8 yaşında sol kolumu kaybettim. 25 yaşına geldiğimde bir gazetede hangi engellilerin ehliyet alabileceğine dair bir haber okudum. Çok heyecanlanmıştım, aklımdan bile geçirmediğim birşeydi çünki bu. Ehliyet alamayacağımı sanıyordum ve bu sebepten hiç araştırmamıştım bu konuyu. Hemen internette detaylı bir araştırma içerisine girdim. Şişli Etfal hastanesinden sağlık kurulu raporu alarak bir sürücü kursuna yazıldım ve ehliyetimi aldım. Aynı sene içerisinde Ankara nakilhaneye müracatımı yaptım. Gümrük, plaka, vergi vs işlemlerini bizzat kendim takip ederek, yurt dışından özel tertibatlı bir araç getirttim. Bunların hepsi 6 yıl evvel olup bitti. Yıl şu an 2010 ve benim durumumda olup ehliyet alıp alamama, rapor verilmeme durumu yaşayan arkadaşlar var. Nasıl olurda kanunlar böylesine umarsızca bazı kişilerin iradesine ve insiyatifine bırakılarak keyfiye uygulanır. Bir şey ya olur, ya olmaz. Bazısına olup, bazılarına olmuyorsa bu çok can sıkıcı. Yarın öbürgün aracımı satarsam eğer, yenisini almak için ehliyetim olduğu halde "sen araç kullanamazsın diyip" sağlık kurulu raporu verilmeyeceğine dair içimde derin kuşkular oluştu.
Çok garip bir ülkede yaşıyoruz. Ömrüm boyunca hiç bir an engelli olduğumu hissetmedim, hissettirmedim, ailem ve arkadaşlarımda bunu bana yapmadı. Eminim sizlerde böyle yaşadınız yaşıyorsunuz. Fakat devletim, yüzümüze haykırıyor " sen engellisin. al buda senin önüne koskocaman bir engel, atlada gel " . Her defasında bu engellerin üstünden atlamak zorunda mıyız ? Yaşamı bize dahada zorlaştırmak niye ? Engelli olduğumuzu değil, insan olduğumuzu hissettirin bizlere.
