Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Neden yalnızız? Biliyorum, bizim gibi milyonlarcası var, ama neden yalnızız?
- Konbuyu başlatan Jozefim
- Başlangıç tarihi
Tamamen kişinin durumu ve pozitifliği ile alakalı kardeşim. Engelini aşmayı başarırsan pozitif olursun. Tersi olursa da senin yazdığın olur.
Ben dışarı kendim çıkamıyorum. O yüzden evde vakit geçiriyorum. Yalnızlığım da o yüzden genelde. Yoksa çok da sorun değil durumum. Ben her zaman kendimi sıradan bir insandan üstün görmüşümdür. Bunu kibir olarak algılamayın. Bakış açım bu. Engelli bir insanı her zaman ortalama bir insandan daha güçlü, daha sabırlı, daha anlayışlı, hayatın daha farkındadır.
konuyu açan arkadaşa katılıyorum;
devir öyle bozuk ki herşeyin çivisi çıkmış
dışarı çıkıp da ne yapacağım misal ben,
herkesin yüzünde bir asıklık hayattan yılmışlık, bu benim görüşüm ve bu bıkkınlık bana da yansıyor
bundan 20 sene önce daha mutluydu belki insanlar
şimdi nerde çokluk orda b.. luk..
çoğu insan ne der bilmem ama 4 duvar ve yalnızlık, kafam daha rahat benim..
devir öyle bozuk ki herşeyin çivisi çıkmış
dışarı çıkıp da ne yapacağım misal ben,
herkesin yüzünde bir asıklık hayattan yılmışlık, bu benim görüşüm ve bu bıkkınlık bana da yansıyor
bundan 20 sene önce daha mutluydu belki insanlar
şimdi nerde çokluk orda b.. luk..
çoğu insan ne der bilmem ama 4 duvar ve yalnızlık, kafam daha rahat benim..
11 yıldır gurbetteyim.
tek başına yaşıyorum. yaşamaya çalışıyorum. 11 yıldır tek bir gün dahi başkasının evinde kalmadım. gezmeye gitmedim. apartman içi komşuluk ve yılda 1 2 defa gelen ailem dısında evime gelen olmadı.
32 yaşındayim. bu yaşıma kadar hiç kankam dostum arkadaşım sevgilim olmadı. ne bi kızın elini tuttum ne de kendi cinsim arkadaşımla bir tavla batak okey oynamaya gittim.
işten sonra direkt eve... evden işe.. haftasonları tek başına evde..
huzurluyum evimde...
evimde özgürüm..
evimde mutluyum.
evimde krallığımı ilan etmişim..
ailem çok çok uzaklarda..
evimi temizliyorum.. son ses müzikle yemeğimi yapıyorum.. yalnız yaşamak insanı uzmanlaştırıyor..
şu an mutfak işlerinde çok iyiyim.. yapamacağım yemek yok.. yapmadığım yemek yok...
evimdeyim..
evimdeyim.. çünkü özgürüm..
dışarıda esaret var... gözyaşı var.. dalga geçilmek var.. kaale alınmamak var. hiçe saymak var... insan yerine konulmamak var..
hapishane var.. huzursuzluk var..
kralım ben..
kendi evimin kralıyım...
krallık ilan ettim.. evimde demokrasi yok...
ahmet75 Mechanical Engineer SGB
11 yıl tek başına... ailesi akrabası eşi dostu olmadan yaşayan ben..
dışarıda sizler de tutunamıyorsanız, oğuz atay romanındaki gibi... ya da camus un yabancı sı gibi..
kendine yabancılaşacağınıza;
yaptığımı yapın.. saçmalıklardan yapamıyorsanız eğer..
uzaklaşın herkesten...
sadece işyerindeki insanlarla zoraki konuşun..
hemen evinize gidin..
anlayacaksınız özgürlüğü..
yalan söylemeyecem..
zaten söylesem de inanmazsınız..
imreniyorum dışarıdaki insanlara... başaraımıyorum beceremiyorum ama
imreniyorum..
evde kalmak zorunlulukçç yaptığım en iyi şey..
tek başına yaşıyorum. yaşamaya çalışıyorum. 11 yıldır tek bir gün dahi başkasının evinde kalmadım. gezmeye gitmedim. apartman içi komşuluk ve yılda 1 2 defa gelen ailem dısında evime gelen olmadı.
32 yaşındayim. bu yaşıma kadar hiç kankam dostum arkadaşım sevgilim olmadı. ne bi kızın elini tuttum ne de kendi cinsim arkadaşımla bir tavla batak okey oynamaya gittim.
işten sonra direkt eve... evden işe.. haftasonları tek başına evde..
huzurluyum evimde...
evimde özgürüm..
evimde mutluyum.
evimde krallığımı ilan etmişim..
ailem çok çok uzaklarda..
evimi temizliyorum.. son ses müzikle yemeğimi yapıyorum.. yalnız yaşamak insanı uzmanlaştırıyor..
şu an mutfak işlerinde çok iyiyim.. yapamacağım yemek yok.. yapmadığım yemek yok...
evimdeyim..
evimdeyim.. çünkü özgürüm..
dışarıda esaret var... gözyaşı var.. dalga geçilmek var.. kaale alınmamak var. hiçe saymak var... insan yerine konulmamak var..
hapishane var.. huzursuzluk var..
kralım ben..
kendi evimin kralıyım...
krallık ilan ettim.. evimde demokrasi yok...
ahmet75 Mechanical Engineer SGB
11 yıl tek başına... ailesi akrabası eşi dostu olmadan yaşayan ben..
dışarıda sizler de tutunamıyorsanız, oğuz atay romanındaki gibi... ya da camus un yabancı sı gibi..
kendine yabancılaşacağınıza;
yaptığımı yapın.. saçmalıklardan yapamıyorsanız eğer..
uzaklaşın herkesten...
sadece işyerindeki insanlarla zoraki konuşun..
hemen evinize gidin..
anlayacaksınız özgürlüğü..
yalan söylemeyecem..
zaten söylesem de inanmazsınız..
imreniyorum dışarıdaki insanlara... başaraımıyorum beceremiyorum ama
imreniyorum..
evde kalmak zorunlulukçç yaptığım en iyi şey..
Engelli dogası gereği yanlızlaşıyor.
Kalabalıklar içinde yalnız kalmak neymiş yıllar geçtikce anlaşılıyor.
Kalabalıklar içinde yalnız kalmak neymiş yıllar geçtikce anlaşılıyor.
kim bilir biz daha kendimizi yeterince kabullenememiş yalnızlığa mahkum etmişiz, etrafımızda ki yalnızlar ordusunu görmüyoruz dışardaki insana yani bir anlamda sanala güvensizlik onca yalnız insanın bir araya gelmesine engel oluyor
Jozefim inan çok insanla tanıştım engelli engelsiz her şey senin (yada bizim elimizde) elinde inan bana dışarıdaki ne der, nasıl bakar umursama başkaları için değil, çıkacaksan kendin için çık, anın tadını çıkarmasını bil yeter. Şuan bu kelimeleri bile yazarken evde fazla durmam ama evdeyken bende keyif alıyorum. İnan dışarıdayken de yudumladığım çaydan şuan ki ılık ilkyaz esintisinden bile zevk alıyorum illa evdeki krallığının tadı güzel ama krallığının sınırları inan bana senin elinde.
Emin olun beterin daha beteri vardır; yalnızım diyorsunuz ya; en azından ailenizle iletişim kurabiliyor; gurbette olsanız da ailenize gidip geliyor arada sırada telefonla görüşüyorsanız yine ne ala; "Dost edinmeye bakın düşmanınızı ananız bile doğurur." Bu söz maalesef doğru en azından benim için geçerli...Manevi, duygusal desteğe ve hatta yardıma ihtiyaç duyuyoruz çoğumuz. Benim engelli grubum Ruhsal veya Duygusal olmasına rağmen hep tekme yedim, inanın kardeşlerimden bile. Şimdi kocaman bir yalnızlık ve Şizofren damgalanması... Bazen öyle boşluktalık ve yalnızlık hissi oldu ki; anlatsam kendini adamdan saymıyorsun dersiniz! Şu üç günlük dünyada engelimizle baş başayız ve Allah'ın yaşadıklarımızdan, yaşatılanlardan dolayı ahirette karşılığını kat be kat vereceğinden ümitliyim.Aşk da yalan; sevmek de yalan bu devirde; karşılıklı çıkarlar üzerine kurulmuş her şey; evliliklerde bile sözleşme yapılıyor artık; evliliklerde mantık evliliği diye bir şey var sözümona... Kıt kanaat geçiniyoruz çoğumuz ve bize kamuda iş verildiği için adam yerine konuldunuz deniyor. Adamlık kalp kırmakla, ahkam kesmekle, ezmekle olmaz; vicdanın var mı ve hele bir de rahat mı sen onu söyle...
Tamamıyla kişilikle alakalı olduğunu düşünüyorum , engelli tanıdığım bir sürü insan var bazısı kendi kendi ile baş başa kalmayı seviyor bazısı gayet sosyal.
Birde büyüdükçe bir çok insan yalnızlığı seçiyor. Ayrıca etrafından bir dünya insanın bulunmasının da bir önemi yok. (düşüncelerim )
Birde büyüdükçe bir çok insan yalnızlığı seçiyor. Ayrıca etrafından bir dünya insanın bulunmasının da bir önemi yok. (düşüncelerim )
Yalnızlık duygusu, kişinin engelli yada engelsiz olmasıyla hiç bir alakalısı yok. Herkes bu duyguyu zaman zaman günlük hayatta zaten yaşıyor. Herkesin yapmaktan keyif alabileceği bir şeyler vardır hayatta. Önemli olan bunları keşfetmek.
Yapmıyorum, kimseyle görüşemiyorum, çıkmıyorum diyerek zaten kafadan kendinizi 1-0 geriye düşürüyorsunuz.
İnsan engelini aşar ve çevresine karşı bunun rahatlığını hissettirirse; sanılanın aksine engelli kişilerin toplum içerisindeki özgüveni çok daha yüksek olur.
Yani özetle bu durum tamamen kişinin tercihleri ve alışkanlıklarıyla alakalı.
Yapmıyorum, kimseyle görüşemiyorum, çıkmıyorum diyerek zaten kafadan kendinizi 1-0 geriye düşürüyorsunuz.
İnsan engelini aşar ve çevresine karşı bunun rahatlığını hissettirirse; sanılanın aksine engelli kişilerin toplum içerisindeki özgüveni çok daha yüksek olur.
Yani özetle bu durum tamamen kişinin tercihleri ve alışkanlıklarıyla alakalı.
onon
denemedik mi sanıyorsun..
olmuyor..
konumuz keyif almak değil ki.
zaten yalnızken mutluyum keyif alıyorum..
yalnızken müzik açıp yemek yapmak beni mutlu ediyor.
ama sosyal adaptasyon sorunu yaşıyor insanlar..
evet karşılarına doğru insanlar çıkmadığı için herkesi kötü bilmek yanlış bir önerme..
ama 30 35 yaşında insanlar o yaşıba kadar öyleleri ile karşılaşmamışsa
herkes kötü derken haklılık payı da var...
1 milyon kuğu gürdüm rengi beyazdı... bu yüzden tüm kuğular beyazdır demek gibi bu...
elbette tüm kuğular beyaz değil... gri siyah kuğular da var..
ama görmedik.. hiç o siyah kuğuyu... gri kuğuyu...
otobüs ahalisi de sokak da akrabalar da komşu da işyeri arkadaşları da hepsi birer siyah kuğu....
denemedik mi sanıyorsun..
olmuyor..
konumuz keyif almak değil ki.
zaten yalnızken mutluyum keyif alıyorum..
yalnızken müzik açıp yemek yapmak beni mutlu ediyor.
ama sosyal adaptasyon sorunu yaşıyor insanlar..
evet karşılarına doğru insanlar çıkmadığı için herkesi kötü bilmek yanlış bir önerme..
ama 30 35 yaşında insanlar o yaşıba kadar öyleleri ile karşılaşmamışsa
herkes kötü derken haklılık payı da var...
1 milyon kuğu gürdüm rengi beyazdı... bu yüzden tüm kuğular beyazdır demek gibi bu...
elbette tüm kuğular beyaz değil... gri siyah kuğular da var..
ama görmedik.. hiç o siyah kuğuyu... gri kuğuyu...
otobüs ahalisi de sokak da akrabalar da komşu da işyeri arkadaşları da hepsi birer siyah kuğu....
insan alıştığı ortamdan çıkınca sudan çıkmış balığa dönermiş bende sen gibiyim aslında benimde hiç sevgilim olmadı ailemle yaşıyorum beni bir tek ailem seviyor onların yanında mutluyum işim de var çok şükür ediyorum ama insan bazen kendini yalnız hissediyor eğer genç yaşımda ölmezsem yaşlanınca tek başıma ölücem belki cenazeme üç beş kişi gelir böyle düşünüyorum neşeli olmaya çalışıyorum ama belli bir süre sonra içine kapanıyorsun sadece çocukluğum güzeldi birde ailemle geçirdiğim vakitlerim ama hep evli ve mutlu insanlara özenerek geçiyor hayatım bazıları neden durgunsun diyor anlatmayınca ısrar ediyolar söylüyorsun sonra boşver diyorlar
Haddim olmayarak söylüyorum.
Bence çok derinlere dalmışsın sen.
Farkında değilsin ama sende insanları iyi yada kötü olarak sınıflandırıyorsun.
Her insandan alacağın olumlu yada olumsuz geri dönüşler karşılaştığın olaylarda rehberin oluyor.
Çevreni olduğu gibi kabul ettiğin sürece kabul ettirirsin kendini.
Asgari ölçüde ortak noktaları bulman gerek.
Basit bi örnek olarak köy okullarına atanan öğretmenleri düşün.
Adaptasyon sorununun kralını yaşıyorlar ama bir şekilde ortak noktalarda buluşuyor insan.
İletişim yollarını kaparsan bu sorun hep varolacaktır.
Bence öncelikle avatarını değiştirerek başla işe.
Bence çok derinlere dalmışsın sen.
Farkında değilsin ama sende insanları iyi yada kötü olarak sınıflandırıyorsun.
Her insandan alacağın olumlu yada olumsuz geri dönüşler karşılaştığın olaylarda rehberin oluyor.
Çevreni olduğu gibi kabul ettiğin sürece kabul ettirirsin kendini.
Asgari ölçüde ortak noktaları bulman gerek.
Basit bi örnek olarak köy okullarına atanan öğretmenleri düşün.
Adaptasyon sorununun kralını yaşıyorlar ama bir şekilde ortak noktalarda buluşuyor insan.
İletişim yollarını kaparsan bu sorun hep varolacaktır.
Bence öncelikle avatarını değiştirerek başla işe.
Hepinizin bu konuda yazdıklarını okudum hepinizde kendimi buldum ben de asagilandım 1 senedir üniversite ve ev arasında geçiyor ömrüm üniversite dediysem sadece ders için mecburen gidiyorum geçmişte ayağım sakat diye öyle dışlandım ki artık hiç kimse ile konuşmuyorum hiç kimse ile sohbet etmiyorum çok sıkıldım ben de bu halimden sıkıldım insanların arasındaydım sizin gibi önemsenmediğimi görünce sustum ve artık hiçbir ortamda içimden konuşmak gelmiyor
Ben her zaman yalnız büyüdüm. hiçbir zaman arkadaşım olmadı.. yalnızlık benim en büyük arkadaşım. kalabalık ortamlara girdiğimde içim sıkılıyor bunalıyorum.. kaçmak için yer arıyorum.. yapamıyorum olmuyor.. böyle doğmuşum ben böyle gideceğim..
Hayatta en çok istediğim şey çok iyi futbol oynamaktı ayağımdan dolayı hiç yaşıtlarım gibi oynayamadım 3 kere falan da beğendiğim kızlar tarafından reddedildim anladım ki bu vaziyette bize bakan eden bir kız da olmaz en son geçen sene sağlam olan en yakın arkadaşım beni asagilar tarzda konuşunca onunla da görüşmeyi kestim o gün bu gündür gerekmedikçe evden çıkmıyorum telefon dışında arkadaşım da yok birdaha da asla bir kızla yanyana bile gelmek istemem napalım vakit dolunca gidicez bu berbat hayattan keşke böyle olmasaydı be
Hayatta hiç benim gibi fiziksel sıkıntısı olan insanların arasında bulunmadım belki öyle bir imkanım olsa daha güzel bir hayatım olurdu hayatımı hep sorguladım neden yaşıyorum neden varım bu filmin sonunu inanin çok merak ediyorum yaşama isteğim kalmadı ne yazık ki
Hayatta hiç benim gibi fiziksel sıkıntısı olan insanların arasında bulunmadım belki öyle bir imkanım olsa daha güzel bir hayatım olurdu hayatımı hep sorguladım neden yaşıyorum neden varım bu filmin sonunu inanin çok merak ediyorum yaşama isteğim kalmadı ne yazık ki
Yalnızız çünkü birbirini sevebilecek yürekler, Birbirine sahip çıkabilecek kadar cesur değiller.
