Henüz Bitmedi
Gülüşünün bıraktığı izler sessizce damlar bakışlarımdan.
Bak bu gece yine kar yağıyor buğulu camımın ardından.
Sokak lambasının sarı ışığından yansıyan anılar,
Sisli bir geceyle birlikte gözlerime sarılırlar.
Sımsıkı tutarlar, salı vermezler düşeyim peşine.
İzlerini takip edip yılların, yerleşeyim yeniden gülüşlerine.
Sen, tanıdığım en hakikatli kadın,
Ardıma bile bakmadan, umarsızca seni terkettiğimi sandın.
Güneşin gülüşünle açtığı her bir takvim yaprağında
Ne bir eksik, ne bir fazla, ilk günkü gibi sevdim seni aslında.
Gidişlerim hep kaçıştı, çelikten sağlam kalbinden,
Ben kaçıp sığındıkça başka bakışlara, habersizdin yüreğimin esaretinden.
Yalandı kardeşlik kelamları aslında, aşkım çaresizliğimden damlıyordu.
Kollarım her gece sarıldığım yastıklarda tenini arıyordu.
Gel gör ki,
Söylediklerim aslında hiçte söylemek istediklerim değildi.
Gözlerine bakarken hep bir umut arayarak
Biliyordum, geri dönüşü yoktu, ödeyecektim bedelini elbet yanarak.
Bak yine kar yağıyor işte günün sonunda,
Donmuş yollar, soğuk gece ve buzlanmış Ay penceremin pervazında.
Bak yine kar yağıyor diyorum, eskisi gibi hani, kalbimin yamaçlarına.
Bedelini ödedim her güneş açışında ama,
Yine de bu sürgün bitmiyor, tükenmiyor gülüşünden uzakta.
Gittiğin o yolun ardından bakıyorum bıkmadan hala.
Pişmanlık, Özlem, Sevda...
Artık bunun adı her ne haltsa!
İbrahim Tolga Özsoy
Gülüşünün bıraktığı izler sessizce damlar bakışlarımdan.
Bak bu gece yine kar yağıyor buğulu camımın ardından.
Sokak lambasının sarı ışığından yansıyan anılar,
Sisli bir geceyle birlikte gözlerime sarılırlar.
Sımsıkı tutarlar, salı vermezler düşeyim peşine.
İzlerini takip edip yılların, yerleşeyim yeniden gülüşlerine.
Sen, tanıdığım en hakikatli kadın,
Ardıma bile bakmadan, umarsızca seni terkettiğimi sandın.
Güneşin gülüşünle açtığı her bir takvim yaprağında
Ne bir eksik, ne bir fazla, ilk günkü gibi sevdim seni aslında.
Gidişlerim hep kaçıştı, çelikten sağlam kalbinden,
Ben kaçıp sığındıkça başka bakışlara, habersizdin yüreğimin esaretinden.
Yalandı kardeşlik kelamları aslında, aşkım çaresizliğimden damlıyordu.
Kollarım her gece sarıldığım yastıklarda tenini arıyordu.
Gel gör ki,
Söylediklerim aslında hiçte söylemek istediklerim değildi.
Gözlerine bakarken hep bir umut arayarak
Biliyordum, geri dönüşü yoktu, ödeyecektim bedelini elbet yanarak.
Bak yine kar yağıyor işte günün sonunda,
Donmuş yollar, soğuk gece ve buzlanmış Ay penceremin pervazında.
Bak yine kar yağıyor diyorum, eskisi gibi hani, kalbimin yamaçlarına.
Bedelini ödedim her güneş açışında ama,
Yine de bu sürgün bitmiyor, tükenmiyor gülüşünden uzakta.
Gittiğin o yolun ardından bakıyorum bıkmadan hala.
Pişmanlık, Özlem, Sevda...
Artık bunun adı her ne haltsa!
İbrahim Tolga Özsoy
