Benim hasta olduğumu ben söyleyinceye kadar kimse farketmiyor söylediğim pek nadir durumlar oluyor zaten konu açılınca önyargı olduğunu farkettiğimde söyleme gereği duyuyorum bununla yaşanabileceğini göstermeye çalışıyorum peki sizin çevrenizdekiler farkediyormu yada öğrendiklerinde tepkileri nasıl oluyor
Merhabalar
Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.
Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.
Psikolojik hastalığınıza çevrenizin tutumu nasıl?
- Konbuyu başlatan bunyaminozdemir
- Başlangıç tarihi
Boşverin herkesi bence
Benim hastalık nörolojik, evdekiler her seferinde şakayla karışık söyler 5 yıldır bir kere ciddi söyleyeni görmedim. Dışarıdaki insanların tutumu beni ilgilendirmez, zaten onlar da benim hakkımda yorum yapamaz öyle kolay değil o iş.
En fazla arkamdan konuşurlar, duymadığım şeyi de kafama takamam
En fazla arkamdan konuşurlar, duymadığım şeyi de kafama takamam
Beni tanıyanların çoğu belkide hepsine yakını benim ilaç kullandığımı bilmiyorlar?
Beni tanıyanların çoğu belkide hepsine yakını benim ilaç kullandığımı bilmiyorlar?
(BU SİZCE AVANTAJMIDIR?)
(11 YILLIK DÜZENLİ TEDAVİM VAR)
Beni tanıyanların çoğu belkide hepsine yakını benim ilaç kullandığımı bilmiyorlar?
(BU SİZCE AVANTAJMIDIR?)
(11 YILLIK DÜZENLİ TEDAVİM VAR)
Agresyon modundayım. Her çeşit atara&gidere karşılıklar itina ile verilir. Durduk yere kimseye zararım dokunmaz ama nefsi müdafa hakkım doğarsa gereğini yaparım. Dışarıdan bakınca psik. hastalığım pek anlaşılmıyor. O yönden sıkıntım yok. Ama hani , bir şekilde tedavimi öğrenip de "neden ilaç kullanıyorsun ? hastalığın nedir? diye soranlara da ((( orası bana kalsın))) diyip geçiyorum. @Ahmet T... kardeşim kendini ezdirme . Söylemesi kolay dersin ama ben de özellikle lise yılları çok ezik zamanlar yaşadım. Özgüvenini geliştirecek şeyler yap. Mesela karete kursuna gidebilirsin. Kendini gerektiiğinde savunacak mertebeye gelirsen ; özgüvenin de artar @beberuhi arkadaşım, düşenin dostu olmaz derler ya Bir de sen tekme atacaksın derler. Hep aynı mekanizma işliyor. Hiç kimseye koz vermemek lazım.
Her çeşit atara&gidere karşılıklar itina ile verilir. Durduk yere kimseye zararım dokunmaz ama nefsi müdafa hakkım doğarsa gereğini yaparım. Dışarıdan bakınca psik. hastalığım pek anlaşılmıyor. O yönden sıkıntım yok. Ama hani , bir şekilde tedavimi öğrenip de "neden ilaç kullanıyorsun ? hastalığın nedir? diye soranlara da ((( orası bana kalsın))) diyip geçiyorum. @Ahmet T... kardeşim kendini ezdirme . Söylemesi kolay dersin ama ben de özellikle lise yılları çok ezik zamanlar yaşadım. Özgüvenini geliştirecek şeyler yap. Mesela karete kursuna gidebilirsin. Kendini gerektiiğinde savunacak mertebeye gelirsen ; özgüvenin de artar @beberuhi arkadaşım, düşenin dostu olmaz derler ya Bir de sen tekme atacaksın derler. Hep aynı mekanizma işliyor. Hiç kimseye koz vermemek lazım.
Benim psikolojik engelli olduğumu biliyor bazıları
Bilenler okumuş insanlar işyerinde mudur yardımcıları
Verdikleri işi yapamazsam yardım ediyorlar
Geriye kalan memur tayfası bilmiyor
Bilsinler de istemiyorum söylemiyorum çok dedikoducu insanlar
Bilenler okumuş insanlar işyerinde mudur yardımcıları
Verdikleri işi yapamazsam yardım ediyorlar
Geriye kalan memur tayfası bilmiyor
Bilsinler de istemiyorum söylemiyorum çok dedikoducu insanlar
Benimde kimse bilmiyor.yaklasik 2008 den beri tedavi görürüm.kimse anlamıyor bilmiyor.cunku dışarıdan normal bir insanım
Şu anda kimse hasta olduğuma inanmıyor? Atak dönemini gören arkadaşlarım ve vasi raporumu bilenlerde dahil.
