Mevsim geçişlerinde bipolar bozukluk ve atakları

Çoğumuza böyle oluyordur mevsim geçişinde neler yapıyorsunuz? Neler hissediyor süreci nasıl yönetiyorsunuz? Şu aralar depresyon eğilimindeyim keyifsizlik, anlamsız yok yere ağlama, hayatın anlamını yitirmesi, boşluk, aşırı sıkılganlık ve iştah azalması vs vs.. Biraz konuşalım istedim ..

o zaman başlayalım konuşmaya. KURTULMAK İÇİN YAPILMASI GEREKENLER.... arkadaşlar bu tür durumlarda yapılması gerekenler spor yapmak egzersiz yapmak yürüyüş yapmak. bol bol sohbet etmek aile içi ziyaretlerde bulunmak. uykuyu biraz azaltmak çok uyumamak. park ve bahcelerde dolaşmak. evde fazlasıyla oturmayıp gezmeye gitmek. alış veriş yapmak. en güzeli olur faydası çoktur. ayrıca içinizdeki sevgi ve duygu ve düşüncelerinizi en yakınızla paylaşma yapmanız gerekir. bu sevgiliniz olabilir eşiniz olabilir en cok sevdiğiniz arkadaşınızda olabilir. bunları mutlaka mutlaka yapnız efendim.

Aynı durumdayım arkadaşlar çöktü. Resmen ona Bi çare yok mu işten bile kaçiyorum kafayı yecem sanırım en sonunda

Kafayı yemek mi Kafayı yediğim kendimi çok önemli üstün en zeki en yakışıklı en'ler çoğaltılabilir biri gibi gördüğüm dönemleri aslında o kadar çok özlüyorum ki ama işte hem işimi hem annemi düşünmek zorundayım tabii toplum ne deri de .

Haklısınız Mustafa bey

mustafa şahinn

haklısınız Mustafa bey umarım çare buluruz

Bi de işin o kısmı var di mi sokrates

Halenumutlu aynen o durumda olmayı ve kalmayı çok isterdim şartlar uygun olsa ama olamaz tabi tam ortaçağ vahşi adamı oluyorum çok süper .

Bir çözüm var olduğunu her fikrin bir kişiye iyi geldiğini düşünmüyorum. Fıtratı yalnızlığı seven çevresinden yorulmuş birine insan içine karışmaya çalışması onu mesut etmez ki ..

gerçekten bunları yapabilirseniz depresyonu atlatırsınız. kesinlikle evde sıkışıp kalmayınız kendinizi bu bahar havasını dısarıda soluyun derim. en önemliside stresten uzak kalınız. eve geldiğinizdede. kendinize bir iş bulunuz. örnegin yemek yapmak temizlik yapmak yada bag bahce işiyle ugraşmak. yada evinizde bir hayvan besleyiniz. bu kuş olur balık olur köpek kedi olur. yanı bir canlı hayvan besleyinizki. bunlarla ugraşırken kafanızdaki duygu ve düşünceler sizi başka yöne çekmesin.

Umarım işe yarar efendim

Tomris_Hatunn çok haklısın zaten bizim gibi insanlar hassas olduğu için sahte dost(akraba), ukala ,kibirli ,dedikoducu , hased ,çıkarcı ,laf sokan ,trip yapan insanlardan özellikle uzak durması lazım geriye de kimse kalmadı zaten .

Tomris_Hatunn

arkadasım. bende yalnızım ayrıca evdede yalnızım. bekarım yalnız yaşıyorum. evet bende kalabalık içinde kendimi yalnız yapa yalnız çaresiz hissediyorum. ancak bu çözüm olmadıgını düşündüğüm için. halaa yalnızlıgımı paylaşacak birilerini arıyorum. oysaki çevremdekiler beni şen şakrak sanırlar. ben sadece kendimi kandırıyorum ama sonuçta yine yalnızım.

Evet arkadaşlar kişiden kişiye değişiyor bu durumlar ama çaremiz kendimiz olmamız kendimize güvenmemiz fakat insanlar bizi anlamıyor çünkü biz rapor alirken bile ne zorluklardan geçiyoruz doktorlarımız bile anlamiyorken ki anlamıyorlar bnm fikrim bu tabi iyice çaresiz kalıyoruz bnce bizm gibi insanlarla diyalog kurmamız daha iyi yurt dışında böyle insanlar toplayıp meditsyonlar yapıyorlarmış ve düzelenler varmış arkadaşlar ama bizim ekonomik ve devlet desteğimiz bunu ne kadar karşi lar buda Bi soru özel psikiyatri bile para para para yoksa boğuş dur hastanelerle kendinle

Sokrates Mustafa Tomris hatun sizce ne yapmalı bu konuda düşünceleriniz neler

Halenumutlu bir kişi olsa hayatında ama sadece bir kişi çünkü benim de aradığım ve bana da lazım olan şey bu oradan tahmin yürütüyorum bir dost hatta mümkünse bir sevgili onu hem dinleyecek hem onu güldürecek hem onunla sosyal olacak telde bile konuşmak ona mutluluk verecek onun dışında bol bol açık havada vakit geçirsin müzik dinlesin canı da ne istiyorsa onu yapsın hayattan dibine kadar zevk almaya baksın sadece keyif ve zevk .

Anlıyorum ama bize zaten toplum deli muamelesi yapıyor ancak bizim gibi insanlar birbirini anlayabilir diye düşünüyorum bnde sadece sanırım o kişiyi beklemek zor olan kısmı dimi ama belli olmaz umarım kalbinize göre çıkar birleri sizi anlayan değer veren ve hayata küsmek yerine güldüren yaşamdan zevk aldıran inşallah diğer arkadaşlarımızada tabi..

Haklısın bizi en çok bizim gibi insanlar anlar ama iyi insan ,kötü insan bizde de var haliyle bana neler denk geldi hastane de yatarken değil seni dinlemek teselli etmek fırsatını bulsa en büyük kazığı atacak tipler neyse Sezen Aksu boşuna dememiş Masum Değiliz Hiç Birimiz boş ver .

Öyledir Bn yeniyim burada arkadaşım bilgim yok Bi Mustafa abimi tanırum bide ali ayyıldiz arkadaşimi şimdi dizide tanımış oldum efendim

Bndende o zaman sizlere ebru gündeş çok mu gördünüz gelsin Bn yayınlıcam ama bilemiyorum telden giriyorum çünkü

Damardır biraz dikkatli dinleyelim lütfen arkadaşlar

Ben bu şarkısı çok söylerim çokda severim ebru gündeş çokmu gördünüz evet halısın halen umutlu kardesim

Aynen abim

Bılemıyorum şu aralar böyleyım özellikle aksam daha da yalnız oluyorum kalbımde cok hızlı carpıyor

Merhabalar... Açıkçası spor, dışarıda özellikle hava güzelken dışarı çıkmak, sevilen güvenilen insanlarla vakit geçirmek kulağa hoş gelse de birçok depresyonda değil işe yaramak, "x'in tadını bile çıkaramıyorum."la saçmasapan yerlerden de kötü hisler üretebilir. Kendinize zaman tanımaya, sürecinizi Doktorların en genel uyarılarından biri "Tatile git, açılırsın. Gezmeye çık kafan değişsin." gibi genelgeçer keyifsizlik tavsiyelerini depresyondaki insanlara söylemeyi bırakmamız.

