Yaşamım boyunca aksilikler hep üst üste geldi, bazılarına kader edim bazılarında kendimi suçladım..
Orta okuldayken derslerim iyidi ama lise hayatı çok farklıymış (Belki de o farkı kendim yarattım) yapttıgım her kötü davranış bi marifet gibi gelmeye başlamıstı.. Sigara içmeye, alkol kulanmaya baslamıstım. bunlara neden başladıgım da ailesel maddi manevi sorunlar değil, saadece özentilik işte.. Okulun popüler ögrencilerinden olmustum 2. dönem, ama neye yarar.. Karne günü geldi ve 10 zayıfla sınıfta kaldım. Karneyi almadan önce umursamıyodum notları yada sıfta kalıcam diye hiç üzülmüyodum, ama o karneyi görünce bi tuhaf oldum, çok üzüldüm agladım (1 dönemde 9 zayıfım vardı düzelticem die söz vermiştim anneme, ama düzelcene 1 zayıf daha eklenmiş karneye
). annem çok titrerdi üzerim,e 8 yaşımdayken babamı kaybetmişti,k onun eksiklini hiç hisetirmemeye çalıstı ve hiç birşeyden eksik etmedi beni hiç bir zaman, ama benim ona karşı verdim ödül ise 10 zayıf...
Eve geldim, annem karneni getirdinmi die sordunda, karneyi eline verdimde, masanın üzerine koyup görmemezlikten geldi. Sonra sordu seneye okula gitmeye yüzün var mı diye. sustum, cwp veremedim
2 hafta evde pc karsısında zamanımı geçirmeye çalıstım, ama evde hergun kavga ediyoduk. dayım bi yandan sıkıstırıodu geldi zaman bize, laflar sokmalar, her gün baskı. çalışmaya karar verdim, bi iş yeri buldum. int.cafede çalışacaktım. dayım tuttu kolumda zorla başka yere işe soktu.. Çalıştım yer 1 senedir gittigim koförümdü.. O zor günlerimde çıktıgım kızı arıyodum, teli hiç açmıyordu, attıgım msjlara cwp gelmiyodu. Evde huzur hiç kalmamıstı zaten. akşam 1de gelip sabah 7de çıkıyodum.. işten çıktım, evden kaçtım. kaçtım yer iste kuzenlerimin evi. gene zorla kavga gürültü çalışmaya başladım aynı yerde.
İntahar etmeye karar verdim, hap içtim, antibiotik, bissürü agrı kesici... ama hiç bişi olmadı.. ama herkez bana karsı yumsak davranmaya basladı.. her hafta sonunda denize gidiodum. 16 temmuzda dogum günüm vardı, pazr gününe denk gelmişti. kumsalda kutladık. işte kumsaldan takla atarak denize dalıyoduk, balıklma atlıouk.. 1 hafta sonra yani 23 temmuz 2006'da giitik yine.. dogum günümde atladıgım gibi atlıcaktım ve eşyalarımı bıraktıgım gbi koştum denize...
işte O an ayaklarım kumdan kesilmesini kafamın sertçe çarpmasını hala hatırlıyorum. Ama sadece başım acıdı. ben suyun altından yüzdümü sanıyodum. göslerimi açtım, ama taşla hiç ilerlemiodu ve dalga vurdukça sallanıyodum. O an ölcemi düşündüm. film şeridi derler ya geçsin diye bekledim, baktım geçmiyo. ben düşüneyim geçer belki dedim
Denizden çıkardılar, kumsala yatırdılar. etrafım arkadaşlarım, meraklı insanlar, ama hiç biyerimi duymadımı hareket edemedimi söylüyom, kimse inanmıyo. hatta arkadasımın bri sigara yakıp bana getirdi, çek bişey kalmas diyodu..
şansıma kumsalda hemşire vardı ( Çokta güzeldi ) ona söledim duymuyorum hiç bir yerimi. hareket edemedimi söyledim arkadaslarıma dönüp kısmı felç geçirdimi söylemiş. O sırada ambulans geldi, sedyeye koydular devlet hastanesine girttik. O gün annemler de denizdeydi, ama aynı yerde degildik (hatta o gün yalvarmıştı annem beraber gidelim die ama dinlicek olan kim)
Devlet hatanesinde edirne tıp fak. sevk ettiler. Boynumun kırıldıgını orda ögrenmiştim. saat akşam üstü 5ten gece 11'e kadar filmler emar çektiler.. Sonra ameliyataneye götürdüler. kafama bi demir fidaladılar, boynum çıkmış ondan. 3 gün arayla 2 ameliyat geçirdim ve 3 ay sonra evin merdivenlerinden sedyeyle çıkartılırkan yaşadıgım olayların en kötüsüydü.
Ama şu an yaşıyorum ve mutluyom. yaptıhım hataların farkına vardıgım için iyleşiceme ve bu durumdaki herkesin iyileşicene inanıyorum..