Herkes aynı edebiyatı yapıyor da iş insanın kendinde falan diye.Bu edebiyatı engelsizler de yapıyor.Nasıl insanın kendinde arkadaş ya? istediğim zaman istediğim yere gidemiyorum huzur bulacağım şeyleri yapamıyorum.Huzur bulacağım çevrelerden belki yüzlerce km uzakta yaşamak zorundayım.Birileri buna yardımcı olursa ki bunları yaşamaya olmuyorlar,benim için ev de hapis dünya da hapis.Ama biliyorum param çok olsa böyle olmazdı.Nasıl insanın kendisinde anlamıyorum
arkadaşlar çözüm; sosyallik, sosyallik, sosyallik. Her türlüsünden sosyallik. En başta markete gidin, kurslara gidin, derneklere üye olun, kütüphaneye gidin çıkın sokaklara bi şekilde. çevre edinin. Engelliyim nasıl giderim demeyin, nefes alabiliyorsanız herşeyi de yaparsınız. Çevre esnafıyla konuşun arkadaşlık kurun, her zaman güler yüzlü olun içinizden gelmese bile. Girişken olun 1 adım geride durmayın. Hatta yüzsüz olun, sizi aşağılayanlara karşı umursamaz olun. Bazı şeyleri başarmanız sizi güçlü yapacaktır. Yeni insanlar tanıyın, çevreniz genişledikçe hertür arkadaşlarınıza kapı açılacaktır. Diğer insanlardan farkınız yok. Dövme yaptırın, makyaj yapın, yüzük takın. Özendiğiniz ne varsa yapın. Hayattan kopmayın. Siz kendinizi acınacak durumda görmezseniz kimse de sizi o şekilde görmez. Siz kendinizi tanıtmazsanız reklamınızı yapmazsanız sizi kim keşfedebilir ki?
İşitme engelli olarak ne kadar sosyal olsam da bazen kendimi soyutluyorum bir ortama girmeden ya soru sorarlarsa ya anlamazsam telaşı beni daraltıyor en basiti dün kurumda ki ablamız iftar verdi gittim herkes oturdu sessiz sessiz sohbet ediyor ben ise bi an önce şu evden kaçayım artık diyorum, bizim insanımız da soru sormayı sever a dan z ye her türlü soru soruyorlar, biri soru sorsa anlamazsam efendim desem kendimi çok kötü hissediyorum herkes tam sohbetin ortasın da ben hala konunun ne olduğunu bilmiyorum zor bir durum, cihazlar falan fayda olmuyor orta dereceli işitme kayıplarına o yüzden bazen yalnız olmak daha güzel oluyor soru soranlardan uzak, kendi başıma yaşamak bazen beni mutlu ediyor..
Valla tek tek yorumları okudum da herkesin kendi penceresinden ne kadar da haklı olduğunu gördüm ama tek bir arkadaş demişki engelliler 1-0 geride değil aslında önde başlıyor bence çok haklı evet girebildiğimiz ortamlar kısıtlı yada yapabileceklerimiz ama özgüven sahibi olmak bambaşka birşey sabır, güven sosyallik. Bence dış dünyanın bize gözünü kapattığıu gibi bizde onları görmezden gelerek hayattan zevk alabiliriz şayet ben öyle yapıyorum 3 üniversite okuduğum ve çalıştığım için genelde bende ev iş okullar arasında mekik dokuyorum ama sosyalimde yani kimseden eksik görmem kendimi bulunduğum ortam sıkıcıysa bile ben renk katarım deneyin bence çok keyif alacaksınız (Ama benim kabullenemediğim tek şey normal insanların bizi kabullenmemesi değil bizim gibi engelli olupta ha senin şuyun var buyun var diyip kabullenememesi, bizi en iyi onlar anlamalıyken aslında en büyük anlayışsızlığı da onlar yapıyor)
(Ama benim kabullenemediğim tek şey normal insanların bizi kabullenmemesi değil bizim gibi engelli olupta ha senin şuyun var buyun var diyip kabullenememesi, bizi en iyi onlar anlamalıyken aslında en büyük anlayışsızlığı da onlar yapıyor)
