Selamlar değerli kardeşlerim...
Bizde acizane hikayemizi paylaşmak istedik...
Bundan yaklaşık 20 sene önce Anadolunun şirin bir kasabasında oturuyorduk.O zamanlar 4 buçuk yalındaydım ama geçirdiğim anı flim şeridi gibi saniyesi saniyesine hala hatırlarım.O gün lojmanın arka tarafında çocuklar la oynarken yüksek bodrum gişinin tepe duvarında koşuyorduk.bir an nasıl oldu dengemi kaybetmem le yaklaşık 15 metre yükseklikten yere çakılmışım.Düştüğüm zeminde büyük taşlar camlar v.s gibi şeylerle doluymuş.Düşmemle birlikte kafatası kemiğim çatlayıp kırılarak beynimin yarısı dışarı fırlamış.
O zaman ambulans hizmeti bu kadar yaygın değildi hele ki bulunduğum yerde.Komşuların ve çeverenin yardımı ile o halimle hastaneye yetiştirmişler ve amaeliyata alınmışım.
Doktorlar aileme ümit beklememelerini ve bir süre sonrada cenaze işlemlerini başlatmalarını söylemiş.Ailemde memlekete haber vererek cenaze işlemlerini başlatmışlar mezarım dahil hazırlanıp benim cenazemi beklemeye başlamışlar.Ameliyathaneden ölü bir şekilde morga indirilmişim.O sdoğuk morg odasında işlemler tamamlanıp morg rafına konacakkken görevlinin son an da dikkkati sonucu doktora haber vermesiyle yeniden baktıklarında hayat belirtisi bulmuşlar ve tekrar amaeliyathane çıkarılmamla Rabbimin izniyle yeniden hayata tutunmuşum.O morg tam hayat çizgim olmuştu benim.Ve daha sonra uzun bir tedavi sonucu yeniden başladım hayata.Doktor bundan 15 20 sene sonrasına dikkat edin demiş aileme.Ve seneler sonra epilepsi hastalığım ortaya çıktı küçüklüğümdeki kazanın devamı sonucu.
Memleketimi her ziyaret edişimde bir selvi ağacının altındaki o mezarımıda ziyaret ederim hala durur ilk kazıldığı gün gibi mezar taşıda başındadır.O bana bakar ben ona ....
Bizde acizane hikayemizi paylaşmak istedik...
Bundan yaklaşık 20 sene önce Anadolunun şirin bir kasabasında oturuyorduk.O zamanlar 4 buçuk yalındaydım ama geçirdiğim anı flim şeridi gibi saniyesi saniyesine hala hatırlarım.O gün lojmanın arka tarafında çocuklar la oynarken yüksek bodrum gişinin tepe duvarında koşuyorduk.bir an nasıl oldu dengemi kaybetmem le yaklaşık 15 metre yükseklikten yere çakılmışım.Düştüğüm zeminde büyük taşlar camlar v.s gibi şeylerle doluymuş.Düşmemle birlikte kafatası kemiğim çatlayıp kırılarak beynimin yarısı dışarı fırlamış.
O zaman ambulans hizmeti bu kadar yaygın değildi hele ki bulunduğum yerde.Komşuların ve çeverenin yardımı ile o halimle hastaneye yetiştirmişler ve amaeliyata alınmışım.
Doktorlar aileme ümit beklememelerini ve bir süre sonrada cenaze işlemlerini başlatmalarını söylemiş.Ailemde memlekete haber vererek cenaze işlemlerini başlatmışlar mezarım dahil hazırlanıp benim cenazemi beklemeye başlamışlar.Ameliyathaneden ölü bir şekilde morga indirilmişim.O sdoğuk morg odasında işlemler tamamlanıp morg rafına konacakkken görevlinin son an da dikkkati sonucu doktora haber vermesiyle yeniden baktıklarında hayat belirtisi bulmuşlar ve tekrar amaeliyathane çıkarılmamla Rabbimin izniyle yeniden hayata tutunmuşum.O morg tam hayat çizgim olmuştu benim.Ve daha sonra uzun bir tedavi sonucu yeniden başladım hayata.Doktor bundan 15 20 sene sonrasına dikkat edin demiş aileme.Ve seneler sonra epilepsi hastalığım ortaya çıktı küçüklüğümdeki kazanın devamı sonucu.
Memleketimi her ziyaret edişimde bir selvi ağacının altındaki o mezarımıda ziyaret ederim hala durur ilk kazıldığı gün gibi mezar taşıda başındadır.O bana bakar ben ona ....
ölüp te dirileni görmek isteyen sana baksın..