Oğlumun velayetini babasına vermeli miyim?

Beni en iyi siz anlarsınız...


Anne olmayan biri bile engelli bir annenin ruh halini, ne istediğini, onun için neyin doğru olacağını az çok kestirebilir.
bu sebeple artık akıl sağlığımı kaybetmek üzereyken size sığınma ihtiyacı hissettim.


Oğlum 10 yaşında. kaza geçirince beni terk eden babası Can'a aşık.
Hayatını ona adayacak bir adam yani.
Ortak çok zevkleri var. maç izlemek, rock konserine gitmek, hoplamalı zıplamalı havuzları olan tatil köyüne gitmek,
Bilgisayar oyunları oynamak, macera-aksiyon filmleri izlemek...
Hiç birini birlikte yapamıyoruz. çok uğraşıyorum, bütün gücümü sarf ediyorum ama yetemiyorum ona.
Bu yıl ortaokula başlayacak ve babası ile Can artık birlikte yaşayıp okul düzenini orda kurmak istiyorlar.
Bu istek yıllardır devam ediyor ama ben 2 kere "tamam vereceğim" deyip, onları umutlandırıp vaz geçtim.
Yani yazarken daha iyi anlıyorum ama ben resmen Can'ı alıkoyuyorum.
Neden mi


Çünkü onun sayesinde nefes alıyorum. çok zor günleri yaşarken, durumuma alışamamışken can olduğu için pes etmedim.
Onun yüzü, kokusu, teni 9 aylık bebek gibi olduğu için 9 aylık bebeğime kıyamıyorum. babası ile yaşamaya devam ederse
10 yıllık arkadaşlarını, oynadığı parkı özler, kedimizi, evimizi özler pişman olur diye korkuyorum. Tamam ben hemen gerekeni
yaparım ama o süreci yaşamasından korkuyorum. Pişman olmaktan, onsuzluğa alışamamaktan, haftada bir günün yetmemesinden
korkuyorum. Geceleri uyuyamayıp dağılmaktan korkuyorum. Evin önünde oynayan arkadaşlarını görünce kendimi kaybetmekten
korkuyorum. Ama o da gitmek istiyor... Hemde çok.


Lütfen yardımcı olun bana, inanın çok ihtiyacım var.


Sevgiler,
Yasemin

sevgili yasmin
oncelikle gecmis olsun. zor seyler yasamis hayat oglunuzla tutunmussunuz. ama cocukta 10 yasina gelip babasini istiyor, sizde onun iyi babalik yapacagina guveniyorsunuz anladigim.
simdi 10 yasinda cocuk simdi olmasa bile sizin dizinizin dibinde oturmayacak, helede oglan cocuk. birgun yuvadan ucacak egitimi icin.sizde diyorsunuz ona isteklerini tam saglayamiyorum.
bana kalirsa yollayin babasiyle hayatin yasamin sartlarini daha iyi ogrenip yasar.zaten siz gitme desenizde akli babasiyle olmak isterse gider. iyisimi gonulle yollayin.
sizde kendinize mesgul olmak icin is egitim toplum icinde olacak mesgaleler bulursunuz, alismaniz siz icin daha iyi olur belki. kolay olmasada alisirsiniz. hemde oglunuz icin kendinizi suclamazsiniz.

Şahsi görüşüm babasının kişilik problemleri olduğu yönünde lakin eşi kaza geçirdi diye ayrilan biri yarın oburgun (Allah korusun ) engelli bir cocuga bakmıycaği bariz. Hayatını rock konserleri, bilgisayar oyunları maç vs... ile geçiren birinin babalık yapma konusunda çoçuğa iyi bir hayat saglayamayacagı kanaatindeyim. Hatta kedi bile bakkmasina karşıyım... Bence 10 yasındaki bir çoçugun eglenceden çok iyi bir bakım ve terbiyeye ihtiyacı var. Babasının eglenceli görülen hayatı bakım ve terbiye acısından bir artı saglamıycagı gibi sorumsuz davranıslar ve olası kötü hayat tarzı ile cocuga anlık mutluluklar yaşatacagı ancak hayatta basarı yakalama ihtimalinin düşük oldugunu düşünüyorum. lakin göründüğü kadarıyla babası için hayatın merkezi kendisi. oysa size baktıgımız zaman dünyanın merkezinde oğlunuzu görüyorum. İnşallah bu sıkıntılı süreçleri sağsalim atlatır ileride oglunuz sizin ne cefalar cekerek onu büyüttüğünüzü hatırlar ve size hakettiğiniz değeri verir.
Sonuç olarak daha sık görüşmelerine müsade edin. zaten birkaç sene sonra babasıyla etrafta dolaşmak istemiycek bile cocuklar böyledir işte gün gelicek sizden de utanıcak belki ama emin olun herseyin sonunda sizin kıymetinizi anliycaktır...

Shukufe ve Ener bu hızlı ve duyarlı yorumlarınız için size çok teşekkür ederim.

Shukufe senin gibi düşünüyorum ama karar veremiyorum işte. 20 gündür babasıyla tatilde, ama ben yaşayabiliyorum.Bende senin gibi düşündüm, Can'ın peşinden koşamamayı, huzurlu bir aile ortamımın olmamasını, evde bakım maaşı emeklilik ıvır zıvırlarının çektirdiği işkenceyi, oğlumla saklanbaç oynamamım imkansız olduğunu düşünmekten kendimi kurtarmak için en büyük hayalime kanalize oldum, 2,5 yıl gece gündüz ders çalıştım ve 1 yıldır hukuk fakültesinde okuyorum.Çok ağır, çok çalışmam gerek. Can yokken rahat oluyorum, bu 20 günde sürekli ders çalıştım çok iyi oldu benim için. Ama sürekli onsuzluğuda kaldıramamam gibi geliyor


Ener söylediğin gibi kuş bir gün yuvadan uçacak elbet ama aklında hep babasıyla yaşamak olacak. Bende çok sevdiğim, onun sayesinde nefes aldığım çocuğumu belki hep eğlence modundalar diye yanlış lanse ettiğimi farkettiğim aslında duyarlı olan babasıyla yaşamak istediğini bile bile sırf kendim dayanamamam diye onunla yaşamasına izin vermeyerek bencillik yaptığımı hissediyorum.

Yarın adliyeye gidelim diyor, zaten onun açtığı ama işlemden kaldırılan bir velayet davası var, ben gidersem hemen karara çıkarırlar ama ben artık kararsızlıktan, çaresizlikten kusuyorum. Ailem, arkadaşlarım objektif olamıyor, onlarla paylaşmaK istemiyorum sizinle paylaşıp fikirlerinizi yorumlarınızı almak inanın sağlıklı karar vermemi sağlayacak

bakin cok akillica hareket etmissiniz, ben sizin kendinizi birakmayacaginiz, hukuk fakultesi gibi zorlu bir ugrasiye bas edebildikten sonra iyi sabredebileceginizi dusunuyorum.
hem ileride cocuga daha iyi olur. sizin boyle ayakta kalip mesleki acidan saygin bir yere gelmenize saygi duyar oglunuz. ilearide olacak bir seyler icin birkac yil once olmus buda siz icin cok bir uzuntu kaynagi olmamali.
hem eski esinizlede bozusmadan anlayisla cocuk icin konusabilirsiniz bu durumda. isi inada surerseniz oda olamayabilirse hemde cocuk babasini istiyor diyorsunuz.
size hayranlik duydum. her seye ragmen egitiminize boyle devam edebildiginiz icin. kutlarim sizi. oleride cok sevineceksiniz insallah.

yasemin hanım.
çocuğun velayetini verme durumu bence saçmalık. baba böyle birşey istiyorsa art niyetleri olabilir. çocuğu sizden tamamıyla koparabilirler.
ayrıca, çocuğun babası yanında kalması daha sağlıklı olacaktır gibi geldi bana. çocuk senin yanında çocukluğunu tam yaşayamabilir.
ama bir babanın çocuğuna bakması için velayetini alması şart değil. hem ilerde neler olacağını kimse bilemez. baba tekrar evlenip, çocuk üvey anne ile yaşamak zorundada kalabilir. bunun içindirki. siz baba ile konuşun, ''1 yıl cocuğum sizde kalsın bu arada bizde durumu daha iyi değerlendiririz, 1 yıl sonunda velayet konusunu tekrar konuşuruz'' dersiniz.
bence asla velayetini vermeyin. ama babasıyla yaşamasınada izin verin.

Shukufe çok tatlısın çok teşekkür ederim inan çok mutlu oldum yazdıklarını okuyunca. sayende silkelendim sanki.

sevgili yelpaze, haklısın. velayeti vermeden de denenebilir ama babası bana güvenmiyor. "ben oğluma göre hayatımı
planlarım, düzenini değiştireceğim sen 3 gün sonra bana "tamer ben dayanamıyorum" deyip hem çocuğun hem benim
düzenimizi alt üst edersin" diyor. bana hep "zaten çocuk 3 yaşında değil "annemi istiyorum" derse okuluna derslerine zarar
vermeyecek şekilde olursa istediği yerde kalır" diyor.güveniyor muyum? evet can isterse asla onu engellemez.

bunları yazıyorum, sıcak bakıyorum ama miniğime kıyamıyorum. hep gözümün önünde oynasın, benle uyusun uyansın istiyorum

velayetını vermenize gerek yok kısıtlama yapmayın istedıgı kadar gorebılsın babasını enınde sonunda çocuk kendı gıdıcek zaten

