22 yaşındayım istanbulda güzel bi üniversite de makine mühendisliği okurken öğrenmiştim hastalığımı..
hastalığımla beraber ilerliyordum başıma getireceklerini bilmeden..
okulumu , emeğimi , planlarımı ve en sonunda beni yarım bırakacağını bilmeden ilerliyordum.
hep o yol katediyordu bense sadece onun ilerleyişini izliyordum.
kazanmak istediğim bir savaşta yoktu umutsuzluk içindede değilim .
sadece izliyorum ilerleyişini.. ilerledikçe içimden bir parça kopartıyormuş gibi.
şimdi kendimi içi boşalmış bir ağaç gibi hissdiyorum.özü olamayan ağaç.. sadece kabuğum kalıyor gitgide.. bir gün ya yıkılacağım yada bi daha yeşeremeden dikileceğim öylece.. benimde özüm deki hayattaki beklentilerim ,hedeflerim ,isteklerim sanki hep boşaldı, öylece kaldım.içimde memnuniyetsizlikte yok farklı bir bakış açısı katıığını da inkar edemem.
neredeyse 2 sene olacak sosyal hayata alışmakta hala çok zorlanıyorum. motivasyon için onereceğiniz bir role model, kitap ,film ,tiyatro ,dizi vs varsa cevaplarınızı beklyorum.
hastalığımla beraber ilerliyordum başıma getireceklerini bilmeden..
okulumu , emeğimi , planlarımı ve en sonunda beni yarım bırakacağını bilmeden ilerliyordum.
hep o yol katediyordu bense sadece onun ilerleyişini izliyordum.
kazanmak istediğim bir savaşta yoktu umutsuzluk içindede değilim .
sadece izliyorum ilerleyişini.. ilerledikçe içimden bir parça kopartıyormuş gibi.
şimdi kendimi içi boşalmış bir ağaç gibi hissdiyorum.özü olamayan ağaç.. sadece kabuğum kalıyor gitgide.. bir gün ya yıkılacağım yada bi daha yeşeremeden dikileceğim öylece.. benimde özüm deki hayattaki beklentilerim ,hedeflerim ,isteklerim sanki hep boşaldı, öylece kaldım.içimde memnuniyetsizlikte yok farklı bir bakış açısı katıığını da inkar edemem.
neredeyse 2 sene olacak sosyal hayata alışmakta hala çok zorlanıyorum. motivasyon için onereceğiniz bir role model, kitap ,film ,tiyatro ,dizi vs varsa cevaplarınızı beklyorum.
