Eskiden arkadaşlarım vardı, hastalandıktan sonra hepsi benimle iletişimi kesti, siz böyle şeyler yaşadınız mı? Bir de akrabalarım benden korkar diye hastalığımı söyleyemiyorum, kendimden utanmak beni suçlu hissettiriyor? Ne düşünüyorsunuz?
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Hastalandıktan sonra yalnız kalan oldu mu?
- Konbuyu başlatan meryem1999
- Başlangıç tarihi
meryem1999 [FONT=sans-serif]hastalandıktan sonra hepsi seninle iletişimi kestiyse burada düşündükleri sen değilsin. Seni ekarte edip yok farzederek ego tatminine çabalıyorlar. """" Aaaa , bak seni herkes terkediyor; ben de yaparım""" gibi saçma sapan çıkarımlar.... Bu zor zamanında yanında olan varsa ona sıkıca sarıl ve bırakma; değerini bil. Hakkında hayırlısı olsun...[/FONT]
Depresyona girince okula gidemedim, okula gidemeyince benimle sarmaş dolaş olan arkadaşlarım benimle iletişimi kesti. Akrabalarım beni okula gitti sanıyor. Sakladım zaten çok yakın değilim akrabalarımla.
perseküsyon
Teşekkürler
perseküsyon
Teşekkürler
Görmemi anaokulu zamanında tamamen kaybettiğim için beni terk edecek arkadaşlarım olmadı, aksine daha çok kişiyle tanıştım gittiğim dernek sayesinde ama bir yakınımı kaybettiğimde falan çoğu kişi bir başın sağ olsun demeyi bir iyi misin diye sormayı bile çok görüyor evet. Bildikleri hâlde hem de
meryem1999
Sakat kalmadan önce bambaska bir hayatım vardı.
Cok ceşitli arkadaslarım vardı.
Günlük arkadaşlarım cok fazlaydı.
Telefonumu bilmedigim numaralar arardı.
Akrabalar zaten arardı.
Ama sakat kaldiktan sonra tamamen yalniz kaldim.
Hepsi çıkarcı bes para etmez i sanlarmış.
Helede annemi kaybettikten sonra aile icerisinde de yalniz kaldim.
Suan telefonum çalmZ benim, bi ararsa bankalar arar. Birde medikalci...
Seni anlayabiliyorum, ama care nedir bende bilmiyorum.
Ve bu durum karsisinda daha da cok depresyina girebiliyoruz..
Bilmem noolcak, ALLAH yardimcimiz olsun..
Geçmiş olsun.
Sakat kalmadan önce bambaska bir hayatım vardı.
Cok ceşitli arkadaslarım vardı.
Günlük arkadaşlarım cok fazlaydı.
Telefonumu bilmedigim numaralar arardı.
Akrabalar zaten arardı.
Ama sakat kaldiktan sonra tamamen yalniz kaldim.
Hepsi çıkarcı bes para etmez i sanlarmış.
Helede annemi kaybettikten sonra aile icerisinde de yalniz kaldim.
Suan telefonum çalmZ benim, bi ararsa bankalar arar. Birde medikalci...
Seni anlayabiliyorum, ama care nedir bende bilmiyorum.
Ve bu durum karsisinda daha da cok depresyina girebiliyoruz..
Bilmem noolcak, ALLAH yardimcimiz olsun..
Geçmiş olsun.
meryem1999 nasıl duyuldu ama bilmiyorum. Mahalle benim ruhsal hastalığım olduğunu öğrenmiş. Deli ilaçları içiyor bu diyorlar sanki ben işitmeyeceğim. Mahallede benimle iletişim kuran kalmadı. Çokta tın afedersin. Akrabalardan sadece büyük teyzem biliyor, o da bilinçli zaten. Başka akrabalardan bilen yok. Ama ekpss ile atanırsam inşallah bu sefer bilmeyen kalmayacak. Zaten %100 nasıl saklayabilirim ki bir ömür. Varsın bilsinler çokta umrumda değil.
meryem1999
Onlar zaten sizin arkadaşınız değil imiş. Fazla bir kaybınız yok üzülmeye değmez. Çünkü temizlik iyidir sahte olacağına hiç olmasın daha iyidir.
Onlar zaten sizin arkadaşınız değil imiş. Fazla bir kaybınız yok üzülmeye değmez. Çünkü temizlik iyidir sahte olacağına hiç olmasın daha iyidir.