Bana kalırsa 10 yaşında bir çocuğun annesini haftada bir kez görmesi çok az bir zaman bunu artırmalısınız bana kalırsa. Mesela aranız da bir anlaşma yapıp hafta sonları cumadan pazar aksamına kadar siz alabilirsiniz. Bunun yanında çocuğunuz henüz 10 yaşında daha küçücük koşup oynamaya,eğlenmeye ve bunları yaparken bazı zamanlar yanında bir ebeveyne ihtiyacı olacak eğer babasıyla bu konuda anlaşabiliyorlarsa onunla kalması daha mutlu edecektir oğlunuzu. Ve de bu arada sizde hukuk fakültesinde olduğunuzu söylemişsiniz iyice bu konuya yoğunlaşabilir ve kendi hayatınıza bir yön verebilirsiniz. Hem siz o gitse bile hala onun annesisiniz. Çok özlediğiniz zamanlarda arayabilir onu görmek istediğinizi söyleyebilirsiniz bu sizin hakkınız. Eski eşiniz ile bu detaylarıda konuşarak sorunsuz bir şekilde halledebileceğinize inanıyorum ben.

Oğluna göre hayatını planlayacaksa size yakın bir yere taşınsın, istedikleri kadar görüşsünler. Velayetsiz olmaz kısmı garip geldi bana. Ne yani velayet olmayınca babalık yapamıyor mu? Velayeti alınca sen düzenimizi bozarsın deyip hiç görüştürmezse ne olacak? Ya da çocuğunuzla görüşmek için babasının iznini mi bekleyeceksiniz? Samimi ise velayeti almadan da babalığını yapabilir. Allah kolaylık versin...

Ercan arkadaşım eninde sonunda gidecek demişsiniz, yani büyüyünce babasında yaşamak isteyeğini mi düşünüyorsunuz. Bu yaşta babayı isteyen çocuklar özgür olunca anneyi bırakıp gidiyor mu sizce?

Sevgili Selin, yorumunuz çok güzel sanırım duyup emin olmak istediğim şeyleri yazmışsın. Dediğin gibi Can'ı haftada dolu dolu 2 gece alacağım. Bunu çok konuştuk babasıyla da Canla da. Okuluna gideceğim, öğretmenleriyle, velilerle tanışacağım. Evlerimiz şuan çok uzak ama 1 yıl sonra onlara çok yakın bir semte taşınacağım.

Bu koşullar oluşursa sizce onsuz yaşamaya dayanabilir miyim?

Açıkça konuşmak gerekirse çok zor bir süreç olacak zamanla alışacaksınız fakat başlarda inanılmaz zorluk çekeceksiniz. Çünkü siz annesiniz ve haftada bir kaç günde olsa 10 yıldır kucakladığınız yavrunuzdan ayrılacaksınız ancak bu ikiniz içinde emin olun daha iyi olabilir. Birlikte güzel vakit geçirmeniz için dolu dolu 2 geceniz olacak. Birlikte okulda neler yaptığını konuşabilir güzel paylaşımlarda bulunabilirsiniz. Bunun haricinde ise babasıyla yaptığı aktivitelere devam edebilir. Bu sırada sizi özleyip zaman zaman kendisi aramaya başlayacak,yanınıza gelme isteğinde eminim bulunacaktır. Bakın ben 18 yaşındayım kendi gözümde henüz bende çocuk sayılırım. Bu yıl evden ayrılıp üniversiteye gideceğim ve bunu yalnız başıma yapmayı annem olmadan yapmayı çok istiyorum çünkü böyle daha mutlu olacağıma eminim ama annemde benden ayrılmak istemiyor. Ama ayrılmak zorunda çünkü ben böyle daha mutlu olacağım. Çocuğunuzda böyle daha mutlu olacaksa öyle yapmalısınız. Yanınıza geldiğinde özlemle sizi kucaklayacak ve eminim iletişiminiz çok daha iyi boyutlara ulaşacaktır.

en mantıklısı mahkeme olmadan velayet sizdeyken çocuğu babasına vermek bence.velayet elinizde koz olarak kalsın.ilerde ne olacağı belli olmaz.
çocuk gördüğüm kadarıyla giderek saplantı halini alabilir sizde böyle giderse.ki bu da hem çocukla hem de babayla ilerde kalıcı izler bırakabilecek çatışmalara sokar sizi.ilerde siz zarar görürsünüz bundan da...
tabiiki her anne çocuğunu çok sever yanlış anlamayın.
ama onsuz bir hayatta kendi hedeflerinize daha rahat odaklandığınız yazmışsınız.
böylece kendinizi daha da geliştirme imkanı bulursunuz.
zaman herşeyin ilacıdır.

Selincim 30 yaşında bir annenin yazdıklarını okuyordum sanki. 18 yaşında olmana rağmen bu kadar olgun ve sağduyulu olmanda büyük desteği olan annenin ve babanın ellerinden öp benim için. ve onlara sımsıkı sarıl, çevrene, kendine faydalı çok güzel bir kız yetiştirmişler.

Çok haklısın, Can'ın beni özlemesine, yanıma geldiğinde bana sarılıp yaşadıklarını anlatmasına hiç fırsat vermedim. Babasındayken bile günde 3-4 kez arıyorum. Bende babasıyla yaşarsa haftada geçireceğimiz iki günde beni özlediği için belki benimle kaldığı 5 günde birlikte geçirdiğimizen daha kaliteli vakit geçireceğimizi düşünüyorum ama hayatımın en zor gecesini geçiriyorum şuan. ilk kez bu kadar yaklaştım 10 yaşındaki 9 aylık bebeğimden ayrılmaya.

Emre yazdığım gibi gerçekten bir düzen kuracak ve benim o düzeni hiç gözünün yaşına bakmadan bozabilecek potansiyelim var. Hukuk okuduğum olduğum için bana inanıyor, aslında tekrar velayeti almak biraz zor ama ona "sana güvenmek istiyorum ama beni üzdüğün an kapına polisle gelir mahkemeden ara karar çıkarttırırım, anne olduğum için velayeti alırım. sende onun ruh sağlığına zarar verdiğin için ceza evine girersin haberin olsun" diyorum. asla çocuğun öyle bir travma yaşamasına izin vermem annesisin 10 yaşına kadar seninle yaşadı ve sağlıklı, akıllı, başarılı bir çocuk neden senden sakınayım" diyor.

babası oğluma söylemiş "annenle anlaşacağız artık benimle kalacaksın sen ne istersin" diye. Can aradı beni "anne ben babamda okula gideceğim burada kalacağım" dedi. ağlıyorum 4 saattir. ne yaptım da oğlumu böyle uzaklaştırdım kendimden bilmiyorum.

Öyle düşünmeyin lütfen sizden uzaklaşmasından değildir bu. O sadece küçük bir çocuk. Ve küçük bir çocuk ne isterse oda onu istiyor. Bunun sizi yaraladığına eminim,incinmişsinizdir içiniz yanmıştır ama sizi çok seviyor sadece her çocuk gibi şuan aklı başka şeylerde daha fazla eğlenmek,daha fazla gülmek,sevdiği şeyleri daha fazla yapmak istiyor. Bir kitap okudum geçenlerde 'Mutluluğun Öteki Yüzü' adında sizin durumunuzdan biraz farklı tabi ama yinede okumanızı tavsiye ederim. Çocuğunuz ikinizi de çok seviyor ama içi neşe dolu,enerji dolu bu yüzden seçimini bu şekilde yapması doğal karşılanacak bir durum. Ama sizi anlıyorum çok çok zor bir durum ben ancak tahmin edebilirim. Olurda zamanla çocuğunuz yeniden yanınıza dönmek isterse diye babasıyla bu konuyuda konuşmayı ihmal etmeyin lütfen sonra sorun yaşamanızı istemem. Bunun dışında her çocuk karşısında güçlü bir anne görmek ister yanında ağlamayın ve o yokken çalışıp okulunuza odaklanmanız sizin açınızdan iyi olacaktır böylece dahada dik olacaksınız karşısında ve hayata bağlanmak için başka sebepleriniz de olacak. Zor bir karar ancak uzattıkça arada en çok yıpranan şey çocuğunuz olacaktır.

