Aranıza yeni katıldım...Gözlerimi yavaş yavaş kaybediyorum...Saatlerce açamadığım zamanlar oluyor dinlemeye alıştırmaya çalışıyorum...Kitap okumayı çok severdim Kpss kitapları aldım kendime artık hiç birine bakamıyor öğretmen adayıyım aynı zamanda Farklı alanda da çalışabilecek bölüm mezunuydum ama hayat işte insan ne olacağım dememeli bununla.savasmak.zor birine.muhtac olmak vs aynı senede iki tercih yapabilirmuym 2026 da yada kendime yetecek bir ise alirlarmi beni ...Paramparçayım teselli bulmaya çalışıyorum sesli uygulamalarla bu iş olurmu bilmiyorum saatlerce.masa başında notlar alan biriydim pc başka birine verdim bakamadgm için....
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Gözlerimi yavaş yavaş kaybediyorum ve çok çok üzgünüm…
- Konbuyu başlatan serce_465
- Başlangıç tarihi
@serce_465,
Sabır diliyorum. Ben de 26 yaşımda omurilik felçli oldum. Şimdi 50 yaşımdayım. Başlardaki travma tahmin de edileceği gibi çook çok ağır. Benim için de ailem için de etrafımdakiler için de. Kimse olan şeyi üstüme konduramadı. Ama işte sonra zaman ilerliyor ve durmuna alışıyorsun… Sonra da yeni durumun yol açtığı zorlukları bir bir aşıp kendine bir yaşam kuruyorsun. Sen de bunu yapacaksın, kendine yeni bir yol açacaksın… Yaşam bir tane ve senin; onu şekillendirip güzel bir şey ortaya çıkaracaksın zamanla. Merak etme. Yüz binlercemiz böyle yaptı.
İpek böceği gibisin. Dönüşeceksin ve devam edeceksin…
Sabır diliyorum. Ben de 26 yaşımda omurilik felçli oldum. Şimdi 50 yaşımdayım. Başlardaki travma tahmin de edileceği gibi çook çok ağır. Benim için de ailem için de etrafımdakiler için de. Kimse olan şeyi üstüme konduramadı. Ama işte sonra zaman ilerliyor ve durmuna alışıyorsun… Sonra da yeni durumun yol açtığı zorlukları bir bir aşıp kendine bir yaşam kuruyorsun. Sen de bunu yapacaksın, kendine yeni bir yol açacaksın… Yaşam bir tane ve senin; onu şekillendirip güzel bir şey ortaya çıkaracaksın zamanla. Merak etme. Yüz binlercemiz böyle yaptı.
İpek böceği gibisin. Dönüşeceksin ve devam edeceksin…
@gannicus,
Bakamıyorum eşyalara insanlara ileri.derecede diplobi nistagmus hastaym arti kayma 14 18 derece kapatmaktan başka çözümü uok göz sinir felci.olqrak.gec8yir.ayni.zamqbdq ameliyat yuzde 5 dediler gözlükte fayda etmiyor 7 yıldır hastaydım ama ilk defa herseyimi.kisitladi bıçak alamıyorum merdiven inmek vs karanlıktan başka rahatlatan ilaç vs yok
Bakamıyorum eşyalara insanlara ileri.derecede diplobi nistagmus hastaym arti kayma 14 18 derece kapatmaktan başka çözümü uok göz sinir felci.olqrak.gec8yir.ayni.zamqbdq ameliyat yuzde 5 dediler gözlükte fayda etmiyor 7 yıldır hastaydım ama ilk defa herseyimi.kisitladi bıçak alamıyorum merdiven inmek vs karanlıktan başka rahatlatan ilaç vs yok
Geçmiş olsun .yigenim benzer bir durumu 12 yaşlarında yaşadı behcetin uveyit türü dendi ve gözlere vuruyormus ciddi bir araştırma ve tedavi arayışı oldu ancak sadece ışığı görecek duruma geldi . Kendisi öğretmen oldu ve çok çok sevilen bir insan umarım sizin de gönlünüze göre olur hersey
sabır diliyorum. sesli kitaplara yönelerek çalışmalarınıza devam edebilirsiniz. GETEM çok kapsamlı bir kütüphane. Bağımsız hareket kazanma kapsamında da derneklerle iletişime geçin. Eğer durursanız cesaretinizi toplamanız zaman alır. Ben küçüklükten beri az görüyordum ama üniversiteye hazırlanırken göz tansiyonundan birini kaybettim. vazgeçmedim okumaktan çalışmaktan sadece hedefimi değiştirdim.
