Sizce psikolojik rahatsızlığım tam olarak ne olabilir?

Merhaba, aranıza yeni katıldım. Ben 2 senedir pskiyatri doktoruna gidiyorum. Gittiğim doktor devlet hastanesi doktoru, özele gidecek imkanım, maddi gücüm şuan için yok.

Konulan tanı depresyon fakat acaba şizofren filan mıyım veya başka bir rahatsızlığa mı sahibim diye düşünmeye başladım. Yaşadığım bazı durumlar var onları aşağıda paylaşmak istiyorum sizinle. Belki yardımcı olursunuz bu yazdıklarımı okuyup.


Depresyon dönemim var, birde kendimi çok mutlu hissettiğim bir dönem var.
Depresyonda olunca ağlıyorum sürekli, öfkeli oluyorum, mutsuz oluyorum, dışarı çıkmak istemiyorum. Özgüvenim olmuyor. Nöbet geçiriyorum resmen. Sinirden herkesle kavga ediyorum eşyalarımı atıyorum kırıyorum.
Kendimi mutlu hissettiğim dönemde ise özgüvenli oluyorum, toplum içinde konuşmalar yapıyorum, evde müzik açıp dans ediyorum, enerjik hissediyorum kendimi.

Artık ailem bana dengesiz diye lakap taktı. Bir öylesin bir böylesin diyorlar. Bu benim zoruma gidiyor. Doktora anlatıyorum neden bu haldeyim diyorum. Olabilir ya böyle durumlar, depresyondasın diyor. Çok fazla anlamıyor sanırım beni. Burada çok tecrübeli arkadaşlarımız var. Sizler varsınız. Sizlerin görüşlerini almak için üye oldum. Forumda okudum benim durumuma benzer olaylar yaşayan arkadaşlar varmış bende sormak istedim. Sizce benim hastalığım ne? Neden böyleyim ben?

Bipolar bozukluk olabilir

Hoş geldin aramıza ve de çok geçmiş olsun. Bunu en iyi doktorun bilir ona anlatmalısın biz burada ne desek seni yanlış yönlendirmiş oluruz. Mümkünse yaşadığın yerde üniversite hastanesi varsa oraya gitmeni tavsiye ederim daha çok yardımcı olurlar. Bir de merak ettiğim hususlar, bu eğlenceli olduğun dönemlerde düşünce akışında hızlanma, çok para harcama eğilimi, öz bakım ile fazla ilgilenme gibi durumlar da eşlik ediyor mu?

Depresyon sonrası insan normale döndüğünde mutlu ve öz güvenli olabilir,
İnsanın doğası gereği bunlar olağan ve normal,

Önemli olan bunun dozu.
Bipolar bozukluk bilindiği üzere iki uçludur.
Manik+depresif.

Eğer depresyon sonrası yani depresif dönemden çıkıp aşırı mutlu oluyorsanız,kendine güvenme konusunu abartıyorsanız,çok para harcama eylemi,sürekli konuşma ve alış veriş yapmak, harektet etme isteği,uyku da azalma hatta 2.3 gün hiç uyumadan bazen 1 hafta durabilme.

Bütün bunların sonrasında birden bire sönmüş balon gibi oluyorsanız,Bipolar bozukluk düşünülebilir...
NehirAkyol

şizofreni değilsin, şizofreni gercekle hayali ayırt edemeyen demek. Şizofreni olsan halusunasyonlar gorur sesler duyarsın. Halusunasyon gormeyıp sesler duymasan bile kendını ınandırdıgın gercek dısı mantıksız kurguların olur. Obsessesyonların veya katatonik bı durum olur.Şizofrenlerde ıce kapanıktır ama mesela otizmlilerde icine kapanıktır o yuzden deprasyon olupda ıce kapanık olmanda dogal bence. Öfke nobetlerı sızofrenıde de gorulebılır ama depresif bozukluklarda da gorulebılır . Onların ayrımını psikiyatrı doktorları ıyı yapar zaten sızofrenı gıbı hastalıklar bı ıkı gıtmeyle konulmaz doktor bellı sure bekler. mesela sızofrenler ozbakım temızlık gıbı olaylardan da uzaktır. Sanrılar olur hezeyanlar olur. sızofrenlerın ıcınde paranoyak olanlarıda vardır mesela. Paranoyaklar tedavıye cabuk tepkı verırler ama hıc huzurları yoktur vs vs . Duygularını cok uclarda yaşıyorsan unıpolar bıpolar felan durumlarıda olabılır. Uzman doktorların koydukları tanıya guven, zaten aılenden felan bılgı almadanda buyuk hastalık teshıslerını kolay kolay koymazlar. Testlerden de gecersın. Artı ıntıhara meyılın varmı felan sorarlar.

White Wolf Spirit

Çok teşekkür ederim hocam çok güzel açıklamışsınız
@cardinals Evet oluyor. Depresyona girince kendimi salıp, enerjik hissettiğim mutlu olduğum döneme girince öz bakımıma dikkat ediyorum

@OğuzHan112 Enerjik hissettiğim dönem uyumak istemiyorum. Sabahlıyorum zaten çoğunlukla. Bu dönemlerde ilaç kullanımını gereksiz görüp artık ben iyiyim, benim ilaçlara ihtiyacım yok düşüncesinde oluyorum. Uykum gelse bile uyumak istemiyorum nedense. Ama bipolarda ki gibi uzun süreli geçişler olmuyor bende. Kısa süreli oluyor. Pskiyatri doktorum son kontrolümde bana şey demişti. Bir ay önce iyiymişsin, bir önce ki ay kötü. Sonra bir önceki ay tekrar iyi, onun bir öncesinde ki ay kötü demişti. Her ay farklı bir modda doktorun karşısına çıkıyorum. Unipolar depresyon denildi fakat bilmiyorum kendi kendime çok konuşuyorum. Karşımda beni dinleyen biri varmış gibi hemen hemen hergün günün 2 saati bu şekilde konuşuyorum. Sadece basit bir depresyon mu yoksa başka bir rahatsızlığım mı var şüpheliyim.

Doktorunla bu söylediklerini mutlaka paylaş, dediğim gibi eğer üniversite hastanesine gitme imkanın varsa bir de oraya görünmeni tavsiye ederim. Seninle daha çok ilgileneceklerdir.

@cardinals
Aslında çok istiyorum gitmek ama üniversite hastanesi şehir merkezinde ben ise ilçede yaşıyorum. Üniversite hastanesine yaklaşık 60 dakika mesafedeyim mecburiyetten bana yakın olan devlet hastanesine gidiyorum. Bu arada benim aklıma takılan bir şey var. Bunu hem sizinle hem


@OğuzHan112 beyefendi ile paylaşmak istiyorum. Beni daha önce ailem 2 farklı pskiyatri doktoruna götürdü bunlar özel klinik açmış doktorlardı. İlk gittiğim bu özelde ki doktor Borderline kişilik bozukluğu tanısı koydu. Sonra farklı bir doktora gittim o bipolar tanısı koydu. Devlet hastanesi doktoru ise unipolar depresyon tanısı koydu. Şimdi 3 tane pskiyatri doktoruna gittim ve 3 farklı tanı aldım. Ben hangisiyim bilmiyorum. Devlet hastanesinde ki doktor benim koyduğum tanı doğru derken özelde ki doktorlar aileme benim borderline olduğumu, diğeri de bipolar olduğumu söylemişler. Kafam allak bullak. Bir bilsem hastalığım ne çok rahatlicam

Öncelikle doktor anlamıyor galiba diye bir şey olmaz,neyin ne olduğunu bildikleri için hastaları kadar kaygılı olmuyorlar,bu durum hastada anlamıyor mu acaba düşüncesi bırakıyor,

Depresyonu;basit bir depresyon diye tabir etmekte doğru değil,

Konuya gelelim,
Anlattıklarınız bipolar bozukluk gibi görünüyor,ama bipolar bozukluk demek için
başka belirtilerde olmalı,diğer yandan majör depresyona da benziyor, hem depresif hem mani belirtiler var tariflemeniz böyle.
Ama tam olarak bipolar boz denilemez.
Psikiyatrik hastalıklar birbirine benzer,ayırt etmek için takip gerekli.

Hastalıklara forumlardan tanı aramak doğru değil,hekimle yüz yüze konuşup şikayetler dinlenmeli, gerekirse ailede dinlenmeli.

Esas olan doğru tedavidir,tanının bir önemi yok .

Doktoruna güven,buradan tanı koymak,bulmak aramak doğru değil,
Benim görüşüm bu yönde...
NehirAkyol

Şizofreni hastaları acaba ben şizofrenimiyim diye bir soru sormaz,ne kendine ne hekime,bunda içiniz rahat olsun, değilsiniz...

OğuzHan112

Çok teşekkür ederim bilgilendirdiğiniz için. Peki gittiğim mevcut hastanede ki bir başka hekime gitsem daha mı doğru olur? Doktorumu değiştirmek istiyorum. Sanırım yanlış tanı altında tedavi görüyorum ben. Yada bana öyle geliyor bilmiyorum. En iyisi aynı doktora gideyim devam edeyim yada. Doktoru değiştirmeyeyim

Doktorundan memnunsan değişmene gerek yok ,
Hekim seçme hakkınız var,karar sizin.

İlk açılan sayfaya depresyon tanısı yazılmışsa,hekim farklı bir tanı düşünsede aynı sayfa üzerinden işlem yapılıyor,bazen ilac yazabilmek için bile farklı tanı girmek gerekiyor.
Tanrılara fazla takılmayın,

Sadece şikayetlerinizi olduğu gibi anlatın yeterli,
NehirAkyol

OğuzHan112

Çok teşekkür ederim. Peki ben asıl tanıyı nasıl öğrenebilirim? Bunu öğrenmenin bir yolu yokmu?

Burada önemli olan senin tedaviden fayda görüp görmediğin. Yani kendin sana verilen tedaviden memnun musun? Kullandığın ilaçlara rağmen şikayetlerin devam ediyorsa ilk önce bunu doktorunla paylaşmalısın, eğer sorun devam ediyorsa farklı bir doktora görünmeyi de düşünebilirsin. Eğer imkanın varsa mutlaka üniversite hastanesine git, aldığın teşhisleri, yaşadıklarını bir bir anlat. Üşengeçlik yapıp ihmal etme, ne kadar erken doğru tedaviye başlarsan o kadar iyi. Depresyon birçok farklı hastalığın ortak tanısı olabilir. Sanıyorum psikolojik rahatsızlıklarda hiç kimse ilk seferinde doğru tanıyı almamıştır. Ben ilk beş sene sadece depresyon tanısıyla tedavi gördüm ama yine de bir şeyler eksik gibi hissediyordum, daha sonra iki uçlu duygu durum bozukluğu olduğu anlaşılınca rahatladım biraz. Şu an tedavimden memnunum, şikayetlerim neredeyse yok denilecek kadar azaldı, durumum oldukça stabil. Bu süreçte çok farklı doktorlara gittim, asla pes etmedim ta ki kendimi tam anlamıyla iyi hissedene kadar.

Kullandığım ilaçlardan fayda göremiyorum. Sadece anksiyetem vardı, o artık olmuyor. Onun dışında öfke patlamalarım, sürekli kafaya takıp düşünmem, kendi kendine konuşmam geçmiyor. Zaten doktor çok fazla dinlemiyor beni. İçeride ortalama 4 dakika kalıyorum. Bir şey anlatırken göz teması kurmuyor pc ye bakıp oraya bir şeyler yazıyor. Sanırım benimle ilgili bir şeyler kaydediyor tam bilmiyorum onu. Üniversite hastanesi çok uzak. Oraya giden araçlar var onlarında yol ücreti 45 TL. Gidiş dönüş 90 TL yapar. Bide yemek vs yesem 100 küsür lira gider. Şuan çalışmadığım için oraya gidecek durumum yok. Ama gittiğim devlet hastanesinde 5 pskiyatri doktoru var. Ben hep aynı doktora gidiyorum. Eğer durum böyle devam ederse doktorumu değiştireceğim

Unipolar depresyon tanısı aldım. Neden bu durumdayım?

