Omurilik felçliyim, kız arkadaşımın ailesi evliliğimize ve ilişkimize karşı...

Arkadaşlar, herhalde siteye yazacağım en uzun konu olacak ama basından gecen arkadaşların tecrübelerinden yararlanmak istiyorum..

32 yasındayım 99'da geçirdiğim kazadan beri OF olarak sandalyede bir şekilde hayatın içince aktif olarak yer almaktayım... Allah'a şükür mücadeleci ve çözüm odaklı bir kişiliğim var... Neyse konumuza gelince 4 aydır bir birlikteliğim var, kaza öncesinde de sonrasında da kendime göre hızlı bir hayatım oldu... Hayatıma çok bayan girdi cıktı. Ama artık doğru insanı bulduğumu, nokta koymayı düşünüyordum.. Hala da düşünüyorum, kız arkadaşımla ilgili bir sorunum yok... Ama ailesi ilişkimize biraz, hatta biraz değil bayağı karsı.. .
Kız arkadaşımda kalça kireçlenmesi var, hafif aksıyor arada... Ama ben doktoruyla da konuştum, çünkü daha ilk bastan annesi onaylamıyordu, kız arkadaşımı ilerde yardıma muhtaç bakıma muhtaç olarak görüyorlar... Ama kız arkadaşımın ısrarlı tavrı üzerine annesi onaylamasa da ilişkimize devam ediyorduk (hala da ediyoruz aslında ama) hatta sırf istedikleri için Ege Üniversitesi ortopedi trav. servisine tekrar yattım, aydında fizirem fizik ted. merkezine gittim göründüm, hatta şu İstanbul’daki Cahide Topsakal’dan bile kız arkadaşım martın 3"üne randevu aldı...
Ama dun aksam kız arkadaşım benim yanımdan ayrılıp eve döndüğünde, annesi onu ağlayarak karşılamış, zaten o gelmeden ağlıyormuş...O gelince de ağlayarak seçimini yap, ilerde baban onaylasa da ben onaylamıyorum (daha baba bilmiyor) "ya Özgür ya ailen ?"demiş...
Kız arkadaşımın böyle arada kalıp acı çekmesini istemiyorum, bugün ayrıldık de annene dedim, ayrılmayı düşündüm, çünkü onun üzülmesini istemiyorum... Ben ayrılmış bir ailenin çocuğuyum o yüzden hayatta en değer verdiğim şeylerin basında ailede ev huzuru geliyor.. ama şimdi kalakaldım annesi yada babası benimle konuşsalar ona da razıyım ama daha beni tanımadan görmeden sırf sakat olduğum için böyle bir durumda kalmak bir yandan da beni deli ediyor.. şeytan diyor salla bu ilişkiyi gene bak keyfine barlarda gez toz, gününü gün et bulduğun kızlarla.. o zaman nedense bu hayatta saygı görüyorsun..
Allaha şükür kendime ait iş yerim var, üniversitemi bitirdim, eskide olsa 2 tane arabam var, tamam cok zengin değilim ama tekerlekli sandalyede de olsam kimseye muhtaç değilim, hem madden hem de fiziken.. Kuşadası’nda kime sorsalar hakkımda kotu bir şey duyamazlar..

Açıkçası insana koyuyor ya.. şimdi ben psikopata bağlasam birisine arabayla carpsam o aileden sakat bıraksam, o kişiden vaz mı geçecekler? var mı böyle bi mantık? yada kızlarını saglıklı bi adama verseler Allah korusun kız rahatsızlık gecirse (doktor demiyor oyle bişi ama) Allah korusun diyelim ki yatalak kaldı, o saglıklı koca ne kadar bakacak ona, yada bakacak mı? belki aldatacak belki terk edecek.. yada o saglıklı koca araba kullanmicak mı Allah korusun bi kaza gecirip o da OF olsa bosatcaklar mı kızlarını?? ki ben Allaha sukur gercekten max. limitlerimi zorlayan bi insanım, borcla harcla iş yeri actım, araba aldım.. 7-8 senedir Kuşadası’nda cizgim belli.. her yere girer cıkarım, tek basıma basıp istanbul'a gelir arkadaslarımda kalır donerim… ama bu gördüğüm muamele gercekten gücüme gitti..

