Merhaba Dostlar,
Bu sitede çok yeniyim, engelli bir birey olarak, burada olmaktan mutluyum. İnşallah zaman zaman çalışmalarımı sunmaya çalışacağım. İlk yazımda kendimden ve duygularımdan bahsetmek istedim.
Değerli Dostlar! Ben liseyi bile bitiremedim. Çünkü daha ilkokuldayken başlayan amansız kas hastalığım artık benim okula gidip gelmelerimi engellemeye başlayınca, lise birinci sınıftayken okulu bırakmak zorunda kaldım. Daha o dönemler de bana “bir gün gelecek resim ve şiir dalında, sanat adına bir şeyler yapacak, sergiler açacak, şiir kitapların olacak ve bir yayın organında yazılar yazacaksın” deselerdi, asla inanmazdım. Çünkü bir gün geldiğinde yürüyemez olacağımı tahmin ediyordum ama sanatsal alanda bu gibi çalışmalar yapacağımı hiç düşünmemiştim. Ama yaşamın insanları nerden nereye getirdiğini bizzat görerek yaşamış oldum.
Okul bitip günlerim evde geçmeye başlayınca öylesine diyerek başladığım çalışmalarımın beğenilmesi beni bu günlere getirdi. Her beğenilen çalışmam benim daha da istekle çalışmama neden olmuştur. Yaşam benden pek çok mutlulukları çalarken yerine bambaşka mutlulukları yaşattı diyebilirim. Ayrıca bu sanatsal çalışmalarım sayesinde çok değerli insanlar tanıdım ve bu sayede sosyal bir çevreye sahip oldum.
Sanat yaşamım bana belki maddi olarak çok şey kazandırmadı ama kazandırdığı maneviyatı hiçbir şeye değişmem. Çünkü bu değerler benim mutluluk kaynağım ve çok anlam teşkil ediyor.
Hayatta hep şuna inandım. Kişinin hayatta başına ne gelirse gelsin, ne yaşarsa yaşasın, hangi konumda olursa olsun, hayata dair sorumlu davranmak zorundadır. Bunu yaparken de kendisi için yaptığının bilincinde olmalıdır. Çünkü yaşam insana sunulmuş bir armağandır. Bu armağanın her anını en güzel biçimde değerlendirmelidir. Kişi bunu başardığı sürece karşısına çıkacak olan olumsuzlukları lehine çevirebilir.
Ben engelli bir birey olarak tahmin edemeyeceğiniz zorluklar yaşadım ve halada yaşamaya devam ediyorum. Daha kötüsü de bu mücadelemde tek de değilim. Çünkü benim iki engelli kardeşim daha var. İşte bu zorluklar içinde hayata tutunmaya çalışıyoruz. Buna rağmen hala bir şeyler üretmeye çalışıyorum. Çünkü bundan büyük mutluluk duyuyorum.
Hayatımda karşıma çıkan iki pencere vardı. Bu pencerenin biri aydınlığa, diğeri karanlığa bakan, bunlardan birinden bakmayı tercih edecektim. Karanlık olan pencereden bakmayı tercih etseydim, her günümü ahla vahla geçirip, her halimden şikâyet edecek ve hep birilerini suçlayacaktım. Benim tercihim elbette ki aydınlığa bakan pencerem olacaktı. Çünkü aydınlık olanı tercih ederek her şeye rağmen umudumu yitirmedim. Elimde olanlarla yaşantıma kendimce yön vermeye çalıştım. Mutsuzluklarımı mutluluğa dönüştürmenin yollarını aradım. Azimle uğraştım ve uğraşılarımın karşılığını aldığıma inanıyorum.
İnsan inandığı ve istediği sürece ve bu doğrultuda emek verdiği takdirde karşılığını olumlu yönde alabiliyor. Halimizden şikâyet etmek yerine kendi eksikliklerimize bakmayı öğrenmeli ve ne yapabileceğimizin gayretinde olmalıyız. Bunu başardığımız sürece kendimizle barışık olmayı başarabiliriz.
Herkesin hayatı sevgiyle kucaklamayı başardığı bir yaşam diliyorum.
Sevgiyle kalın…
www.emineusta.tr.cx.
