Lise öğrencisiyim. Okulda arkadaş edinemiyorum. Benzer sorunları yaşayanlar var mı?

İyi günler arkadaşlar forumayeni kayıt oldum Adım bahire .(yanlışlık yok doğru yazdım) okul hayatımın başlamasından bu güne kadar gelen bi sorunumdan bahsedeceğim.Öncelikle kendimi biraz tanıtayım.15 yaşındayım lise 1 öğrencisiyim.Benim özrüm sadece ayağımda kas hastasıyım ve kemik erimesi var.438 puanla bulunduğum ilçede bi anadolu lisesine gidiyorum (anadolu öğretmen uzak olduğu için a. lisesindeyim.Okulda asonsör ve rampa olmadığı için hergün babam çıkarıyor annemde akşam 4.te kucağında indiriyor.Benim gibi engelli ve öğrenci arkadaşlarım varsa bilirler 500 kişinin tuhaf bakışları önünde okul binasına çıkmanın ne demek olduğunu.
Herneyse devam edelim asönsör için uğraşıyoruz sanırım yapılacak ama çok uğraştırıyor.
Diğer bi sorun ise arkadaşım yok. yani sınıfta her kız birkaç kişiyle laflarken ben sıramda tek kalıyorum ve başımı sıraya dayıyorum.Bu sorun gerçekten beni çok sıkıyor artık.insanların neden benden kaçtığını anlamıyorum.. .bu böyle nereye kadar devam edecek! .Biraz uzun oldu ama sorunumu anlatmak zorundaydım kusura bakmayın.benle benzer sorunu yaşayanlar var mı? ya da bana bi tavsiye vermek isteyen?
EDİT:Kızım

aynı durumları bende yaşadım anadolu lisesi öğrencisiydim
ama bu sorunları hiç kafama takmadım. Rabbim herşeyin hayırlısını versin sen bu tür şeyleri düşünme derslerine odaklan

gsli;

hiç takmadın mı? ne güzel!

Bu Yaşlarda Çok Normal Böyle Hissetmen Güzel Kardeşim .Bende Senin Yaşında İken Engelimi Sorun Ediyordum .Zamanla Aşıyorsun Ben Çok Fena Aştım Birazda Hırsım Vardı Saglıklı Yürüyen İnsanlara Bu Hırsla 4 yılık Ünv Bitirdim Ve Güzel Bir İş Sahibi Oldum Sana Abla Tavsiyesi Okumak la Engelimizi Aşabiliriz

bahirecim iletişim kurmalarını sürekli karşı taraftan bekleme, ilk adımı sen at...Baktın bir değişiklik yok boşver... Eğer hedeflerinde üniversite varsa lise dönemini çok iyi değerlendirerek, geleceğini hedeflemen senin için daha hayırlı olacak.

Üniversite bambaşka bir ortam, eminim ki orada bir sürü arkadaşın olacak, şu aşamada sadece hedefe odaklan

ne guzel engelıne ragmen cok saglam cocukların gıpta ettıgı anadolu lısesınde okuma basarısı sansı yakalamıssınız kutlarım sızı
bu sansı degerlendırsen elındekı saglam uzuvlarını degerlendırsen bak nasıl ılerleyecek egıtım hayatında basarıdan basarıya kosacaksın ama moral onemlı onun ıcın o oyle baktı bu boyle baktı bunu asmayı ogrenmelı gayret etmelısın
sankı oyle benım konusacak arkadasım yok o oyle baktı bu boyle baktıyla uzulunce bır kazancın olmayacak uzuldukce ıcınde yer edecek moralını bozdukca okuldan ınsanlardan soguyacaksın
bırde okula gıtmedıgını evde pencere karsısında onu bunu ızledıgını dusun
bak mesela duyoyorsun goruyorsun bııısuru seyler ogrenıyorsun okula gıderek topluma karısıyorsun
uzgun moralsız ınsanlar sevımlı olmuyor sen guler yuzle basarılı bırı olunca daha gozde olursun moralın duzgun olunca daha basarılı olursun kucukken ınsan cok kırılıyor bu gıbı seylere ama zamanla bunları asacaksın bıtek gayret
sana hayatında basarılar dılıyorum hayatın guzel yerlerını gormeye odaklan

Arkadaşlara katılıyorum. Güler yüzlü ve pozitif olmaya bak, öncelikle kendin için. Sonrası kendiliğinden gelecektir, göreceksin.
Okulunun adını belirtmende sakınca var mı sorsam ?

