Herkese selamlar. sizinle paylasmak istediim bir konu var . öncelikle 22 yasındayım yaklasık bir 10 yıl önce felan baslayan bir işitme kaybım var . pek bir bilgimiz yok neden oldugu ile ilgili sadece sinirlerimin zarar görmesinden oldugunu biliyorum bi yer de bir doktor demişti . Tabi o psikolojiyle hiç düşünemiyor insan .
yıllar gecti öncelik le lise yıllarımdan kısaca bahsetmek isterim . arka sıralarda birkaç ders dısında sürekli uyuyan , içine kapanık , gözlerden uzak durmya calsıan biriydim. Çünkü cihazlarımı kullanmamıstım. Kimi zaman gurur kimi zaman utanc duyup sadece eve gittiimde kullanıyordum . Eksikliğini hissettiim zamanlar psiklojik olarak daha da yıpranıyordum o dönemler. Zor da olsa yıllar gelip gecti mezun oldum . Dolayısıyla okulu bom bos gecirdiimden sınıavlardan istegim sonucları alamadım . Ama pes etmedim son 2 senedir kanal içi cihazlarımı çok geç olsa da kullanmaya basladım .
Mezun olarak geçirdiğim 5. senem de üniversite kazanıp baska bir sehirde hayatımı sürdürmek istiyorum . Ailem pek sıcak bakmıyor. en son ekpss sınavına basvurmamı istediler. Yanlıs anlamayın sınavı kötülemek gibi olmasın öyle bir niyetim yok. Sadece hayallerimin ardından gitmek istiyorum. Ama pek halimden anlayan yok tabi.
Neyse bu kulaklıkları kullanmama ragmen ki duyamayısım moralimi daha da çok bozuyor. bu hastalıgımı bilmeyen bir arkadasım gecen gün '' Senin kulaklar duymuyor sen kulakcıya git '' dedi . Bazen diyorum hayata baska bir sehirde baska insanların oldugu bir ortamda sıfırdan tekrar baslayım . Ama yakın cevremde böyle gereksiz insanlar görüyorken elin oglu km bilir ne yapmaz diye düşünüyorum. Asagı tukursem sakal yukarı tükürsem bıyık. Ne yapıyım hayat zor gecinip gidiyoruz da insan sormadan edemiyor ''neden ben? '' diye . Yani bilmiyorum her geçen gün daha da uzaklasıyorum hayattan.. Herkesi sevgiyle selamlıyorum . içimi döktüm rhatlarım belki dedim..
yıllar gecti öncelik le lise yıllarımdan kısaca bahsetmek isterim . arka sıralarda birkaç ders dısında sürekli uyuyan , içine kapanık , gözlerden uzak durmya calsıan biriydim. Çünkü cihazlarımı kullanmamıstım. Kimi zaman gurur kimi zaman utanc duyup sadece eve gittiimde kullanıyordum . Eksikliğini hissettiim zamanlar psiklojik olarak daha da yıpranıyordum o dönemler. Zor da olsa yıllar gelip gecti mezun oldum . Dolayısıyla okulu bom bos gecirdiimden sınıavlardan istegim sonucları alamadım . Ama pes etmedim son 2 senedir kanal içi cihazlarımı çok geç olsa da kullanmaya basladım .
Mezun olarak geçirdiğim 5. senem de üniversite kazanıp baska bir sehirde hayatımı sürdürmek istiyorum . Ailem pek sıcak bakmıyor. en son ekpss sınavına basvurmamı istediler. Yanlıs anlamayın sınavı kötülemek gibi olmasın öyle bir niyetim yok. Sadece hayallerimin ardından gitmek istiyorum. Ama pek halimden anlayan yok tabi.
Neyse bu kulaklıkları kullanmama ragmen ki duyamayısım moralimi daha da çok bozuyor. bu hastalıgımı bilmeyen bir arkadasım gecen gün '' Senin kulaklar duymuyor sen kulakcıya git '' dedi . Bazen diyorum hayata baska bir sehirde baska insanların oldugu bir ortamda sıfırdan tekrar baslayım . Ama yakın cevremde böyle gereksiz insanlar görüyorken elin oglu km bilir ne yapmaz diye düşünüyorum. Asagı tukursem sakal yukarı tükürsem bıyık. Ne yapıyım hayat zor gecinip gidiyoruz da insan sormadan edemiyor ''neden ben? '' diye . Yani bilmiyorum her geçen gün daha da uzaklasıyorum hayattan.. Herkesi sevgiyle selamlıyorum . içimi döktüm rhatlarım belki dedim..
