Sakatlandığınızda/hastalandığınızda arkadaşlarınızın tutumu değişti mi? [Yaşam]

Merhabalar.

Genel olarak bakarsak engelli sonradan olmuş kişiler için.
İlk başlarda.
Daha iyisiniz ve sizde bir sürü değişen yerlere mekanlara girip çıkıyorsunuz.
Çalışıyor, basarısızlığa ugramıyor,her attıgınız adımı ve konuşmayı yapabiliyorsunuz...

Bayagı, bir çevre edinmişsiniz güzelsiniz de / erkek iseniz yakşıklısınızda/
herkes hayranlıkla bakıp görüyor etraftan duyuyorsunuz....
veeeeee bir gün...

Hastalanıyorsunuz.

Hastalandıktan sonra bütün bunlar bitiyormu.
Hayır .
Hala eskisi gibisiniz.
ama tek sorun...
Artık eskisi gibii koşamıyor, yürüyemiyorsunuz...
Ama artık o arkadaşlarınız çevreniz kalmıyor bu ne kadar dogru..
Yada yanlıştır.
Arkadaşlar.

(not) sadece bunu merak ettiğim için ve bu gibi olaylarda gösterilen tepkileri, yaklaşımları bilmek istediğim için yazmak istedim)

Herşey çok güzeldi çokda güzel vakit geçiriyor hergün beraber oluyoruz,çalıştığım için özelliklede yaz günleri akşamları çok geç saatlere kadar beraber geçirdiğim arkadaşlarım varmıştı...varmıştı dedim çünkü gerçek arkadaşlarım değillermiş.herşey böyle güzel giderken ilerlerken neydi gerçek arkadaşım olmayışları...hiç unutamadığım gün yıl ve ay olarak sene 09.28.2003 senesinde arkadaşımın sürmüş olduğu araba kaza yapana kadar herşey çok iyiymişti....evin tek oğlu olduğum için şükür geçim sıkıntım yokdu ve kendi kazancımı yediğim gibi ailemden de alıyordum para haşlık.okadar çok arkadaşım varki telefonum susmaz hep çaldırıp kapatırlar akşam şuraya gidelim hafta sonu buraya gidelim diyen diyene...neyse ben sanıyorum seviliyorum sayılıyorum ama yukarda bahsetdiğim tarihde geçirdiğimiz kaza sonucu ben kaldımmı yatalak olarak...hiç çıkmazsızın 38 gün yoğun bakımda kaldım ve 3 ay yine çıkmazsızın hastanede yatdım kaldım öylece...telefonum amcam ve babamda soruyorum ya arayan yokmu hiç telefonum susmazdı benim yok arayan soran yok alla alla haberlerimi yok acaba dedim ama olmaması mümkün değil kazayı yapanda çok samimi arkadaşımdı...çünkü kazada ona hiç bişey olmamışdı sağlam ve dışarda özgürdü ondan muhakkak duymaları lazımdı...ya baba amca arayan yokmu yok..verin şu telefonumu bi arayım şunları...telefonu aldım listenin başından başladım ulaştıklarıma ulaştım duymadım hiç nezaman oldu kim yaptı gelecem ziyaretine ulaşamadıklarıma mesaj yazdımki açınca telefonlarını görsünler diye...mesajlarımda ulaştı amaaaaaa gelelim benim ne ziyaretime gelen ne benim telefonumu arayıpda geçmiş olsun diyen bir allahın kulu olmamıştı.neyseki anladım ben yatarken bunu düşenin dostu olmadığını...her telden arkadaşlarım vardı ki mahalle arkadaşlarımlada samimiydim ve kazayı yapan arkadaşımın yan binasında oturan 3 arkadaşım daha vardı ha bu arada kaza yaptığımız sırada arkadaşımızın birisi sizlere ömür oldu ve geriye kalan diğer 3 tanesinden bitanesi gelip gidiyordu fakat oda laf taşımak için gelip gidiyormuş meğersem.bana geliyordu kazayı yapan arkadaşdan için başka söylüyordu benden duyduklarını gidip ona satıyormuş derken neyseki işe başladı bu arkadaşım ziyaretimi bıraktı busefer sadece telefon edip hal hatır soruyordu...bigün gurur yaptım kendimi uyuyor dedirtdim özledim gelecem felan demiş telefona çıkana ve bigün hastaneye yatacam bilen bilir Ankara Numune hastanesinden sevk yaptırmam gerekiyor ki sabah çok erken saatde kalktımki heycanlıyımda...tabi bu zaman sürecinde ben ayağımın üstüne basmaksızın değneklerle sek sek yürüyyorum....neyse kalktım heycanda var hazırlanırken evin telefonu