Benim hastalığım doğuştan ona rağmen niye dediğim çok zaman olmuştur...niye diğer çocuk değil de ben diye sorguladığım bir sürü zaman dilimi geçirdim....ama sonra bunların bir işe yaramadığını anladığın an geliyor ve hastalığınla beraber en iyi nasıl yaşarımi deneyimlemeye başlıyorsun......kendine acimayi bırakıp ben burdayım dediğin zaman herşey değişiyor....evet zor olacak ama başardığını gördüğünde sen bile vayyy be diyeceksin..... Suna nin yazdığı gibi dernekler ile iletişime gecmen çok fayda sağlar....
Ben işitme kaybı yaşadığımı ehliyetimi kaybettiğimde aile hekimi sürücü olur raporu vermeyip uzman görüşü istediğinde farkettim. O sıra pandemi dolayısıyla maske takılıyordu. Meğerse uzun yıllar dudak okuyormuşum. Geç farkedildi hastalığım.
7 yıldır hasta olmanız biraz olsun bu duruma alışmanızı sağlamıştır diye düşünüyorum.
geçmiş olsun.
7 yıldır hasta olmanız biraz olsun bu duruma alışmanızı sağlamıştır diye düşünüyorum.
geçmiş olsun.
Burada bulunan aile fertlerinin hepsinin bir derdi var ama çoğu da farklı farklı hastalıklar.
Allah sabır versin sevgili kardeşim, sabır ve yanında da şifa elbette.
Zor ama insan alışıyor, daha doğrusu alışmak zorunda.
Allah sabır versin sevgili kardeşim, sabır ve yanında da şifa elbette.
Zor ama insan alışıyor, daha doğrusu alışmak zorunda.
Tedavisi var mı bilmiyorum ama bir profesör doktor ile randevulaşıp sağlık durumunu ona da anlatsan daha iyi olabilir.
Rabbim acil şifalar versin.
Rabbim acil şifalar versin.
@serce_465,
Çok geçmiş olsun Kardeşim... Biliyorum seni anlayamayız ama hepimiz benzer rahatsızlıklarla karşılaştı.. Dr. Bana teşhis koyduğunda inan dünya gözüme pul kadar görünmüştü.. İnşallah her şey düzelir.. Alışmak sancılı ve yorucu bir süreç ama sonunda hepimiz kabul ettik.. Zor bir süreç ama inan daha kötü durumlarda olan engelli hasta arkadaşlar var.. Her şey gönlünce olsun.
Çok geçmiş olsun Kardeşim... Biliyorum seni anlayamayız ama hepimiz benzer rahatsızlıklarla karşılaştı.. Dr. Bana teşhis koyduğunda inan dünya gözüme pul kadar görünmüştü.. İnşallah her şey düzelir.. Alışmak sancılı ve yorucu bir süreç ama sonunda hepimiz kabul ettik.. Zor bir süreç ama inan daha kötü durumlarda olan engelli hasta arkadaşlar var.. Her şey gönlünce olsun.
İnsan oğlu alışır, çok da güzel alışır. Olmaz, olamaz, nasıl olur denilen her şeye alışır. Şuan bakıyorum da boşuna travma yaşamışım, dertlerimin çoğu engelliliğimden değil, diğer insanlardan kaynaklı dertler. Yani sağlıklı olsaymışım yine böyle olurdu. Engelliliğimi kabullendim, bunu artık dert etmiyorum.
Tek kullanımlık bir hayatımız var, milyarlarca insan bu hayatı farklı farklı yaşar. Bana göre bize düşen: Bize biçilen rolü olabileceği kadar güzel düşünüp, güzel yaşamaktır.
İnsanların ne düşüneceğini, ne diyeceğini vs hiç aldırmamayı öğrenin. Sevip, yapabileceğiniz şeylere odaklanın. Umarım iş bulma konusunda başarılı olursunuz. Mutluluğun kaynağı önce parada maalesef. Boş kalmak strestir, meşgul olun, bir uğraşınız olsun hep.
Geçmiş olsun, umarım fazla travma yaşamadan atlatırsınız alışma sürecini.
Tek kullanımlık bir hayatımız var, milyarlarca insan bu hayatı farklı farklı yaşar. Bana göre bize düşen: Bize biçilen rolü olabileceği kadar güzel düşünüp, güzel yaşamaktır.
