Hayat bizi atmış bir kenera...

İnsanlar dünyaya 1kez gelir; doğup büyüyüp yaşayıp ölemk için;Bizlerin yaşam hakkı ise doğuştan yada sonradan kaza ve kader diye adlandırılan olaylar sounucu kısıtlanıyor.Kısıtlanmış hayatımızın bir ksımıda hastane kapılarında yaşam hakkımızın nekadar kısıtlandığına dair içinde 1-100 arası bir sayı olan bir belgeyi almayla ve bunu devlete anlatma, kabulettirmeyle geçiyor(buraya kadarı beklide hayatımızın en renkli yanıJ).Bizim çektiğimiz zorluklar ,duygularımız ve düşüncelermiz kimsecikleri ilgilendirmiyor.Devlet sonunda bize cüzü bir miktar maaş bağlıyor ve evde bir süs eşyası gibi yaşamaya başlıyoruz.İlk zamanlar gelen gidenlerin dillere dolanmış (pelesenk)olmuş lafları bizleri bunaltıyor.Bir süre sonra kimsede gelmemeye başlıyor.Artık daralma bunalma dönemleriniz giderek artıyor içinize atıp biriktiryoruz.Ailemizi üzmemek için onlarlada konuşmuyorsunuz .Konuşacak kimseyi bulamıyorsunuz.Bizler bu hayatta; annelerimizin temizlik yaparken kenarda bıraktıkları toz haline geliyoruz.Bir kez geldiğimiz bu dünyada(tabî ki realkarnasyona inanmıyorsanız ben inanamak istiyorum)kimler bu halde olamak isterdi . bu yaşamı kimi kader diyor kimi isyan ediyor kimi ne yazıkki intaharla son buldurmak istiyor.

Şanlı olan kenara atılmış insanlar bu siteyi buluyorlar ve başlıyorlar soruşturmaya, anlatmaya, anlamaya.Bizi fark etmeyenlere ettirmeye bizim sesimizi duymayanlara duyurmaya. Hayata’’Hey anne bizi bir kenara ata ata dağ gibi olduk ve şimdi evin her kenarını kaplıyacağız sizde bizle yaşamayı öğreneceksiniz’’diye bağırıyoruz.Bizi onlara fark ettirmek için daha ne yapabiliriz?

cok haklisin arkadasim bende bu hsataligi hakedecek ne yaptim diyorum saglikli insanlara imreniyorum boyle yasamak olumden beter nefes darligi hastasiyim

evet belki sen istemedin ama öyle hastalıklar var ki fiziki olmayan daha beterleri

hiç bir insan hak etmiyordur

sen kendini bir kenara çekmedikçe hayat seni dışarı atamaz diye düşünüyorum.Evet kabul ediyorum başkalrının kolaylıkla yaptıkları bit işi biz engellerle karşılaşarak zorlukla yapıyor ya da yapamıyoruz.hayat mücadele demektir ve ben kendi adıma bu mücadeleyi veriyorum ve hayatı herkes gibi yaşıyorum.kimse beni hayattan atamaz ben herşeyi başarabiliyorum.Kendini fark ettirmek istiyorsan mücadele et.mücadele dersen farkına varırlar farkını kendin yarat derim.

İnsanlar hayatlarının metafiziksel olgular tarafından bilindigine ve o olgular dogrultusunda ilerlediklerine inanırlar.Ama burda insan iradesi diye birşey söz konusu olmaz,çünkü eger yaşadıgımız hayat birileri tarafından biliniyor ve o dogrultunun dışına çıkamıyorsak,dünyada irademiz dışında hareket ediyoruz demektir.Bu ise sevap günah olgularının abes oldugu konusuna varır.Bunun bilen eski filozof (düşünçeBilimi)'lardan ömer hayyam bunu söyle dile getiriyor.

Beni özene bezene yaratan kim?Sen
Ne yapaçagımıda yazmışsın önçeden.
Demek günah işletende sensin bana.
Öyleyse nedir o cennet cehennem!

Kısacası insan kader konusuna inanıyorsa,yaptıgı günahların kendisinin dışında gerçeklendiğine inanması lazımdır.Çünkü herşeyi bilen bir varlık,önçeden yapaçak oldugumuz günahıda biliyordur.Ömer hayyam bu konuyuda şöyle dile getiriyor.

Şarap içiyorum dogrudur.
Aklı olan beni haklı bulur.
İçeçegimi biliyordu tanrı.
içmesem tanrı yanılmış olur!

Burdada anlatılmak istenen bariz bellidir.Gerisi sizlerin düşünçesine kalmışş.

Saygılar...

Yukarda anlatmak istediğim konuyu belki konunun dışında bulabilirsiniz ama aslında tam konuyla alakalı bir yorumdur.

Kader konusuna inanan insanlar,hastalıklarınında kader dogrultusunda olduklarına inanır ve buna riayet eder.Bende bunun kader diye bir olguyla alakası olmadıgını idaa ediyorum ve herzmanda arkasındayım...

Şu hayata tam gözle bakamadım
baktığım yerde mi sorun vardı
Bakışımdamı eksiklik vardı
onu bile anlayamadım

Bakamadan haram ettim duyguları
Görmeden sakladım yaşanacakları
Sırf birileri üzülmesin diye
Sakladım içimdeki duyguları

Karardı bedenimin kalbimin bir gözü
hayata tek pencereden bakar oldum
Hayatı anlamsızlaştırıp hayatta anlam buldum
Cansız nesnelerde aranıp yok oldum

Yalnız biri olayım derken
yalnızlıkla dost oldum
dostuma içimi açarken
kağıt kalemle arkadaş oldum

aDAM HAKLI DEMİŞ.tOZ PARÇASINDNA FARKIMIZ NE ŞU MEMLEKETTE.kİMS E KENDİNİ KANDIRMASIN MÜCADELEYLE HER ENGELİ AŞARIM GİBİ.sENİN KIRILAN KALBİN VE RUHUN TAMİR OLMADIKTAN SONRA BAŞARSAN NE BAŞARMASAN NE.

şahıs için çevredekiler değil sensin önemli olan kim ne düşünmüş ne demiş ne yaşamış umrunda olmamalı hayat belki az sıkıntı vermiş belki çok..Belki katlanamayacağından daha fazlasını vermiş ve hala da vermeye devam ediyor..ki ben de öyle.. Yine de yaşamak herşeyiyle güzel elinden ne geliyosa daha da fazlasını değerlendirmeye odaklamalısın kendini.. Evet engelliyim ama bi çok engeli olmayandan daha iyiyim en azından fikir düşünce yada yaşama çabası,insanlar zaten garipler engelleri olmayan hatta hiç bir hastalığı olmayan bile intihar edebiliyor toz olmak yada kendini toz gibi hissetmek ne demek.. 6 yıldır kendimle cebelleşiyorum ailem de dahil kimse ne yaşadığımı nasıl yaşadığımı en ufak değerlendirebilme gibi bi güce sahip değil yaşamadan anlayamaz kimse evet sıkıntı dert iyi olsaydı daha iyi olabilirdi ama TOZ olarak değerlendiremezsin kendini..! Herşeyden ayrı zevk alınabilir.. tabi ki hastalıklarını bilemem ama bir çok hastalık var daha beteri olabilirdi..! iyimser yaklaşman lazım

Razcall'IM sana gelince o tozu ben sana gösteririm..! hiç bi engelin olmasa da kalbin kırılcak zaten hayat mükemmel değil bikere..! ve sanıyorum ki o kalp benim.. Kırma kalbimi iyi bak sendeki bana..