Atak geçirdiğinizde garip bir durum oluyor. Bu durumla ilk defa karşılaşınca hayatınız berbat oluyor.
Raporumu gören arkadaşlarım ve atak geçirdiğimi duyanlar ilk başlarda konuşmamıştı. İlaçları alıp atak geçtikten sonra hasta olduğuma bile inanmıyorlar bu raporu nasıl vermişler diye sorguluyorlar
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Atak geçirdiğinizde garip bir durum oluyor. Bu durumla ilk defa karşılaşınca hayatınız berbat oluyor.
Raporumu gören arkadaşlarım ve atak geçirdiğimi duyanlar ilk başlarda konuşmamıştı. İlaçları alıp atak geçtikten sonra hasta olduğuma bile inanmıyorlar bu raporu nasıl vermişler diye sorguluyorlar
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Rasput benim hastalığımı gittiğim kpss kursundaki sınıftakiler ve ailem dışında bilen yoktu. Ve normal karşıladılar içim rahattı. Fakat nasıl olduysa bipolar olduğum mahallede duyulmuş. Beni görünce korkanlar mı ben geçerken bu deli hapları içen değil mi diyen mi var deyim ne diyim. Mahalledekilerde dedikodu peşinde, önyargılı ve cahiller. Oyüzden akrabalara duyurmadım, aralarında eğitimli kişi sayısı az, normal gözle bakmayacaklardır bana. Bana ters birşey derlerse cezalarını da orada keserim empati, acıma duygum yok benim. Sıkıntı çıkmaması için kimseye söylemeyeceğim o yüzden
Mahalleyi bilmem ama sen sanırım ciddi bir atak geçirmemişsin. Ciddi bir atak geçirdiğinde senin nasıl olduğunu ne duruma geldiğini herkes görüyor.
Sosyal medyadaki paylaşımlarınız bile değişiyor. Otomatik olarak herkes öğreniyor. Eskiden tanıyanlar ve atak durumunu görenlerle sonra iyileştiğimi görenler farkı anlıyorlar.
Atak zamanı tüm arkadaşlık ilişkilerim bozulmuştu. Kötü bişe yaptığım için değil ama hastalığın verdiği olumsuzlukları insanlar anlıyor.
Şimdi iyileştiğim için arkadaşlarım konuşmaya başladı.
Hatta bana vasi tayin edilmiş durumda. Buda geçici bir süresi varmış. Bu rapor sadece psikoz atak belirtilerinin geçene kadar tedbir gibi.
Yani bilmemeleri imkansız. İş arkadaşalarımda dahil ilacı alınca kendine geldin dediler.
dreamfail ciddi bir atak geçirdin mi ?
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Sosyal medyadaki paylaşımlarınız bile değişiyor. Otomatik olarak herkes öğreniyor. Eskiden tanıyanlar ve atak durumunu görenlerle sonra iyileştiğimi görenler farkı anlıyorlar.
Atak zamanı tüm arkadaşlık ilişkilerim bozulmuştu. Kötü bişe yaptığım için değil ama hastalığın verdiği olumsuzlukları insanlar anlıyor.
Şimdi iyileştiğim için arkadaşlarım konuşmaya başladı.
Hatta bana vasi tayin edilmiş durumda. Buda geçici bir süresi varmış. Bu rapor sadece psikoz atak belirtilerinin geçene kadar tedbir gibi.
Yani bilmemeleri imkansız. İş arkadaşalarımda dahil ilacı alınca kendine geldin dediler.
dreamfail ciddi bir atak geçirdin mi ?
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Son düzenleme:
@dreamfail Bipolar olduğunun mahallede duyulduğunu, seni görünce korkanlar olduğunu, sen geçerken bu "deli" ilaçları içen değil mi denildiğini, mahalledekilerin dedikodu peşinde olduklarını, önyargılı ve cahil olduklarını nereden ve de nasıl biliyorsun ? Akrabaların eğitimli olmayabilir ama kendilerini geliştirmiş olabilirler bu nedenle sana normal gözle bakabilirler. "Normal" sandığımız insanlar bir psikiyatriste gitsin bakalım ne tanılar alırlar.. Bak ortalama 20 yıldır kendi mesleğinden çok çok daha fazla psikoloji/psikiyatri-farmakoloji konularını araştırmış bir kardeşin olarak söylüyorum ki dışarıdan normal görünen, aktif çalışma hayatında olan insanların büyük bir kısmı bırak ilaç kullanıp terapi görmeyi, hastanede yatırılarak tedavi görmeye muhtaç.. Tabii ki sana ters bir şey söylemezler ve elbette merhamet duygun olduğu için sen de bir şey yapmazsın. Ben ise sorunların paylaşılması taraftarıyım..
Merhabalar değerli dostlar, çok ama çok merak ettiğim bir şey var, aslında yeni bir konu açacaktım bununla ilgili ama bu konu altında paylaşmak istedim. Öncelikle kendi durumumdan bahsetmek isterim alkolluyken ve / veya ilaç etkisi altındayken ve de atak zamanı yaptıklarımdan dolayı ailem, komşular, akrabalar, sevgilim ve özellikle arkadaşlarım benden uzaklaştılar. Benim anlamadığım noktalar şunlar ki; psikiyatrik/psikolojik durumumu herkes biliyorken ve ben normale döndüğümde yani düzeldiğimde arkadaşlarımdan özür dilememe rağmen ve de onların da benle barışmalarına rağmen neden hala uzak duruyorlar ? Benle görüşmek istemiyorlarsa bunu net olarak dile getirebilirler. En hoşlanmadığım şey ise bunu net olarak söylemek yerine davranışlarıyla ima etmeleridir ki eğer ben yanlış anlamıyorsam tabi. En anlamadığım şey ise intiharın eşiğine geldiğim şartlar/koşullar da oluyor ve arkadaşlarım bunu da biliyor. Bütün bunlara rağmen, neden manevi desteklerini esirgiyorlar sizce? Bu konu çok değerli bir konu, konuyu açan arkadaş sağolsun, konudaki bütün yorumları okudum. Sizce yaklaşık 20 yıldır herkese sorunlarımı anlatarak hata mı ettim? Aslında şu an da aynı şeyi yapıyorum başkalarının düşüncelerine/fikirlerine ihtiyaç duyuyorum. Çok uzun yazdım farkındayım, fakat içimi dökmek istedim. Okuyan arkadaşlara şimdiden teşekkürler, nasihatlerinizi-tavsiyelerinizi dinlemek isterim..
Rasput aynen dediğin gibi atak dönemi öyle oluyor. Herkes senden soğuyor ve telefonlarına bakmıyorlar yada mesafe koyuyorlar. Burda gerçek arkadaşlarını anlıyorsun.
Çevremdekilerde ilk defa böyle bir rahatsızlık gördükleri için iyileştiğimde bir çoğu telefonuma çıktı. Yani konuşmaya başladılar.
Zaten diğer türlü olanları boşver onlar gerçek arkadaşın değil.
Çalışıyor musun? Bilmiyorum. Boşken daha da zor oluyor.
En çokta insanı yalnız kalmak korkutuyor.
Uzun süredir bu problemi yaşıyormuşun. Aslında şimdiye düzenin kurman lazımdı. Düzenini kurmana engel olan nedir?
Ayrıca doktor kesinlikle alkol almayın diyor
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
Çevremdekilerde ilk defa böyle bir rahatsızlık gördükleri için iyileştiğimde bir çoğu telefonuma çıktı. Yani konuşmaya başladılar.
Zaten diğer türlü olanları boşver onlar gerçek arkadaşın değil.
Çalışıyor musun? Bilmiyorum. Boşken daha da zor oluyor.
En çokta insanı yalnız kalmak korkutuyor.
Uzun süredir bu problemi yaşıyormuşun. Aslında şimdiye düzenin kurman lazımdı. Düzenini kurmana engel olan nedir?
Ayrıca doktor kesinlikle alkol almayın diyor
Tapatalk kullanarak iPhone aracılığıyla gönderildi