çaldı ve sanırım annem çıkmıştı telefonaki nezaman nerde diye sorular soruyorduki yatdığım yerdeki paralel telefonu açtım ama açtığım anlaşıldı hemen fişi çekildi...neyse konuşma bitdi anladım bişey var var ama ne :?: baktım annem ağlıyor hayırdır ne oldu telefon eden kimdi bizimle kaza yapan ve rahmetli olan arkadaşımın annesiymiş eee ne diyor sabahın bu saatinde,seni soruyor nasıl diye cıxxx inanırmıyım hiç var bişey ne oldu olan ne çıkarın şu baklayı yok bişey geç kalıyoruz hazırlan cinler depeme geldi nekadar sesim çıkıyorsa artık karşıma kim geçerse bağırıyorum çağırıyorum ve annem tamam tamam sus söyleyecem ha şöyleee hani bahsetdim ya yanıma gelip gidiyordu sonra işe girince telefon etmeye başladı kendimi uyuyor dedirtmiştim o arkadaşım kendi kullandığı şirketin arabasıyla kaza yapmış arabayla takla atıp arabanın altında kalarak oda sizlere ömür olduki...hastaneye gitdim ben o anda ama kafamda hep beraber olduğumuz günler var kuruyorum kuruyorum yok olamazdı böyle birşey diyorum ve öğlen paydosuna denk geldim ve arabada yemek yerken dedim baba sür arabayı nereye dedim cenazeye yetişeceğiz nasıl olur gidip gelmemiz 2 saati alır bu trafikde sıcakda alsın gerekirse hastaneyi iptal ederiz yetişeceğiz cenazeye neyse çıktık kardeşini aradım HACI BAYRAM camide namaz kılıyoruz abi dedi çıkacağız oki istanbul yolunda bekliyorum kırmızı toyata ile oki neyse baktım konvoy geliyor takıldık peşine doğru mahalleye kapının önünde ağlamalar sızlamalar indim arabadan değneklerle herkez bana bakıyor sanki ayı oynuyordu karşılarında :twisted: neyse vardım tabutun başına biraz dertleştim tabi hep ben konuştum o dinledi ama bişey söylemedi bana neyse bunada alışmalıydım ölen ölmüş kalan sağlar benimdi...neyse ben tedavim için hastaneye yatdım hatda ameliyat oldum o sırada diğer bi arkadaşımda baş ağrısı ile fenalaşıp hasta olmuş ve oda tedavi görmüş okadar araştırmaya başlamışlar nedir bu ağrı diye derken komaya girmiş falan filan derken taburcu olmuş fakat dengesi yokmuş yanında birisi ile yürüyüp eskiden hiç birşey hatırlamıyormuş ama...
nasıl oluyorsa beni sayıklıyormuş hep kendi kendine konuşmaya başlamış benimle konuşuyor gibi....Ali ye gidemedim oda benim gibi hasta neden bana gelmiyor neden aramıyor ve ölen arkadaşların isimlerini söyleyip bende onların yanlarına gidecem anne demiş ve aradan 1 gün geçmiş o arkadaşımda sizlere ömür olmuş fakat bundan haberim olmadı olmadığı gibide kaç ay sonra duydum....ayağıma kum torbası bağlayıp yürüyüş yapıyor bacağımı güçlendiriyordum akşamları,ki yürürken ben benim adımı sayıklayan arkadaşımın abiside koşuya geliyor ve beni gördü yanıma geldi bu olayları anlatdı ağladı ağladı içini boşaltdı ama ben hiç kimseye beddua felan etmedim gelmediniz gitmediniz sizde görün demedim dememde zatenki beni bu hale getirene bile beddua etmedim...neyseki diğer bir arkadaşımızda dayısının kızıyla evlenmiş düğün yapmış ingiltereye iç güvey gitdiğini duydum Allah mesut bahtiyar etsin yolu açık olsun demek düştü banada...vesselam konuyu dağatmayım fazlada sonuç ne oldu herkezi sildim zaten benide silmişlerdiki kendime yeni bir beyaz sayfa açtım arkadaşımı dostumu kendime göre seçtim ve yeni hayatımda yaşamımı sürdürmeye çalışıyorum ama işte burda böyle konular açıldığında yine ben o günlere gidip efkarlanıyorum neyse herşey gönlümüzce olması dileğimle bütün arkadaşlarıma büyüklerime küçüklerime sağlıklı huzurlu mutlu günler geçirmesi dileklerimle saygı ve sevgiyle....
uzun oldu ama ilham gelmişken kendimi kaptırıyım dedim

