Öyle Çok Sevdiğim Şey Varki

öyle çok “sevdiğim” var ki...
çocukların gözlerini sevdim...
içimde huzuru mutluluğu yaşattığı için...
dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim...
yaşamın her döneminde savaşmam gerektiğini öğrettiği için...
başarısızlıkları sevdim...
başarıya giden yolu gösterdikleri için...
geceleri sevdim...
tüm günümü nasıl geçirdiğimi değerlendirme olanağı verdiği için...
insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim...
yaşamın gerçeklerini görüp daha olgun insan olacağımı bildiğim için...
duyulan eksiklikleri sevdim...
her şeye sahip olmanın insanı ne kadar mutsuz ettiğini bildiğim için...

sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim
bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için
buzlu yollarda yürümeyi sevdim
yaşamda da atılan yanlış bir adımın
insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için
uzaklıkları sevdim
özlemlerin duyguları pekiştirdiğini bildiğim için
yaşamın renklerini sevdim
yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için
bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim
kendimi iyi duyumsadığımda
yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için
her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzüllmek yerine
yaşandığı için sevinmeyi sevdim
üzüntülere liman olursak
mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için
sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim
sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil doğallıktan geldiğini bildikleri için
arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim
içten bir sohbetin tüm ağrılara iyi geldiğini bildiğim için
Antiqua]
ve sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim
avucumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için ...
[FONT=Book Antiqua]alıntı[/FONT]