Güncel İçerik

Merhabalar

Engelli haklarına dair tüm içerikten üye olmaksızın yararlanabilirsiniz.

Soru sormak veya üyelere özel forumlarlardan ve özelliklerden yararlanabilmek içinse sitemize üye olmalısınız.

Teksan İnovatif Medikal: Engelliler, Engelli Çocuklar, Hasta ve Yaşlılar için emsalsiz ürünler

[Tartışma] Nasıl yardım edildiği mi önemli olan, yoksa yardım etme girişiminin kendisi mi?

Leandros

Yeni Üye
Üyelik
13 Nis 2007
Konular
6
Mesajlar
38
Reaksiyonlar
0
[Tartışma] Nasıl yardım edildiği mi önemli olan, yoksa yardım etme girişiminin kendisi mi?

:( :( :( :( :( :( :(
 
Dayanışma bilinciyle olanı beni mutlu eder. Klasik acıma temelli yardımdan hoşlanmam. Gerçi karşımdaki kişiyi bozmam kolay kolay ama, gene de ortada acınacak birinin olmadığını göstermeye çalışırım; eğer zamanım varsa bunu mutlaka anlamasını sağlarım.
 
re: yazmak yetermi:)

Acıma temelli dediğinde aslında merhamet kavramı devreye girmiş olmuyormu? Yardım etmek önemli, yardım ederken" yardım etmem bile sana yeter artar" gibi bir tutum olması kötü. Hani eğitimle de alakalı bir durum ama hangi eğitim? Ahlaksal açıdan eğitilen kişi bütün adımlarını her iki açıdan ele almazmı? Muhattabı ve kendisi açısından. Yani otobüste ayakta yolculuk ederken hemen yanında "engelliler... 'e yer verin" gibi bir ibare bulunmasına rağmen yer vermeyen adama ne demeli?Mecburmu?Hayır ama insan olmanın gereği değil midir? Taşıdığın kimliği yolda bulmadığına, onu hakettiğine ikna edebilmelisin çevreni. Öyle değilmi sayın OturanBoğa? Merhametli davranmak kötü değildir değilmi??
 
Ben merhameti çok bıçaksırtı görüyorum. Kimseden merhamet görmek de istemem açıkçası.
Olması gereken, dayanışma ve birarada yaşama kavramları bence. Başkalarına karşı sorumlu olma bilinci...
 
:) merhaba...

icinizden tekerlekli sandalyesiyle ucak yolculugu yapanlar bilir;
özellikle de tek bashiniza yapiosaniz yolculugu bir sivil hizmet görevlisi gelip sizi ucaga kadar hatta koltugunuza kadar götürür...

bi seferinde (türkiye.ye geliodum) ucak gecikme yapmishti ve kalkmasina bayaa bi zaman vardi daha... görevliyle anlashtik; belli bi zamanda, belli bir yerde bulushucaktik, ordan beni alip ucaga götürücekti... böylelikle rahat rahat havaalanini teftishe cikabilicektim tekerlekli sandalyemle :D... öyle tek bashima gezinip dururken -kafeteryaya falan ugramishtim- birden anlashtigimiz zamani bikac dakika gecirdigimi farkettim :shock:... kollara kuvvet; adami fazla bekletmemek icin firladim sandalyemle... tekerlerimin havasi yerindeyse, zemin de düzse bayaa hizliyimdir, jet gibi 8) ... öyle hizli hizli giderken arkamdan "kizim dur! bekle, geliorum!" diyen bir erkek sesi duydum... bana hitaben söyledigini anliyamadim önce... hani acelem var ya, arkami dönüp bakmadim... ayak seslerinden koshtugunu ve habire "geliorum" diyerek yaklashtigini farkettim... tam "durup bi baksam mi, shu adamin derdi neymish" diye düshünüyodum kiiiii... küüüüüütttTt! diye kafamin arkasina bishey carpti ve ayni anda havaalaninin tavanini gördüm birdenbire :)... kafama carpan shey yermish meger :), arka üstü düshmüshüm sandalyemle... tash zemin... sanki beynim yerinden oynadi, gözlerim kararir gibi oldu... neye ugradigimi shashirdim... durup dururken neden düshtügüme anlam veremedim bi an...

55-60 yashlarinda, shok olmush bi ifadeyle bana egilip bakan amcayi görünce tahmin ettim... adam birden kendine geldi, elindeki cantalari firlatti atti... "kizim, bishey oldu mu? iyi misin?" dedi... bir yandan beni kaldirio bir yandan da kendisine kizip duruyodu; "yardim edicektim güyya, ellerim kirilsaydi da etmeseydim... kizim bi yerine bishi oldu mu? havaalaninin aciline götürüym mü seni, buraya cagiriym mi birilerini?... ah, ah, ayaklarim kirilsaydi da peshinden koshmasaydim, ne güzel gidiordun kendin"... adamcaz o kadar kötü olmushtu ki kafamin agrisini unuttum onu sakinleshtirmeye ugrashtim, kalp krizinden gidicekti neredeyse :)... bir süre öyle birbirimizi sakinleshtirmekle gecirdik, sersem gibi olmushtum...

