Psikoz arkadaşlar olmayacak hayallere daldığınız ve buna inandığınız oluyor mu ?

Ben biraz yaşadığım şeylerden bahsetmek istiyorum. Öncelikle her inanca saygım var benim inancım yıllarca çok değişkenlik gösterdi ateistlik zmnlarım oldu müslüman zamanlarım oldu deist zamanlarım oldu şimdi inancımı söyleyerek inanç polemiği yapmak istemiyorum. Ama yaratıcıya şükürler olsun diyebiliyorum şuan. Tabi ne zamana kadar sürer öldükten sonra ne olur hiçbilmiyorum. Bu mesajımı da intihar eden meşhur mehmet pişkin abimizin sözüyle bitiriyorum. ''Görücem '' ha şuan nasılsın derseniz. Biraz varlığımla alakalı sorunlarım var bazen hiç olmamak hiçbişeyle uğraşmamak istediğim oluyo. Hatta çoğu zaman böyle ama olsun bi ara felakettim çıktım ordan çok şükür tekrardan.

Konuyla ve inancımla hastalığımlamı diyim gerçekliğimlemi diyim tam bilmiyorum ama. İlk başlarda her olaydan kendime pay çıkarırdım ''milletçe alkışlıyoruz'' diye bişey vardı onu kendi üstüme alınmıştım. Sonra yıllar geçti herşeyi yendim sandım hiçbişey yoktu. Okadar mükemmel birşey oldu ki. Bundan 3 sene öncesi. cennete gidicem ve sonsuz orda yaşıycam zannetmiştim. Hatta ozamanlar inancım yoktu ve bi anda cennet ışığı yanınca kafama aklıma ilk ne geldi biliyomusunz onuda söyliyim. Ailem mi ? değil. Sevdiğim insan mı ? değil. çok yakın bi arkadaşım var o an aklıma o geldi ve yeşillikler arasında koştuğumuzu düşünmüştüm tabi bu durum fazla uzun sürmedi sonra gene skıntılar başladı. Okadar çok şey değişti ki. Birsürü hastalık birsürü eziklik birsürü korkular birsürü pişmanlıklar. Sonra gene iyi bi döneme giriyo gibi oldum. Yani bikaç gün iyiyim acayip hayaller kuruyorum ünlü olucam işte türkiyenin en zengini olucam zannediyorum fln. Sonra bi kalkıyorum camdan dışarı bakıyorum gerçek hayat suratıma çarpıyo biraz. Zor bee sanki diyorum. Çöküyorum falan. Bu hayal ve çöküş dönemimde çok uzun sürdü. Ve sonra herşey saçma gelmeye başladı işaretler falan kayboldu ulan dedim acaba kafamda mı kuruyorum. Ve bu fikre gitgide inandım. Hayatımın en güzel dönemini o zaman yaşadım işte. tam ne kadar sürdü bilmiyorum ama 1aydan az. Tamamen özgürdüm ve artık kendimi çok geliştirmiş bir biçimde hayata atılmaya hazırdım. Ama maaalesef bu olay bitti hayatımda özlediğim tek günler bunlardır. Çünkü hasta olmadan öncede güzel bi hayatım yoktu hep ters giden bişeyler vardı ama hasta olunca herşeyin değerini katbekat anladığım için hastalık sonrası dönem uçuyodum. Neyse bu dönemden sonrada hayatımın en felaket günleri başladı eyvah dedim ama döndük ordan yaa viraj uçuruma doğru gidiyodu ama tekrardan söylüyorum çok şükür döndük.
Şimdi biraz daha iyiyim işgüç yok senelerdir ama olsun arada güzel kahkahalar atıyorum hayatın güzel pencelerinden bakıyorum. Hakan baştürk var youtube da. Mükemmel ötesi bir kanal. Hayali yeter.
Neler oluyor bu dünyada yokmu bişeyler anlatıcak ?

Oldu ama hatırlamak istemiyorum Allah’a şükür 2019 Kasım ayından bu yana psikotik belirtilerden eser yok.Anlatmaya kalksam birileri bir tarafıyla güler.

Psiko nevroz olan var mı? Deneyimlerinizi yazar mısınız?

