Çok sağ olun. Yalnız durumu anlatmak istiyorum.
Ben kendimi engelli olarak görmüyorum. Hatta görünür de bir şeyim de yok. Yıllardır yalnız yaşıyorum. Beni rahatsız eden durum, dış etkenlerin (insanların) bana engelli muamelesi yapması. Af edersiz bazıları da slk ve umursamaz muamelesini çok güzel yapıyor. Kamu kurumlarında işini bilen ve o şekil çalışmak isteyenler pasif bırakılıyor. Müdüründen tut başhekimine kadar gitsen, hepsi bir ağızdan anlaşmış gibi aynı lafı tekrarlıyorlar. İdari müdüre birçok kez gidiyorum, dinler muamelesiyle sallıyor, Başhekime gidiyorum, kabul etmiyor. İdari müdüre gitsin diye sekreterine söylettiriyor. Oraya birçok kez gittim ki sana geldim. Başhekim de kabul etmiyor. İl sağlık müdürlüğüne gittim. Ne bir otur, hoş geldin var, ne de ilgi. Durumu izah ettim. "Ben arayamam, başhekimle konuş." yanıtı alıyorum.
Şimdi derdini kime dinlet? Hepsine diyorum: "Ben 17 yıldır kas hastasıyım. Yıllardır spor yapmam ve hareketli iş yapmam dolayısıyla hastalığımı minimum sınıra getirdim. Günlük hareketlerimi yerine getirecek bir iş yapmam lazım. Sabit bir yerde oturamam. Beni hiç iş olmayan birime verip sabah akşam oturttular. Kas tutulması oluyor ve hastalığımın ilerleme riski var.
Bu durum dolayısıyla doktor rapor da verdi. 657'li devlet memurları kapsamında bir engellinin, engelini arttırıcı ya da tetikleyici iş verilemez maddesi var ve yanımdaki adamın davranışları, konuşma şekli hoşuma gitmiyor. Rahatsız oluyorum. Eski birimime geri vermenizi rica ederim vs..."
Bunu kafanda büyütüyorsun, otur, arada bir gez dışarıda gibi cevaplar veriyorlar. Ateş olmayan yerden duman çıkmaz. Ben oturup gezmek için mi işe girdim?