meger bu amca teeee bashta bavulumu bagaja verdikten sonra görevlinin beni alip götürdügünü görmüsh... daha sonra da beni öyle tek bashima görünce görevliyi kaybettigimi falan sanmish, ucaga kadar yardimci olmak istemish bana... koshmush peshimden... sandalyem shu aktif tekerlekli sandalyelerden oldugu icin hem cok hareketli, "kivrak" hem de arkadan itmek icin tutulabilicek yeri "yok" diyecek kadar kücük... kavramasi biraz zor oluyo yane... bu da elindeki cantalarin agirligina bakmadan ordan tutup beni itmeye kalkishmish, saolsun, ve ashagi dogru bastirmish istemeyerekten... hani durdugum yerde öyle yapsaydi o kadar feci düshmesdim... ayni anda ben ilerlemek icin tekerleri öne dogru iterken o da arkadan ashagi dogru bastirinca felaket carpti kafam yere... shansim varmish da dagilmamish, bayaa saglammish kafam (bi de saglam kafa saglam vücutta olur derler, peh! :p) :D... ucaga binmesem mi diye düshündüm bi ara, ciddii, ciddi... hani eger beyin sarsintisi falan olduysa ucaktaki basinc iyi gelmeyebilir falan diye korktum biras... ama tr.ye gitmekten vazgecemedim, görevliye hic bahsetmedim bile (aradan dört yil gecti ve hala yashiom, biras catlaklik var ama o olaydan önce de vardi zaten)... amcayla da ii arkadash olduk, bi an olsun gözünü benden ayirmadi yolculuk boyunca :)...

***

kampüsteyim, ders bitti arabama dogru gidiorum t.sandalyemle... yagmur yagior, hava da soguk... eldivenlerimi yanima almayi unutmushum, tekerler yagmurdan islandigi icin öne dogru iterken ellerim kayiyo ikide bir... yol da hafif yukari dogru meyilli, daha da zorlashio... öle giderken yanimda birden bire bi kadin belirio :)... cekinerek bana bakio, gülümsüyo... geri gülümsüyom, sanki bishi söylemek istio ama söyleyemio gibi bi hali var... "yardim edebilir miyim?" diye soruyom kendisine :)... "sizi gidiceniz yere kadar itebilir miyim?" diyo, hala cekinerek (aksanindan rus oldugunu tahmin ediom)... "harika olur! :)" diom... yüz ifadesinden müthish rahatladigini fark ediom... birlikte arabaya dogru giderken sohbet edios biras: "sormaya cekindim, yardim teklif edip de 'istemes! kendi ishimi kendim görürüm' diye terslendigim oldu, her engelli yardim kabul etmio" dio... sesinde hafif bi sitem hisseder gibi oluom... havaalanindaki amcanin yardimi gelio birden aklima, gülüyom :)... "hayatimi kolaylashtiran yardimlari reddedicek kadar azimli biri degilim, seve seve kabul ederim, gerekirse teklif beklemem kendim de isterim ama bazi yardimlar insanin hayatini kolaylashtirmaktan cok zorlashtirio" diom... bashimdan gecen bi iki örnek veriom, hele o yardimsever amcayla yashadiimi anlattiimda shok oluo kadin resmen (sanirim ondan sonra biras daha anlayishla bakabilmishtir yardim reddeden engellilere :))...

***

yardim ii güsel de... neblim... hersheyin bi adabi vardir... insan en azindan bi sorar önce, yardim gerekip gerekmediini... dolayisiyla, sevgili serdardemir, gerekli yerde "yardim" esirgememek önemli ama nasil yardim edildigi, yani yardimin kalitesi, biras daha önemli gibi gelio bana... nietler ii olsa bile sonuc kötü olabilio... hele öle kol, paca cekishtirerek yer vermenin alemi neymish, anliamadim :).... zaten ayakta duramayan birine yer vermeye "yardim" demeye bile dilim varmio, dünyanin en en en dogal olaylarindan biri cünkü...

bisheylerin lehime düzenlenmish olmasi ise (buna da yardim diyemiom) kendimi özel hissetmemi saglamio, hayir... niye özel hissedeyim ki?... siradan her insanin yapabildiklerini benim de yapabilmemi saglayan düzenlemelerle karshilashinca olmasi gerekenler yapildigi icin mutluluk hissetmio degilim ama daha özel hissettirmio kendimi bana... hissettirse hissettirse unutulmamish, hesaba katilmish, siradan hissettirio :)... hosh öle özel hissetme derdinde de degilim... zaten (her "siradan" insan gibi ben de) hersheyimle cok cok özelim ki 8) ;)...

merhamet konusunu düshünüom da yorum yapabilicek durumda göremiom shu an kendimi... bi yandan oturanboa.nin sölediklerini cok hakli buluom, bi yandan da "merhametsis" bi dünya düshünemiom... sanirim ben de bicok insan gibi "insan olma"yi ve "merhamet"i birbirine karishtiriom biras? :)... belki de net bi shekilde birbirinden ayrilabilicek sheyler degildir bunlar, kimbili?... ben shahsen gercekten bilmiom... (kösheme cekilip düshünmem, filozofi yapmam lasim biras :p... hani hava güsel olsa dishari cikip shöle bi agacin altina uzanip düshünücem uzun uzun :p ama hertaraf islak... shit!... :()

sefgüler :)
 
MERHAMET GÖSTEREBİLEN HAYVAN YOKTUR!

