[hercules] Oksitlenmiş Kafes

Önceleri altın sonra gümüş sonra bronz
Ne fark eder sonu paslanmış küflenmiş
Zamana yenik düşmüş eskimiş
Tarihte kaybolmayı bekler oksitlenmiş kafes

İçinde tüyleri dökülmüş yaşlanmış
Uyuza yakalanmış bir yalıçapkını
Ötüşü çığlık misalı kulakları dağlayan
Ömrü belki 3 gün belki 3 dakka belki 3 saniye

Kuş ne yapsın ömür boyu beklemiş
Belki özgür kalırım belki onu görürüm diye
Geçen zaman umutlarınıda kafesinide öldürmüş
Ölmek için hayattan izin ister olmuş

Özgürlük hep hayali
Elde etse hayalsiz kalmaz elbet
Bir kuru ağaç gövdesi
Birde narin kanatlı yar ister

Elde ettikce ister doymaz
Ama özgür olan düşüncesi
Kendi paslı bir kafeste
Ha bir nefes ha iki nefes

Güzel bir şiir elinize sağlık. Sanırım sembolik yazılmış.

Evet sembolik hayat ve beklentiler üzerine

Başarılarınızın devamını dilerim..

Çok hoş bir şiir olmuş ellerinize ve yüreğinize sağlık