merhaba öncelikle çok geçmiş olsun yaşadıklarınız kolay şeyler değil aynısını bizde yaşadık ve sizi çok iyi anlayabiliyorum.
benim eşim de şubat ayında iki defa amaliyat oldu omurilik tümöründen. şu an anca 9-10 adım atabiliyor. biz bir de kanserle uğraştık, kemoterapi radyoterapi, eşim çok yıprandı. çok şükür atlattık. bu uzun ve zor bir süreç, hele bi de çocuklarınız varsa, biraz daha zorlaşıyor. tabi eşinizin ve çocuklarınızın bakımı dışarıyla bağlantınız tamamen kopuyor, ama inanın bu hiç önemli değil. zaman içinde çocuklarınız da siz de alışıyorsunuz bu duruma.
şu durumda kaybettiklerinizi değil kazandıklarınızı düşünün ve şükredin lütfen. bize şu an her şey normal geliyor, çok mutluyuz, hayatımızda bi engel yok gibi. tabi eşim benim kadar düşünemiyor, düşünemez de zaten, ama onun da iyi düşünmesi sizin elinizde. ona destek verin, fazlasını fazlasını verin.
oturanboğanın da dediği gibi, tamamen iyleşme olmaz, bunu beklemeyin, bol bol çalışın olduğu kadar olsun
tekrar geçmiş olsu.