yasemin hanım öncelikle rabbim size bu yaşadıgınız sıkıntılar için güç versin,rabbim her daim yanınızda olsun,sabahın bu saatinde bu konuyu gördüm, benimde size bazı tavsiyeler yazmam gerektine karar verdim,nedeni ise ben bu olayın bir benzerini yaşadım ve halada yaşıyorum,beniimde annem ve babam ben küçükken ayrılmışlar,ben 2 yaşından itibaren hep babamla yaşadım,tabi ilkokul dönemlerinde zaman zaman annem beni alırdı,kısada olsa görüşürdük,ve bu kısa görüşmeler beni hiç tatmin etmezdi,ben hep annemi suçlardım bu durumdan dolayı.çünkü ben kendimii anne sevgisinden ilgisinden mahrum hissederdim,sonra annem başka ile taşınmak zorunda kaldı.ve ben küçük bir çocuktum ama daha dün gibi hatırlıyorum,o gece çok fena aglamıştım.halbuki anneme soguktum o yaşlarda.ama neden aglayıp üzüldügümü bile bilmiyordum.annemle uzun zaman görüşmedik,ben babamla büyüdüm,babamı çok seviyordum,ne istersem alıyordu,ne dersem yapıyordu,ve uzun bir süre babam benim için evlilik bile yapmadı,yani kusursuz bir çocukluk ve gençlik dönemii yaşadım,yıllar sonra babam vefat etti.annemde ankaraya taşındı ve ben annemle çok az görüşüyorum,sarılmak yada öpmek biile istemiyorum,onunla 10 dakika birlikte olmak bana işkence gibi geliyo.onuda üzmek istemiyorum ama içimden gelmiyo,açıkcası kabullenemiyorum,ne olursa olsun benim yanımda olmalıydı annem,ben böyle düşünüyorum,böyle hissediyorum,babamla güzel bir hayat yaşamama ragmen,anne sevgisi bence hiç birşeye degişilmez,ben ne kadar yaşamasamda anneligin çok kutsal ve özel bir duygu oldugunu biliyorum,bunları bu şekilde yazmamın sebebi sizinde benim hayatımdan bişeyler çıkarmanızı saglamak istiyorum. vee oglunuzu asla bırakmayın,babasıyla ne kadarda mutlu olsa,sizin ilginizin ve sevginizin yerini asla tutmaz,şimdi babası biraz bende kalsın,yada velayet filan derken.ilerde şartlar ne olur kestiremezsiniz,belki babası evlenir belki siz evlenirsiniz.bende oldugu gibi uzaklaşma durumu çıkabilir, o zaman ne yapacaksınız,bütün bu çıkabilecek aksilikleride çok iyi düşünün bence,can daha çok küçük,şuanda saglıklı düşünemez.siz onun ben baabamla kalmak istiyorum demesine üzülmeyin bence,banada o zamanlar sorsalardı bende babamla kalmak isterim derdim ama bir taraftanda annemin benimle daha çok ilgilenmesini istiyordum.son olarak asla ve asla şartlar ne olursa olsun.canın sizden uzaklaşmasına musade etmeyin.inşallahh hayat size ve cana güzellikler ve mutluluklar getirir...

yasemin hanım.
burada yorum yazan erkeklerin hemen hepsi velayeti vermeyin diyor farkındaysanız.
çünkü biz erkekler sizler kadar duygusal olamıyoruz. ve bu işte bir yanlışlık var diye düşünüyoıruz.
bir baba çocuğu için, her ne şart altında olursa olsun yaşam tarzını değiştirmesi gerekir elbette. gerekirse canınıda verebilir.
ama velayeti vermezsen ben bu işte yokum diyemez. diyorsada burada ters giden birşeyler vardır.
onlara 1 yıl zaman tanı, 1 yıl sonra ortam iyi ise velayeti veririm deyin. oğlunada bu durumu söyle. eğer buna rağmen çocuğu istemezse oğlunuza söyleyecek bir lafınız olur.
senin tek dayanağın oğlun. kendisi çekip gitti, şimdide çocuğu hayatından alıyor.
hem velayeti vermezseniz, ne kadar uzak olursanız olun içinizdeki acı azalacaktır. çünkü elinizi uzattığınızda erişebilirsiniz. diğer türlüsü hafta sonlarını pencere kenarında oğlum gelecekmi diye geçirebilirsiniz.

çok afedersiniz ama, çocuğu için hayat tarzını değiştirecek kişi, sakat kaldı diye eşini ve çocuğunu terk edip gitmez, herşeye rağmen evinde çocuğuyla eşiyle birlikte yaşardı.

duygusal olarak düşünürsek. selin kardeşime katılmamak elde değil.
ama selin kardeşim senin duymak istediğin lafları söylüyor.

yasminn' Alıntı:

babası bana güvenmiyor. "ben oğluma göre hayatımı
planlarım, düzenini değiştireceğim sen 3 gün sonra bana "tamer ben dayanamıyorum" deyip hem çocuğun hem benim
düzenimizi alt üst edersin"

Genişletmek için tıkla ...

''3 gün değil ama mutsuz olduğunu anladığım zaman alırım çocuğumu. sen babasıysan, bende annesiyim. eğer yanında mutlu ise niye bozayım çocuğumun rahatını'' dersin.