Bu sitede çok yeniyim, engelli bir birey olarak, burada olmaktan mutluyum. İnşallah zaman zaman çalışmalarımı sunmaya çalışacağım. İlk yazımda kendimden ve duygularımdan bahsetmek istedim.
Değerli Dostlar! Ben liseyi bile bitiremedim. Çünkü daha ilkokuldayken başlayan amansız kas hastalığım artık benim okula gidip gelmelerimi engellemeye başlayınca, lise birinci sınıftayken okulu bırakmak zorunda kaldım. Daha o dönemler de bana “bir gün gelecek resim ve şiir dalında, sanat adına bir şeyler yapacak, sergiler açacak, şiir kitapların olacak ve bir yayın organında yazılar yazacaksın” deselerdi, asla inanmazdım. Çünkü bir gün geldiğinde yürüyemez olacağımı tahmin ediyordum ama sanatsal alanda bu gibi çalışmalar yapacağımı hiç düşünmemiştim. Ama yaşamın insanları nerden nereye getirdiğini bizzat görerek yaşamış oldum.
Okul bitip günlerim evde geçmeye başlayınca öylesine diyerek başladığım çalışmalarımın beğenilmesi beni bu günlere getirdi. Her beğenilen çalışmam benim daha da istekle çalışmama neden olmuştur. Yaşam benden pek çok mutlulukları çalarken yerine bambaşka mutlulukları yaşattı diyebilirim. Ayrıca bu sanatsal çalışmalarım sayesinde çok değerli insanlar tanıdım ve bu sayede sosyal bir çevreye sahip oldum.
Sanat yaşamım bana belki maddi olarak çok şey kazandırmadı ama kazandırdığı maneviyatı hiçbir şeye değişmem. Çünkü bu değerler benim mutluluk kaynağım ve çok anlam teşkil ediyor.
Hayatta hep şuna inandım. Kişinin hayatta başına ne gelirse gelsin, ne yaşarsa yaşasın, hangi konumda olursa olsun, hayata dair sorumlu davranmak zorundadır. Bunu yaparken de kendisi için yaptığının bilincinde olmalıdır. Çünkü yaşam insana sunulmuş bir armağandır. Bu armağanın her anını en güzel biçimde değerlendirmelidir. Kişi bunu başardığı sürece karşısına çıkacak olan olumsuzlukları lehine çevirebilir.
Ben engelli bir birey olarak tahmin edemeyeceğiniz zorluklar yaşadım ve halada yaşamaya devam ediyorum. Daha kötüsü de bu mücadelemde tek de değilim. Çünkü benim iki engelli kardeşim daha var. İşte bu zorluklar içinde hayata tutunmaya çalışıyoruz. Buna rağmen hala bir şeyler üretmeye çalışıyorum. Çünkü bundan büyük mutluluk duyuyorum.
Hayatımda karşıma çıkan iki pencere vardı. Bu pencerenin biri aydınlığa, diğeri karanlığa bakan, bunlardan birinden bakmayı tercih edecektim. Karanlık olan pencereden bakmayı tercih etseydim, her günümü ahla vahla geçirip, her halimden şikâyet edecek ve hep birilerini suçlayacaktım. Benim tercihim elbette ki aydınlığa bakan pencerem olacaktı. Çünkü aydınlık olanı tercih ederek her şeye rağmen umudumu yitirmedim. Elimde olanlarla yaşantıma kendimce yön vermeye çalıştım. Mutsuzluklarımı mutluluğa dönüştürmenin yollarını aradım. Azimle uğraştım ve uğraşılarımın karşılığını aldığıma inanıyorum.
İnsan inandığı ve istediği sürece ve bu doğrultuda emek verdiği takdirde karşılığını olumlu yönde alabiliyor. Halimizden şikâyet etmek yerine kendi eksikliklerimize bakmayı öğrenmeli ve ne yapabileceğimizin gayretinde olmalıyız. Bunu başardığımız sürece kendimizle barışık olmayı başarabiliriz.
Herkesin hayatı sevgiyle kucaklamayı başardığı bir yaşam diliyorum.
Sevgiyle kalın…
www.emineusta.tr.cx.