MERHAMET İNSANİ BİR NİTELİKTİR. VE BU NİTELİKTEN DEĞİL SADECE SORUMLULUKTAN KAYNAKLANDIĞI İÇİN KANUNLAR VE KURALLAR ÇOĞU KEZ SAKAT OLDUĞUNU KANITLAYANA KADAR "KANUNLAR ÖNÜNDE EŞİT"STATÜ TANIYOR. BİR DÜŞÜNÜN İSTANBULDA İSENİZ, ÖZÜRLÜ KARTINIZI EVDE UNUTTUĞUNUZ ZAMAN İKİ KOLTUK DEĞNEĞİ İLE YÜRÜYORSANIZ DA SİZ O OTOBÜSTEN İNDİRİLİRSİNİZ ÇÜNKÜ HAREKET NOKTASI MERHAMET YA DA SEVGİ DEĞİL, MEKANİK SORUMLULUK ANLAYIŞIDIR!" GÖZLERİMİ KAPARIM VAZİFEMİ YAPARIM!
TABİ DAHA ÖNCE BAHSETTİĞİM "ELBİSENİZDEN ÇEKİŞTİRİLEREK GÖSTERİLEN KOLTUĞA OTURTMA " GİBİ BİR DAVRANIŞ ÖZÜNDE İYİ NİYET BARINDIRIYORSA DA, UYGULAMA AÇISINDAN EĞİTİMSİZLİĞİ ÇOK NET YANSITIYOR.
 
yardımın yapılış tarzı önemlı..
tekerleklı sandalyemle gıderken kendı basıma asamayacagım bı yere geldıysem ve yardımcı olmak ısteyen varsa hayır demem...ama yardım acımaya dönerse işte orda ıstemem yardımı...ve kıbar dılle belırtırım bunu...
yardım dayanısma bılıncıdır tabıkı ama içinde acıma vah vahlanma olmadıgı surece...
 
yardım etmek güzeldir ancak bu yardımı yapan kişi bana acıyorsa yada yardımı yaparken sanki ona çok ağır bi yük yüklemişim izlenimini veriyorsa hiç yapmamasını tercih ederim.
 
yardımı yaparken sanki ona çok ağır bi yük yüklemişim izlenimini veriyorsa hiç yapmamasını tercih ederim.

Bu türlü izlenimi de zaten genelde yardım talep ettiğin insanlar veriyor gulenkız. 17-18 yaşlarımda fazlasıyla gördüm tatsız, istemeyerek yardım eden yüzleri. :roll: şööyle bir bakarlar önce ne diyo bu diye. anlamazlarsa seni halinden "haaa?" diye bir ses duyarsınız. ama çaresizseniz, anlatırsınız yardıma ihtiyacınızın olduğunu.

şimdiye kadar hiç, bana yardım teklif edenin surat astıklarını görmedim.

ve ilginç olan birşey de vardır tahlil ettiğim, bana yardım etmek isteyen genelde beyler oluyor. art niyet düşünülmesin. bence memnun verici yardım teklifi ama neden bayanlar hiç buna yaklaşmıyor. düşünemiyor muyuz, yoksa bilmiyor muyuz,öğrenemedik mi hala :roll:
 
Re: [Tartışma] Nasıl yardım edildiği mi önemli olan, yoksa yardım etme girişiminin kendisi mi?

Yardımın iyi niyetle yapılıp yapılmadığını karşıdaki kişinin davranışarı gösteriyor zaten..
Benim en çok sevdiğim yardım şekli kendimden büyük bavulla merdivenleri çıkarken birinin elimden o bavulu alıp bana arkadaşlık etmesi...Genelde bunu çok yaşıyorum..
Daha geçen gün AŞTİ merdivenlerini tırmanırken bir baba ile oğlu tuttular bavulumu sohbet ede ede çıktık...Böyle bir durumda acındığın hissine kapılmıyorsun aksine minnettar oluyorsun...
Toplum engelli deyince kendi başını beceremeyen birisi olarak algılıyor bu yüzden ağzınızla kuş tutsanız bile ağzınızı kapatarak size yardım etmeye çalışır...
Sorulan sorunun cevabına gelirsem: Önemli olan yardım edilmesi değil nasıl yardım edildiğidir....yani yardım edildi hissine kaptırmadan bir insana yardım etmektir....
 
Üst Alt