Ne yapacağımı bilmiyorum! Psikolojik olarak zor durumdayım..?

Merhaba.

Çok kötü bir durumdayım ve şu an itibariyle yardımcı olabilecek kimsem de yok.

Nereden başlayacağımı bilemiyorum. Ama forum kurallarına mümkün olduğu kadar riayet ederek özetlemeye çalışacağım.

1998'de üniversiteden mezun oldum. 1999'da kısa dönem askerlik yaptım ve 2000'de ilk profesyonel işime girdim. 2001'de ekonomik kriz yüzünden işsiz kaldım ve ondan sonra bende psikolojik sorunlar ortaya çıkmaya başladı.

e-devlet'den 2000-2015 arası girdiğim işlerden "çıkış tarihleri" ne baktığım zaman toplam 17 tarih var. Yani 17 girdiğim işlerden 17 kez iş çıkışı yapmışım. Sonuncusu da 3 gün önce oldu ve bu 18.si henüz sgk sistemine yansımamış.

Evliyim ve ilkokula giden 2 çocuğum var. Eşimle ve çocuklarımla ayrı yaşıyoruz. 70 yaşındaki annem, birkaç ay sonra evlenecek olan kızkardeşim ve ben varız. Bugüne kadar çalıştığım işyerlerinden ayrılmam 2 tanesi hariç istifa etmem yoluyla oldu.

En son ayrıldığım işyerinde de 3 yıl çalışmışlığım, bu 3 yıl içinde 4 kez istifa etmişliğim, üstüne son kez işe alınıp 3 gün önce de kapı önüne konmuşluğum var. (tekrar işe almalarının sebebinin bazen yaptığım işten memnun olunması bazen de bana acınması şeklinde ifade edildi.)

Eşimden ve çocuklarımdan yeni ayrıldım. Daha doğrusu eşim bana dayanamadığı için beni terketti. Eşim beni davranışsal olarak, kişisel bakım olarak, karakter olarak ve aile hayatı olarak kaldıramayacak noktaya geldiğini ve düzelmemden de umudu kalmadığını söyleyerek beni terketti.

Son çalıştığım işyerinden ise geçimsizlik nedeniyle çıkartıldım ama işten çıkartılma sebebi olarak ne gösterecekler bilmiyorum. Nitekim bundan önceki işyerimden (istifa dışında ayrılma sebebim olan 2 yerden biri) mola saati dışında sigara içmem nedeniyle kovulmama rağmen gerekçe olarak "ahlaka aykırı davranış" gösterilmiş ve bu yüzden işsizlik maaşı alamamıştım.

Bir işyerine daha iş başvurusu yaptım ve yetkili beni 1 hafta denemeyi kabul etti. Sorunlarımı bilmiyor. Pazartesi günü (yarın) işbaşı yapacağım inşallah. Ama burasının da son işyerim olmayacağını tahmin ediyorum.

Yanlış hatırlamıyorsam 6-7 yıl kadar önce bana "Bipolar Bozukluk" teşhisi kondu. İlaç tedavisi görmeye başladım. Geçen yıl doktorum "yatmam gerektiğini, dışarıda çok zorlanacağımı" söyledi. Yatmaktan korktuğum için reddettim ama kabul ettiğimi ve eşofmanlarımı almak için eve gitmem gerektiğini söyleyip kaçtım. Dediği gibi de düzelme olmadığı gibi herşey kötüye gitti. 2 ay önce yatmak için kendi isteiğimle gittim ama hastaların, personelin ve odaların öyle halleriyle karşılaştım ki ilk gece çıkmak istediğimi söyledim. Reddettiler. Doktorla kavga ettim ve o da beni sakinleştirircesine "kendi isteğimle gelmiş bile olsam, ömür boyu kalmam gerekebileceğini" bana söyledi. Telefon görüşmesiyle eşimi zorla ikna edebildim ve kefaletname imzalatılarak çıkışım verildi. Ailemle o dönemde beraberdim. Ayrılmam sonra oldu.