Kız arkadasım annem seni de dusunuyor diyo ama ben inanmıyorum.. beni düşünen insan once benimle tanısır sınırlarımı hayat seklimi ogrenir.. diyecek laf bulamıyorum.. kızmak istiyorum ama kızamıyorum.. malesef yurdumuzdaki engelli-sakat-ozurlu herneyse onyargı boyle.. ben kız arkadasıma dedim sana acı cektirmem ayrılalım dedim ama.. kimse bilmeden devam etsek olmaz mı dedi içim cızz etti.. ayrılınca ben de cok mutsuz olucam ama benden cok o onemli benim için.. en ufak bi uzuntusune sıkıntısına dayanamam onun.. Ne halt edeceğimi bilmiyorum..
kız arkadasımın haberi olmadan ailesinin karsısına mı cıksam?? ama bi ailede de anne onaylamadıktan sonra bu ilişkimizin de sonu yok gibi.. napmam lazım hiç bilmiyorum.. psikolojik duygusal halimi bile tarif edemiyorum... kızgın mıyım? sinirli miyim? üzgün müyüm? isyan mı ediyorum? hiç bilmiyorum.. hani kız arkadasım dese kacır beni onada varım ki kacırma falan benim hiç alısık olmadıgım seyler..
belki bende anne baba olsam kızımı benim konumumdaki birine vermek istemezdim ama vermek ne demek ya bu bile sacma evlenmesine izin vermezdim.. ama gene de damat adayını tanırdım nedir ne değildir? kendi işini kendi yapabiliyor mu? vs vs..

Off cok yazdım kusura bakmayın, damdan düşenin halinden damdan düşen anlar diye içimi doktum..
tesekkurler

Arkadaşım senin başına gelen bu olay bir çok engelli arkadaşımızın yaşadığı bir sorun malesef var böyle sorunlar burada sana düşen kız arkadaşınla evliliği düşünüyorsan aile büyüklerini gönderirsin sevdiğin kızın ailesine bir kere iki kere üç kere.. haa baktın olmuyor (sen ve kız arkadaşının yaşınızı merak ediyorum o ayrı bir konu.. kaçacaksınız yok başka çaresi..

herkes ister ailesinin rızasını alarak güzellikle hayır dualarını alarak yuva kurmayı ama anlamamak için diretiyorlarsa size başka seçenek bırakmıyorlar..sonrası birbirinize olan saygınızın ve sevginizin gücüne bağlı.

sonuçta ne sen nede sevdiğin kız üçüncü şahısların keyfine göre tercih yapmak zorunda değilsiniz..aynı çatı altında bir ömrü paylaşacak olan sizsiniz aile sadece destek olmalı haa olmuyorsa bile zamanla kabulleneceklerdir..yeterki aileyi haklı çıkaracak sorunlar yaşamayın..birbirinizi yıpratmayın.."olmaz" demiştik dedirtmeyin..güveniyorsan kendinede sevdiğin kızada insanların ön yargılarının değişmesini beklemeden ki asla değişmez..hayatınızı ertelemeyin..birbirinizden vazgeçmeyin siz kararlı olunki tatlıya bağlanabilsin bu mesele..

genelde aileler bence tabi ilk olarak desinlere gidiyor..evlatlarının rahatı mutluluğu ikinci planda kalıyor her ikinizde mantıklı karar verebilecek olgunlukta iseniz şartları zorlayın birileri istiyor diye ayrılmayın zor olacak mutlaka yorucuda olacak bu mücadele ama "inanıyorsan kendinede onada" değer denemeye.. Allah yardımcınız olsun bu önyargılarla savaşmak hakikatten zor boş ver sen alalem nederi ağzı olan konuşuyor düşünmeden "zaman" la alışırlar nelere alışıyor insanlar

valla bana kalırsa...azim kararlılık istikrar herşeyin üstesinden gelir diye düşünüyorum ki gerçekten gelir...
seven insan varsa ortada iki tane ama gerçekten...herşeye rağmen sen diyosa iyi tarafta...sevgi ve gerçek aşk kazanır...
siz evlenicez....diyerek yola çıkmak önemli...
mutsuz olmaya gerek yok diye düşünüyorum siz mutluysanız devam benceaileyide bir şekilde alıştırarak yavaştan yavaştan başlamalı...
en azından tanışmayı teklif edebilir kız arkadaşın ailesine belki kararları değişir ailenin...
hayırlısı neyse o olsun...hakkınızda

Sabırla aile üyelerinizi ikna etmeye çalışın.
Onların ikna olmadığı bir birliktelikte çok yalnızlık çekersiniz.

saolun arkadaslar cevaplar için.. bu arada benim yasım 32, kız arkadasımın 28.. yukarda yazmıstım benimde işim var kız arkadasımda maaslı calısıyor zaten..

