evet yanlış okumadınız seçilmişim ben..
ama öyle mehdi falan değil oraya gidene kadar hayatım çok normaldi hatta çoğu insanın standartlarının üstündeydi, üniversitede okuyordum, sevdiğim biri vardı, ailem hep yanımdaydı, sosyal çevrem genişti, aranan biriydim
birgün kız arkadaşımla ikimizin ortak arkadaşı olan bir dostumuzun pınarhisardaki evine 2 günlüğüne gitmiştik.. sınav stresini atmak için fakat orda beklenmedik bir gelişme oldu.. sabah uyandığımda sağ bacağımda müthiş bir ağrı vardı hatta görüntü itibari ile biraz kısalma olmuştu.... apar topar istanbula döndük... bir iki gün sonra ağrım geçti normale döndüm... daha sonra 1-2 yıl bir daha böyle bişey olmadı.. takiii askere gidene kadar....
askere gittim, ve birgün sabah uyandım basamıyorum, bacağımda aynı şekilde ağrı ve kısalık nüksetti... ne bir çarpma ne bir ters bir hareket hiçbirşey yokken durup dururken....
hasteneye gittim, rontgenler, tahliller derken uzun süre hastanede yattım... 1-2 ay sonra tekrar düzeldim... ama teşhisim romatizma deniyordu... teskere sayılı günler kala tekrar ortaya çıktı sonra tekrar hafifledi... ben teskere aldıktan sonra yine azaldı, uzun süre sorun yoktu çalışma hayatına girdim... herşey güzeldi...
fakat yine birgün aynı şekilde pat diye ağrı çıktı ve bu sefer en ciddisiydi...y ürüyemez hale gelmiştim... yaklaşık 3 ay raporluydum... ve cerrahpaşa hastanesi romatoloji bölümndeki İZZET HOCA ilk gidişmde teşhisimi koydu... Yıllarca konulamayan teşhisimi.... ALLAH razı olsun ondan... İsmi anklisozn spondilit ... ilk defa duydum
sonra hayatımda yeni bir dönem başladı.... artık hiçbirşey eskisi gibi değildi... benim gibi hayatının büyük bölümü sporla geçen biri olarak birden spordan kopmam çok zoruma gitti. Ama hayatta herşeyin sebepsiz olmadığına mutlaka ilahi bir düzen olduğuna inandığım için kısa sürede kendimi toparladım ve tedavime yoğunluk verdim... Hocanın verdiği ilaç sayesinde 1-2 ay içinde ağrılarım hafifledi tekrar yürümeye başladım.. tabii eskisi gibi olamadı.. ama buna da şükür dedim ve hiç en ufak bir isyan duygusuna kapılmadım...
Ki işimden ayrılmıştım evliydim ve kiradaydım.. İş arama sürecim biraz uzun sürdü ama engelli raporumu aldıktan sonra nihayet işime de kavuşmuştum...
Sonuç itibariyle şuan %50 raporum var ... hareket kısıtlılığı sorunum devam ediyor ama dediğim gibi ALLAH herşeyin karşılığını verir diye düşünüyorum...
bu yaşadıklarımın mutlaka bir sebebi olmalı, belki eskiden yaptıklarımızın kefareti): belki gelecekte yapacaklarımızın engeli
Hayat o kadar güzelki inanın elimizdekilerle yetinmeyi bilmek o hayatı daha da güzelleştiriyor
herkese selam
ama öyle mehdi falan değil oraya gidene kadar hayatım çok normaldi hatta çoğu insanın standartlarının üstündeydi, üniversitede okuyordum, sevdiğim biri vardı, ailem hep yanımdaydı, sosyal çevrem genişti, aranan biriydim birgün kız arkadaşımla ikimizin ortak arkadaşı olan bir dostumuzun pınarhisardaki evine 2 günlüğüne gitmiştik.. sınav stresini atmak için
fakat orda beklenmedik bir gelişme oldu.. sabah uyandığımda sağ bacağımda müthiş bir ağrı vardı hatta görüntü itibari ile biraz kısalma olmuştu.... apar topar istanbula döndük... bir iki gün sonra ağrım geçti normale döndüm... daha sonra 1-2 yıl bir daha böyle bişey olmadı.. takiii askere gidene kadar....askere gittim, ve birgün sabah uyandım basamıyorum, bacağımda aynı şekilde ağrı ve kısalık nüksetti... ne bir çarpma ne bir ters bir hareket hiçbirşey yokken durup dururken....
hasteneye gittim, rontgenler, tahliller derken uzun süre hastanede yattım... 1-2 ay sonra tekrar düzeldim... ama teşhisim romatizma deniyordu... teskere sayılı günler kala tekrar ortaya çıktı sonra tekrar hafifledi... ben teskere aldıktan sonra yine azaldı, uzun süre sorun yoktu çalışma hayatına girdim... herşey güzeldi...
fakat yine birgün aynı şekilde pat diye ağrı çıktı ve bu sefer en ciddisiydi...y ürüyemez hale gelmiştim... yaklaşık 3 ay raporluydum... ve cerrahpaşa hastanesi romatoloji bölümndeki İZZET HOCA ilk gidişmde teşhisimi koydu... Yıllarca konulamayan teşhisimi.... ALLAH razı olsun ondan... İsmi anklisozn spondilit ... ilk defa duydum
sonra hayatımda yeni bir dönem başladı.... artık hiçbirşey eskisi gibi değildi... benim gibi hayatının büyük bölümü sporla geçen biri olarak birden spordan kopmam çok zoruma gitti. Ama hayatta herşeyin sebepsiz olmadığına mutlaka ilahi bir düzen olduğuna inandığım için kısa sürede kendimi toparladım ve tedavime yoğunluk verdim... Hocanın verdiği ilaç sayesinde 1-2 ay içinde ağrılarım hafifledi tekrar yürümeye başladım.. tabii eskisi gibi olamadı..
ama buna da şükür dedim ve hiç en ufak bir isyan duygusuna kapılmadım...Ki işimden ayrılmıştım evliydim ve kiradaydım.. İş arama sürecim biraz uzun sürdü ama engelli raporumu aldıktan sonra nihayet işime de kavuşmuştum...
Sonuç itibariyle şuan %50 raporum var ... hareket kısıtlılığı sorunum devam ediyor ama dediğim gibi ALLAH herşeyin karşılığını verir diye düşünüyorum...
bu yaşadıklarımın mutlaka bir sebebi olmalı, belki eskiden yaptıklarımızın kefareti
): belki gelecekte yapacaklarımızın engeli Hayat o kadar güzelki inanın elimizdekilerle yetinmeyi bilmek o hayatı daha da güzelleştiriyor
herkese selam