Herkese geçmiş olsun !!
Orta okuldayken derslerim iyidi ama lise hayatı çok farklıymış (Belki de o farkı kendim yarattım) yapttıgım her kötü davranış bi marifet gibi gelmeye başlamıstı.. Sigara içmeye, alkol kulanmaya baslamıstım. bunlara neden başladıgım da ailesel maddi manevi sorunlar değil, saadece özentilik işte.. Okulun popüler ögrencilerinden olmustum 2. dönem, ama neye yarar.. Karne günü geldi ve 10 zayıfla sınıfta kaldım. Karneyi almadan önce umursamıyodum notları yada sıfta kalıcam diye hiç üzülmüyodum, ama o karneyi görünce bi tuhaf oldum, çok üzüldüm agladım (1 dönemde 9 zayıfım vardı düzelticem die söz vermiştim anneme, ama düzelcene 1 zayıf daha eklenmiş karneye
). annem çok titrerdi üzerim,e 8 yaşımdayken babamı kaybetmişti,k onun eksiklini hiç hisetirmemeye çalıstı ve hiç birşeyden eksik etmedi beni hiç bir zaman, ama benim ona karşı verdim ödül ise 10 zayıf...Eve geldim, annem karneni getirdinmi die sordunda, karneyi eline verdimde, masanın üzerine koyup görmemezlikten geldi. Sonra sordu seneye okula gitmeye yüzün var mı diye. sustum, cwp veremedim
2 hafta evde pc karsısında zamanımı geçirmeye çalıstım, ama evde hergun kavga ediyoduk. dayım bi yandan sıkıstırıodu geldi zaman bize, laflar sokmalar, her gün baskı. çalışmaya karar verdim, bi iş yeri buldum. int.cafede çalışacaktım. dayım tuttu kolumda zorla başka yere işe soktu.. Çalıştım yer 1 senedir gittigim koförümdü.. O zor günlerimde çıktıgım kızı arıyodum, teli hiç açmıyordu, attıgım msjlara cwp gelmiyodu. Evde huzur hiç kalmamıstı zaten. akşam 1de gelip sabah 7de çıkıyodum.. işten çıktım, evden kaçtım. kaçtım yer iste kuzenlerimin evi. gene zorla kavga gürültü çalışmaya başladım aynı yerde.
İntahar etmeye karar verdim, hap içtim, antibiotik, bissürü agrı kesici... ama hiç bişi olmadı.. ama herkez bana karsı yumsak davranmaya basladı.. her hafta sonunda denize gidiodum. 16 temmuzda dogum günüm vardı, pazr gününe denk gelmişti. kumsalda kutladık. işte kumsaldan takla atarak denize dalıyoduk, balıklma atlıouk.. 1 hafta sonra yani 23 temmuz 2006'da giitik yine.. dogum günümde atladıgım gibi atlıcaktım ve eşyalarımı bıraktıgım gbi koştum denize...
işte O an ayaklarım kumdan kesilmesini kafamın sertçe çarpmasını hala hatırlıyorum. Ama sadece başım acıdı. ben suyun altından yüzdümü sanıyodum. göslerimi açtım, ama taşla hiç ilerlemiodu ve dalga vurdukça sallanıyodum. O an ölcemi düşündüm. film şeridi derler ya geçsin diye bekledim, baktım geçmiyo. ben düşüneyim geçer belki dedim
Denizden çıkardılar, kumsala yatırdılar. etrafım arkadaşlarım, meraklı insanlar, ama hiç biyerimi duymadımı hareket edemedimi söylüyom, kimse inanmıyo. hatta arkadasımın bri sigara yakıp bana getirdi, çek bişey kalmas diyodu..
şansıma kumsalda hemşire vardı ( Çokta güzeldi
) ona söledim duymuyorum hiç bir yerimi. hareket edemedimi söyledim arkadaslarıma dönüp kısmı felç geçirdimi söylemiş. O sırada ambulans geldi, sedyeye koydular devlet hastanesine girttik. O gün annemler de denizdeydi, ama aynı yerde degildik (hatta o gün yalvarmıştı annem beraber gidelim die ama dinlicek olan kim)Devlet hatanesinde edirne tıp fak. sevk ettiler. Boynumun kırıldıgını orda ögrenmiştim. saat akşam üstü 5ten gece 11'e kadar filmler emar çektiler.. Sonra ameliyataneye götürdüler. kafama bi demir fidaladılar, boynum çıkmış ondan. 3 gün arayla 2 ameliyat geçirdim ve 3 ay sonra evin merdivenlerinden sedyeyle çıkartılırkan yaşadıgım olayların en kötüsüydü.
Ama şu an yaşıyorum ve mutluyom. yaptıhım hataların farkına vardıgım için iyleşiceme ve bu durumdaki herkesin iyileşicene inanıyorum..
Herkese geçmiş olsun !!