Kardeşim benle irtibata geç konuşalım yeni mezunum

Arkadaşlara katılıyorum. Bu yaşlarda normal aynılarını bizde geçirdik ben şimdi sana ne kadar takma boşver desemde mümkün değil çok sıradan nasihat gibi gelecek ama sıradan olsada gerçek bu tecrübe istemişsin sen de bir kaç yl sonra daha da hak vereceksin ne kadar üzülsek ağlasak boş bizim de dünyadaki rolümüz bu senaryomuz bu önemli olan bu roldeyken yani bu durumdayken bile hayattan zevk almaktır. Hayatın eksilerinden çok artılarılarını görmeye çalışırsan artılar eksileri götürür. Ne güzel annen baban yanında okuyabiliyorsun hemde iyi bir seviyede okumana engel bir durum yok ortada.inşallah fiziki şartlarda en kısa zamanda istediğin gibi olur. Sana bi arkadaş tavsiyesi öğrencilik hayatının tadını çıkarmaya bak arada mutlaka sıkıntılar yaşacaksın yaşamalısın da zaten bu şekilde olgunlaşır insan yoksa hayat tos pembe değil... Koy ver gitsin neşeli ol gülümse her zaman sen pozitif olursan etrafındaki değişimi farkedeceksin başarılarınla göster kendini eminim başarıların kafana taktığın o sorunun önüne geçecek. çok uzun konuştum be :d
hadi dinle gülümse

Pijama - Boşvermişim Dünyaya - YouTube

Çok çalışkan ol , dikkatleri üzerine toplarsın bu sefer de soru sormaya gelenler sayesinde herkesle tanşrsın yani popüler ol ; )

kıyamam sana bebegim , neden üzüyorsun kendini bu kadar , ayrıca saglıklı olanlar çokmu popüler ohooo ben neleri biliyorum , saglıgı yerinde parası var 15 yaşında kendine ayrı ev açılmış ama inan cigerleri 5 para etmez gece gündüz içen serseri çocuklar aileleri vermiş ellerine imkanı para sınırsız , ama ahlak yok namus desen hiç sorma ,bu kadar imkan var onlarda okula devam etmediler orta terk foçada yazlık vermiş aileleri altlarında jeep araba benim oglanı çagırıyorlar bide asla izin vermedim vermem ,gecenin yarısı sokaga çıkıp kedi kesen , ve kanlarıyla ain yapan tipler , konuya gelelim , sen o kadar degerlisinki bunun farkına var , güzel ahlak hiç bi şeyle deyişilmez sen agır sakin derslerine çalış hedefine gayret göster ,ilerde bak nasıl gözde olursun kariyer yap her gününü degerlendir , burda egede bi doçent var kadın engelli ellerinden kalem bile zor tutar ayagıda aksak ama ona ragmen koskoca üniversitede 1 numara ben dahil başkasına gitmiyoruz yani sözün özü , çalış , çalış , çalış...

yldzbhr;

çünkü yapcak bi şey yok, üzülmekle sadece kendine zarar verirsin.Bu yüzden sen kendini derslere ver.
Yukarıda abilerim, ablalarım anlatmış. boşver her şeyi kafamıza takarsak bu dünyada yaşanmaz

yldzbhr;
Başını sıraya yaslayarak oturman vücut dilinle aman bana bulaşmayın demek istiyormuş gibi algılanbilir. Bunun yerine kitap okuyabilirsin belki bir sohbet konusuna vesile olur. Sana en yakın oturanla işe başla bence ve akşam tv de izlediğin bir şeyi onun da izleyip izlemediğini sorabilirsin.

Benim en yakın arkadaşım okul hayatım boyunca aynı zamanda sıra arkadaşımdı. Kendisi biraz çekingendi. Okulun ilk günü henüz sınıflara dağılmamışken bahçede başka bir renk çorap giymişti "beyaz çorap giymesi gerektiğini bilmediğni ne yapacağın"ı sordu bana. Ben de ters bir cevap vermişim hiç hatırlamam hala Sınıflara dağıldığımızda öğretmen bizi yan yana oturtmuştu. Eve gidince annesine öğretmenle konuşmasını istemiş başka bir sıraya oturtması için. Öyle saçma bir diyalogdan doğan arkadaşlığımız bu günlere kadar devam etti.

Bunu sorun olarak görme kendine alışma sürecindesin. Yeni bir işe girdiğinde bile 3 yada 6 ay deneme süresi verirler. Sen de kendine o süreyi ve tanı çok iyi arkadaşları olacak buna eminim.

ikinci dönem değişikliği görürsün bence. arkadaşların çoğalmaya başlar. benden sana bir tavsiye arkadaşım ki bende anadolu lisesinde çalışıyorum, hiçç kasma kendini. rahat ol. düşüncelerini söyle, paylaş. sınavlar ve derlerin ağırlığı başladıkça ki derslerin bence çok iyidir etrafında toplananlar olmaya başlayacaktır. umudunu kırmıyosun, kendini soyutlamıyosun. rahat ol derslerine odaklan onlar ikinci dönem sana yaklaşacaklardır.

bak bende unv gıdıyorum bende tekerleklı sandalye aynı durum bendede var kımse konusmaz ama az gırısken ol olursan emın ol cevren genısler benım lısede arkadasım cok oldu unv bır elın parmakları kadar ben bu durumu pek umursamıyorum yanı gırısken olursan emın ol cevren olacak sımdıden basarılar hayata

Okul hayatım değilde benimde iş hayatım sana benziyordu ,
Trafik kazası sonrası engelli oldum yani sonradan engelli oldum,uzun bir tedavi sonrası özel sektörde işe başlayacam acaba nasıl çalışacağım acaba bana nasıl davranacaklar,acaba herkes banamı bakacak,acaba hep ne oldu bacağınamı diye soracaklar,acaba ....... bitmiyor kafamda.İşe başladım herkes kendi havasında yenimi başladın muhabbetlerinden sonra telefona baktığım için mecburdum çalışanlarla konuşup sohbet etmeye,ben kendimden bahsedene kadar kimsenin umurunda bile değildi benim aksayarak yürümem ki izinli günümde bile arkamdan nerede diye sorup soruşturduklarını öğrendim bu bana daha fazla güven vermişti aranmam

Zaman geldi çalıştığım işimden istifa etmem resmi kurumda işe başlamam gerekiyordu,yine aynı korkular ben burada iyiydim şimdi koskoca kurumda herkes bana mööl mööl bakacak herkes soracak yine ama lar başladı derken işe başladım buradada kimsenin umurunda değil ben söyleyene kadar geçen ay ameliyat oldum kurumdaki herkesin duymasını bırak taaaa şube başkanlarına kadar duyulmuş ve telefonumu şube başkanı arayıp geçmiş olsun diledi

Hiper Barik Oksijen tedavisi görmem gerekiyor 2 ay gibi süre kara kara düşünüyorken beraber çalıştığımız arkadaş manyakmısın sen git söyle sağlık bu dedi gaza geldim çıktım personele direktör yardımcısına söylemem gerektiğini söylediler ıkına sıkına vardım benim tedavi olmam gerekiyor hiç durma dedi hiç durmada 2 ay süre dedim ya kardeşim git tedavini ol sen bu sağlık efendim sağlıkta ben işe yeni başladım izinim yok asaletim tastik olmadı geçen ay 1 ay raporluydum göze batarsam ya hiç birşey olmaz sen bana sadece tedavi görecektir diye yazı getir gerisine karışma tedavini aksatma birşey lazım olursa haber ver