çocukların hem anne hemde babanın sevgisine ihtiyaçları vardır.baba sevgısınden mahrum kalırsa tamamlamak istiyecektır engel olamıyacaksınız

Selin çok teşekkür ederim. Aslında çocukluğumdan bu yaşıma kadar bana hep çok tutarlısın, düşünerek karar veriyorsun diyorlardı ama bu konuda resmen dengesiz oldum. 2 yıldır emekli maaşı için sgk ile savaşıyorum, son 4 yıldır ekonomik anlamda nefessiz kaldığım günler yaşadım, bu yaşta ağır bir tempoyla çok zor bir bölüm okumaya çalışıyorum üstelik sıra arkadaşlarım 17 yaşında zeki ve yeni liseyi bitirmiş taze beyinler. Bu sıkıntılara rağmen çok güçlü bir kadınım. Çevremdeki herkes benim gücüme şaşırıyor. Ama konu oğlum olunca ne güç kaldı, ne denge. Sarsıldım resmen. Senin yazdıkların da bu geçişi yumuşatacak gibi hissettirdi ama erkek fikrini bilen arkadaşların söylediklerini de yabana atamıyorum.

Sevgili Hakancan senin içinde bulunduğun durum da zor küçük yaşta annenden ayrılman daha kötü olmuş tabi ne olursa olsun anne sensiz yaşamayı kabul edip direnmediyse birde evlendiyse onu affetmek zor oluyor değil mi? Neyse ki benim evlenme ihtimalim yok.

Yelpaze nickli arkadaşım, senin yazdıklarını okurken buzlu suya girmiş gibi oldum. Ne yapacağını bilmeyen, yanlış karar verme potansiyeli çok yüksek 15 yaşında bir ergen gibiydim sanki. Mantıklı düşünmeme yardımcı olduğun için teşekkür ederim sana. Aslında velayet diye ısrar etmesinin sebebi artık okullarda yeni bir uygulama var. Nüfusa kayıtlı adresine yakın okula gidebiliyor. Adres Merter'de okul Kartal'daysa Merter'deki okula kayıt yaptırabiliyor. Nüfus müdürlüğü ise çocuğun velayeti kimdeyse onun adresinde ikamet etmesini istiyor ve çocuğu korumak amacıyla bu konuda çok katılar. Ben çocuğumun adresini kendi evime alacağım deyince velayeti görmeden işlem yapmıyor. Bu prosedürler yüzünden babasında kalmasını resmiyete dökmek zorundayız.

Can şuan babasında yalnız kalıyor babası işte. Aradım onu "anne kafam çok karışık diyor" bende dedim kafanın karışık olduğu bir şeyi yapmayacaksın. Baban orada istediğin zaman gidersin. Madem kararsızsın şimdilik düzenimizi bozmayalım dedim.
Rahatladı gibi. Umarım 10 yaşındaki 9 aylık bebeğimi her gece koklayarak uyumaya devam edeceğim
Vakit ayırıp yorum yapan tüm arkadaşlarıma teşekkür ederim.

Eksik olmayın...

cok guclu bir kadinsin sen yasmin. dilerim kendin icin can icin iyi kara verdin.hakkinda hayirli olur insallah.
bu kadar seyleri goguslemek herkesi zorlar. kendine guven ve guvendigin icinde mutlu ol.

Allah yardımcın olsun çok zor..Onun gibi adamada yuh olsun!

Sayın anne burada fikir yürütmek çok kolay. Çok mantıklı uygun yorumlarda olabilir. Böyle bir kararı başkalarının üzerine yükleyerek almamalısınız.
Velayet bu geri dönüşü asla olmaz. Çok ama çok iyi düşünün. İllaki fikir almak istiyorsanız. Facebook ta engelli çocukları hemde ağır engelli çocukları olan ailelerin
fikirlerini alınız. Serebral Palsi Türkiye gurubun da size aklınızı bile gelmeyen zorlukları yaşamış insanları dinleyiniz. Hemen tıklarsanız sizi onaylarım. Allah doğru yolu göstersin işin çok zor. Saygılar.

YASMİN HANIM
2010 yılında bende eşimle ayrıldım 2010 kasım ayında oğlumu bana bıraktı aradan 3 ay sonra velayatını ben aldım ve okula kayıt yaptırdım şuan 3 sınıfa gecti gün içerisinde babaannesi bakıor akşamları benle vakit geciriyor söyleceğim şu veleyaet bende olmasına ragmen anne özlemi cekiyor cunku annesi 3 ay da 4 günlğüne görmeye gelior diyeceğim şu siz velayet vermeden önce bir deneyin 1 ay babayla vakit gecirsin.ama verirken evlat özlemini iyi düşünün kımse kımsenın yerini dolduramaz baba annenin anne babanın bu yüzden ben kendımı feda ettim evlenmiyorum oğlum size de yardımcı olduysam ne mutlu iyi düşünün evlatsız kımse yapamaz bir baba nasihatı.

