Herkese mutlu ömürler. Allah sağlığınızı elinizden almasın.
Dayımın hikayesi sene 97'de başladı. Birgün bize geldi hafızamı kaybediyorum sanki diye. Annem de sayıları say bakalım dedi . Dayım başladı saymaya. Sanki sayamadı gibi. (Ben o esnada 9 yaşındayım hayalim de fazla kalmamış olabilir.)
Neyse biz tabi o yıllarda cahiliz birşey bilmiyoruz fazla üstüne düşmedik dayımın. Derken okula gitmemeye başlamış. Öğretmen sonradan söyledi.
Sonra aniden bayılmaları başladı. Su falan içmiyor dudakları kupkuru.Cildi soluk. O civan gibi genç gitti yerine bambaşka biri geldi. (O yıllarda dayım 16 yaşındaydı) sürekli yatıyor uyuyor odadan dışarı çıkmıyor.
Yemeğe oturuyoruz yemek zehirli bizi zehirlemek istiyorlar yemeyin diyor. Sonra durduk yere ağlıyor. Bir bakıyorsun ortada birşey yokken gülüyor. Dedem eve hoca getirdi okudu falan hoca. Duvara birşeyler serpdi. Cinler vs diye birşeyler konuşuldu.
Sonra diğer dayım onu doktora götürdü. Para pul yok. Ekmeği zor buluyoruz. Özel hastanede xxxx Dr var ona gidin dediler. Allah belasını versin.Neyse para buldu dayım götürdü doktora. Dr yanlış hatırlamıyorsam dayıma norodol ve akineton diye ilaç verdi.Ama norodol iğne. Her akşam vuruluyor. Biraz kendine geldi gibi. Bu sefer de aşırı güven geldi kendine. Değişik değişik hareketler yapıyor. Saçlarını kazıttı. İnatlık yapıyor her konuda. Derken yine eski hasta haline döndü dayım. Dr bize bu bilerek yapıyor herşeyi dedi.yalan herşeyi bunun dedi.Sene 2003 olması lazım. Bu sefer çok ağır hareket ediyor. Yolda zor yürüyor. Ağır çekimde yaşıyor hayatı sanki.Yolda yürürken herkes bana bakıyor diyor. Sonra dedeme saldırmış. Yüzünü kanatmış. Niye yaptın deyince Ayaklarını kesik gibi gördüm diyor.Sonra bana saldırdı . Camı falan kırdı. Geri başladı ağlamaya özür diledi. Bende bişey demedim hasta diye. Odanın içine ışık tutuyorlar demeye başladı. Hayal görüyor tabi biz biliyoruz. Aşağıda geçen arabanın rengini bakmadan bilirim ben vs diyor. Bizde tamam sensin diyoruz. Gönlünü hoş tutuyoruz. Sonra fakülte hastanesine yattı 3 ay gibi. Elektrik vermişler büyük dayım öyle dedi. Çıkınca yine iyi bir insan oldu. Bu sefer de çok merhametli birine döndü. En ufak şeye ağlıyor. Derken dayım birgün 3. Kattan aşağı atlamış. 2005 yılı olması lazım.Beynimden vuruldum duyunca. Hemen hastaneye götürmüşler. O kiloya rağmen sadece sağ taraftan kalçası kırılmış. Başka hiçbir şey olmadı Allah'a şükür. Yaptığını hatırlamıyor kendisi. En ağır dönemi o oldu.Sonra bize bir dr denk geldi. Allah ondan razı olsun. Dayımı tedavi etti. Halende ona gidiyor. Şuan dayım eski günlerine göre çok çok iyi. Dr çalışarak hayatını idame ettiremez diye rapora not düştü sanırsam. Şizoaffektif bozukluk tanısı kondu.Raporu da yüzde 98 olması lazım. Çektiğimiz çileleri bir biz bir de Allah bilir. Hayatı boyunca ilaç içecek dedi Dr. Bazen yine değişik ruh halleri oluyor dayım da ama bizi etkilemiyor. Gelip geçiyor. Şuan ne ilaç içiyor dayım bilmiyorum. Tek bildiğim 22 senedir ilaç kullanıyor. Ama hafızam da kalan ilaçları ; akineton,norodol, abilify,largactil,desyrel,Cipralex,serdep,zyprexa
Küçükken,yani 5 yaşındayken dayıma yanlış iğne yapmışlar. Sağ ayağı sakat kaldı. Ayağını dolandırarak atıyor. Acaba ona mı üzüldü de böyle oldu, veya parasızlık yoksulluktan mı oldu bilmiyorum. Çok zeki biriydi. Okulda bayağı başarılıydı. Ama hastalığı yüzünden okuyamadı. Lise birden bıraktı okulu. Şu yaşına kadar belki 2 sene anca çalıştı işyerlerinde. Dedem ile beraber yaşıyor. Hiç evlenmedi. Zaten çok zor bu durumda.
Ama ileri dönük korkularım var. Dayım acaba eski haline döner mi yine? Birgün dedem ölürse ona üzülüp yine eski hasta günlerine döner diye hep korkuyorum. Bu ne zor bir hastalıkmış. Allah kimseye vermesin. İçimi dökmek istedim. Hakkınızı helal edin.
Dayımın hikayesi sene 97'de başladı. Birgün bize geldi hafızamı kaybediyorum sanki diye. Annem de sayıları say bakalım dedi . Dayım başladı saymaya. Sanki sayamadı gibi. (Ben o esnada 9 yaşındayım hayalim de fazla kalmamış olabilir.)
Neyse biz tabi o yıllarda cahiliz birşey bilmiyoruz fazla üstüne düşmedik dayımın. Derken okula gitmemeye başlamış. Öğretmen sonradan söyledi.
Sonra aniden bayılmaları başladı. Su falan içmiyor dudakları kupkuru.Cildi soluk. O civan gibi genç gitti yerine bambaşka biri geldi. (O yıllarda dayım 16 yaşındaydı) sürekli yatıyor uyuyor odadan dışarı çıkmıyor.
Yemeğe oturuyoruz yemek zehirli bizi zehirlemek istiyorlar yemeyin diyor. Sonra durduk yere ağlıyor. Bir bakıyorsun ortada birşey yokken gülüyor. Dedem eve hoca getirdi okudu falan hoca. Duvara birşeyler serpdi. Cinler vs diye birşeyler konuşuldu.
Sonra diğer dayım onu doktora götürdü. Para pul yok. Ekmeği zor buluyoruz. Özel hastanede xxxx Dr var ona gidin dediler. Allah belasını versin.Neyse para buldu dayım götürdü doktora. Dr yanlış hatırlamıyorsam dayıma norodol ve akineton diye ilaç verdi.Ama norodol iğne. Her akşam vuruluyor. Biraz kendine geldi gibi. Bu sefer de aşırı güven geldi kendine. Değişik değişik hareketler yapıyor. Saçlarını kazıttı. İnatlık yapıyor her konuda. Derken yine eski hasta haline döndü dayım. Dr bize bu bilerek yapıyor herşeyi dedi.yalan herşeyi bunun dedi.Sene 2003 olması lazım. Bu sefer çok ağır hareket ediyor. Yolda zor yürüyor. Ağır çekimde yaşıyor hayatı sanki.Yolda yürürken herkes bana bakıyor diyor. Sonra dedeme saldırmış. Yüzünü kanatmış. Niye yaptın deyince Ayaklarını kesik gibi gördüm diyor.Sonra bana saldırdı . Camı falan kırdı. Geri başladı ağlamaya özür diledi. Bende bişey demedim hasta diye. Odanın içine ışık tutuyorlar demeye başladı. Hayal görüyor tabi biz biliyoruz. Aşağıda geçen arabanın rengini bakmadan bilirim ben vs diyor. Bizde tamam sensin diyoruz. Gönlünü hoş tutuyoruz. Sonra fakülte hastanesine yattı 3 ay gibi. Elektrik vermişler büyük dayım öyle dedi. Çıkınca yine iyi bir insan oldu. Bu sefer de çok merhametli birine döndü. En ufak şeye ağlıyor. Derken dayım birgün 3. Kattan aşağı atlamış. 2005 yılı olması lazım.Beynimden vuruldum duyunca. Hemen hastaneye götürmüşler. O kiloya rağmen sadece sağ taraftan kalçası kırılmış. Başka hiçbir şey olmadı Allah'a şükür. Yaptığını hatırlamıyor kendisi. En ağır dönemi o oldu.Sonra bize bir dr denk geldi. Allah ondan razı olsun. Dayımı tedavi etti. Halende ona gidiyor. Şuan dayım eski günlerine göre çok çok iyi. Dr çalışarak hayatını idame ettiremez diye rapora not düştü sanırsam. Şizoaffektif bozukluk tanısı kondu.Raporu da yüzde 98 olması lazım. Çektiğimiz çileleri bir biz bir de Allah bilir. Hayatı boyunca ilaç içecek dedi Dr. Bazen yine değişik ruh halleri oluyor dayım da ama bizi etkilemiyor. Gelip geçiyor. Şuan ne ilaç içiyor dayım bilmiyorum. Tek bildiğim 22 senedir ilaç kullanıyor. Ama hafızam da kalan ilaçları ; akineton,norodol, abilify,largactil,desyrel,Cipralex,serdep,zyprexa
Küçükken,yani 5 yaşındayken dayıma yanlış iğne yapmışlar. Sağ ayağı sakat kaldı. Ayağını dolandırarak atıyor. Acaba ona mı üzüldü de böyle oldu, veya parasızlık yoksulluktan mı oldu bilmiyorum. Çok zeki biriydi. Okulda bayağı başarılıydı. Ama hastalığı yüzünden okuyamadı. Lise birden bıraktı okulu. Şu yaşına kadar belki 2 sene anca çalıştı işyerlerinde. Dedem ile beraber yaşıyor. Hiç evlenmedi. Zaten çok zor bu durumda.
Ama ileri dönük korkularım var. Dayım acaba eski haline döner mi yine? Birgün dedem ölürse ona üzülüp yine eski hasta günlerine döner diye hep korkuyorum. Bu ne zor bir hastalıkmış. Allah kimseye vermesin. İçimi dökmek istedim. Hakkınızı helal edin.