Sıra kendi amirime geldi nasıl söyleyecemki akşam mesai bitmek üzere wc den çıkıyorum pat amirim karşımda,nasılsın tşkler efendim çok şık giyiniyorsun gözüme batıyorsun,tşkler efendim ayağın nasıl düzeldimi ?
Hayır efendim düzelmedi enfeksiyon var tedavi görmem gerekiyor tamam acil işim var yarın yanıma gel bi ara,
Sabah işe gelirim ilk işim yanına gitmek müsaitmisiniz efendim buyur gel,nedir sıkıntın izin efendim ne yapılacak sana oksijen tedavisi görecem 2 ay gibi süre sabah gelecem işe öğlenden sonra gitmem gerekiyor ama tedaviden çıkınca işe gelene kadar mesai bitiyor gelmesem ben sıkıntı dert etme ne gerekiyorsa yaptır izin sorun değil öğlen yemeğini ye çıkarsın Allahhhh yaşadık ve bu Cumartesi oksijen için kaydımı yaptırdım bugün başlıyorum inş.

Hep bu çekinmeler konuşmamalar yüzünden bu sıkıntıları yaşıyoruz,sen konuş arkadaşlarınla bak diğer arkadaşlarda negüzel anlatmışlar yaşadıklarını.Hep bu dışlanırmıyız ne derler nasıl bakarlar nasıl ederler vs vs önce kendimizin kurtulması lazım.

Oku biyerlere gel ki bi mevki sahibi ol bizler / insanlar sana muhtaç olsun/ olduğunda sende elinden geleni yap ki bizlerede faydan olsun

İyi dersler...

güzel yorumlarınız için teşekkür ederim yazmışsınız ki ilk atağı sen yap sık sık denedim olmadı..herneyse sanırım artık böyle düşünmeyi bırakacağım çünkü bu düşünce bana zarar vermekten başka birşey yapmıyormuş.çok büyük bi düşüş olmasada 2. yazılılarda biraz bi düşüş oldu ve ben nedenini biliyorum.tekrar teşekkür ediyorum artık daha olumlu bakmaya çalışacağım

bak bende lise sondayım ama ben çift dikişim18 yaşındayım bende sca hastasıyım merdivenleri tutunmadan inemiyorum falan.ama güleryüzlüyüm.okulda beni tanımayan yok.popiler diyebilirim kendime çünkü kendime bakıyorum anladın mı yani benim yürüyüşüm durumum kimseyi ilgilendirmez.bu benim tercihim değil ve bu halde sevgililerim bile oldu.beyinde bitiyo bu iş.sen nasıl görünmek istersen öle görünürsün güzel kardeşim.sakın takma kafana.senin sadece bedensel bi engelin var,herkes aynı hayatta sonuçta.herşey insanlar için.sakın takma kafana ve derslerine çalıış!!!!!

ve kimseye yorum yaptırma engelin için.hastalığım var de geç.herkes kendine baksın.konuşmak istersende mesaj atabilirsin

teşekkür ederim.

Yanlış anlama senin için demiyorum ama bu durumda olan insanlar daha alıngan olduğu için biraz daha fazla tepki gösterebiliyorlar. böyle durumlara. Eğer dediğin gibiyse de fazla kafana takma o 15 yasındasın daha karşına o arkadaşlarından daha başka kimler çıkacak kimler.

vission arkadaşın da dediği gibi biz alıngan olarak kabul edildiğimizden(istisnaları unutuyorlar)arkadaşlarımız bizimle pek rahat konuşamıyor..kırıyor muyum üzüyor muyum diye rahat davranamıyorlar..ben bunu çok sonraları arkadaşın bana söylemesiyle öğrendim..tüh gitti onca yıl..bahirecim derslerine iyi çalış..çok başarılı ol..öğretmenlerin parmakla göstersin seni..ben bunun faydalarını gördüm tahsil hayatım boyunca..foruma bu konuyu açtığın günden beri arkadaşlık konusunda müsbet bir değişim gördün mü?bence engelin konusunda konuş arkadaşlarınla..neyi yapıpı neyi yapamadığın,yardım istemen gereken durumları dile getir..rahat davran..içinden gelerek tebessüm et..ben rahmetli annemle bile bu konuları rahat konuşmazdım ve çok sıkıntı çektim..okul hayatımdaki başarılarım hep motive etti beni..yoksa halim yamandı..sonraki yıllarda da motive edecek şeyler doğaçlama gelişiyor..sinir hücrelerimizdeki akson dentrit dizilimi gibi..biyolojiden bilirsin bunu..ders notlarını da güzel tut..arkadaşının olmamasını da çok dert etme..benim de hiç arkadaşım olmadı ama ders çalıştırdığım çok arkadaşım oldu..üniversitede ise ders notu isteyen arkadaşlar..cevabını heycanla bekliyorum..hatta arkadaşalrına böyle bir siteye üye olduğundan bile bahsedebilirsin..oğlum engelli kişileri görünce kahkahayı basıyor..öğretmenine diyeceğim engelliler ile ilgili ders işlesin hayat bilgisi dersinde..iyi olacağını düşünüyorum..yüzünden gülücükler eksik olmasın bahirecim..muhabbetle..

Allah yardımcın olsun zor bir durum seni anlayabiliyorum benden liseden geçen sene mezun oldum..

selam;
bende işitme engelliydim okuldaki tek sakat bendim Ama engelimi fark etmedim diyebilirim. Gerek hocalarım gerekse arkadaşlarım hissettirmediler. Tabi yeni gelen öğretmen olunca benden önce arkadaşlarım anlatırdı durumu. Mezun oldum bile. Şimdi de özel bir firmada çalışıyorum. İki haftalık süreç ama konuşmadığım kimse kalmadı diyebilirim Burdaki arkadaşlarımda duymuyo ama çenesi durmuyo maşallah diyorlar.O derece yani

bende kas hastasıyım şu anda lise son sınıftayım. liseye yeni başladığım zamanları hatırladım şimdi. çok çekingenimdir ama şükür ki çok çabuk arkadaş edindim diyebilirim. benim yanıma da kimse gelmemişti başta. ben tabi sakar sürekli eşyalarımı düşürüyordum falan en yakın olan arkadaşa sesleniyordum ondan istiyordum falan yavaş yavaş alıştılar bana. daha sonra artık kendileri yanıma gelip bir isteğin olursa hemen bize söyle biz hallederiz diyorlardı. neyse işte zaman geçtikçe hepsiyle kaynaştım hepsininde çok yardımları dokundu sağolsunlar. bizim okulda da asansör yok her gün kucakta o kadar milletin bakışları arasında sınıfa çıkmayı çok iyi bilirim.


ama artık alıştım insan herşeye alışıyor bizim okul derslikliydi o kadar okul yönetimine halimizi anlatmamıza rağmen ilgilenmediler. bu süreçte yine arkadaşlarım yardımıma koştu onlar indirdi çıkardı 4 yıl boyunca hala daha da öyle haklarını nasıl öderim bilmem. ilk yıl tek başıma oturdum 2. yıldan itibarende yeni sınıfımıza gelen bir arkadaşla oturmaya başladık 3 yıldır aynı sırada oturuyoruz. o yüzden tek başına oturmayı falan dert etme. hatta avatarımdaki sıra arkadaşım geçen yıl beraber hastaneye fizik tedaviye giderdik o zaman fizyoterapistim çekmişti bende güler yüzlüyümdür bütün hocalar çok sever okulda aramın kötü olduğu kimse yok zaten 1200 öğrenci var iyice popüler olduk artık sanırım hiç tanımadığın arkadaşlar bile adımı söyleyip halimi hatırımı soruyorlar insan şaşırıyor tabi bu kim acaba diye