İnsanların ne düşüneceğini, ne diyeceğini vs hiç aldırmamayı öğrenin. Sevip, yapabileceğiniz şeylere odaklanın. Umarım iş bulma konusunda başarılı olursunuz. Mutluluğun kaynağı önce parada maalesef. Boş kalmak strestir, meşgul olun, bir uğraşınız olsun hep.
Geçmiş olsun, umarım fazla travma yaşamadan atlatırsınız alışma sürecini.
@gannicus,
Çok üzgünüm. Aslında burada yazan hekres doğru söylüyor. Çok farklı hastalıklar, farklı yaşlar, farklı zamanlar olsa da benzer süreçlerden geçiyoruz. Başımıza gelen şeye rağmen kendimize yeni bir yol bulup orada ilerlemeliyiz bazen. Sabır diliyorum.
Sorulara cevap olarak:
Sesli uygulamaları kullanabilirsin. Artık sen de ses kaydedici ile sesli notlar almaya çalışabilirsin. Erişebilirlik ile iligli telefon uygulamalarından destek alabilirsin. Ayrıca sesli kütüphaneleri olan vakıflar, kütüphaneler var. Bunlardan faydalanabilirsin.
Tercih yapıp yerleşmediysen yeni bir tercih yapabilirsin.
Çok üzgünüm. Aslında burada yazan hekres doğru söylüyor. Çok farklı hastalıklar, farklı yaşlar, farklı zamanlar olsa da benzer süreçlerden geçiyoruz. Başımıza gelen şeye rağmen kendimize yeni bir yol bulup orada ilerlemeliyiz bazen. Sabır diliyorum.
Sorulara cevap olarak:
Sesli uygulamaları kullanabilirsin. Artık sen de ses kaydedici ile sesli notlar almaya çalışabilirsin. Erişebilirlik ile iligli telefon uygulamalarından destek alabilirsin. Ayrıca sesli kütüphaneleri olan vakıflar, kütüphaneler var. Bunlardan faydalanabilirsin.
Tercih yapıp yerleşmediysen yeni bir tercih yapabilirsin.
@OturanBoğa
@karışık83,
@Tenê
Çok teşekkür ediyorum Samimi cevabınız için bana güç verdiniz..Ruhuma iyi geldi...Güzellikler bizimle olsun...Elimden geleni yapacağım ve güzel haberleri vereceğim
@khidrheroorphans
Gidiyorum ama ölmüş sinir hücreleri tekrar canlanma gibi bir durumu yok denildi alışacaksın vs ama sürekli gidiyr7m ataklarim oluyor yine tıpta çareler tükenmez zamanla vs denildi
@karışık83,
@Tenê
Çok teşekkür ediyorum Samimi cevabınız için bana güç verdiniz..Ruhuma iyi geldi...Güzellikler bizimle olsun...Elimden geleni yapacağım ve güzel haberleri vereceğim
@khidrheroorphans
Gidiyorum ama ölmüş sinir hücreleri tekrar canlanma gibi bir durumu yok denildi alışacaksın vs ama sürekli gidiyr7m ataklarim oluyor yine tıpta çareler tükenmez zamanla vs denildi
klasik bir cümle olacak belki allah kimseye kaldıramayacagı yükü vermez . Sabır ve şifada verir. Şuan ki durumunuz nasıl bilemem. Dr. Gidin söylediklerini yapın. Psikolojik destek alabilirsiniz. Sevdiginiz ne varsa onları yapın. Ne yaşıyorsunuz bilemem anlamaya çalışabilirim geçmiş olsun
@serce_465,
Olabilir evet, başka doktorlar ne diyor? Birde özel hastaneye gittin mi? Türkiye'de göz hastalıkları alanında baya uzman özel hastaneler var, oralara falan da bir gidip görüşmeni önerebilirim. Dünyagöz ve benzeri gibi. Geçmiş olsun.
Olabilir evet, başka doktorlar ne diyor? Birde özel hastaneye gittin mi? Türkiye'de göz hastalıkları alanında baya uzman özel hastaneler var, oralara falan da bir gidip görüşmeni önerebilirim. Dünyagöz ve benzeri gibi. Geçmiş olsun.
@CORTU,
Verir. Bayağı bayağı da veriyor. Şu klişeden artık vazgeçin. Adamın beyne bir pıhtı atıyor. Adam felç. Adam var. Usyeden sonra bir gbs geçiriyor. Vücut felç. Bunlar mı kaldırılacak yükler? Sen o yükleri çekene sor. Bu hayatta Allah'ın şanslı kuluysan sorun Yok. Ama Allah sana bir kere taktı mı yapılacak bir şey yok...