Merhaba yasemin hanım...
Öncelikle 10 yaşında bir çocuğun hem anneye hem babaya ihtiyacı olduğu bir dönemde minik can...
Şuan henüz bir anne kuzusu...Siz bir anne olarak babasının verdiklerinden çok fazlasını verebilirsiniz oğlunuza...
+ baba evlenmek isteyebilir ve onlarla yaşayacak kadın sizin oğlunuza davrandığınız gibi davranabilecek mi..
Mahkeme size vermişse velayeti aklınızı kullanın ve asla velayet vermeyin şuan zaten tatilde çocuklar istediği kadar kalsın babasında vaktini babasıyla geçirsin...
aklıma yine bir soru geliyor buna engel olamıyorum velayet vermenize sebep sadece çocuğun baba sevgisini karşılamak mı? velayet vermek çok ciddi bu olay bu baba sevgisini siz vekalet vermedende sağlayabilirsiniz.
duygusal düşünüp herşeyi mahvetmeyin ana oğul güzel bir yaşam kurmuşsunuz birbirinizi anlıyorsunuz..
biraz daha büyüsün bazı şeyleri daha iyi idrakı açısından babasına yönlendirmeniz gerekebilir o zamana saklayın bu konuları...
Ayrıca çocuğuda tek başına yapmadınız anne ve baba olarak ortak olarak büyütmeniz gerekiyor nefes alamıyorum yaşayamıyorum gibi kelimeler etmeyin allahın gücüne gider...
tatilden sonra annesinin yanına sevinçle dönecek can
iyi günler kendinizi üzmeyin

allah yardımcınız olsun Yasemin hanım ,size söylemek istedigim şuki evlatdan ayrılmak çok zordur velayetini vermek yerine yaz tatillerinde hafta sonları felan gönderin hem çocuk baba özlemini giderir ,çocuk bu anneyi terk etmez merak etmeyin ama orada anlattıgınız gibi oyun gezme felan var oda ona cazip geliyor merakdan bir iki gider hevesini alınca döner bu konuda biraz esnek olmanızı tavsiye ederim istedigi zaman gitsin gitme demeyin oyuna doyunca gelir zaten bi çocuk anneyi asla unutmaz böyle düşünüp kendinizi üzmeyin ,çok duygusal olmuşsunuz arkadaşlarını oynarken görseniz bişey olmaz kendi kendinize şunu diyin oglum mutlu iyi çok şükür ben özleyincede gelecek diyin kendi kendinize ,ve öylede zaten rahat olun Yasemin hanım

Arkadaşlar öyle güzel yorumlar yapmışsınız ki canın velayetini ısrarla isteyen babasının kötü niyetli olduğunu
ileride hemde çok kısa bir zaman sonra pişman olacağımı fark etmemi sağladınız. Oğlunu ver diyen arkadaşlarım da
asla verme diyen arkadaşlarım da yorumları aynı yönde olmasa da benim ne kadar önemli olduğumu, kendime
yaptığım haksızlığın farkına varmamı sağladınız. Çok teşekkür ederim

Böyle hayati önem taşıyan bir konuyu sizinle neden mi paylaştım?

Çünkü çoğumuz engelliyiz. Duygularımız çok doğal ve samimi. Yaşadığımız bu olumsuz hayat deneyimi bizlere hayatı
dikkatli ve az sonrasını düşünerek yaşamayı öğretti. Çünkü dikkat etmezsek düşeriz...
Ben şahsen engelli olduktan sonra daha duyarlı olduğumu, yaşanan olumsuz deneyimlerle ilgili daha doğru kararlar
verdiğimi düşünüyorum. Bu yüzden beni en iyi sizin anlayacağınızı düşündüm.

Shukufe çok teşekkür ederim.Güçlü olduğumu biliyorum ama başka birinden duymak inan çok motive ediyor beni

Uğur kardeşim adamı tanımıyorsun ama "yuhh" demek geliyor içinden değil mi. Çok haklısın

Sayın Ferit çok haklısınız, yukarıda neden sizlerle paylaştığımı yazdım zaten ama Can'a karşı çok eziktim sanki onunla
istediği oyunları bile oynayamadığım benimle mutsuz olduğunu düşündüm yıllarca. Bu yüzden daha mutlu olacağını
umudedip benim yürüyemeyeceğim kesinleşince beni terk eden birine güvenmek üzereydim.

Süleyman bey çocuğunuzla size mutlu, huzurlu, sağlıklı uzun yıllar dilerim. Bir baba olarak karar vermemde yazdıklarınızın
büyük payı olduğunu bilmenizi isterim. Çok teşekkür ederim

Sevgili Şem-i nickli arkadaşım çok haklısınız. Gitsin tatilini yapsın, oyunlarını, gezmelerini yapsın sonra gelsin annesine.
Artık onun arkadaşlarının sesini duyunca oğlumun şu an babasının yanında iyi vakit geçirdiği için burada olmadığını
sıkılınca veya beni özleyince KENDİ EVİNE döneceğini düşünmeye çalışacağım.