Bazen yaşadığım soyut şeylerin gerçek olmadığını düşünüyorum %1 oranında sadece. %99 gerçektir diyorum. Bu yüzde 1 bile benim gerçeklikle hayal dünyam arasında sıkışmamı sağlıyo.
Hep bişeyler araştırıyorum şu cümleye denk geldim '' insan varlığının devamını istemeye müpteladır'' diyolar. Tabi canım öyle bi müptelayım ki yüzlerce binlerce senemi feda ederim uyumak için sonsuza kadar.

Beni neden bu dünyaya koydular bilmiyorum. Bunu bende istedim mi bilmiyorum. Herşeyi tek bir güç mü yönetiyor bu güç iyi mi kötü mü veya iyiyse ne kadar iyi kötüyse ne kadar kötü bilmiyorum. Tekbaş yönetim sistemi çok tehlikeli geliyo bana ya.
Sonumuz hayır olsun...

Sizce ben kuruntu mu yapıyorum?

Arkadaşlar benim bu cinler gerçek mi değil mi tam çözemiyorum yaa. Bi var gibi oluyolar bi girdaba giriyorum bazen hayaller kuruyorum bazen korkuyorum . Bu 2 gündür özellikle herşey saçma gelmeye başladı ve kendim kuruntu yapıyomuşum gibi hissettim.
''Gerçek,bilmeyi istediğin müddetçe senle yanında.
Bir hayalet gibi dolanırken kimse değil ki farkında.'' Sago' dan hayatımda duyduğum en güzel sözüde paylaşıyım.
Gerçekten varlık yokluk heplik hiçlik nasıl birşey bunlar yaa.
İntihar düşüncelerim var bu aralar. Ama yapmıycam. Çünkü çalışabilcek durumdayım artık kimseyi takmam herşeyi olduğu gibi kabul edersem çalışabilirim. Ama evlenemem vesvese ve korku var.
Herşeyin koca bir boşluk ve hiçlik olmasını çok isterdim. Ben kimseye güvenemiyorum abii

Bu konuları düşünme, hayat felsefem iki şıklı,
1-Kafaya bir şey takma
2-İşler cıkmaza girerse hiç düşünmeden hop birinci şık

Zaten takmıyorum moruk bu dünya gelip geçici hayatta takmam. Hatta aileme ne bileyim başkasına uzun zamandır hiçbişey yansıtmıyorum bile. İnsan gibi yaşıyorum işte. Ben forumda soruyorum işte yokmu benim gibi olan diye ama bu konuda tekim gibi geliyo.
3 senedir çalışamıyorum ama yavaş yavaş başlıycam.

Aklın yolu bir, bırak gitsin sen dünyanın kahrını çekeceğine, kefenin cebi yok nidecen çalışıpta açlık dediğin bir lokmadan ibaret

Hacı ben evde kitap açmadan en iyi anadolu lisesinden birini kazanmıştım biliyo musun. Sonra biraz madde falan kullandım liseden snra. Sonra yine kitap açmadan 4 yıllık turizm kazandım eski bilgilerle. 1. sınıfta bölüm 2.si oldum 60 kişiden. 2. senemde rahatsızlandım işte. 7 senedir çekmediğim şey kalmadı. Ne inişler ne çıkışlar yaşadım. Çok paralar harcadım paranın değerini hiç bilmezdim. Şimdi ise bir ekmekle zeytinle veya yumurtayla doyuyorum yediğim şeyler aylar 100 tl anca yapar. Zaten bizim evde hayatım boyunca sulu yemek denen bişey olmadı garip bi aileyiz.
Birde cesaret edip evlenirsem varya efsane olurum kendime göre. Ama çok korkarım çünkü vesvese diye bişey var bende hiçbişey yapamıyorum pc ye girsem aklıma küfür geliyo yatınca aklıma küfür geliyo. Bide onun hesabını bana sorarlar diye korkuyorum.

Bende bipolar var. Hayalden ziyade takip edildiğimi ve insanların benim fotoğrafımı çektiğini düşünüyordum. İnanılmaz bir kaygı ve şüphecilik vardı.
chesterrr