Arkadaşlar merhaba uzun zmn sonra selam herkese. Böyle bi konu açmak istedim sizinde fikrinizi almak ve tartışmak istedim.
Beni en çok rahatlatan olaylar kader olduğuna inanmak ve hastalığımın sağlamasını yapmak oldu. Neden böyle oldum ? diye sordum kendime ve hayatımı düşündüm. Ve gördüm ki böyle olmak zorunda değilmişim şansında yanımda olmaması gerekiyomuş.
İnsanlara bakmayın onlara bakarsanız yanılırsınız. Onların melek gibi oluşu sizi yanıltmasın. Yoksa şizofrenler kendisini kötü birisi olarak bile görebiliyo. Bunuda yaşadım. Ama alakası yok. İyilik şarttır. Kötülük ise şartlara göre varolan ama daimi olmayan bişeydir. Büyük suçlar bile '' ulan şu dünyaya geldm gitmeden seni harcıyacam dünya'' diye anlık kötülüklerden var olduğunu görebiliriz. Gerçekleri düşünmek lazım. Şizofrenide korkutan sesler halülerden çok kişisel çatışma yani insanın kendisiyle sorunlarının olduğunu düşünüyorum. Bunları çözmeden dopamin salgılayamazlar. Takıntıda dopamin yok sıkıntı var.
Ben şizofren olmadan önce paranoya başlarken kontrolümü kaybetmişim. Ve sıralı hatalarım hep paranoya zamanlarımda gelmiş.
Önemli 2 sorum ise şu. Ben şizo olmadan öncede inceden bir kişilik bozukluğuna sahipmişim farkında olmadığım. Yani kişilik bozukluğundan kastım dikkat çeken hareketlerim varmış diyim. Birde en skıntılı saçmalıklarımı paranoya zamanlarımda yapmışım. İnsan paranoya olunca dünyayı görmemezlkten gelebiliyomuş. Sizdede bunlara benzer durumlar var mıydı ?
Beni en çok rahatlatan olaylar kader olduğuna inanmak ve hastalığımın sağlamasını yapmak oldu. Neden böyle oldum ? diye sordum kendime ve hayatımı düşündüm. Ve gördüm ki böyle olmak zorunda değilmişim şansında yanımda olmaması gerekiyomuş.
İnsanlara bakmayın onlara bakarsanız yanılırsınız. Onların melek gibi oluşu sizi yanıltmasın. Yoksa şizofrenler kendisini kötü birisi olarak bile görebiliyo. Bunuda yaşadım. Ama alakası yok. İyilik şarttır. Kötülük ise şartlara göre varolan ama daimi olmayan bişeydir. Büyük suçlar bile '' ulan şu dünyaya geldm gitmeden seni harcıyacam dünya'' diye anlık kötülüklerden var olduğunu görebiliriz. Gerçekleri düşünmek lazım. Şizofrenide korkutan sesler halülerden çok kişisel çatışma yani insanın kendisiyle sorunlarının olduğunu düşünüyorum. Bunları çözmeden dopamin salgılayamazlar. Takıntıda dopamin yok sıkıntı var.
Ben şizofren olmadan önce paranoya başlarken kontrolümü kaybetmişim. Ve sıralı hatalarım hep paranoya zamanlarımda gelmiş.
Önemli 2 sorum ise şu. Ben şizo olmadan öncede inceden bir kişilik bozukluğuna sahipmişim farkında olmadığım. Yani kişilik bozukluğundan kastım dikkat çeken hareketlerim varmış diyim. Birde en skıntılı saçmalıklarımı paranoya zamanlarımda yapmışım. İnsan paranoya olunca dünyayı görmemezlkten gelebiliyomuş. Sizdede bunlara benzer durumlar var mıydı ?
Son düzenleme: