilaçlar depakin ve risperdal idi.Bu ilaçlar bende işe yaramamıştı.Zaten risperdalı 11 12 gibi küçük yaşta veyahutta birazcık ergen yaşta bıraktım diye hatırlıyorum.
Sonrasında, kışlaya geri döndüğümde RDM uzmanı psikolog hanımla konuştum.(Tekrardan randevu istemek amacıyla)
Kendisi alaycı tavırla, "Bu doktorun kararı, ne yapabiliriz ki eheeh?" gibi imalı bir konuşma sergiledi.Bu durumdan sonra ben öyle yada böyle 2. sevki almayı 1 hafta sonra başardım.Ondan sonra, hastaneye gittiğimde ilk gittiğim doktor yoktu fakat ancak velakin,sivil hastanedeki eski rütbeli bir psikiyatrist vardı, onada aynı durumu anlattım ve o'da 1. doktordan pek fazla tepki vermedi ancak kendisini takdir ettim.Bana, komutanların, RDM uzmanı dahil, bölük komutanı dahil kanaat anket formu doldurulmasını rica etmiş ve sonrasında tekrardan ilk doktora sevk etti.Bu anket kanaat formunu dolduran bütün rütbeliler uyum bozukluğundan ve duygu değişimiyle alakalı cümlelerle askerleğe el verişli olmadıgımın kanaatini yazdılar.Böyle olunca yinede biraz daha dişimi sıkma hissi geldi.
Sonrasında; 3. kez sevke geldiğimde, doktor yine aynı tavırla "Olur mu öyle bir şey canım, ben senin o raporundan emin değilim, başka bir şey olabilir.Ben sana tekrardan ilaçların dozunu yükseltip, 15 gün sonra göreceğim." dediğinde artık konuşmayı değiştirmeye karar verdim.En sonunda biraz öfkeli, biraz masum konuşunca doktor bana 10 gün sıhhi izin verdi.Ancak şudur ki; durumum ve vaziyetim berbat.Bir devlet doktoru nasıl böyle kolayca hayat yakabilir, anlamış değilim ve hiçbir zaman anlamayacağım.Bu durumda bimer'e vesayre şikayet etmeyi düşündüm ama ne yapacağımı bilmiyorum, bugün sıhhi iznimin 2. günü ve eve geldiğimde ailemden yardım istediğimde babam sürekli gerginlik çıkarıp, annemede hakaretlerde bağırmalarda çağırmalarda bulundu.Tekrardan doktora muayne parası vermekten korkuyorlar sanırsam, hissettim ve işin kötü tarafı ben sivil hayatımda 2 intihara kalkıştım ama şunu bildirmek isterim ki, 10. günüm olmadan ben asla o kışlaya dönmeyeceğim, şerefimle yaşayıp, intihar etmeyi düşünüyorum tekrardan.
Ancak; yinede bir umut ile size bu sorunumu yazmak istedim.Ben oraya geri dönmeden bu durumu nasıl çözebilirim, yol yok mu, yalvarırım bilgi alışverişi yapalım.Benim teşhislerim Bipolar F31. ve hiperaktivite,dikkat bozukluğu.
Zor durumdayım, umutsuz hissediyorum kendimi.
Ben küçüklüğümden beri psikolojik tedavi görmekteyim.2003 yılında hiperaktivite dikkat bozukuluğu teşhisi kondu.Blu çağına geçene kadar risperdal gibi ilaç tedavileri aldım, blu çağına geçince hastalıgım Bipolar Affektif Bozukluk F31.'e geçti.Bu'da raporumda yazmaktadır.
Ben şuanda manik dönemimdeyim, devre kaybı olarak 98/1 Jandarma birliğine geldim.Geldiğim anda geceler yatağımda ağlamaya başladım.Çok kötüydüm ve sürekli kışlada sevk işleriyle uğraşıyordum.20 gündür acemiyim ama bu 20 gün bana 20 yıl gibi oldu.