Sevgili Şirine ne güzel yazmışsın "ana oğul güzel bir yaşam kurmuşsunuz" diye. Rahatladım Vallahi ya gerçekten ben
nasıl da küçük oğlumun geçeceğinden emin olduğum hevesine aldanıp onu böylesine ciddi bir maceranın içine atmayı
düşündüm. Haklısın çok keyifli bir yaşamımız var aslında. Sanki o da alıştı ben de alıştım saklambaç körebe oynamamaya.
Gelince onunla top oynayamasam da top oynarken izlemek için parka ineceğim, onunla fifa ıvır zıvır oyunları
oynayamasam da izleyip tezahürat yapacağım, rock konserine gidemesem de video açıp onu coşturacağım...
Onu kazanacağım...

İyi ki varsınız!

sende iyki varsın yasemincigim

Öncelikle 10 yaşındaki bir çocuk kendi başına karar veremez. Neyin kendisi için daha doğru olacağını bilemez. Yani bu kararı ona bırakamaz, onun istediği doğrultuda karar veremezsiniz.

Diğer taraftan, ben de velayeti bırakmanız taraftarı değilim. Çünkü esas olarak çocuğun yeri annnesinin yanıdır.

Ancak, anladığım kadarıyla eski eşinizle iyi bir diyaloğunuz var. Velayetin sizde kalması kaydıyla ortak bir düzen kuracak orta bir yol bulabilirsiniz gibi geliyor bana. Babanın sadece sınırlı zamanlarda çocuğu görebilmesi, bu süreleri de haliyle oyun, eğlence, şamata gırgırla geçirmeleri haliyle çocuğunuzda daha eğlenceli bir yaşam algısı oluşturacaktır. Kendisine sürekli emirler veren, kurallar koyan bir anne yanında kalmaktansa, bilgisayarda oyun oynatan, tatillere götüren bir baba yanında kalmayı tercih eder.

Belki de babasıyla geçirdiği süreleri arttırmayı deneyebilirsiniz. Örneğin her ay 15 gün babasının yanında kalır. Babası da düzenini buna göre kurar. Yani bir çeşit ortak velayetle hareket edersiniz. Sonuçta çocuk ne annenin, ne babanın malı.

Bu arada çocuğunuz 10 yaşına gelmiş... 3-4 yıl içinde ergenliğe girecek ve ne sizinle, ne de babasıyla kalmak istemeyecek. Kalan süreyi kavga gürültü yerine ortak zeminde buluşmak için harcayın bence. Bu dönemde biraz daha fazla babayla zaman geçirmesinde fayda var. Ergenlik döneminde baba hem rol model olur, hem de bu dönemde erkek çocuklar anneleriyle pek geçinemezler.

Her halükarda, siz kolaylıklar dilerim. Kolay bir karar değil.

Çok zor bir karar . Ben bir anne değilim . Ve belki yanlış da düşünüp yazıyor olabilirim ama yine de kayıtsız kalamadım

Eşinizle kaç yıl evli kaldınız ? Bu evlilik süresince size davranışları nasıldı ? Ona ne kadar Güveniyorsunuz ? Ya da hala güveniyor musunuz ? vs vs

İlk önce enişinizi teraziye koyup bence tartın. Bunu çok rahat yapabilirsiniz .

Sonra oğlunuz şuan babasının dünyası ona farklı gelebilir . Ama 10 yaşında olması demek çocuğun bir nevi ihtiyaçlarının karşılanması demek. Baba sonuçta çalışacak ve akşam eve gelecek. Büyük ihtimal bahsedildiği gibi çok fazla vakit geçiremeyeceklerdir.

Sizin yanınızda kalmayı istemediğini oğlunuz kendisi mi dile getirdi. Bunu dile getirirken ki konuşma tarzı nasıldı ?

Bende siz çok iyi bir gözlem yaptıktan sonra karar verirseniz daha doğru olacaktır diye düşünüyorum.

Yasminn:

Cocugunuzun valeyetini hic kimseye vermeyiniz, geri alamazsiniz.
Cocugunuz babasina gitmek isteyebilir cunku babasi one eglendirrebiliyor ama siz ona caninizi verirsiniz.
Sizden ayri olacak bir yasta degil, sonuc iyi olamz, annesine ihtiyaci var.
Belki, Pazartesi-Cuma gunleri arasinda sizinle kalir, ve Cumartesi-Pazar babasiyla kalir.
Umuit ederim babasi size cocugun ihtiyaclari icin para veriyor?
Bir erkek cocugunun annesini kaza yuzunden terkederse o cocuga ne yapamaz?! Bu adamin kalbi yok! Dikkatli ol!