Şu an itibariyle ailem dağılmış durumda ve işsizim. Pazartesi yapacağım işbaşından sonra neler olacak bilmiyorum ve korkuyorum. Emekli olup köşeyi dönme sevdasında değilim ama ne yapacağımı da bilmiyorum. Borçlarım var ve bir yerden para da gelmesi gerekiyor.

Tüm bunları anlatarak umuyorum forum kurallarını çiğnemiş olmadım. Belki benzer durumda birileri de site üyesi olabilir veya dışarıdan bunları okuyabilir. Vereceğiniz cevaplarla yardım etmiş olacaksınız benim gibi ihtiyacı olanlara.

Hepinizden özür diliyorum. Hayatta herkes yalnızdır biliyorum. Kimse kimseye yardım etmek zorunda da değil. Ama çaresizlik çok kötü birşey.

Saygılarımla.

kendini zorla sorunlarını düzeltmeye çalış . Diyeceğim tek bu. birde ekpss hazırlan memur olursan işin gücün olur ama oradada kurallara uyacaksın

buraya yazabilecek kadar durumun iyiyse bence kendini düzeltebilirsin kendini düzelt toparla sonra aileni ve çocuklarını yanına alırsın. Allah yardımcın olsun pes etme !

kendimi zorlayıp sorunlarımı düzeltmeye çalışmam yıllardır sürüyor ve geldiğim noktayı buraya yazdım.
buraya yazabilecek kadar durumumun iyi olmasına gelince, yazılı olarak kendimi ifade edebilmemde sorun yok. konuşma yoluyla olduğunda sorunlar çıkıyor ve o sorunlar aşılamayan sorunlar oluyor ki her işyerinden çıkıyor veya atılıyorum. olmuyor. kendimi zorlamak acı veriyor. gelebildiğim nokta bu anlattığım nokta işte. aileme ve çocuklarıma acı veriyorum. herkese acı veriyorum. kendi acımı umursamıyorum. insanlara bugüne kadar verdiğim eziyetin acısı var bir tek. ve herkes senin dediğini diyor bana. çok güzel laf ettiğimi söylüyorlar.

allah'ın yardımcı olması dileğine gelince de, ona ne diyebilirim, bilmiyorum.

yüksek derecede Kişilik bozukluğu, yüksek seviyede bipolar var sende..kardeşim seni anlıyorum. ama tek yapman gerekn hastaneye yatmak.! iyi bir tedavi olman lazım. yazarken iç duygularınla yazıyorsun. ama konuşurken bilinç altın seni yönlendiriyor. dengesizlik yaptırıyor. beyin ile bilinç altı uyumsuzlugu bu. tedavi olmam diyorsan. bilinç altının gücü adlı kitabı al oku kendini tedavi et ozaman..

Hastaneye başvur rapor al. yada işe gir girdigin iş yerinde vergi indirimi (rapor) başvur. %40 ve üstü rapor alırsan. şartlarını yerine getrmişsen emekli olursun.

öyle kolay değil yani.... önce saglıgını düşün. dediklerimi bir düşün

emekli olabilir miyim?


dediklerini tekrar düşünmemi söyledikten sonra tekrar ve tek tek ne dediğine baktım Muzaffer kardeşim. Çünkü algılamama artık güvenemiyorum.

tek yapman gereken hastaneye yatmak diyorsun. yatmak için gittim ve 1 gece orada kaldım. eğer orada neler gördüğümü anlatırsam bu devletin veya birilerinin bana zarar vereceğinden korkuyorum. bu dediğine tek verebileceğim cevap, Allah oraya yeryüzüne gelmiş en kötü insanları bile düşürmesin. yani bu yol kapalı benim için.

iyi bir tedavi olman lazım diyorsun. buna itirazım olamaz. ama nasıl? nerede? bu bahsettiğim yer ünlü bir yer üstelik.

