Merhaba 14 yaşımda çocukluk aklıyla kapı camına tekme atmıştım ve sol ayağım derinlemesine kesilmişti. Akan kanı görüp topallaya topallaya banyoya koşmuştum. Öyle bir kan akıyordu ki sardığımız her havlu saniyesinde kıpkırmızı oluyordu. Arterler ve tendonlar kesilmişti ama yanlış tedavi uygulandı, ayağımı resmen kesip biçtiler. Kan kaybından bayıldığım ana kadar hatırladığım kadarıyla ilçe devlet hastanesinin acilinde uzun süre başımda 4,5 kişi ayağımla ilgileniyordu, düzeltemeyince tamponları tıkayıp beni İzmir Tepecik Hastanesine sevk ettiler. Tepecik'de hiç unutmam pratisyen bir hekim bozuntusu ilçe hastanesi doktorlarının uyarısını hiçe sayıp ayağıma düz dikiş atıp sarmalayıp beni eve yolladı. 1 hafta içinde dayanılmaz ağrılarım oldu. Ayağım her geçen gün şişti ve davul gibi oldu. Dikişler de gevşemeye başladığından yaradan hafif de kan sızıyordu. Olayın haftasına ilçe devlet hastanesinin ortopedi bölümüne gittik. Saatlerce muayene için bekledim. Hiç unutmam ayağım davul gibi olmasına, dikişlerin gevşemesine, kan görünmesine rağmen ayağıma 5 metreden 2 saniye bakan sözde ortopedist uzman doktor "tamam tamam" deyip merhem! yazıp beni eve yolladı. Aynı gün ağrılarım dayanılmaz hale geldi, resmen ağlıyordum. Tabii o zamanlar direk devlet hastanesine de gidemiyorduk önce dispansere gitmemiz gerekiyordu sanırım, yanlış da hatırlıyor olabilirim. Sıramızı beklerken ağrılarım artınca beni arabaya götürmelerini söyledim annem beni tam arabaya bindireceği sırada olan oldu ve ayağım resmen patladı. Sargılar saniyesinde kan doldu, oluk oluk kan akıyordu. Üst kattan doktorlar koşup beni yukarı taşıdılar. Kanı durdurmaya çalışıp tamponları tıkadılar tekrar acile! Yine başımda 5, 6 kişi ayağımı parça pinçik ediyordu. Tekrar tekrar yapılan o anestezi iğnelerinin acısını hala unutamam. Yine uzun süre bir şeyler yapıp, acil ameliyat için Tepeciğe götürülmemi, ayağımı kaybedebileceğimi söylemişler aileme. Durumum acil olmasına rağmen boşta ambulans yok! Yine tamponları tıkadılar ve hususi arabamızla gitmek zorunda kaldık. Tepecikte bu sefer beni üst katlara çıkardılar yaşlı başlı bir prof da geldi ve ayağım tekrar açılıp parça pinçik edildi ve tekrar tamponlandı, akşama ameliyata girmek üzere yatışım gerçekleşti. O zaman da Galatasaray'ın Şampiyonlar Ligi son grup maçı vardı. Ameliyatımı yapan 2 doktor bir yandan maç muhabbeti yapıp bir yandan sağlı sollu ameliyatı yapıyorlardı. Arada ben de GS'li olduğumdan dahil oluyordum. Anestezili olmama rağmen bir klips sesi duydum sanki doktorun biri makasla bir şeyi kıstırdı o an beynime öyle bir sancı vurdu ki anlatamam. Hayatımda hissettiğim en ağır sancı odur. Kendimi uzun süre kasıp çek onu çek diye bağırdığımı hatırlıyorum. Doktorun "neyi bunu mu?" dediğini de hatırlıyorum. 1, 2 saat falan sürdü ameliyat galiba tam hatırlamıyorum. Anestezi etkisi geçtiğinden son dikişlerin hepsini hissederek oldum. Etkisi geçmiştir, tekrar anestezi yapalım istersen demelerine rağmen dayanırım dedim. Artık defalarca o kadar çok iğneler yapıldı ki onun acısını tekrar yaşamak istemediğimden atılan her bir çengele dişimi sıka sıka katlandım. 1 hafta hastanede yattım. 1 hafta sonunda ayağım alçıya alınarak taburcu edildim. 1 ay boyunca ayağım alçılı evde yattım. Alçı alındıktan sonra bacağımı görünce şok oldum zapzayıftı, sağ bacağımın yarısı kadardı neredeyse. 3 ay koltuk değnekleriyle dolaştım. Solak olduğum için bu olaydan sonra futbol da oynayamadım. Başımdan geçenler psikolojimi de bozdu. Yıllarca büyümüş halimi görüp ayağımın tekrar patladığı senaryolu kabuslar gördüm. Kabusların birinde doktorlar yanlış iple damarları dikmişler, büyüyeceğimi hesaplamayı unutmuşlar ve 10 yıl sonra ayağım da büyüdüğü için tekrar damarım yırtılıyor, ayağımın içi kan dolup patlıyordu. Aşırı hastane ve doktor fobisi de oluştu. Ayağıma tekrar baktırma cesaretini hiç gösteremedim. İşin özü ayağımı tekrar ellettirmem.
