Bir tanıdığım var, bana bir konuda fikir danıştı; fakat bilmiyorum, o bakımdan buradan sormak istedim. Kendisini psikolojik yönden istemeden rahatsız hissediyormuş.
Örneğin hiç işe gidesi gelmiyormuş. Sabahları kalkıp giyinmeye bile üşenir olmuş. Pozitif olamıyor, gençliğinden beri başkalarının hep istenmiyormuş ya da ne bileyim çocuk muamelesi yapmışlar sanırım. O bakımdan kimseyle de yaşayamıyor. Kendisini hep yabancı olarak görüyor başkalarının karşısında.
İşe gitse, işte durası gelmiyormuş. Hiç samimi arkadaşı yok; çünkü beğenmemişler ya da yanlarına yakıştıramamışlar sanırım. Kimseye güvenemiyormuş. En yakın tanıdığından bile kendisine karşı moral olsun diye mi seviyorlar ve konuşuyorlar gibisinden şüphe duymaya başlamış.
Kendisinin ortopedik ve nörolojik rahatsızlığı da var. Bu kişinin psikolojik rahatsızlığı nedir sizce?
Örneğin hiç işe gidesi gelmiyormuş. Sabahları kalkıp giyinmeye bile üşenir olmuş. Pozitif olamıyor, gençliğinden beri başkalarının hep istenmiyormuş ya da ne bileyim çocuk muamelesi yapmışlar sanırım. O bakımdan kimseyle de yaşayamıyor. Kendisini hep yabancı olarak görüyor başkalarının karşısında.
İşe gitse, işte durası gelmiyormuş. Hiç samimi arkadaşı yok; çünkü beğenmemişler ya da yanlarına yakıştıramamışlar sanırım. Kimseye güvenemiyormuş. En yakın tanıdığından bile kendisine karşı moral olsun diye mi seviyorlar ve konuşuyorlar gibisinden şüphe duymaya başlamış.
Kendisinin ortopedik ve nörolojik rahatsızlığı da var. Bu kişinin psikolojik rahatsızlığı nedir sizce?