Allah sabır versin, halkımız bilinçsiz, bizi öcü gibi görüyorlar, çoğumuzun kendinden başkasına zararı yok.
Kimse sizi sevmiyorsa siz de kimseyi sevmeyin zaten, ben öyle yapıyorum.
Kimse sizi sevmiyorsa siz de kimseyi sevmeyin zaten, ben öyle yapıyorum.
[SIZE=3]Küçüklüğümde çocukken topal diye alay ettiklerinde hemen dalardım. Çok dayak attım, çok dayak yedim. Ama şimdi düşünüyorum da ne gereksiz şeymiş buna kızmak. Şimdi topal deseler güler geçerim. Ortaokul ve liseyi ise yatılı okudum ve çok güzel arkadaşlarım oldu. Bir tek kişi dahi benimle dalga geçmedi. Her deliğe girdim çıktım, topalım diye kimse benden kaçmadı. Bilakis maç yapılacağı zaman beni ararlardı kaleci bulamadıkları için. Yaş oldu 65 ama halâ da bu güzel dostluklar devam ediyor.
O nedenle sevgili kardeşim, takma kafaya. Bunu demesi kolay olduğu kadar kafaya takmaması da kolay. Senden kaçan zaten makbul birisi değildir. Senin de makbul olmayanla ne işin olacak? Sen seçici olmaya bak ve güzel insanlar bul. Dua et bol bol. Elbet duanı işiten olur.
Selametle.[/SIZE]
O nedenle sevgili kardeşim, takma kafaya. Bunu demesi kolay olduğu kadar kafaya takmaması da kolay. Senden kaçan zaten makbul birisi değildir. Senin de makbul olmayanla ne işin olacak? Sen seçici olmaya bak ve güzel insanlar bul. Dua et bol bol. Elbet duanı işiten olur.
Selametle.[/SIZE]
alifatih1958
Teşekkürler
Teşekkürler
Annem ve babam öldüğünde yalnız kalıcam çok üzülüyorun
Hastaligim cocuklukta ortaya ciktigi icin hic arkadasim olmadi. Sosyal ortamlarda selamlastigim kisiler oluyor o kadar. Saglikli insanlara hep ozeniyorum. Cok cabalasam da sahip olamayacagim seylere parmaklarini oynatmadan sahip olabilen cok kisi var. Benim bir tek Rab'bim var sanirim.
Allah hepinize/hepimize sabir versin.
Allah hepinize/hepimize sabir versin.
Amin.
Kabullenmek zorlukları hafifletiyor bana göre. O nedenle diyeceğim şu ki sorun karakterimiz değil, eksik olmamız. Yani insan oğlu güce tapıyor. Zenginsen severler, koltuk sahibiysen severler, iyi bir işin varsa severler. Engelli de olsan severler. Ama yoksulsan, fakirsen dünyanın en iyi insanı ol, selam vermek isteyenin olmaz. Buna aile de dahildir.
Boşverin insanları, çünkü onların değer verdiği şey karakter değil, güçtür. Sorun bizde değil, onlarda. O nedenle yapılabilecek bir şey yok. Hayatı böyle kabul edip devam etmek lazım.
Boşverin insanları, çünkü onların değer verdiği şey karakter değil, güçtür. Sorun bizde değil, onlarda. O nedenle yapılabilecek bir şey yok. Hayatı böyle kabul edip devam etmek lazım.
Abi kim hasta etti seni
Teşekkür ederim
Maalesef engelli olduktan sonra insanın çevresi bir şekilde azalıyor. İnsanlar sizden eskisi gibi menfaat sağlayamadığından arkadaş sayısı azalıyor, evliler boşanabiliyor, benim başıma gelen bir durum olan nişanlılar ayrılabiliyor. Arkadaş olarak birileri var ama dost diyebileceğim tek bir kişi var. Bizim gibi olan kişilerin mümkün olduğu kadar sosyalleşmesi gerekiyor. Ben bu yüzden doğma büyüme oturduğum yer olan İstanbul- Fatih den taşınıp Silivri de sosyal tesisleri olan bir sitede yaşıyorum. Sosyal tesislere gittikçe yeni insanlar tanıdım. Hatta hatırı sayılır bir çevremde oldu.