NOVA arkadaşım,gerçekten ailelerin desteğinin olmadığı bir beraberlik inan çok zor.Şimdi sen herşeyi yapabilecekmişsin gibi gelir çok sevdiğin değer verdiğin için,onların desteği hayatımızın her alanında bizimle olacak olmak zorunda malesef bizim gerçeklerimizde bu kabul etsekte etmesekte.Bayan arkadaşına tavsiyem seni ailesiyle mutlaka tanıştırması,kendine güvenen bir bey olduğun yazılarındanda fark ediliyor ikna edebileceğini düşünüyorum,ailesi seni tanıdıklarında fikir değiştirebilir ön yargılı davranmayabilirler sende herşeye hazırlıklı olmalısın ikilemde kalıpta kendinizi üzmek yerine yapılacak en doğru hareket olacaktır,sana ve bayan arkadaşına bol şans diliyorum..

insanlar sağlıklı olsun yada olmasın ailelerimize dönem dönem ihtiyaç duyarız.onların maddi veya manevi destekleri çok önemlidir.önce ailelerin rızasını almak lazım...

arkadaşım sonuna kadar sende haklısın onlarda...çünkü dünyayay herkes kendi camından bakıyor....ama şuna inanıyorum sen güçlüsün bunu atlatırsın..kaldıki en zoru başarmışssın....hiç gücüne gitmesin....rabbim hayırlısını böyle vermiş...bu da bir imtihan demek lazım...ben zer durumları ben de yaşadım ama şükür hayattayız savaşmak zorundayız...sevgilerde kalın...

bu ilişkilerin başı ailedir. aile son sözü söyler. ama herşeyden önce saygı ve sevgi gelir. saygının olmadığe yerde sevgi olmaz..

bn derimki git bi anneyle görüş konuş bktın değişme yumuşma war dewam et ama yok olmaz diyorsa vazgeç zorlayıpta daha fazla üzülmeyin geçer gider unutrsun kolay olmasda insanoğlu nelere alışmıyorki sewgiyle kal umudunu azminide yıtirme

slm nova,
çok vahim bir durum kısaca senin durum.
kızın kalça problemi mi varrrrrrinanmıyorumm.
yani öyle bir yazmışısınız ki sizin felçli olmanız sıradan o nun kalçasındaki kireçleme büyük bir sorun.
bir felçli olarak yapabildikleriniz için sizi tebrik ediyorum,
en azından kıçınızı devirip yatmamışsınız.
ama kendinize olan güveni haksız buldum.
barlarda orda burda tanıdığınız antin kuntin kızlar size haksız bir güven vermiş sanırım.
bir felçli olarak her konuda potansiyelinizi biliyoruz.
yapabildikleriniz ile değil iki ayağınızla değerlendirileceksiniz toplumda.
bir felçliyi dışarıdan gözlemek sadece buzdağının görünen kısmıdır.
kız arkadaşınız sizi yataktan kalkarken yatarken ne mücadele verdiğinizi ve hep böyle genç kalamıycağınızı idrak edebiliyor mu?
genelde şimdiki kızlar koca olsun da mantığıyla yaklaşıyorlar ,sze de öyle yaklaşmış sanırım.
nyse,evinize bakıcılar tutamıycaksınız belli paranız yok.
ayrıca kızı istemeye gittiğiniz sahneyi düşündüm bir an çok dramatik.
kızın evi merdivenli ise bittiniz siz.
kucakta taşınıcaksınız damat adayı olarak.ya da sandalyenizle eve giriceksiniz eş,dost ,akraba ziyaretleri olmuycak çünkü sandalyenizle kimse sizi evine almaz. her eve ayakkabı ile girlmediği düşünülürse türkiye de..
burda bir kere kötü bir sahne.
sonra ilerde çocuk istiyceksiniz bütün yük gariban kızın omuzlarında ,
ben olsam kızımı size vermezdim.
siz kendi potansiyelinizi düşünerek bir kızınız olsa size verir miydiniz?
bir düşünün bakalım. hem kendinizle barışık bile değilsiniz belli.
hep birilerine ben başardım demek için çalışmşsınız.
kızın ailesinde birinin sakat kalmasını isteyecek kadar kin duyuyorsunuz.
kızcağız ilerde birşey yapsa siz onu da ''aha da eşitlendik'' diye sakat bile bırakırsınız.
biraz olumsuz bir tablo oldu ise özür arkadaşım.
ama benim gerçeklerim bu.
madem aleniyete döküp srmuşsunuz bende açıkladım düşüncemi kızmayın .
benim mantığım bir felçli evlenmemeli ne gerek var,kuş mu konucak evlendik diye.

Felçli birinin duygusal ihtiyaçları yok mu?sevgiye herkesin ihtiyacı vardır,hayat zor diye hepten zorlaştırmak,insana ve hayata dair ne varsa yok sayarak,sevgisiz ve duygularını,isteklerini bastırarak,bir zindan örüp,anahtarını da yutmak gibi bir şey gibi geldi bana...

Sevgili İkinci Bahar...

Sizin bu çekincesiz yazılarınızı seviyorum...Ama size katılmadığım yerler de var.Anladığım kadarıyla bu iş gönül işi... Birilerinin münasip görme/görmeme durumu yok ortada.Onlar birbirini seviyorsa gerisine kim karışır?Aile de bir yere kadar... Mekanlar ayarlanabilir,damat adayı arkadaşımızın rahatına göre düzenlenebilir.Her iki arkadaşımız da çalışan insanlar.Maddi durumları bir yardımcıyı karşılar diye düşünüyorum...

Ve Nova arkadaşım, insanın kendini "bulunmaz hint kumaşı" ya da "paçavra" gibi hissettiği dönemler engelli/engelsiz her insanda görülür.Hiçbir engeli olmadığı halde onaylanmayan ilişkiler de var.Sizin problem "engel" miş gibi görünse de ,ben kontak eksikliği diye düşünüyorum.Hele bir adım atın...Kararlılığınızı gösterin.İnşallah gerisi hayırlı olur...

Zor nova, çok zor... Hazır ilişkinize bir çizgi çekmişken, şartları zorlamadan o çizilen çizgiden bir kesik atın. Ne siz üzülün, ne kız arkadaşınız, ne de aileler...

Temennim üstesinden gelmenizden yana amaaaa;

Kim derdi ki, günün birinde ikinci bahar'a katılıcam : )
ikinci bahar'a katılıyorum hem de sonuna kadar...

selam nova

hic birsey olmaz bakma yazilanlara insan olanlar daha cok toplumda, ilk beni görmediklerinde benim kayinvalidede ayni tepkiyi veriyormus benim haberim olmadan, bir kac araci koy,nitekim tanisip gördükden sonra verdiler kizlarini hic de pisman degiler 1 oglumuz oldu hersey yolunda, ben geldigim zaman kaynpeder kayinlar gelip yukari cikartiyorlar tekerlekli sandalyeyle sagolsunlar. bol sans

hmm bende yaşadım zamanında bu duyguları çok iyi anlıyorum seni , bende kız arkadaşıma seni bu boya bu yaşa ailen getirdi rızaları olmadan olmaz demiş ve ayrılmıştım , ikinci baharın yazdıklarının bi kısmı doğru bence yaşayacağın sorunlar hakkında ama ben göğüslerim diyorsan tamam derim. sende örnekler vermişsin ya bende bi örnek ekleyim lise sondayken bulunduğum bi kızı sevmiştim o zaman engelim tek kolumdaydı sadece ama kız kabul etmemişti neyse kız evlendi eşi taksiciydi bi gün gasp ettiler kafasına bi kurşun sıkıp attılar uçuruma kız şimdi elinde 3 yaşında çocuğuyla kaldı bu olayın adı nedir sormak lazım ikinci bahara .. bence herşeyin hayırlısını dile kader denilen bişey var ve o senin kaderinde yazıyorsa elbet çıkacak karşına .. arkadaşlarda söylemiş aileye bi şekilde ulaşmaya ççalış .. herşeyin hayırlısını diliyorum ..

cevaplar fikirler için saolsun.. gelişmeleride bildiririm.. bu arada tabiiki herkesin haklı yada haksız oldugu noktalar var.. bu arada ikinci baharın tarzını sevdim tam bana göre evet dediğin gibi belki bi dağa tırmanmaya calısıyorum ama bıraksınlar tırmanayaım cıkamadım yerde inmesinide bilirim!! universitemin ilk yılında kaza gecirdikten sonra beni okula istemeyen mudurumede aynı sözü soylemiştim siz bi daga tırmanmaya calısıyorsunuz dediğinde.. kendime olan guvenime gelince sadece barlarda gezip tozmak diil, hiç bir aileden maddi destek olamadan universite hayatına devam etmek, bir araba almak, sıfırdan bir iş yeri kurmak, bir araba daha almak, ailenizin size alamadıgı akrabalarınızın almadıgı tekerlekli sandalyeleri alabilmek, hiç bi dernekten yardım almadan bişeyler yapabilmek, 17 agustos depreminden sonra yeni bi yere yerleşmek, bi şekilde sosyal hayatın içinde olabilmek bence az bişeylerde değil..belkiş bende cafe-bar işlettiğim için kusadasında yasadıgım için, barlarda gezmek tozmaktan bahsediyorum ama malesef buralarda hayat boyle, onun dısındada herhalde turkiyede eski amerikan arabalarla ugrasan tekerlekli sandalyedeki nadir insanlardan biriyim.. kompleksli oldugumu kendimle barısık olmadıgımı azten biliyorum ama neden yalan soyleyeyim ki en azından minimumda olmaya calısıyorum.. artı zaten herseyi kabullenmiş olsam bu kadar mucadeleci olamam.. bence her engellinin kendine guvenmesi lazım ki kendini bişeytlerden soyutlamasın, yanlıs yerlerde olsa hayatın içinde sokaklarda vb yerlerde olsun.. keşke bu zamana kadar oyle olsaydı bugun engelli yada tekerlekli sandalyede oldugumuzda farklı gozle bakılmazdık.. ben en azından max dısarlardayım benim sayemde kusadasında adnan menderes universitesine turizm fakultesine gelen bi baska tekerlekli sandalyedeki arkadas benim cektiğim zorlukları cekmeyecek rampası bile hazır, kusadasında bazı kaldırımların rampalı olmasına,devlet hastanesinde ozurlu park yeri yapılmasına vesile oldum.. tansasın girişide buna dahil.. scalanouva alısveriş merkezindeki ebgelli tuvaletinin duzenlemesi vs şimdilik aklıma gelenler.. ben limitlerimi bilen birisiyim.. banada hep derlerde hastanede yaslı amcalar teyzeler bi cocuk felçli kız bulursun evlenirsin vs vs diye tamam kabul belki düz mantıkla cok mantıklı değil, ama sevgi bu sonucta.. bilemezsinm kimi ne zaman ne sartlarda sevecegini.. evet su anki ekonomik krizde cok varlıklı değilim evime bakıcı tutacak kadar ama sonucta bir iş yerim var yazın işlettiğim kışında bos durmuyorum emlakçılıkla ugrasıyorum.. yeri geldiğinde havaalanına 40-50 eurodan yolcuda tasıdım, ingilizce derside vardim, tasaron tadilat işleride yaptım.. ne iş olsa yaparım gibi bişey oldu ama dedim ya çözüm odaklıyımdır ama bu durumda ne yapmam gerektiğini bilmediğim için sizlerle paylaştım, ailesinden gizli kız arkadasımla gorusmeye devammı etmeliyim, ailesinin karsısına mı cıkmalıyım, yada gidip direk istemelimiyim( bu arada evlerinde asansor var ikinci bahar dersimi calıstım) yaşlanmak denilince arkadaslar cok kafanıza takmayın zaten engelli yas ortalaması belli dunyada sadece belli bi yaştan sonra daha duzenli yasamak lazım yediklerinize,içtiklerinize dikkat edin yeter.. benim 50 küsür yasında OF"li tanıdıklarımda var tek yasayan, en yakın arkadaslarımdan biri yılın 11 ayı yagmurlu olan seattleda yasıyor.. gecen sene annem hiper tansiyondan dolayı panik bozuklugu yasadıgında 2,5 ay evden cıkmadıgında cogu işleri ben yaptım alış veriş, banka,fatura, yemek yapmak ve köpek gezdirmekte buna dahil
ben su andaki tek korkum kız arkadasımı kaybetmek, onu üzmek kırmak çunku fevri bi kişiliğim var.. yanlış bişey yapmak istemiyorum.. herkese tesekkurler.. kusra bakmayın psikolog kankam askerden donene kadar içimi size döküyorum

Nova'nın yazdıkları o kadar bildik ve tanıdık ki, bir şeyler söylemekten kendimi alıkoyamadım.
Bana göre kimseyi ikna etmeye kalkmayın, çünkü nasıl yaşayacağınızı görmeden anlamayacaklardır. Gerçek anlamda " vazgeçmem imkansız "diyorsan ,sessiz sedasız evlenin derim. Gerisini de sonra düşünürsünüz.
Zaten evlilik dediğin şey o kadar zorki.Felçli olmak ikinci planda kalır. Gitmessede gidmez, deneyin derim.
Felçliler evlenmemeli diyenlerede soruyorum. Felçliler yanlızmı ölmelidir????

İki birbirini seven engelli arkadaşım var karşımda ve kızın ailesi erkekle tanışmamış bile ama engeli nedeniyle kızınında ileride durumunun daha zorlaşacağını düşünerek ve klasik toplumsal bakış açısına göre evlenmek isteyen engellilere karşı duyulan olası tereddütlerle karşı duruyorlar.Siz sadece duygularınızdan arınarak evlenmeniz halinde hayatın size sunacağı zorlukları göğüslemeye ne kadar hazırsınız? Sevginiz herşeyin üstesinden gelecek mi gerçekten ? Tüm bu can sıkıcı ama gerçekci sorulara samimiyetle cevap verebildeyseniz,soru işaretlerini bir şekilde kaldırdıysanız kızın ailesi ile mutlaka tanışmalısınız sonrasında sizin kendinizi ifade etmeniz,kızın ailesinin onaylayıp onaylamaması durumunda içinde bulunduğunuz durumu yeniden bir gözden geçirip ilişikinizin seyrine karar verebilirsiniz diye düşünüyorum ama dileğim iki birbirini seven arkadaşımın birlikte mutlu bir hayat yaşamasıdır Fevri bir kişiliğim var demişsiniz ama son yazdıklarınızdan aslında gerçekci ve kendinizi frenleyebilecek bir yapınızın olduğuda anlaşılıyor.Bayanlar daha hassastır,kız arkadaşınızı üzmek istemediğinizide her daim yineliyorsunuz sizinde bu süreçte daha aklı sağduyulu davranacağınıza eminim.

yine aynı sahne.. yine felaket senaryoları yazılıyor.. "ayrımcılıkla" mücadele eden "Biz" kendi içimizde birbirimize "felçliysen neyine gerek sevmek yada evlilik" diyoruz haa

yok kucakda bir damat adayının merdivenlerden çıkması normal değilmiş olmazmış yine işin içinde "desinler "var..

vefa nedir? hayat arkadaşlığı nedir ? ha bir anne felçli evladının bakımını üslenmiş ha bir kadın sevdiği erkeğin ne fark eder? bu dünyada anaç duygulara sahip bir çok kadın var hiç yüksünmeden hiç of demeden hayat arkadaşının hayatını kolaylaştıracak çözümler üreten zeki kadınlarımızda var fedakar kadınlarımız

bugün ailesi bakımını üstleniyor ee felçli evlenmesin ana babası her zaman başında olmayacak bu insanın ondan sonrası için ne düşünüyorsunuz?insanca yaşamak hakkından neden mahrum kalacakmış niye yani?

o zaman bu mantıkla son olarak kısa birşeyler daha ekleyeyim madem zor engelli insanla olmak sonradan engelli olan eşlerimizi terk edelim..eee nede olsa dünyaya bir kere geliyoruz sıkıntı çekmeyelim..

sizi bilmem ama ben anamdan babamdan böyle görmedim benim dedelerim ve annanemin bakımını biz üslendik hepside yaşlılıkdan dolayı sonradan felç olan yakınlarımdı annem ve ben senelerce baktık çok zor olduğunu biliyorum ama insanız biz insan!! insan oğlunun dayanamayacağı üstesinden gelemeyeceği sorun yok..şu yalan dünyada herkes üstüne düşeni yaparsa her birimizin hayatı daha kolay olacaktır her insanın hakkı olan sevmek sevilmek evlilik ve evlat sahibi olmak güzelliklerinden "engelli engelsiz "tüm insanların yaşamaya hakkı vardır..

sen engellisin gezme evde dur!
sen engellisin sevme bakımın zor!!

diyenleri anlamıyorum.. bencil olmayalım zorsa bana zor derdi elalemi germesin..sıkıntı çekmeden zorluk görmeden yaşayan kaç kişi var? öyle sağlam karakterli insanlar varki engelli olan bence bir çok engelsiz insandan daha güçlü güç alıyoruz onlardan yaşamda verdikleri manevi destekten..

beden yorgunluğu geçer mühim olan ruhumun nerde kimle huzur bulduğudur..ben o huzuru engelli bir insanın yanında buluyorsam gerisi yalan gerisi hikayedir..

Nova zor be

Merhaba Nova ;

Senin anlattığındurum çok zor bir okadarda koolay bi durum aslında tamanen kız arkadaşının elinde olan bir durum.
Ailesini sadece kız arkadaşın ikna edebilir.Senin yapacağın çok birşey yok gibi bence.
Enson care bence kız arkadaşından kısa süreli bir tercih yapmasını isteye bilirsin nasıl olacak bu .

Evlenirsiniz ( İnşallah ) aile kısa bir süre tavır alır ( e olur okadar ) sonra gider bir ara ellerini öpersin.herşey düzelir bence.
Çünkü hiç bir aile kolay kolay çocuklarını red edemez.

Bir abla olarak tavsiyelerim olacak size....Umarım yanlışıyla doğrusuyla anlayışla karşılarsınız..
4 ay bir beraberliğe , hatta bir evliliğe karar vermek için çok erken değil mi sizce..Üstelik aşılması ve kabullenilmesi gereken bir çok zor durum varken..Sizin fiziksel durumunuz, onun ailesinin tavrı ve yine onun size beli etmek istemediği kararsızlıkları...daha bir çok durumu sayabiliriz..
Bu aylar duyguların en yoğun olduğu gerçeklerin göz ardı edildiği zamanlardır.İleriye dönük acele ederseniz yanlış kararlar verebilirsiniz..İnsan 4 ayda hayatının kızını yada erkeğini bulduğuna tam inanamaz ki..sadece dersin ki bu insan bana uygun tanımaya ve beraber olmama değer yorumunu yapabilirsiniz....
Şu dikkatimi çekti kız arkadaşınız ,sürekli evde sizin için yapılan yorumları size taşıyor..bu onun içindeki ikilemi gösteriyor..Belki kendi düşüncelerini annesinin söylediklerini size söyleyerek anlatmaya çalışıyor.Kimbilir .Bence şu anda o da, ileriyi ve karşılaşacağınız zorlukları düşünmeye başlamış...Çünkü bu zamanlar ilişkinin devamı yada bitimi konusunda karar verilecek zamanlardır..
Bence bekleyin derim..Herşey için..hele bir evlilik için çook erken...Üzülmeniz kahrolmanız için de çok erken...
Siz "onun için uygunmuyum, ailesi beni kabul edermi "diye düşünmeden önce , o size uygun mu , onunla bir ömür boyu yanyana olabilirmisiniz ,sizin gerçekten hayat arkadaşınız olabilir mi ona karar verin..Daha şimdiden ailesinde sizinle olan herşeyi taşımaya başlamış...Bu etik bir davranış değil..
İnanın önemli olan evlenmek değil..o evliliği herşeye rağmen yürütmek gerçekten hayat arkadaşı olmak...
Acele etmeyin..
Benimde hayatımda biri var.Beraberliğimizde 6. ayı geçiyoruz ve evlilik için yeni yeni planlar yapmaya başladık...Önce birbirimizi tanıdık..sonra ailelerimiz bizi tanıdı ... bu adım adım olacak bir şey...Ama siz şimdiden ailelerin derdine düşmüşsünüz...Önce birbirinizi tanıyın ,,uygun olup olmadığınıza ve birbiriniz, ömür boyu taşıyıp taşıyamayacağınıza karar verin...
Zaten kararlı olursanız ailelere sadece kabul etmek kalıyor..

birbirimizi tanıyoruz evet 4 ay erken ama ben yarın evlenelim demiyorum ki tabiiki belki bi zaman belli bi process gecicek.. ama zaten biz 4 aydan oncede tanısıyorduk.. zorluklarıda konustuk, herseyi biliyo ben gercekci bi kişiliğimdir.. herseyi bastan soyledim ona benim fiziksel zorluklarımı, inkontinans durumları mı herseyi mi biliyo.. zaten kendiside hastanede calısıyor.. ben beraber oldugumuz surece yasamasak bile yasayabileceklerimizi bir bir anlattım ona.. sonucta ben buyum herzaman derim mal bu, begenen alır begenmeyen almaz saka bi yana yalanı dolanı sevmem benim hayat seklim bu fiziksel olarak!! kazadan oncede sonrada bir cok ilişki yasadım artık ne istediğimi biliyorum zaten 32 yasıma kadar yaptıgım işlerde, bulundugum ortamlarda insan sarrafı oldum.. hatta bi arkadasımız demiş ya kendi dusuncelerini annesininmiş gibi diyebilir diye.. onuda denedim merak etmeyin.. soyle annene ayrıldık diye ne o stres olsun nede seni stres etsin dedim ama bu sefer cok kotu oldu, kimse bilmeden gorusmeye devam etsek olmaz mı dedi cocuk gibi.. kendi dusunceleri olsa kabul ederdi ayrılıgı.. neyse şimdi iş cıkısı buluscaz bakalım napabiliriz konuscaz.. herhalde beklemekten baska yapacak bişi yok.. hayırlısı..

ikinci bahar'ın görüşlerine katılınabilr belki ama bu kadar karamsarlık pek iç açıcı durum değil. ikinci bahar'a çok acıyorum. üzgünüm.
nova'ya tavsiyem şu; ilişkinizin temposunu biraz ağırlaştırabilirsiniz ama devam edin. evlilik işi devam eden bir ilişki sonucunda olur. bence de eğer amaç evlilikse kesin karar için 4 ay kısa bir süre sayılabilir. hep sorunlar çıkacaktır. ilişkinizin temposunu bozmayın bence...

Allah hakkınızda hayırlısını nasip etsin.Bu anlamda görev kız arkadaşınıza düşüyor.“KİM NE DERSE DESİN. BEN KARARIMI VERDİM diyebilmeli kararlı olmalı ve inandığı davayı sonuna kadar götürmeyi istemeli diye düşünüyorum.Eğer bir şeyin doğru olduğuna inanıyorsanız ve o şeyi canı gönülden istiyorsanız o size mutlaka nasip olur. Çünkü Allah vermeyeceği şeyi istetmez.Tüm dilek ve arzularınızın gerçekleimesi dileğiyle...

Aile üyelerini ikna ederek evlenmeye çalışmalısınız, öyle kaçma falan gibi bir durum olursa ilerde çok zorlanırsınız çünkü ikinizinde aile desteğine mutlak ihtiyacınız var, şuanda olmasa bile olacaktır.

15.03.2007 de bi yazımdan paragraf geldi aklıma..
Evlilik yaşamım; 2 kez evlendim. İlkinde sağlam ikincisinde engelli, Mutlu olmanın yolu dinlemekten ve karşındakini anlamaktan geçiyor...
VARDIĞIM SONUÇ 1; Madem beni anlıyorsun O zaman değiş ,madem beni dinliyorsun o zaman benim istediğim gibi davran DEMEYECEKSİN. Sevdiysen, ayrıca onu ''ADAM'' etme derdin olmayacak. VARDIĞIM SONUÇ 2; Sakatla evlenecek sakat yada sağlam kişilere en önemli tavsiyem. BU İŞE SAKIN HA SAKIN AİLELERİNİZİ KARIŞTIRMAYIN. DANIŞMAYIN,OLURUNU YADA GÖNLÜNÜ ALMAYA ÇALIŞMAYIN. MÜMKÜNSE DÜĞÜNE BİLE ÇAĞIRMAYIN , maçanız yiyorsa kendiniz halledin... Sonrası iyi olacak nasılsa...

valla arkadaslar son gorusmemizde konustuk, ama benim yapabilecegim bişey yoktu zaten.. o da ailesine karsı duramadıgı için.. gizli gizli devam edelim dedi ama onunda sonu yok, ona da yazık banada yazık diye düşündüm.. benim yuzumden arada kalmasını acı cekmesini istemem.. istemeyerekte olsa ilişkimizi sona erdirdik..
tek dileğim var ilerde kendiside aileside insallah pişman olmaz, herseyin hayırlısını dilemekten baska bişey kalmadı bana.. derdimi paylastıgınız için hepinize tesekkur ederim...

Arkadaşım gerçekten durumun çok zor. Herşeyden evvel Allah yardımcınız olsun. Rabbim inşallah gönlünüzden geçenleri hayatınızda yaşamayı nasip eder.

Elbette yaşadığınız olyları siz daha iyi analiz ettiğini için en doğru ve en yerinde kararı mutlaka siz vereceksiniz.

Fakat ben olsam sevdiğim için her türlü fedakarlıktan asla ödün vermezdim. Zaten sevginin degereği bu değil midir? Sevdiğinden ayrılarak bir ömür boyu üzülmekten se sevdiğinle evlenip bir ömür boyu mutlu olmak en güzelidir. Tabi Fedakarlık olmadan emek olmadan mutluluk olmaz.