Ayağımı sıkan ayakkabılar giyemiyorum. Hali hazırda ayaklarım taraklı. Ayağıma uygun ayakkabı bulmak işkence oluyor. Kundura, bot falan giyemiyorum. Tek giydiğim biraz bol gelen 1, 2 numara büyük rahat spor ayakkabılar. Ameliyatlı olan yere darbe alamam, hafif bir şaplak bile atamıyorum sancı oluyor. Çünkü içi zaten boş ve tam atar damarın olduğu yerde de sert sivrilik var. Dokununca damarın küt küt attığı hissediliyor. Üst taraflar da sanırım yağ bezesi bağlamış. Uzun süre oturursam sol ayağım karıncalanıp uyuşuyor. Bazen yattığım zamanlarda da oluyor aynısı. Dikilen damardan kan zor akıyor hissediyorum. Akşama doğru ayaklarım şişiyor. Çok sık olmasa da arada bir ameliyat bölgesinde sızlama da oluyor. Uzun yıllar geçmesine rağmen sol bacağım hala sağ bacağımdan biraz zayıf. Yürüyüşümde bir anormallik yok ama uzun süre koşamıyorum. Uzun süre yürüdüğüm günlerin ardından bazı günler, üst bacak kemiğim de ağrıyor, topallama hissi oluşuyor çok sık olmasa da bazen hafif topallamak zorunda kalıyorum ama her zaman değil çok yorgunsam. Sol ayak parmaklarımı tam bükemiyorum. Sol ayağın inversiyon ve eversiyon hareketlerini sağ ayak gibi yapamıyorum. Video çekerken tam yapamadım galiba ama sağ ayağımın tabanını görebilirken çevirebilirken, sol ayak tabanına bakamıyorum yan konumdan öteye oynatamıyorum. Bir de nedeni belli olmayan 136mm splenomegali dalak büyümesi var. Bunun için de araştırma hastanesine başvurmayı düşünüyorum.
Ayağımı sıkan ayakkabılar giyemiyorum. Hali hazırda ayaklarım taraklı. Ayağıma uygun ayakkabı bulmak işkence oluyor. Kundura, bot falan giyemiyorum. Tek giydiğim biraz bol gelen 1, 2 numara büyük rahat spor ayakkabılar. Ameliyatlı olan yere darbe alamam, hafif bir şaplak bile atamıyorum sancı oluyor. Çünkü içi zaten boş ve tam atar damarın olduğu yerde de sert sivrilik var. Dokununca damarın küt küt attığı hissediliyor. Üst taraflar da sanırım yağ bezesi bağlamış. Uzun süre oturursam sol ayağım karıncalanıp uyuşuyor. Bazen yattığım zamanlarda da oluyor aynısı. Dikilen damardan kan zor akıyor hissediyorum. Akşama doğru ayaklarım şişiyor. Çok sık olmasa da arada bir ameliyat bölgesinde sızlama da oluyor. Uzun yıllar geçmesine rağmen sol bacağım hala sağ bacağımdan biraz zayıf. Yürüyüşümde bir anormallik yok ama uzun süre koşamıyorum. Uzun süre yürüdüğüm günlerin ardından bazı günler, üst bacak kemiğim de ağrıyor, topallama hissi oluşuyor çok sık olmasa da bazen hafif topallamak zorunda kalıyorum ama her zaman değil çok yorgunsam. Sol ayak parmaklarımı tam bükemiyorum. Sol ayağın inversiyon ve eversiyon hareketlerini sağ ayak gibi yapamıyorum. Video çekerken tam yapamadım galiba ama sağ ayağımın tabanını görebilirken çevirebilirken, sol ayak tabanına bakamıyorum yan konumdan öteye oynatamıyorum. Bir de nedeni belli olmayan 136mm splenomegali dalak büyümesi var. Bunun için de araştırma hastanesine başvurmayı düşünüyorum.
Son düzenleme:
