Eksantrik yaşamlar…
Akşam metroda karşı koltukta kafası normalden çok farklı ve bunu kapatmak için bezle sarılı, yüzü eşit olmayan 2 boğumdan oluşan bir bey gördüm. Sırtında bir kambur, kollarını hareket ettirmesi de biraz zor oluyordu. Bir gözü yüzünün boğumundan kapalıydı, göz kapağı açılmıyordu. Sürekli bu gözünü peçeteyle sildi.
Bunlar yüreğinin göz yaşlarıydı, gözleri böyle içten ağlamazdı çünkü. İnsanın yüreği ağlar mı diye hiç sormayın. Hayatım boyunca hiç kimseyi böyle sırf görünüşünden dolayı, toplum tarafından tecrid edilmiş görmedim. Bir cüzzamlı misali…
Yanındaki boş koltuğa kimse oturmak istemedi. Bir genç kız geldi 12 dev adamdan biri gibiydi, kız önce oturdu sonra baktı ve ani hızla kalkıp başka yere oturdu. Farklı olandan ya da engelliden tiksinme ya da ürkme böyle olur. Ben arada sakin bir bakış fırlattım, bak ben de varım, kendini farklı hissetme sakın dercesine…
Otobüs durağında beklerken küçük şirin bir kız çocuğu beni görünce dehşetle yüz ifadesi değişti o kadar korktu ki, bunu kelimelerle ifade edemem. Annesi biraz teskin etti. Uzun zamandır bu şekilde bir olay yaşamamıştım, çok üzülmüştüm, çocuğun bu kadar korkmasına neden oldum diye.
Bazen yanımdan kişi yüz ifadesini o kadar tiksinmişçesine değiştiriyor ki. O esnada o kişi nasıl bir duygu dünyasında acaba?
Empatiye dokunmalı bir ucundan, yarın nasıl olacağını, ne sürprizle tanışıp, kostümünün ne şekilde değişeceğini bilemiyorsun. Kendini bu hale gelmeden önce upgrade edeceksin.
Saygılarımla…
Akşam metroda karşı koltukta kafası normalden çok farklı ve bunu kapatmak için bezle sarılı, yüzü eşit olmayan 2 boğumdan oluşan bir bey gördüm. Sırtında bir kambur, kollarını hareket ettirmesi de biraz zor oluyordu. Bir gözü yüzünün boğumundan kapalıydı, göz kapağı açılmıyordu. Sürekli bu gözünü peçeteyle sildi.
Bunlar yüreğinin göz yaşlarıydı, gözleri böyle içten ağlamazdı çünkü. İnsanın yüreği ağlar mı diye hiç sormayın. Hayatım boyunca hiç kimseyi böyle sırf görünüşünden dolayı, toplum tarafından tecrid edilmiş görmedim. Bir cüzzamlı misali…
Yanındaki boş koltuğa kimse oturmak istemedi. Bir genç kız geldi 12 dev adamdan biri gibiydi, kız önce oturdu sonra baktı ve ani hızla kalkıp başka yere oturdu. Farklı olandan ya da engelliden tiksinme ya da ürkme böyle olur. Ben arada sakin bir bakış fırlattım, bak ben de varım, kendini farklı hissetme sakın dercesine…
Otobüs durağında beklerken küçük şirin bir kız çocuğu beni görünce dehşetle yüz ifadesi değişti o kadar korktu ki, bunu kelimelerle ifade edemem. Annesi biraz teskin etti. Uzun zamandır bu şekilde bir olay yaşamamıştım, çok üzülmüştüm, çocuğun bu kadar korkmasına neden oldum diye.
Bazen yanımdan kişi yüz ifadesini o kadar tiksinmişçesine değiştiriyor ki. O esnada o kişi nasıl bir duygu dünyasında acaba?
Empatiye dokunmalı bir ucundan, yarın nasıl olacağını, ne sürprizle tanışıp, kostümünün ne şekilde değişeceğini bilemiyorsun. Kendini bu hale gelmeden önce upgrade edeceksin.
Saygılarımla…