sağlığını düşün diyorsun ve bir kitap tavsiye ediyorsun, o kitabı al, oku, kendini tedavi et diyorsun.

bir kitap senin vücudundaki bir yarayı tedavi etmeyle ilgiliyse, böyle bir kitabı görmezden gelmek aptallık olur. ama hasta bir beyne sahip bir insana, hasta beyninin tedavisi ve hastalıktan kurtulması için önerdiğin şey, bir kitabın o hasta beyinle okunup, anlaşılıp, o hasta beyinle uygulanması demek değil mi? yani bir bilgisayarın kendi kendini onarması için ona bilgi yüklemek... senden özür diliyorum ama buna gülmek istemediğim halde gülüyorum.

verdiğin bilgi için teşekkür ediyorum. emekli olmanın öyle kolay olmadığını biliyorum. ben sadece yol arıyorum. emekli olamazsam şaşırmam ve üzülmem. çünkü bakanlığına bağlı ünlü bir akıl hastanesinde bile insana hayvandan daha aşağı davranan bir devlet, hastasına kolay emeklilik verir mi? vermez elbet.
gerçek anlamda dayanamayacağım noktaya gelirsem (ki aslında o noktadayım), cehennemi göze alıp intihar ederim. o daha iyi olur belki de.

fikir beyan eden herkese gönülden teşekkürlerimi sunuyorum.

inan bana o kitabı okuyunca bana hak vereçeksin...

Anladığım kadarıyla şu an depresif döneminizdesiniz, bu hastalığın malumunuz bir de manik dönemi oluyor. Sizinle aynı hastalığa sahip, yakin bir arkadaşım var kendisi hastalığıyla ilgili bir seneye yakın çok kötü bir klinikte tedavi oldu. Onu ziyarete gittiğim dönemlerin birinde, yatakhaneden çıktıktan sonra bir kaç gün kendime gelememiştim ama Burak arkadaşım o dönemi dişini sıkarak atlattı ve durumda düzelmeler kaydetti. Şöyle bir örnek vereyim size; depresif dönemindeyken hastalığında ataktan bir kaç gün sonra doktora savunması için heyete girdi. Başarılı bir savunma yaptıktan sonra şimdi tez aşamasına geçti.

Engelli raporu konusunda ise cetvelde şu ibareler mevcut, muhtemelen anlattıklarınıza nazaran %40 gibi bir oran elde edebilirsiniz.

"A- Beyin Hasarı, Beyin İşlev Bozukluğu ve Bedensel Hastalıklara Bağlı Ruhsal Bozukluklar (organik hallusinozis, organik duygudurum bozukluğu -manik, depresif karışık ve bipolar tiplerini içerir-, organik sanrılı bozukluk, organik bunaltı bozukluğu)
1-Tedavi ile işlevselliği tam düzelen 0
2-Tedavi ile işlevselliği kısmen düzelen 40
3-Tedavi ile işlevselliği düzelmeyen 60"

Raporu alabileceğinizi düşünüyorsanız eğer, işe giriş, doğum, prim gün sayısı gibi bilgileri verirseniz eğer konuyla ilgili emeklilik için nasıl bir süreç beklediği konusunda da bilgilendirme yapılabilir.

Saygılar.

Bende de var bipolar.. ise giremiyorum cesaretsizlikten onceki is yerimden bana gore agir davranislar gordugumden ayrildim ama kaldirabilen kaldiriyordu.. ailenize sarilin bence anneniz ablaniz..belki ilac degisimi sizi toparlar. Bi psikologa da gitseniz cok iyi olur belki de.. umarim faydasi olur..

Ben bipolar hastasıyım 8yildir ve çok mutsuzum çok çaresizim.. bana yardımcı olun lütfen.. kendimi kontrol edemiyorum. Durduk yere ilaç kullanıyorum hem de fazlasıyla. Ne olacak halim..