Karşı taraftan sözleşmeli olarak işe başlama tahütü almadığın sürece işinden ayrılma derim.Kendi iş hayatımda ve çevremdekilerde bunun gibi onlarca olayla karşılaştım.Örnekler vereyim.Geçmişte;Eşim üst kademe yönetici olarak bir işe kabul edildi,maaş,araba,sosyal haklar vs vs hepsinde anlaştı.Üstelik bu anlaşmayı işverenle yaptı,işverenin tek şartı haftaya işe başlamasıydı.Üstelik cumartesi gelin arabanızı alın şeklinde de bilgi verdiler.(Pazartesi dışarda yapılacak toplantıya kendisiyle beraber katılması için. Eşim o hafta çalıştığı işten ayrıldı.Cuma günü başlayacağı işyerini aradı.Cumartesi araba almaya gidecek,İnsan kaynakları müdürü eşime başkasıyla anlaştık kusura bakmayın dedi.Anlaştığı işveren telefona çıkmadı.Üstelik eşim hafta arası arayıp işten çıkacağını pazartesi işbaşında veya durumda değişiklik olup olamdığını sormuştu.Benim akıllara zarar bir tecrübem var,Gençken
çalıştığım işyerinde başarılı ve seviliyordum,takdirleri nedense hep sözlü,maaşa,zamma gelince bu konuda başkalarıyla ayrı tutulmuyor hatta çok genç olduğum gerekçesiyle en asgari tutarlarda maaşıma yansıyordu.Gerekçe olarakta sen bizdensin,onlar bırakıp gider,yada onlar senden büyük iyide alt kadromdaki adam benden fazla alabilir mi?.Ne yani ben sadığım diye mi hakkımı alamıyorum.Çok kızdım ve sürekli bana iş teklif eden firmanın aracılığıyla başka bir sektördeki firmayla anlaştım,eski işverenimle konuşup ayrılacağımı,yetkilerimi devredeceğim birini bulmalarını istedim şoka girdiler,kıyametler koptu.Genel Müdür ne kadara anlaştın dedi ve o teklifin üstünde bir teklif getirdi.O zamana kadar hani yapamazdın çalışanlar arasında hoşnutsuzluk olurdu şimdi değişen ne .Yıllardır iyi niyetimi suistimal ettin.Kabul etmedim ayrıldım.(abartmıyorum)Yerime 3 ayrı departman açıp 6 kişi aldılar.Anlaştığım işyeride beni bir başka şehirdeki işletmeleri için almıştı.İşletmeleri işverenle gidip görmüştüm.İşbaşı günüm geldiğinde evimin(lojman), arabamın ayrıldığını herşeyin hazır olduğunu ve kendilerininde haftasonu geleceğini oradaki yöneticilerin beni beklediğini söylediler.Uzun bir yolculuktan sonra sabah şehire vardım.İlk şok karşılayan yok.(Eşyalarımı emanete verip)İşletmeye gittim.Kimsenin benim işe başlayacağımdan haberi yok.Ev tutulmamış,(Eski işverenim maaşımı dahi vermemiş,ailem zaten kızgın şehir değiştireceğim için yani nerdeyse beş parasız bilmediğim bir şehirde kaldım).Otelde yer ayırtalım,falan dediler.İşvereni aradım bana her şey hazır dediniz kimsenin haberi yok,ev yok,eşya yok,araba yok,en kötüsü insanların haberi yok bizim size ihtiyacımız yok,sizin burda çalışacak pozisyonunuz yok diyorlar dedim.İşveren müdürüyle görüştü,Cuma geleceğiz cumaya kadar bana kalacak yer ayarladılar işletmeleri gez gözlemle sadece dedi hiç bir şeye karışma.O şirkete müdür dayanmıyormuş.Verilen tepki hep böyleymiş.İşletmelerdeki çalışanlar genelde kendi akrabaları veya tanıdıkları gelenleri canından bezdiriyorlarmış.Eski işyerimi mumla aradım.Fakat yılmadım o firmada da 6 yıl çalıştım.Herşeyden önce adam tanımayı, herkese güvenmemeyi,işini sağlama almadan çalışmamayı öğrendim.Benim için tarif edilmez ciddi bir hayat ve iş tecrübesidir.
