Özlem Çiçek

BAK SEN

Boşver gözlerinin rengini
Nasıl baktığın önemli
Dünyasına iliştiğin kimsede ne renktin,
Ona bak sen

Elbet büyüyeceksin
Büyürken hayatına ne sordun, ona bak sen
Elbet incineceksin
Kırıldığın dallardan ne aldın, ona bak sen

Dibe vurduğun zaman
Ne çıkardın yüzeye,
Geldiğin derinlikte ne gördün,
Ona bak sen

Düşüp kaldığın yerde
Ne kadar yandı canın
Kanadığın yaradan ne aktı,
Ona bak sen

Yıllara sitem etme
Zamanın kalemiyle ne çizdin sen yüzüne
Yaşadığın anlardan ne kaldı,
Ona bak sen

Anılarına taşındığında düşlerin
Bırak ağrısın bir yanı bedeninin
Hayalin hayatına ne kattı,
Ona bak sen

Hazanı seviyorsan seveceksin hüznü de
Yangını seviyorsan unutma külleri de
Her yangın bir gün söner
Yanmanın önemi yok
Külleri eşelerken ne buldun,
Ona bak sen ..

Özlem ÇİÇEK




BAKMA SEN

Bakma sen
Gözlerimin soluk rengine
Yapraklarımı dökecek başka yerim yok
Yüzümdeki hazana aldırma sakın
Çocuksu bir bahar var yedeğimde ..

Bakma sen
Görünen dingin nehire ,
Ruhumu dinlendirecek başka yerim yok
Suyumdaki karanlığa aldanma sakın
Yıldızlar taşırım derinimde ..

Bakma sen
Kendime dönüklüğüme
Yalnızlığımdan başka evim yok
Dilimdeki suskunluğa inanma sakın
Çığlık çığlık bir çavlan var yüreğimde ..

Özlem ÇİÇEK



YÜREĞE MEKTUP

Sevgili yürek,
Sana bu mektubu
Eski bir yalnızlık güvertesinden yazıyorum.
Uçsuz bucaksız umut uzanıyor önümde
Tanırsın ikisini de ..
Yalnızlık çok yaşlandı
Ama dimdik ayakta
Umut ise, bildiğin gibi
Masmavi hala ..

Sevgili yürek,
Sen bu mektubu aldığında
Ben çok uzaklarda olmayacağım.
Güvertesinde oturduğum bu gemi,
Hiç ilerlemiyor çünkü.

Ey yürek, ey sevgili,
Lafa daldım
Bu mektubu neden yazdığımı unuttum
Senin adını duyunca aklım
Yine kilitledi kendini

Mektubuma burada son verirken
Öpüyorum gamzelerinden
Fırtınalardan koru kendini.
Ama rüzgarlara bırak ..


Bu arada ,
Düşlerime iyi bak ..

Özlem ÇİÇEK