26 yaşındayım, çalışmıyorum şuan. Çalışmak zorunda olan, ailesi varlıklı olmayan biriyim. Kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyorum fakat nerede işe başlasam aynı gün işi bırakıyorum. Neden bırakıyorsun ki diyeceksiniz belki ama bilmiyorum boğuluyorum, daralıyorum. Tembel biri değilim. İşi bulanda benim, işe başlayanda benim ama nedense devamını getiremiyorum. İş hayatım bu şekilde berbat diyeyim.

Aşk hayatı dersek o daha berbat. Hayatıma aldığım insanı hep acaba kaybeder miyim korkusu ile seviyorum. Acaba terk eder mi, acaba aldatır mı, ya giderse bırakıp vs diyorum ve nihayetinde öyle oluyor terk ediliyorum.

Arkadaş, dost ortamımda yok. Sürekli kendimi değersiz hissediyorum. Sürekli arkadaşlık yaptığım kişilerle kavga ediyorum, onlara göre gereksiz polemik yaratıp kavga çıkarıyorum. Böyle olduğum için çevremde arkadaşım diyeceğim insanda bırakmadım.

Psikolojik tedavi görüyorum yıllardır. Tek uçlu duygu durum bozukluğu tanısı aldım. Yani unipolar depresyon. Fakat sürekli aynı yönde seyretmiyor hastalığım. Bazen enerjik hissediyorum. Bu enerjik hissettiğim süreç 1 hafta filan oluyor. Sonrasında yeniden patlayan bir balon gibi sönüp depresyona giriyorum. Yani bir yanım çok pozitif, çok neşeli, iyimserken diğer yanım ağır depresyon modunda oluyor. Bilmiyorum belkide bipolar hastasıyım yada farklı bir hastalığım var.

Hayatımda hiç bir şey yolunda gitmiyor. Herşey tersine gidiyor. Tüm günüm evimde geçiyor, odamda geçiyor. Babam bazen dışarı çıkarıyor beni, bir yerlere gidiyoruz bazen, hemen eve gidelim diyorum daralıyorum. Yeni insanlar tanıyayım diyorum, bugün sohbetinden çok keyif aldığım insanla yarın konuşasım gelmiyor. Soğuk konuşunca o insan benden uzaklaşıyor. Uzaklaşınca da niye uzaklaştın niye değiştin deyip öfkemi kusuyorum o insana.

Neden böyle olduğumla ilgili hiç bir fikrim yok. İnsanlardan uzak durayım kitap okuyayım dedim. Okuduğumu algılayamıyorum. Dikkatimi veremiyorum. Üniversite okuma hayalim vardı sınava girip üniversite kazandım. Pozitif hissettiğim dönem sınava hazırlandım, sınavı kazandım. Sonra depresyon modunda olduğum için ne işim var üniversitede deyip gitmedim.

Bu sitede bir çok soru gördüm, açılan başlıkları okudum. Çok yardımsever insanların olduğunu anladım. İçimi dökmek istedim. Biliyorum beni anlayan, anlamaya çalışan insanlar dışında eleştiren insanlarda olacak yorum yapacak her yoruma saygım sonsuz. Konuyu açma sebebimide bilmiyorum. İçimi dökmek istedim. Çünkü ben sürekli kendi kendime konuşuyorum odamda. Karşımda biri varmış gibi saatlerce konuştuğum oluyor.

Şizofren olduğumu düşünmüyorum. Ama rahatsızlığım ne onuda bilmiyorum. Türkiye de psikolojik hastaların %70'i yanlış tanı ile tedavi görmeye başlıyormuş. Sanırım bende onlardan biriyim. Sadece depresyondan ibaret değil biliyorum bu hastalık. Kullandığım ilaçlarda fayda etmiyor zaten. Çevremde dertleşecek insan kalmadı. Ne değişik birisin sen ya, ulan ruh hastası mısın nesin tarzında cümleler söyleyip gitti herkes yavaş yavaş. Neden böyleyim sizce arkadaşlar? Benim gibi olan var mı aranızda?

merhaba, kendini çok güzel ifade etmişsin, bunu bilmek ve kabul etmekte tedavinin bir aşamasıdır, hayata daha olumlu bakarak kısa sürede şifa bulmanı arzu eder ve dilerim, geçmiş olsun...

Ailen destek olmuyor mu bu konuda? Bu gibi rahatsızlıklarda aile desteği çok önemli. Maddi ve manevi olarak seni yalnız bırakmamaları gerekir.

