Süleyman Arif Emre

İçimde duyduğum feryâd senindir
Gizliden gizliye çağlar gibisin
Halinden belli ki yaran derindir
Sevgilim her zaman ağlar gibisin


Sonbahar esiyor tâze canında
Sararıp solmuşsun aşk hazanında
Derin bir hüzün var hüsn-ü anında
Dökülmüş bozulmuş bağlar gibisin


Görmedim bu kadar aşka vefayı
Efkarlı olanlar neyler sâfâyı
Fırtınalar ile cevr-ü cefayı
Yağdıran dumanlı dağlar gibisin


Belalı göklerin dağların güzü
Ufkumda parlayan seher yıldızı
Kalbimde bir türlü dinmeyen sızı
Doyulmaz "sihirli çağlar" gibisin


Üzgünsün, mahzunsun gördüm göreli
Uykusuz gözlerin yer yer hâreli
İçini çekersin bağrın yaralı
Güçlükle gönlünü eğler gibisin


Anarım her gece her sabah ile
Yanarım içimde esen âh ile
Severim ben seni bütün rûh ile
Beni her halinle dağlar gibisin


Aklım oynar o gözbebeklerinde
Ruhum esir oldu yanaklarında
Bahtım düğümlendi dudaklarında
Sustukça mahvımı sağlar gibisin

Süleyman Arif Emre

süleyman arif emre.
çınar insan..
severim kendisini..

cevr ü cefâ olacak o kısmı..cevr ve cefâ yani..(ukalalık işte benimki)