Verir. Bayağı bayağı da veriyor. Şu klişeden artık vazgeçin. Adamın beyne bir pıhtı atıyor. Adam felç. Adam var. Usyeden sonra bir gbs geçiriyor. Vücut felç. Bunlar mı kaldırılacak yükler? Sen o yükleri çekene sor. Bu hayatta Allah'ın şanslı kuluysan sorun Yok. Ama Allah sana bir kere taktı mı yapılacak bir şey yok...
Vallahi vuslat ebedi kavuşma olmasaydı bütün çektiklerimize üzülebilirdik ama öyle değil Rabbim sabırlar ve şifa versin İnşaAllah düzelir.
Merhaba raporumda gözü kapalı diplopisi geçiyor diye yanlış bir ifade koymuşlar itiraz dilekçesi vermeden nasıl tekrar gunceletebilirim...Ki gözüm kapalı düzelse ne olur zaten devam ediyor ataklarim Bos sıvısı cikti simdide üstüne damar tıkanıklığı ve kistik yapi bunları ekletmem gerekirmi ben yeni rapor aldım tek gözden yuzde 30 diğer hastaları eklemeyi istememiştim ama şimdi okuyucu isaretliyici alamam bu durumda nistagmusda çok onuda unuttum Teşekkür ederim..ordaki memur gözden
@serce_465
Şifa diliyorum. Umarım tamamen olamıyorsa da kısmen iyileşebilen bir rahatsızlıktır. O kadar fazlayız ki hepimizin başka başka hastalıkları dertleri var. Altından kalkmak çoğu zaman çok zor. Ama altından kalkması en zoru da engelli olmayı kabullenmek zorunda olmamızın yarattığı travma. Ben de doğuştan bir engelli değilim. Zaman zaman zorluklarla karşılaşsam da genel olarak harika bir hayatım vardı. Mutlu çocukluk yıllarım, çılgın gençlik dönemlerim, üniversite hayatım, ilk aşklarım, ilk işlerim, beni seven sayan dostlarım, eşim, ailem.... Hepsi 2015 yılında kas hastalığımın başlamasıyla tepe taklak oldu. O dönemki psikolojimi anlatmaya kelimelerim yetmez inanın. Tanrı bana bir özür borçlu.
Ortopedik ama tedavi edilebilecek bir rahatsızlığım olduğunu düşünerek gittiğim ortopedi doktorlarından sonra yönlendirildiğim nöroloji. O nörolojide yapılan tetkikler ve elime verilen bir kağıt. Üzerinde miyopati şüphesi yazıyor. Eşimle durakta oturuyoruz ve bu miyopati ne olaki diyoruz. Nöroloji doktoru hiç bilgi vermeyip, birkaç kas hastalıkları profesörünün ismini ve bu miyopati şüphesi notunu yazıp gittiğinizde detaylı testler yapıp bilgi vereceklerdir diyerek göndermişti bizi. Durakta otobüs beklerken netten şöyle bir arattığımızda ilerleyici ve tedavisi olmayan kas hastalığı olduğunu görüp şok olmuştuk. Uzun süre sessiz kalmıştık içimizde fırtınalar kopsa da. Eve gidene kadar hiç konuşamamıştık. Bu nereden çıkmıştı şimdi? İlerledikçe ne hale gelecektim? Ne zaman ölecektim? Başıma neler gelecekti? Bu kadar nadir görülen bir hastalık neden beni buldu? Onlarca cevapsız soru kafamızdan geçiyordu. Üstelik daha iki ay öncesinde baba olacağımı öğrenmiştim. Böylesine bir sevinç yaşadıktan sonra tanrı neden bana böyle bir kaderi layık görmüştü?
Şimdi bakıyorum 10 yıla yakın olmuş. Hastalık beni mahvetti ama henüz öldüremedi. Eşim ve oğlum olmasa ölüm umrumda da değil aslında ama onlar için dişimi sıkıyorum. Zamanla durumuma alıştım. En azından alışabildiklerime. En çok koyan da çevrende kimse kalmaması. 20 küsur yıllık kardeşim dediğim adamlar iyi gün dostuymuş dedirttiler. Zamanla hepsi kayboldular hayatımdan çıktılar. Nefes aldığım müddetçe masum oğlum ve ısrarlarıma rağmen benden boşanmayan beni terk etmeyen eşim için direneceğim. Hayat bir şekilde devam ediyor. Engelli olmayan da ölecek engelli olan da. Çok sağlam bir bedene sahip olup daha 18'imizi göremeden bir trafik kazasında da ölebilirdik. Kaderin kötüsü bize denk gelmiş ama yapacak birşey yok. 3 yıl 5 yıl 20 yıl 30 yıl ne kadar sürecekse o kadar direneceğiz. Film elbet biter bız de o zaman huzur buluruz iki metrekarelik karanlığımızda. O zamana kadar bir tutam bile mutluluk tadabiliyorsak ne mutlu. Hayata bir kere geliyoruz dahası olmayacak.
Şifa diliyorum gözleriniz için, herşey gönlünüzce olsun.
Şifa diliyorum. Umarım tamamen olamıyorsa da kısmen iyileşebilen bir rahatsızlıktır. O kadar fazlayız ki hepimizin başka başka hastalıkları dertleri var. Altından kalkmak çoğu zaman çok zor. Ama altından kalkması en zoru da engelli olmayı kabullenmek zorunda olmamızın yarattığı travma. Ben de doğuştan bir engelli değilim. Zaman zaman zorluklarla karşılaşsam da genel olarak harika bir hayatım vardı. Mutlu çocukluk yıllarım, çılgın gençlik dönemlerim, üniversite hayatım, ilk aşklarım, ilk işlerim, beni seven sayan dostlarım, eşim, ailem.... Hepsi 2015 yılında kas hastalığımın başlamasıyla tepe taklak oldu. O dönemki psikolojimi anlatmaya kelimelerim yetmez inanın. Tanrı bana bir özür borçlu.
Ortopedik ama tedavi edilebilecek bir rahatsızlığım olduğunu düşünerek gittiğim ortopedi doktorlarından sonra yönlendirildiğim nöroloji. O nörolojide yapılan tetkikler ve elime verilen bir kağıt. Üzerinde miyopati şüphesi yazıyor. Eşimle durakta oturuyoruz ve bu miyopati ne olaki diyoruz. Nöroloji doktoru hiç bilgi vermeyip, birkaç kas hastalıkları profesörünün ismini ve bu miyopati şüphesi notunu yazıp gittiğinizde detaylı testler yapıp bilgi vereceklerdir diyerek göndermişti bizi. Durakta otobüs beklerken netten şöyle bir arattığımızda ilerleyici ve tedavisi olmayan kas hastalığı olduğunu görüp şok olmuştuk. Uzun süre sessiz kalmıştık içimizde fırtınalar kopsa da. Eve gidene kadar hiç konuşamamıştık. Bu nereden çıkmıştı şimdi? İlerledikçe ne hale gelecektim? Ne zaman ölecektim? Başıma neler gelecekti? Bu kadar nadir görülen bir hastalık neden beni buldu? Onlarca cevapsız soru kafamızdan geçiyordu. Üstelik daha iki ay öncesinde baba olacağımı öğrenmiştim. Böylesine bir sevinç yaşadıktan sonra tanrı neden bana böyle bir kaderi layık görmüştü?
Şimdi bakıyorum 10 yıla yakın olmuş. Hastalık beni mahvetti ama henüz öldüremedi. Eşim ve oğlum olmasa ölüm umrumda da değil aslında ama onlar için dişimi sıkıyorum. Zamanla durumuma alıştım. En azından alışabildiklerime. En çok koyan da çevrende kimse kalmaması. 20 küsur yıllık kardeşim dediğim adamlar iyi gün dostuymuş dedirttiler. Zamanla hepsi kayboldular hayatımdan çıktılar. Nefes aldığım müddetçe masum oğlum ve ısrarlarıma rağmen benden boşanmayan beni terk etmeyen eşim için direneceğim. Hayat bir şekilde devam ediyor. Engelli olmayan da ölecek engelli olan da. Çok sağlam bir bedene sahip olup daha 18'imizi göremeden bir trafik kazasında da ölebilirdik. Kaderin kötüsü bize denk gelmiş ama yapacak birşey yok. 3 yıl 5 yıl 20 yıl 30 yıl ne kadar sürecekse o kadar direneceğiz. Film elbet biter bız de o zaman huzur buluruz iki metrekarelik karanlığımızda. O zamana kadar bir tutam bile mutluluk tadabiliyorsak ne mutlu. Hayata bir kere geliyoruz dahası olmayacak.
Şifa diliyorum gözleriniz için, herşey gönlünüzce olsun.
