Bana 16 yaşındayken skolyoz tanısı konuldu o zaman derecem çok değildi daha da artmasını engellemek kaslarımı güçlendirmek için korse verdiler.Başlarda bi kaç kez korse kullanmaya çalıştım ama çevreden aldığım tepkilerden açıkcası utandığım için daha fazla kullanmak istemedim.Hem kız olduğun için o yaşta görünüşe çok önem veriyosun hemde en ufak bi tepki bile korseden egzersizden uzaklaştırıyodu.Hastalığımı kabul etmek bile istemiyodum, doktora bile giderken zorla gidiyordum.Sonra ağrılarım yavaş yavaş artmaya başladı sırtüstü yatamaz hatta sırt ağrılarımdan uyuyamaz oldum Derecemin nerdeyse ameliyat düzeyine geldiğini söylediler, yine de korseyi kullanmayı düşünmedim.
Belli bir süreden sonra ameliyat kararı alındı.Ameliyatımı hatırladıkça hala içim titrer.O kadar zor ve riskli olacağını tahmin etmemiştim, bu kadar büyük bir operasyondan geçireceğimi de.Ben uyuyup uyancam bitecek aynı zaman da boyum da uzayacak diye düşünmüştüm hep.
Yoğun bakımda günlerce yalnızca kafamı hareket ettirerek yattığım günleri, o demirlerin vücudumda tek tek diziliş acısını unutamıyorum.Ameliyattan sonra da kas güçsüzlüğüm ve felç olma riskim açısından aylarca fizik tedavi almam gerekti.Çok zor günlerdi benim için...
Şimdi deseler ki korseyi hiç çıkarmadan o yazın sıcağında, okul günlerinde, düğünde, bayram da... yıllarca tak; saatlerce egzersiz yap ,bi dk düşünmeden yaparım.Ameliyat olmayı önlemek elimdeyken değerini bilememişim.Çok şükür şimdi iyiyim ama o dönem ki travmalarımı atlatmak bana senelere bedel oldu eğitim hayatım, sosyal hayatım, hiç bir şey eskisi gibi olmadı.Hem kendimi hem ailemi maddi manevi yordum.
Sana tavsiyem elinde fırsatın varken sakın kendi sağlığını ihmal etme, umursamazca davranma, ağrılarını görmezden gelme, inan ki hiçbir şey yaşanmadan öğrenilmiyor ama çekilen acılar da yanına kar kalıyo.Sen egzersizlerini yapamıyosan bile korseni kullanmaya dikkat ettiğin sürece RAbbim şifanı verir inşallah.Sağlıcakla...