Sağlamları anlamayı istiyorsun ama yazmamışlar demek,belki sorun çok zor olduğu içindir.Sorunun zorluğu ise gerçeklerin katılığındandır.
Ama ben deneyebilirim sanırım.Aslında genelde okumayı ve evet bende senin gibi,engelli arkadaşları anlamayı istiyorum ama madem bir sağlamın cevabını duymak istiyorsun anlatmaya çalışırım.Umarım elime yüzüme bulaştırmam ve tam olarak ifade edebilirim.
Benimde cevabımın hoşuna gideceğini sanmıyorum ,ama hoşuna gidecek cevabı değil gerçeği duymak isteyen sensin.
Öncelikle sağlam arkadaşlarımın tepkilerini anlatayım.Bir arkadaşım engellileri görmek istemediğini söylemişti birkeresinde.
"Neden demiştim,engelliler sen görmek istemesende varlar,ya sende engelli olsaydın ne yapardın "diye yineleyince,'hiçbirşey yapmam,mutlu olmayada çalışmam çünkü mutlu olamam" demişti.
İşin acayip yani,arkadaşım kendisininde sıkça dile getirdiği gibi,zaten mutsuzdur,yani engelli olmaması mutlu olmamasına engel olamamış.Anlatabiliyormuyum bilmiyorum.
Tam olarak yusufun anlattığına denk düşünceleri vardı.Yusufun eskiden düşündüğü gibi ona göre engelliler sorundur.
Ve diğer bazı arkadaşlarım,onlarda engellilerle uğraşmak istemiyorlar çünkü bu onlara göre yorucu ve uğraştırıcı.
Ama bir engellinin yardıma gereksinimi olduğunu birşekilde gördüklerindede yardım etmekten kaçınmıyorlar,çünkü eğer yardım etmezlerse tanrının onları cezalandıracağını akıllarının bir köşesinde tutuyorlar.
Kısacası ilgileri daha çok cezalandırılma korkusu,yani kendilerine yönelik.
Bazı arkadaşlarımsa buna dayanamayacakları,çok üzülecekleri için engellileri görmek istemediklerini düşünüyorlar.
Bana gelince.
Okuldayken,bulunduğum şehirdeki yoksullar için ders dışındaki zamanlarımda gönüllü çalışma amacıyla aşevine giderdim.
Ozaman kaza geçirmemiştim,yatakta uzun süre kalmanın ne zorolduğunu bilmiyordum.
Şimdi nedenini anımsamaya çalışıyorum.
Neden bunu yaptığımı?
Pek dinle ilgili olmadığım için tanrının cezalandıracağını düşünmeme neden yoktu,iyi biri olursam cennete gitmemin bir vesilesi de olamazdı.
Etrafımdakilerin iyi olduğumu düşünmeleri içinmiydi?sanırım buda olamaz,çünkü okuldakilerin hemen hiçbiri bunu bilmezdi.yaptığım birşeyi saklamayı tercih ederim,olabildiğince.Çünkü annem böyle anlatırdı.
Bana birşey için teşekkür edilmesini peksevmem,hatta etrafımdakilere bunu yasaklamışımdır.Boşgeç gitsin derim.
Ama ancak bu siteye girdikten sonra dışarıdaki hayatın engelliler için ne çok engele sahip olduğunu farketmeye başladım.
Bu merdiven den birtekerlekli sandalye nasıl geçer?Felan demeye başladım,aynı barışın söylediği algıda seçicilik.
Yani tam olarak tanımlayamıyorum nedenini.
buradada ne yaptığımı niye bulunduğumu tam olarak emin ol bende bilmiyorum.
sadece okuyor,ve bunu istediğimi düşünürsem,0 organizasyona gideyim diyorum.
Ama anımsadığım annemin herzaman etrafına yardımcı olduğu,hep bunu gördüm,bir ekmeğin varsa paylaş,yanındaki aç kalmasın.
Belki nedeni budur,annemin öğrettiği gibi yaşıyorum,ama herzamanmı?Değil.
Ama sanırım bazı zamanlar daha çok.
Belki birgün bende umursamam kimseyi,sadece kendi mutluluğumu düşünürüm,emin ol,bilmiyorum,gelecek henüz yaratılmamıştır.
Sağlamlar engellileri nasıl görüyor sorusuna gelince.
Bir sağlam arkadaşım engellilerin kaprisli olabildiklerini söylemişti,tekerlekli sandalyesini iten annesine bağıran çocuk gibimi?Yada bu bir kaprismi?
Benim tanıdığım engelliler kaprisli değildi,yada belkide ben farketmedim.
Belki birgün kaprisli biriyle tanışırım,bilmiyorum,forumdaki yazılarda kapris göremedim.
Bunun dışındada evet,yusufun söylediği ve benim yukarıdada yazdığım gibi,engellileri sağlamların birkısmı yük olarak görüyor,kimi de acıyor.
Daha öncede söylediğim gibi,buraya işaret dili eğitimi için kurs ararken tesadüfen rastlamıştım.
Bir cafedeydim ve işaretleşen bir aile vardı.
