Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

Neden sürekli mutlu olmak zorundayız?

anonymous

Aktif Üye
Üyelik
2 Ara 2019
Konular
286
Mesajlar
1,630
Reaksiyonlar
310
Ben 13 yıldır tedavi görüyorum. 2 yıl debresyon, 5 yıl unipolar bozukluk, 6 yıl bipolar ve en son olarak şizoaffektif bozukluk. Şizoaffektif'in bipolardan ayıran özelliği belki biliyorsunuzdur mani-depresyon haricinde psikoz yaşamasıdır. Ama aynı zamanda bipolar özellikleri taşır. Ben depresyona girdiğimde şiir yazıyorum. Hayatta en yüce amacımız her daim mutluluk mudur? Aksi halde yaşadığımız şeyler hep depresifsek mi istenmeyen? Sizce bu durumun reçetesi nedir?
 
Dünyada Full time mutlu olan kim var ki de psikiyatri hastaları olsun

Ben orada burada mutlulukta değilim benim canımı sıkan olursa Cinlerim yaralar onu parçalar onu

Her şey aslında 21 gramlık olay
 
sürekli mutlu olmak bence başlı başına bir sorun çünkü herşeyin dört dörtlük olmasını istemeye sebep oluyor bu da mümkün değil. benim hastalık öncesinde her an her saniye mutlu olduğum dönem oldu. o dönemde sorun yaşamadım ama hastalığa yakalandıktan sonra olumsuz etkilerini gördüm. en sağlıklı hayat şekli bence olumlu düşünmek şartıyla hayatı iyisiyle ve kötüsüyle kabul edip yaşamaktır.
 
çok sevdiğim bir söz var " iş hayatında mutlu olmak isteyen, mutsuz olur,"

aynısı özel hayatımız içinde geçerli

hayat dediğin 4 mevsim gibi kışıda var yazıda sonbaharı vs

yani her daim yaz yaşamamız psikolojik sorun semptomu ise her zaman kış yaşamamızda aynı şekildedir

bence yasadıklarımızın bize dair etkisini kısa sürede atladıp odak noktamızı dengede tutuyorsak bence herşey yolundadır

çevremde lustral llanan psikologlar oldugunuda dikkate alırsak hiçç kimse sorunsuz değildir yani musmutluyum şükür oyunu maskeden ibarettir :)
 
Mutluluk peşinde koştukça kaçar. Biz iyi insan olursak mutluluk zaten kendi gelecektir. Rahibe Terasa'ya sormuşlar mutluluğun formülü nedir diye. Bire bir iyilik yapın demiş. Bu aslında bir olgun ego savunmasıdır. Özgecilik.
 
bu modernitenin bizim üzerimizde oluşturduğu bir ilizyon sadece. Sürekli mutlu olma diye bir durum ilk olarak insan doğasına aykırı en azında doğarken ağlamamız bunun sanırım en bariz göstergesi. Yaşamın içinde mutluluk kavramı evet var lakin bunu mutsuz olduğumuz yada daha az mutlu olduğumuz zamanlarda farkediyoruz çünkü yaşamda hersey zıddı ile varoluşunu tanımlıyor. Burada asıl konu mutsuzluğun süresi bunu da belirleyen psikolojik sağlamlık seviyemiz bu seviye ne kadar güçlü doneler taşıyorsa düşmelerden ve tökezlemelerden o derece az etkilecektir insan, ve kaldığı yerden yaşamına zengin deneyimler ekleyerek devam edecektir.
 
@anonymous, Sürekli mutlu olmak gibi bir zorunluluk yoktur. Aksine sürekli mutlu olmak insan doğasına aykırı bir şeydir. Çünkü hedonik ataptasyon yüzünden milyonları kazansak bile beyin buna zamanla alıştığı için artık bizi hiçbir şey tatmin etmemeye başlar.

Sürekli mutlu olma zorunluluğu sistemin bize söylediği en büyük aldatmacalardan biridir. Çünkü bize sürekli mutlu olmamayı bir sorun olarak inandırdıklarında sürekli mutlu olmaya çalışacağız. Sürekli haz veren şeyler tüketeceğiz, yeri geldiğinde bize bunu bir psikolojik sorun olarak tanıtıp kutu kutu antidepresan satacaklar. İnsan olarak her zaman mutlu olmak zorunda değiliz. Yeri gelecek mutlu olacağız, yeri geldiğinde hüzünleneceğiz. Kötü bir olay yaşadığımızda ağlayıp içimizi dökeceğiz. Sonuçta mutluluk gibi hüzün de bir duygudur, birini kabul ederken diğerini inkar edemeyiz.

Bu yüzden hayatınızın merkezine mutluluğu koymayın. Mutluluk sadece hedeflerinizin peşinden koşarken gelecek bir yan üründür. Bir de mutluluğu sonuçta değil, süreçte arayın. Ama bunu yaparken de sürekli mutlu olma kaygısını bırakın. Bu sayede hedeflerinizin peşinden koşmak sizi daha fazla tatmin edecektir.
 
Yolun sonunu görebilsem,
Dayanır mıydım bu kadar yıla?
Karanlık bir tüneldeyim,
Işık, belki bir dua kadar uzakta.

Cahit Sıtkı Tarancı
 
Üst Alt