Ailem var ama yok gibi bir şey. Ben sizinle nasıl iletişime geçebilirim?

NehirAkyol bende adanadayım yeni geldim hastalık teşhisleri bir zincir gibi içe geçmiş belirltilerden oluşur dönem dönem değişkenlik gözterebilir bu yüzden her gittiğin doktor biribirinden farklıymış gibi görünen teşhis koyuyor bunun sebebi doktorun kötü olması değil senin hastalığın dönemsel olarak farklılık gösteriyor sana tavsiyem şu kendine ve çevrene zarar vermiyorsan bu çok iyi bir durum ama kendine ve çevrene zarar verme emareleri taşıyorsan ilaçlarını ne olursa olsun aksatma bu hastalıkta olupta aklını kaybetmeyenler hassas insanlar dikkatli yaşamak zorundasın mesela ben haber izlemiyorum her filimi izlemiyorum herkesle göz teması kurarak konuşamıyorum yotubu bile açıyorum çogu zaman hiç bir şeye tıklamadan akşam oluyor insanlardan izole oldugumda daha iyi olduğumu buldum ve buna devam ediyorum seni ne rahatsız ediyorsa hayatla inatlaşma seni rahatsız eden her türlü davranışı bırakmak zorundasın malesef bu hastalıklar böyle takıntını yok etmen için takıntının sebebini ortadan kaldırman lazım hastalığın için bir şey söyleyemem ama yapman gerekenler bunlar

Çok teşekkür ederim. Peki size başlarda konulan tanı farklı mıydı? Mesela sırasıyla hangi tanıları aldınız

Kuru nun söylediklerine katılıyorum, yazdıklarından boş bir insan olmadığın anlaşılıyor. Bizi birbirimizden başka kimse anlayamaz, bu yüzden boşuna çaba sarfediyorsun bunun için. Boşver hayatı yaşamaya bak, gelen gelsin, giden gitsin. Sen nasıl mutlu olacaksan öyle yaşa.

Anlattıkların birebir benim de yaşadığım şeyler. Hatta eksiği yok fazlası var. Bu 20'li yaşlar biraz fırtınalı geçiyor. Tam tüm duyguların pik yaptığı dönemler ama daha sonra huzuru tatmaya başlıyorsun.

Iş konusu veya bir meşguliyet ile uğraşmak bu tür rahatsızlıklarda çok önemli. Mutlaka bedenini ve zihnini meşgul edecek bir şeyler bulmaya çalış. Bu iş olur, meslek edindirme kursları olur, ücretsiz hobi kursları olur vesaire ama asla boş kalma. Boş kaldıkça insan kendine sarıyor sürekli, geçmişteki ne kadar gerekli gereksiz şey varsa düşünceler arasında boğuluyor.

piskoz ayrışmamış sizofreni ilk zaten depreyonla başlıyor sen hasta olduğunu doktor hastalığın ne olduğunu anlayasıya kadar sen tanıların teşhislerin içinde ordan oraya savruluyorsun burda en önemli yapılması gereken şu seni ne rahatsız ediyor seni mutlu eden şeyleri bulma rahatsız eden şeyleri bul bunları buldugunda hayatında geriye kalanlar senin mutlu etmesede rahatsız etmeyen konular olacak seni rahatsız eden konuları bulduğunda 8-10 yıl içinde hayatın düzene girer bunu deneyerek bulacaksın

Bana ilk başta majör depresyon tanısı kondu. Aslında yanlış bir tanıydı diyemem, o dönem yoğun intihar düşüncelerim vardı çünkü. Tedavi ile bir nebze olsun düzeldim fakat hala yolunda gitmeyen şeyler vardı, derslere ve hayata konsantre olamıyordum. Boş vermiş gibiydim her şeye. Bunu doktoruma her anlattığım da ya ilacın dozunu değiştiriyordu ya da farklı bir ilaca geçiyorduk. Sonra başka bir doktora gittim, o doktor durumdan şüphelendi sanırım. Doğru tanıyı sonunda aldığıma inanıyorum çünkü belirtiler fazlasıyla uyuyor. 8 yıldır aynı doktor gözetiminde tedavime devam ediyorum ama bu süreç o kadar yıpratıcı geçti ki eğitim ve iş hayatım çok olumsuz etkilendi bundan.

