Rainer Maria Rilke

Budur Benim Çabam

Budur benim çabam, bu:
adanmak özlem çekerek
dolaşmaya günler boyu.

Güçlenip genişlemek derken,
binlerce kök salarak
kavramak hayatı derinden
ve ortasından geçerek acının
olgunlaşmak hayatın ta ötesinde
ta ötesinde zamanın!..

Denizin Türküsü

İlkçağ esintisi denizden,
deniz yeli geceleyin:
kimseye değil bu gelişin;
uyanık bekleyen
anlamak zorundadır
sana dayanacak:
ilkçağ esintisi denizden
en eski kaya için, ancak
onun için esen,
saf uzayı parçalayarak
taa uzaklardan gelen...

Nasıl duyar, filizlenen
bir incir ağacı seni
yücelerde ay ışırken.








Komşu Tanrı

Hayatımı genişleyen halkalar içre yaşarım ben,
nesneler üzre açılan birim birim.
Sonuncuyu, belki, başarmak gelmez elimden;
fakat denemek isterim.

dönerim çevresinde Tanrı'nın, o eski kulenin gece gündüz
dönerim binlerce senedir;
doğanmıyım ben, fırtına mı, bilmem henüz,
yoksa bir büyük şarkı mıyım nedir...

Zeytinlik

Kurşunî yapraklar altında çıktı yukarlara
kurşunî hep ve zeytinliklere karışırcasına
toza belenmiş alnını gömdü sonra
kızgın elinin tozluluğuna

Hepsinden sonra bu.. işte buydu sonu
Gözlerim körleşirken gitmeliyim ben
neden istiyorsun bunu, var olduğunu
neden söyliyeyim, seni artık bulamazken

Artık bulamıyorum seni bende, hayır
Başkalarında da.. bu taşta da yoksun sen
Artık bulamıyorum seni.. yalnızım ben

Bütün insanlığın acısıyla yalnızım
onu seninle hafifletmek için omuzlamıştım
oysa yoksun, adsız utanç, sen

Sonradan anlatıldı “bir melek geldi derken...”

Ne meleği? ah geceydi gelen
ağaçlarda yaprakları ilgisizce kımıldatarak
Havarilerse düşlerinde sıçradılar ancak
Ne meleği? ah geceydi gelen

Görülmemiş bir gece değildi gelen gece
onun gibi yüzlercesi geçip gider
Sonra köpekler uyur, taşlar durur öylece
Ah yaslı bir gece, ah herhangi bir gece
tekrar sabahın olmasını bekleyen

Melekler böyle yakaranlara gelmez çünkü
geceler genişlemez bunların çevresinde
Kendini kaybedenleri her şey bırakır yüzüstü
babalar onları terkederler
kapanır onlara analar rahmi de

Rainer Maria Rilke