neyse söyleye söyleye sınıfımızı alt kata sabitlettik. Anadolu teknik lisesi okuduğumdan haftanın iki günü atölyedeyiz. orada da hep arkadaşlar taşırlar. bazen tenefüslerde gezdirirler hepsi biryere gidecekleri zaman beni tek bırakmazlar birde bu sene sinemaya alıştırdılar arada kaçarız sinemaya götürürler lise çok farklı gerçekten. özleyeceğim bu zamanları. öyle böyle 4. seneye geldik az kaldı hayırlısıyla bitiririz inşallah ha tabi olumsuz şeyler de olmadı değil ama hiçbirşeyi dert etmeye değmez. her zaman gülümseyip herşeye rağmet mutlu olmak lazım


sana tavsiyem çekingen olmamaya çalış sıcakkanlı ol gülümse sohbetlerine katıl sende birşeyler anlat. yardım iste onlardan ne bileyim işte anlamadığın konuları falan sor. kendine yakın bulduklarınla iletişim kur ben buradayım de yani daha 3 buçuk yılınız var eminim çok çok güzel zamanlar yaşayacaksınız Allah hepimizin yardımcısı olsun

bende senin yaşadıklarını içindeki korkularını yaşadım.ama inan içimizde yaşattıgmız korkular büyüttügümüz kadar değilmiş.inşallah asansörün yapılacak bu senin avantajın benim okudugum zamanlar arkadaşlar 4.kata kadar tekerlekli sandalye ile çıkartıyolardı beni.arkadaşların ile samimiyetin yavaş yavaş gelişecek.asansör yapılınca kendine güvenin, özgürlüğün ,biraz daha artacak inan herşey güzel olacaktır.yeter ki sen derslerini aksatma bizim geleceğimiz artık okumamız ,mürekkep yalamamızdan geçiyo.

Güzel kız.......büyük ihtimal ile senin bakış açın öyledir ..her birimiz öğrencilik yaşadık ..dünya güzeli de olsan bir köşede kös kös durarsan kimse seninle ilgilenmez ..öncelikle ne kadar zeki olduğunu düşün ,herkesle halhatır sorup ilgilenmeye bak ...aslında kimsenin senin rahatsızlığınla ilgili bir sorunu olacağını sanmıyorum .Bu konuyu rehber öğretmeninle de konuşabilirsin ..insanlar genede kşilerin fiziğinden çok sosyal olup olmadığı ile ilgilenirler ..tabii ki;yaşın gereği de karşı cinse beğenilmek duygusu da taşıyorsundur mutlaka ..
Eğer ki,olumsuz düşüncelerinden kurtulur eğitimini başarılı bir şekilde sürdürürsen,yaşama daha güçlü atılırsın ve her zaman yanında güçlü ve gercek arkadaşların -sevenlerin olur ..
Örnek vereyim ,eşim güneydoğulu ve genetik olarak melez esmer .zencilere benziyor ..çok küçük yaşta geçici felç olmuş,büluğ çağında diyalize girmeye başlamış,ilk okula bile gidememiş ,yıllarca esmer olduğu için kendisini kimse sevmiyor düşünmüş,ilk okula bile gidememiş ,neredeyse aklını yitirecek derece bunalımdayken ,olduğumuz yere gelince,esmerliği ve sempatikliği sayesinde dikkat çekmeye başlamış .Halbuki evlerindeyken beyazlamak çin yüzüne yoğurtlar ,çamaşır suyu ,ottan -çöpten duyduklarını kaynatır sürermiş .
Tam da beğenilmediğini düşünürken evlenme teklifi ettim ..bilgisayarı öğrettim ..otomobil kullanmayı öğrettim..düzgün yazmayı yeterince öğrettim ..şimdi ise benden daha sosyal bir yaşantısı var ..halbuki ,bende diyaliz hastasıyken ;çok iyi bir eğitim almış eczacı bir bayanla evlenmek üzereydim .biraz kendini beğenmişiği yüzünden ansızın çark edip ,ilk okula gitmemiş benim gibi diyaliz hastası eşimle evlendim ve çok mutluyum ..
Kısacası yaşamın bakış açısı ,engelli olmak değil ,zeki olmanla sosyal olmanla ölçülür ....
Güneydoğu'da evinden pek çıkmayan eşim ,buralarda turistik ortamda incik-boncuk ,hediyelik eşya yapıp satıyor ...