Onun için önce şunu sorayım: Doktorunuzla konuşup, acaba beynin depresyona yerleşme çabasına karşı bir ilaç sordunuz mu? Şöyle ki depresyon henüz tam yerleşememişken müdahale etmek çok daha kolaylaştırıyor herşeyi. Anladığım kadarı baya baya "Ben geldim." demiş depresyon haşmetleri. Ama pabuç bırakmamak için şuraya gelmeniz çok kıymetli ve karakteriniz "çözüm bulucu ve mukamevetli" sanki. Depresyonunuzun sunduğu duyguları yaşayacaksınızdır, ama "Öyle" hissetmeseniz de aslında nasıl biri olduğunuzu depresyon ağzından, sizi size anlatanlardan değil de özvarlığınızdan düşünmeyi deneyin. Geçmişte atlattıklarım ve hayata geri dönüşlerim, "bipolar"la yaşama konusunda yanlış rehberler ve yalnızlığıma rağmen neleri becerebildiğim, yanyana olamadığım insanlarla dahi hayatımın aslında insan zengini olması (yanyana olabilmek hakikaten ayrı birşey) gibi şeyleri... ne hypomani ne depresyon//ne doktor ne çevre ne de ebeveyn/aile kanalından; Yalın olarak isim soyadınız ve aslında ne olduğu, olanlara nasıl baktığınız...geleceğe umut üretmek ciddi bir emek istiyor ama haybeye gitmediğini biliyorsunuzdur.

Depresyonu, depresif bir hypomani enerjisindeki düşüncelerin bir kısmının "depresyon frekanslı radyo" gibi ayırd edebilmeye başlamak bana çok yardımcı olmuştu. Gerçek üzüntü ile "heh ben bunu buradan kessin üzerim" diyen depresif beyin kimyasının getirdiklerini ayırd etmeyi öğrenmeyi denemek isterseniz belki size de iyi gelir. Doğru ilaç kombinasyonu ve iyi bir terapist ile birçok şey kolaylaşıyor. Onun dışında depresyonu yönetmekten benim anladığım, uygulayabildiğim pek birşey yok açıkçası... Somut bilgiden türettiğim umudu o an hissedemesem de hatırlamak, yeni bilgilere ulaşmak, öğrendiklerimin bilimsel gerçekler olduğunu ve eninde sonunda beynimin bir şekilde depresyonda da barınmak istemeyeceğini bilmek işe yarıyor. Eğer dizi ve film izlemeyi seviyorsanız ruh halinizi doğru yerden tetikleyebilirsiniz......

Mesela yalnızlığa karşı size arkadaşlarınızlaymışçasına sıcak hissettiren bir dizi,, ya da yapayalnız ve anlaşılmaz hissediyorsanız bizim gibi insanları doğru perspektiften gösteren bir film,,, hüzünden yoruldunuz ve bıktınız.....sizi güldüren ilk komedi.....ağlasanız rahatlayacağınız biliyorsunuz ama birşey sizi tutuyor ve o birşeyin adını koyamıyorsunuz....ağlayacağınızı bildiğiniz birşey. Bastırmak yerine depresyonun getirdiği "kötü duyguyu salmak ve hafifletmek" üzere minik dokunuşlar işe yarıyor. Vaktiniz var ise denemek isterseniz Netflix'i öneririm. İlk ay ücretsiz sonra da 15.7 lira aylık sanırım. Normalde terbiyesizlik olduğunu bilsem de tolere edebildiğim ayıpları/lafları artık bıçak çiziği gibi hissetmeye başlayıp, öfkeyle ara ara patlamaya başlayınca direk sert ve tam beni tilt eden türde konuşan stand-upçıları dinledim mesela. Nerede gereksiz öfkelendiğimi vs. de ayırd ederken aynı zamanda biraz antreman da oldu. Agresif bir hypomanide bu gerekti umarım "bipolar şifalanma" sürecinize eşlik edebilecek bir terapistiniz vardır ve size "daha da" yük bindirecek insanlar pek yoktur hayatınızda. Şu an birçok insanın hiç bilmediği, benim mesela bu aralar taşımadığım türde bir ağırlık taşıyorsunuz,, kendinize zaman tanımayı ve depresif beynin her dediğinin doğru olmadığını unutmayın. Umarım bir ara buralarda karşılaşırız.

Ben hiç bir şey anlamadım ss üyemiz sizden

SS. en guzel ve anladıgım son sözü oldu depresif beynin her dediği dogru değil , düşünce sıçraması yaşamış biraz da