Kışladaki RDM uzmanı, psikolog hanım ile bir çok görüşme yaptım ve en sonunda 1. sevkimi almayı başardım.Durum şu ki; sevkimi aldıgımda ilk gittiğim doktor bana sıkıntımı sordu.Bende sıkıntılarımı anlattıgımda doktor rapora baktıgında tepkisi aynı şu şekilde; "Ben bu rapordan emin değilim, sana ilaç yazacam, bunları 15 gün dene gel, hadi bakalım". Bir an doktorun şaka yaptıgını sandım ama gerçekten ciddi bir tavır ile geri göndermişti beni.Gösterdiğim raporları annemden fakslatmıştım fotokopi olarak ve fotokopileri göstermiştim.Bu durumda birden duygu değişimlerim artmaya başladı.Ne zaman stresli oldugumda duygu değişimlerim daha hızlı oluyor.Komutanın yanında baş hekime çıkmakla tehdit ettim vesayre.Çok şükür ki, bölüğümdeki ast. teğmenimize durumu bundan önce anlatmıştım.Eğer anlayışla olmasaydı daha da zor anlar yaşayabilirdim.Bu olayda doktor bana 2 tane önceki tedavimde kullandıgı ilaçları yazdı.Bu ilaçlar depakin ve risperdal idi.Bu ilaçlar bende işe yaramamıştı.Zaten risperdalı 11 12 gibi küçük yaşta veyahutta birazcık ergen yaşta bıraktım diye hatırlıyorum.
Sonrasında, kışlaya geri döndüğümde RDM uzmanı psikolog hanımla konuştum.(Tekrardan randevu istemek amacıyla)
Kendisi alaycı tavırla, "Bu doktorun kararı, ne yapabiliriz ki eheeh?" gibi imalı bir konuşma sergiledi.Bu durumdan sonra ben öyle yada böyle 2. sevki almayı 1 hafta sonra başardım.Ondan sonra, hastaneye gittiğimde ilk gittiğim doktor yoktu fakat ancak velakin,sivil hastanedeki eski rütbeli bir psikiyatrist vardı, onada aynı durumu anlattım ve o'da 1. doktordan pek fazla tepki vermedi ancak kendisini takdir ettim.Bana, komutanların, RDM uzmanı dahil, bölük komutanı dahil kanaat anket formu doldurulmasını rica etmiş ve sonrasında tekrardan ilk doktora sevk etti.Bu anket kanaat formunu dolduran bütün rütbeliler uyum bozukluğundan ve duygu değişimiyle alakalı cümlelerle askerleğe el verişli olmadıgımın kanaatini yazdılar.Böyle olunca yinede biraz daha dişimi sıkma hissi geldi.
Sonrasında; 3. kez sevke geldiğimde, doktor yine aynı tavırla "Olur mu öyle bir şey canım, ben senin o raporundan emin değilim, başka bir şey olabilir.Ben sana tekrardan ilaçların dozunu yükseltip, 15 gün sonra göreceğim." dediğinde artık konuşmayı değiştirmeye karar verdim.En sonunda biraz öfkeli, biraz masum konuşunca doktor bana 10 gün sıhhi izin verdi.Ancak şudur ki; durumum ve vaziyetim berbat.Bir devlet doktoru nasıl böyle kolayca hayat yakabilir, anlamış değilim ve hiçbir zaman anlamayacağım.Bu durumda bimer'e vesayre şikayet etmeyi düşündüm ama ne yapacağımı bilmiyorum, bugün sıhhi iznimin 2. günü ve eve geldiğimde ailemden yardım istediğimde babam sürekli gerginlik çıkarıp, annemede hakaretlerde bağırmalarda çağırmalarda bulundu.Tekrardan doktora muayne parası vermekten korkuyorlar sanırsam, hissettim ve işin kötü tarafı ben sivil hayatımda 2 intihara kalkıştım ama şunu bildirmek isterim ki, 10. günüm olmadan ben asla o kışlaya dönmeyeceğim, şerefimle yaşayıp, intihar etmeyi düşünüyorum tekrardan.
Ancak; yinede bir umut ile size bu sorunumu yazmak istedim.Ben oraya geri dönmeden bu durumu nasıl çözebilirim, yol yok mu, yalvarırım bilgi alışverişi yapalım.Benim teşhislerim Bipolar F31. ve hiperaktivite,dikkat bozukluğu.
Zor durumdayım, umutsuz hissediyorum kendimi.
