Kronik depresyon ve gerçeklikten kopuş: Derealizasyon

Merhabalar, ben robin 20 yaşındayım. Küçüklükten beri depresif bir kişilik ile yaşamamı devam ettirdim. Asosyal bir çocukluğun ardından utana sıkıla yaşamıma devam ettim. 7 yaşında okula başladığım yeni dönemlerde adapte olamadım ve intihar düşünceleri oluşmaya başladı pasif olan bu düşünceler ilerki yıllarda yerini denemelere ve planlamalara bıraktı akabinde yaklaşık 7 yıl önce bir sabah gözlerimi açtığımda etrafımdaki objelerin farklı göründüğünü farkettim ilk başlarda unutmaya çalışsamda dokunduğum duyduğum tattığım şeylerde bir gariplik olduğunu fark ettim ve görmezden gelemiyeceğim kadar şiddetli olduğunu kabul edince aileme konuyu anlatma kararı aldım fakat henüz açıklayamadığım/tanımlayamadığım bir durum olduğu için telaşlandırmak istemedim ve sustum . Her gece ağladım sızladım içimden küfrede küfrede eğitim hayatıma devam ettim. İntiharı da beceremeyince soluğu 2017 de psikiyatriste gitmekte buldum. 8 aylık ilaç kullanımının ardından hastaneye yatırıldım tedavi gördüm. Hastaneye yatınca ailemin dikkatini çekti ve onların destek vermeye çalışması üzülmesi beni daha da baskı altında bıraktı ve İyileşmediğim halde intihar düşüncesi hafiflediği için yalan söyleyip çıkış aldım. Sonrada bir daha onlara bir şey anlatmadım/anlatamadım. İlaç tedavisini bırakmadım ek olarak 1 yıl kadar terapi aldım fakat ekonomik yönden de bastırınca bırakmak zorunda kaldım zaten çok da iyi gittiğini söyleyemezdim. Bugün 2020 yılının son çeyreğindeyiz Derealizasyonun 7.ci yılında elden ayaktan düşmesemde (fiziksel olarak) hayattan bıkmış usanmış ve aksi bir haldeyim. Aynı sorunu yaşayanlar ile tavsiyelerimizi paylaşmak bilhassa bu konuyu yenmek için mücadelede destek amaçlı bu foruma katıldım. Kısaca durumum bu henüz engelli raporum yok ve kurula çıkıp çıkmamam artılarını ve eksilerini bilmiyorum. Düşüncelerinizi ve tavsiyelerinizi almak bilmukabele vermek isterim.

Merhaba, ilk olarak geçmiş olsun diyorum. Bende senelerdir intiharı düşündüm ve hastanede yattım. Tabi bende diğer etkiler yoktu. Bu rahatsız edici düşüncelerden kurtulmak için kendime bir rutin oluşturdum. Yarın intihar edeceğim dediğim zaman da bile rutinimi bırakmadım. Size tavsiyem bir rutin oluşturun ve uyun. Dil öğrenin, kitap okuyun, film izleyin hepsini belli bir saatle yapın. İnsan için en iyi gelen şeylerden biri meşguliyettir. Umarım yardımcı olabilmişimdir. Sağlıklı günler dilerim.

saol faruk önerilerin için teşekkür ederim.

Sizde sağ olun, rica ederim.

bende sizin gibi aynı hisler içindeyim. bende 2 kez hastanede yattım. size iyi gelen bir şeyler bulmaya çalışın ben bulamadım.

aramaktan bıkmayın ve ararken nasıl olsa bulamayacağım demeyin. acil şifalar dilerim...