Sonra eski ideallerimi anımsadım,neden olmasın dedim.
Bir engelli arkadaşımla ilk kez dışarı çıktığımda kendime çok gülmüştüm,çok beceriksizdim çünkü.
Arabayı sürmeyi bile beceremiyordum ve senin soruna cevap vermeyen sağlamlamlarla aynı şeyi hissediyordum:ya yanlış bişi yaparsam,ya beni yanlış anlarsa,ya yanlış bişey söylersem..
Nasıl davranmam gerektiğini düşünüyordum ve tutturamadığım için yüz ifadem şekilden şekile giriyordu.
çok tuhaftım ya.
Ama bu sadece bizimlemi ilintili?bence değil.karşındaki insan bir engelli ama sen engelli değilsin.ve nasıl davranman gerektiğini düşünüp ona umut verici sözler söylediğinde,ama sen yürüyebiliyorsun gibi bir cevap gelebiliyor.
Ve bu cevabın cevabı yok,yada ben bilmiyorum.
Yani sorun engelli olmayanlardan kaynaklanmıyor sadece,iki taraflı,karşındaki yürüyemediği halde yürüyebildiğin için kendini suçlu hissedebiliyorsun,ve oda yürüyemediği halde karşısındaki kişinin neden yürüyebildiğini düşşünebiliyor,yada öyle düşündüğünü sanıyorsun.
Ve yolda yürüken engelli olmayanlar bir engelli gördüğünde başını çevirirler çünkü engelini görünce karşısındakinin üzüleceğini düşünürler.
Doğru olanının bu olduğunu düşünüp,doğruyu yapmaktan ötürü mutludurlar.
Sorunda budur zaten,doğru olanın bu olduğuna tek taraflı karar vermeleri.
Bu birçok sağlamda vardır.
Engelli bir arkadaş'ben engelliyim,bu yüzden sağlam biri benle evlenmez" diyordu.
Ona sağlam olduğu zamanlarda kendisinin engelli biriyle evlenip evlenmiyeceğini,sordum.
Yada eğer hala sağlam olsaydı engelli arkadaşları olurmuydu?Belki şu an engelli olan biri engelli olmasaydı hiç engellilerle ilgilenmeyecek,engelli bir arkadaşı olmayacaktı.
işte buda var.
Engelli biriyle evlenirmiydiniz sorusunu tersine çevirirsek,acaba engelli olduğu için kendisİni terk eden sevgilileri yada eşlerine aynı şeyi yaparlarmıydı?onlar sağlam olsalar, o kendilerini terk eden sevdikleri de engelli olsaydı, onlarda terk ederlermiydi etmezlermiydi?
Sorunun birde bu yönü var bence. forumdada konuşulan birkonu.
Ama asıl sorunsa,bence sağlamların engellilere nasıl davranması gerektiğini düşünmeleri.
ve bazı engellilerinde bunu onlara düşündürtmeleri.
Böyle birşey bence olmamalı,yoldan geçerken karşısındakinin engelini gördüğü için başını çevirmek saçmalık ve evet bunu bende yapardım.
Ve evet bahsettiğiniz sağlamların kafasındaki engeller,engelli olmasaydınız
sizinde engeliniz olabilirdi.
Sorunun aslında birçok yönü var,sonuçta hepimiz,farklıyız,bu yüzden dna larımız asla aynı değil.
bir engelli arkadaş kendisine yardım etmesini istemiş birinden.oda aceleyle bozuk para vermiş,yanlış anımsamıyorsam.
o ise "teyze" demiş kendisinden küçük,gencecik kıza.bunu duyunca kopmuştum,evdekilerede anlatmıştım.Yaklaşımı çok hoşuma gitmişti.
Mesela biri karamsar,biri umutlu,ama sonuçta her
insanın asıl dostu kendisidir,bunuda biliyorum.
ne olursa olsun herkes kendine yardım etmelidir öncelikle,Ama ateş düştüğü yeri yakar diye düşünecek engelli arkadaşların kendilerini anlayamayacağımı düşündüklerinide biliyorum.
bir engelli arkadaşın sağlamlar için bizi anlayamaz belki kimileri kızacaklar buna ama dediğini anımsıyorum.
o yüzden daha fazlasını söylemeye cesaret edemiyorum.ben sağlamların engellileri anlamayacaklarını söylerken kızabileceğimizi söylediğinde hiç kızmamıştım,çünkü söylediği doğrudur,kimse diğerinin derdini anlayamaz ama anlamaya çalışabilir.Bu yüzden insanız,birşeyin doğru olabilmesi için yanlışlara gereksinimi vardır,yanlışlar doğrular içindir,hatalarımız gibi.
Sen sordun bende yanıtlamaya çalıştım,yorumu size kalmış.
Bana bidaha gelince,şimdi daha rahatım,o arkadaşımı sadece arkadaşım olarak görüp,her kelimemde onun engeli var acaba üzermiyim,desemmi demesemmi düşüncesini çok fazla taşımıyorum,ve arabayıda iyi kullanıyorum eskisine nazaran
Belki arkadaş verirse tekerlekli sandalyesiyle bende sizin ralliye katılabilirim.
