Arkadaşlar belki hiç kimse bu yazdığımı okumayacak belki silinecek açılan konu ama yazmak istedim,eylülde ek atama dedindi dört gözle eylülü bekledik,yok ekim dendi,bizi hayatımız zaten hep beklemeke geçmedimi ya,hastalıklar tedaviler,ilaçlar bekleyiş "Sabır" zannetmeyin ki bu isyanın cümleleri,nefsimizin ağır basması,biz asıl imtihandan o düşünceden uzaklaşınca çıkılmaz geliyo bu hayat,ben hem cp hastasıyım hem bipolar hemde panik atak hastasıyım zorlanıyorum ve sabır ve bekleyiş zor geliyor nefse.32 yaşındayım,isteğim o dur ki,şu hastalıklarım hafifleyip bir ev bark kurmak anlamını kaçırdığım hayatıma bi anlam verebilmek,bunların hepsi nefsi istekler mi,bazı bazı heveslerim kaçıyo her sarılışımda dibe doğru kayması hayatın,bazen sıfır da olmakta çok önemli.ben şuı an sıfırda olmak isterdim,şu an şükür bi işim var her ne kadar özel sektör ve zorlayıcı yanları olsada.işsizdim sağlıklıydım,son 4 senedir işim var ancak sağlığım bozuk.işsizlikten alelade bir işe girdim hayatın dibini gördüm.İşsizlik çok kötü lakin sağlığımdan daha ötesi yok arkadaşlar.şöyle düşünmeli eğer sağlığınız yerinde çalışacak sağlığınız varsa öte tarafı çok üstelemeyin,sağlık gidince işinizde olsa,o iş şu an benim için öyle yükten başka bişey değil.Şu an epey bir süredir araştırıyorum malül emekliliğini, bir zamanlar üretmek aktif katılmak hayata idealist fikirlerim vardı,herşey yalan olup gidiyor.Eğer öte tarafta sorgu suale inancım olmasa bu yaşı zaten görmezdim.Bunları neden yazıyordun diyorsanız,eğer ki çalışacak sağlığınız varsa şükredin.işszizliğe kahretmeyin.Gerçekten sağlıktan ötesi boş.Maddi durumumuzda şükür iyi ama huzur mutluluk sağlık hayatta düzen tutturmak sadece " KADERDİR" gerisi boş.........zaman ayırıp okuduysanız telekkürler arkadaşlar.en kısa zamanda silinecektir ama bir kişi okuyup iç ferahlığı olursa ne mutlu bana