NehirAkyol ben doktora her gittiğimde eşimle beraber gidiyorum yıllar içinde yazdığım şeyleri takip ediyorum hasta olduğumu yıllar sonra farkına varabildim şimdi tek yaptıgım şey beni ne rahatsız ediyorsa artık onu yapmamak 1990 yılında ilk hasta oldugumda devam etseydim tedavime şimdiye kadar çok iyi olurdum ama insan hasta oldugunu kabul etmiyor bu birazda felsefi bir konu kimin normal oldugu yaşadıgın dönemdeki insanların normal kabul ettiği harketleri yapıp yapmadığına bağlı tplumlar değiştikçe bazı yapılanlarda değişiyor bu yüzden biz hasta olanlar hayata 1-0 yenik başlıyoruz zaten dünyda bir çok sorun var ve çogunluk bu sorunları çzömüyor ama yokmuş gibi yaşamayı öğrenmiş biz hasta olanlar bu normalmiş sayılan anormalliği bile anlaması ve hayatına bunu uygulaması çok zor zaten gerçeklik algısını bir kere yitirmiş ve burda kaybolmuşşsan her zaman bu korkuyu taşırsın neyin gerçek olduğu anlamsız bir konu haline gelir çogunluk ne diyorsa o olur ve üzülen sadece hassas insanlar ve delilerdir

potkal cardinals

Bende sürekli değersiz hissetme durumu var. Bazı dönemler mutluyken bazı dönemler intihar düşünceleri işe geçen bunalım problemi var. Dikkat eksikliği var. Öfkelenince sakinleşememe durumu var. Daha önce birini bıçakladım malesef akrabamdı o kişi. Herşeyi takıntı yaparım takıntılı bir yapım var. Verilen ilaçlardan verim alamadım. Sadece anksiyete krizlerim oluyordu nefessiz kalıyordum ona etkisi oldu. Birde nedense uyumak istemiyorum. Oturup ağlıyorum mesela salı günü. Çarşamba günü odamda müzik açıp dans ediyorum. Ne yaptığımı bende bilmiyorum. Kendi kendime biri varmış gibi çok konuşuyorum. Telefonu tripota sabitleyip ön kamerayı açıyorum sonra orada kendi kendime açıklamalar yapıyorum. Beni izleyen bir kitle varmış gibi davranıyorum. Doktora ayın 3 ünde 4 ünde filan gidicem. Gittiğimde bu kendi kendime konuşmalarımı, topluluğa hitap ediyor gibi kamera açıp konuşmalarımı, odamda depresif ruh halinden çıkıp dans etmelerimi anlatıcam. Bunları utandığım için anlamamıştım şimdiye kadar. İyileşmek istiyorum artık. Topluma karışmak istiyorum. En azından doğru tanı konulsun doğru ilaçlar verilsin istiyorum.

Bunlarda utanılacak, ayıplanacak bir şey yok. Bizim yaptıklarımız da bunlardan aşağı kalır şeyler değil. Bizim gibi hastalarla ilgili daha fazlasına da şahit olmuşumdur hatta. Lütfen doktoruna her şeyi anlat, hiçbir şeyi gizleme. Ne hissediyorsan, neler düşünüyorsan onları aynen anlat.

cardinals İçimden bişey yapmak gelmiyor ki. Hiç bir uğraşım meşguliyetim yok. Yaşadığım ilçede sosyalleşebilecek ortamda yok. Bahane değil gerçekten böyle. Tüm gün odamdayım. Gitar aldım kendime bir ara bi hevesle sonra sinirle onuda kırdım parçaladım

iş konusunda bende çok sıkıntı çektim çok sıkıntı yaşadım. çok şükür şimdi yeni yeni düze çıkıyorum inaşllah senin de hayatında işler yoluna girer....

NehirAkyol Touched with Fire bu filimi izle sana iyi gelecek bunlar şanslı olanlar eğer şansın varsa sende kurtulabilirsin

türkçesini burdan izleyebilirsin https://www.filmmodu5.com/touched-with-fire-turkce-dublaj-izle

Unipolar bozukluk