GÖNÜLYARASI ÇOK DRAMATİK BİR HİKAYEN VARMIŞ.. SENİN ADINA ÜZÜLDÜM. DOST DEDİKLERİNİN ARKADAŞ DEDİKLERİNİN BİRANDA ETRAFINDAN KAYBOLMALARI GERÇEKTEN ÜZÜNTÜ SARSICI BİR OLAY...

İNŞALLAH BUNDAN SONRA BULDUĞUN DOSTLARIN VEFASIZ OLMAZ, HEP YANINDA OLURLAR.

Merhabalr.

Bu yazıyı yazarken bunun örneklerinin bayagı çok olabilecegini düşünmüştüm...
Haklı çıkmak istemiyorum.

Ama malesef göz ardı edilmeyecek kadar önem taşıdıgını düşünüyorum.

Hasta olan ve sonradan bir şekilde sebeb ne olursa olsun, bir kişi.
Artık eskisi gibi değilse, olamıyorsa, bir kaç şey (farklılık) bile değil sadece yürüyemiyorsa toplum, ve arkadaş çevresi vefasızlaşıyor.

Hiç kimse bir saniye sonra veya yarın ne duruma düşebilirim diye düşünmüyor.

Amacım saglıklı olan kişileri suçlamak, zan altında bırakmak değil.
Kimseyede zorla bir engelliye yakın ol, arkadaş ol demek te değil.

Sadece bu ve bunun gibi durumlara düşüp kendini çok yalnız ve kimse terafından sevilmediğini düşünen, zor duruma düşen...
Arkadaşlıgın, eksikliğini yaşayan kişilerin düşüncelerini duymak, bilmek, okumak istiyorum.

Unutmayalım...
Yarın, nerde, ve nasıl olacagımızın hiç bir garantisi yok....!!!

gonulyarası hikayeni okudum, ve dostlarının arkadaşlarının seni böyle bir durumda bir anda hemen yalnız bırakmalarına üzüldüm.
umarım bundan sonra herşey gönlünce olsun.

Sevgiyle kal.

KARAKTERİSTİK BİR OLAY DOST GERÇEK DOSTSA HER ZAMAN YANINDADIR ZATEN....SAĞLIKLI YADA SAĞLIKSIZ

Onlar beni değilde o ortamdan tamamen ben uzaklaştım o arkadaşlarımın bana zarar vereceğini düşündüm ve arkama bakmadan çoğu arkadaşlarımdan ayrıldım ben rahatsızlıpa yakalandığımı kimse bilmiyo kıza arkadaşım hariç